The Meaning of Life (1983)

Wat heb je hier toch een hoop krenterige, zure zeikerds. Bah!

Het is absurd, stout, satirisch, cynisch, wansmakelijk en grappig. Het is Monty Python.
Zoals al meer dan eens gaan het etablishment en gevestigde waarden onder de sloophamer en de typische Monty Python-effecten vinden meerdere inlasbeurten.
De beste scènes vind ik de RK-sperma-scène en de "fylosofische" uiteenzetting van de protestantse gebuur, de seks-educatie scène en het slot van de film en natuurlijk is er een bijzondere opbouw doorheen de zoektocht naar de betekenis van het leven.

2 scènes vielen mij bijzonder op : een goede (klaslokaal) en een slechte (vetzak). De eerste scène heb ik echt moeten lachen maar die laatste vond ik walgelijk.

Erg matige film. Misschien omdat het de tand des tijds niet heeft overleefd, maar ik kon er niet om lachten.

Goeie film waarin de leden van Monty Python de zin van het leven trachten te doorgronden. De opzet is fragmentarisch en de rode draad van de zin van het leven is niet overal even duidelijk. Maar de grappen en sketches zijn wel origineel uitgewerkt en vaak ook best groots opgezet. De humor is een mix van lekker cynisch, grof en droog.

Haha.

Monty Python humor ligt me altijd wel een beetje. Blijft vermakelijk en luchtig, en het verhaal is natuurlijk grote onzin, maar oh zo leuk uitgevoerd. John Cleese en zijn crew zijn hier op z'n best in hun gehele carrière. Jammer dat het hierbij is gebleven.

Vooral dingen zoals De helft van de film of de laatste boodschap zijn geweldig leuk gedaan en bedacht. De film kent vele overdreven komische scenes die altijd blijven. De dikke man, die de meeste mensen verschrikkelijk vinden, had me toch wel aan het lachen gekregen.

Lekker simpel uitgevoerd, en blijft vermaken. Heerlijke films dit soort dingen, soms zit er iets te veel absurdisme in en iets minder verhaal dan bijvoorbeeld Monty Python and the Holy Grail maar dat vergeef je de film eigenlijk bijna direct. Geslaagde komedie, die de hoogtepunten kent van Cleese.

Wel leuk.

Maar ook wel wat wisselvallig. Beetje jammer dat één van de mooiste scenes al helemaal aan het begin van de film komt, waardoor de rest toch wat minder oogt. Maar dat is sowieso wel het gevaar met dit soort sketch-achtige films.

De rode draad is er wel, maar voegt eigenlijk niet zoveel toe. Het blijft toch vooral een collectie losstaande sketches die elk op hun eigen manier enige creativiteit proberen brengen. Er zijn er een aantal die daar erg goed in slagen, er zijn er ook een paar die gewoon wat flauw zijn en te lang doorgaan.

Maar over de gehele film gezien blijft het wel entertainen. Het is ook zo dat een slechte sketch meestal wel meteen gevolgd wordt door weer iets leuks. Het is daarmee wel één van de leukere Monty Python films die ik gezien heb, maar geheel mijn ding is het toch ook niet, daarvoor is de humor soms toch net wat te braaf en makkelijk.

3.0*

De "kortfilm" vooraf, met de financiële grootmacht als piratenschip. Creatief in beeld gebracht, met ook enkele erg mooie sets op het einde.

Dat The Meaning of Life genomineerd werd voor de beste film in Canne, is volgens mij ook grotendeels aan dat filmpje te danken.

Monty Python's The Meaning of Life is de derde en laatste Monty Python-film (twee als film uitgebrachte verzamelingen sketches even niet meegerekend). In deze film gaan de zes Monty Python-leden op een grappig bedoelde manier op zoek naar de zin van het leven.

Voordat de film begint worden we getrakteerd op een bizarre voorfilm van een kwartier, waarin een stel bejaarde boekhouders in opstand komen tegen hun werkgevers. Vervolgens gaan ze er als zeerovers vandoor met het als piratenschip omgetoverde gebouw. De connectie met de rest van de film is mij niet helemaal duidelijk, maar het schijnt een eenmansactie te zijn geweest van regisseur Terry Gilliam, die dit ondernam zonder medeweten van de andere Pythonleden.

De hoofdfilm bestaat uit zeven hoofdstukken en elk hoofdstuk staat voor een bepaalde periode uit het leven, vanaf de geboorte (hoofdstuk I) tot de dood (hoofdstuk VII). Elk hoofdstuk bevat één of meerdere komisch bedoelde scènes, die helaas niet allemaal even geslaagd zijn. De scènes met John Cleese zijn best aardig, met de letterlijke seksuele voorlichting aan een aantal totaal ongeïnteresseerde studenten als hoogtepuntje. Ook zitten er een aantal niet onaardige liedjes in de film, zoals The Sperm Song, The Galaxy Song en Christmas in Heaven.

In de film zitten echter ook een aantal ronduit ranzige sketches, met als dieptepunten de levende orgaantransplantatie en de restaurantscène, waarin de obese Mr. Creosote (Terry Jones in een dikmaakpak) alles en iedereen onderkotst. Wie van de Monty Python-leden bedacht heeft dat dit komisch zou moeten zijn is me een raadsel, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand deze smakeloze taferelen kan waarderen.

Al met al zitten er meer mislukte dan geslaagde grappen in de film, en ik heb eigenlijk nergens écht om moeten lachen. Monty Python onwaardig, want ik ben een enorme fan van de tv-shows uit de jaren '60 en '70, en zeker van de meesterwerken Monty Python and the Holy Grail (1975) en Life of Brian (1979). Ik moet dan ook concluderen dat The Meaning of Life een mislukt project is. Ik heb er helaas geen andere woorden voor. 2*

Gisteren heb ik deze film opnieuw bekeken na vele jaren. Voor mij is TMOL veruit de minste van de 3 Python films. De liedjes tillen de film nog enigzins op. De sketches zijn matig tot slecht. Jammer!

Wat de betekenis is weet hij nu hopelijk wel .

R.i.p Terry Jones .

Deze Monty Python film begint nog best redelijk, de eerste paar sketches zijn het aanzien wel waard. Zonder dat ik overigens ergens echt om heb moeten lachen. Gaandeweg wordt het niveau echter steeds minder. Met name de sketch in het restaurant is van een bedroevend niveau. Over de gehele linie niet echt de moeite waard.

Persoonlijk vind ik dit de minste film die de heren van Monty Python gemaakt hebben. Oke er zitten enkele aardige scenes in maar The Holy Grail en Life of Brain zijn vele malen beter, maar dat zijn ook echt speelfilms, dit zijn allemaal korte sketches. Maar aanzienlijk minder komisch. Maar ik dacht dat ze nog een film meer hadden gemaakt? Ik weet het niet zeker maar ik dacht dat die "And now for something completly different" heet, maar ik kan me vergissen en dat het geen film is maar gewoon van dat programma van hun, wat eerst altijd op tv kwam.

Films als The holy grail en Life of Brian waren echt Monty Python films die ik geweldig vond en die ik ook nu waarschijnlijk nog erg leuk vind, al heb ik ze allebei al heel lang niet meer gezien. The meaning of life was altijd al een mindere film, waarschijnlijk ook omdat er niet echt een duidelijk verhaal in zit. Het zijn toch vooral allemaal losse sketches rond een thema en zelfs dat thema wordt nog erg vrij geïnterpreteerd. De sketches zijn over het algemeen ook niet de leukste en sterkste sketches die Monty Python ooit heeft gemaakt. Het deed me ook wel denken aan de nadagen van de Monty Python serie toen de inspiratie toch enigszins over was en er niet meer zo heel veel viel te lachen. Blijven er tenslotte twee sketches in deze film over die de tand des tijds voor mij wel hebben doorstaan en die ik nog steeds erg leuk vind. De absurd gore restaurant sketch met Mr Creosoot en het bezoek van Mr Death aan een nietsvermoedend gezelschap dat gezellig zit te eten. Gelukkig komen die sketches nog tegen het einde anders zou de koek in de film al heel snel op zijn. Het is trouwens ook dat ik me deze keervoor het eerst echt ergerde aan de toch wel vele flauwe musical liedjes die je liefst gelijk al door zou willen spoelen. Ach het zal vast wel weer een hele tijd duren voor ik deze weer ga zien.

Trailer gekeken. Al was dit de laatste film op aarde, ik ga dit niet kijken.

Onbegrijpelijke shit. Nog nooit iets van het vermaarde Monty Python gezien, maar associeer het vooral met de humor van linksige pijprokende zelfverklaard sophisticated mensen met 4 wanden aan Lundia-boekenkasten in de woonkamer (met een opening bij de deur en het raam).

Dan heb je het dus mis. Deze film is niet het beste startpunt. Begin eens met Holy Grail.

Ik kan daar eigenlijk niet veel anders uit afleiden dan dat je een hekel hebt aan mensen die een ander gevoel voor humor hebben dan dat van jou. En dat vind ik best wel droevig...

Monty Python deel 3. Na een aardige eerste film, en een tweede die tegenviel was het de vraag: gaat het nog beter worden? En het antwoord is nee...

Onderwerp ditmaal de mens, zijn gedrag en het idee wat het ontstaan en zin van het leven betreft. Iets dat al op merkwaardige wijze begint met de opstand van de oudjes in het accountantskantoor. Uiteraard een aanklacht tegen bedrijfscultuteren die op winst draaien en waar slimme mensen met stropdas gekleed elkaar de loef proberen af te steken. Vooral de slavernij lijkt niet ver weg in deze parodie en naar het blijkt ging Gilliam een miljoen over zijn budget. Maar grappig...?

Part One, de bevalling, belooft dan weer beterschap en is zowaar erg humoristisch. Niet alleen zijn de doktoren erg gericht op hun apparatuur en budget, tevens proef ik subtiel een hint dat ondanks alle kennis men toch afhankelijk isa van de natuur zelf en of het goed gaat uiteraard. Even denk ik, dit bevalt mij wel. Maar helaas stort de film en mijn interesse daarna hard in met het katholieke gezin, de seksuele voorlichting en the middle of the film. Het is humor niet aan mij besteed, ook al is het geval met de dikke man, Grim Reaper op bezoek en de de officier met het ontbrekende been nog wel aardig.

Nee, Monty Python is zeker niet aan mij besteedt en doet mij vrijwel niets. Van de drie films vond ik The Holy Grail dan nog het beste te doen. Slecht valt het allemaal niet te noemen en de spot en het absurdisme dat men probeert op te roepen snap ik, toch humoristisch is het voor mij zelden.

Laatste Pythonfilm is bepaald niet hun beste. Het begint zelfs strontvervelend met de Crimson Permanent Insurance, waarbij een enkele (niet eens bijzonder geslaagde) grap volledig wordt uitgemolken. De heren van MP zelf hebben maar een klein rolletje in deze nogal lange ouverture die weinig goeds belooft voor de rest. Gelukkig wordt het daarna wel beter, al zijn er te weinig geniale momenten en ook wel wat mindere stukken. Leuk is wel de Oliver!-parodie Every Sperm is Sacred en Mr. Creosote blijft een klassieke scene. Ook opvallend, de heel vroege gender-joke ("Is it a boy or a girl?" "Isn't it a bit early to impose roles?") en hoewel niet erg origineel blijven Palin als drill-majoor en Cleese als botte hork altijd wel grappig. Ook gelukkig niet al te veel Gilliam-animaties.

Hoogstaand kan je het allemaal niet noemen. Onzin is het zelfs, maar wel vermakelijke onzin. Komt niet in de buurt van de eerdere Monty pythons, maar hier en daar vond ik het zeker grappig met die typische Britse humor en absurdisme. Ideaal dus voor Cleese om zich uit te leven.

Het begint wet vreemd met die soort ark van Noa tegen het kapitalisme of de klinische bedrijfscultuur lijkt het wel. Beetje met ups en downs, dat van dat been vond ik ook wel leuk, net als De Dood en het restaurant.