Married to the Mob (1988)

Leuke maffiakomedie met een aardig verhaaltje en een paar hilarische momenten. Vooral Dean Stockwell, Mercedes Ruehl en Oliver Platt zijn goed bezig en natuurlijk Michelle Pfeiffer, voor wie dit -na een paar uiterst middelmatige en zwakke films- de grote doorbraak betekende.

Niet zo'n superfim. Dance, dance, dance op tv trekt me al helemaal niet aan, daarom deze (eerder opgenomen) film gekeken. Ik wis deze prent weer van mijn harde schijf, hoef deze niet nog een keer te zien

Deze eind jaren 80 Komedie / Misdaad (Romantiek is eigenlijk ook van toepassing) film heb ik gisteren gezien op de leuke televisiezender "AMC HD" en had ik schijnbaar nog nooit gezien. Na hem gezien te hebben kan ik me dat best goed voorstellen, want op de leuke opening na, is dit vooral toch een flauwe bedoeling.

In dit verhaal draait het om Angela de Marco (Michelle Pfeiffer), die ongelukkig getrouwd is met maffialid "Cucumber" Frank de Marco (Alec Baldwin) en die al vroeg in het verhaal wordt omgelegd. Rouwig is ze er niet om, maar eerder opgelucht, omdat ze nu het oppervlakkige gangsterbestaan kan ontvluchten. Maar dat gaat natuurlijk zomaar niet, want ze wordt al snel achternagezeten door de baas van haar man, te weten Tony "The Tiger" Russo (Dean Stockwell), die op haar verliefd is en door undercover FBI-agent, te weten Mike Downey (Matthew Modine), en daar draait het dan om in deze film.

Zoals aangegeven begon de film nog best leuk en is er zelfs wat bloot te zien (in de vorm van Nancy Travis als hoertje Karen Lutnick), maar nadat Frank de Marco wordt doodgeschoten na circa 18 minuten bij het hoertje Karen Lutnick (wordt overigens ook doodgeschoten) door maffiabaas Tony Russo, wordt het best een flauwe bedoeling, waar ook nauwelijks meer om te (glim)lachen valt. Het verhaal verloopt daarna ook vrij voorspelbaar (inclusief het einde in Miami Beach, waar Tony Russo te maken krijgt met zijn jaloerse vrouw Connie en uiteindelijk wordt opgepakt door de FBI) en echt iets leuks of bijzonders gebeurt er eigenlijk ook niet meer.

Wel is het nog enigszins geinig om de maffia aan het werk te zien in deze film en dan voorval van hun "slechte" kant, wat resulteert in schietpartijen (met name die bij het fastfoodrestaurant "Burger World" was wel leuk en over "Burger World" wordt ook een leuk liedje gezongen, door o.a. maffiabaas Tony Russo en Tommy, met daarin o.a. de tekst "De friet is krokant, de milkshakes zijn dik"), enkele moorden (o.a. de moord in de trein tijdens de opening van het verhaal) en krachtige taal. Maar wel allemaal met een lekkere knipoog.

Verder is het wel leuk om de typische jaren 80 sfeer (waar o.a. krullige bossen haar in was bij vrouwen) en muziek (o.a. van New Order, Sinéad O'Connor, Chris Isaak en Ziggy Marley) weer eens terug te zien en te horen en de cast deed het ook wel leuk en verdienstelijk en vooral natuurlijk de drie hoofdrolspelers in het verhaal, te weten Michelle Pfeiffer (haar scene bij fastfoodrestaurant "Chicken Lickin" waar ze zich moet omkleden en begluurd wordt, was wel leuk), Matthew Modine (waar Angela de Marco verliefd op wordt) en Dean Stockwell (genomineerd voor een "Oscar" voor zijn rol als maffiabaas Tony "The Tiger" Russo).

Ook is het leuk dat een jonge en slanke Alec Baldwin (helaas gaat hij veel te vroeg dood in het verhaal), Joan Cusack (vriendin van Angela de Marco), Paul Lazar (als Tommy die werkt voor Tony Russo en die uiteindelijk bij het fastfoodrestaurant "Burger World" wordt doodgeschoten door de clown achter de bediening) en Charles Napier (als kapper ), ook een rolletje hebben in het verhaal. Mercedes Ruehl in de rol van de jaloerse echtgenote Connie van maffiabaas Tony Russo, vond ik overigens verschrikkelijk en ook irritant.

De film eindigt met t zogenaamde "Crazy Credits", wat inhoudt dat de aftiteling van de film anders is dan anders. Tijdens de aftiteling zie je namelijk scènes die niet in de film gekomen zijn. En na de aftiteling volgt ook nog een extra scène met een dansende Michelle Pfeiffer en Matthew Modine.

Al met al een luchtige Komedie / Misdaad film om eens gezien te hebben (duurt circa 90 minuten zonder aftiteling), maar meer zeker ook niet, want daarvoor is het allemaal net wat te flauw. De regisseur van deze film, te weten Jonathan Demme, is helaas vorig jaar overleden op 73-jarige leeftijd en hij is vooral bekend vanwege de jaren 90 films "The Silence of the Lambs (1991)" en "Philadelphia (1993)".

Een leuke misdaadkomedie. Michelle Pfeiffer vind ik als actrice geen fluit waard. Mooi smoeltje, nul talent. Nauwelijks films van haar waar ik een goed woord voor over heb. Deze is een uitzondering samen haar rol als Tony Montana's liefje in Scarface.

Angela, de weduwe van een neergeknalde hitman wil vaarwel zeggen aan "het milieu" en verlaat met haar zoontje haar villa voor een vuil appartementje, maar de maffiabaas "Tiger" Russo ziet in haar een lekkere wip en blijft haar vervelen met zijn avances. Ze wordt ook bewaakt door de FBI. De positieve energie van de cast werkt hier aanstekelijk : je voelt dat ze er allemaal zin in hadden. Jonathan Demme weet hoe hij een komedie moet in elkaar zetten, dat bewees hij al met Something Wild. Hij is geen moppentapper maar schept vooral komische situaties en een levendige sfeer rondom zijn plot. Ook hier groeit alles naar elkaar toe op het einde. Chris Isaak als clown had ik niet herkend en ook Joe Spinnell is aan mijn oog ontsnapt. De vrolijke soundtrack mag er best wezen. Ergens tussen 3,5 en 4* voor mij, en ook zeker eentje om nog 's later te herzien. Kijk ook lekker door aan de eindcredits : je ziet heel wat uitgeknipt materiaal en een post credit scène.

Goh ja.

Best oké filmpje, maar ook eentje dat niet echt zeer veel voorstelt. Michelle Pfeiffer in haar jonge jaren is de speelbal van de maffia versus de politie en daar worden dan wat verhaaltjes rond gebreid. Niets dat vervelend is en de speelduur schiet aardig op, maar het is ook niet meer dan dat. Familiekomedie, maar wel eentje waarin een bekende kop (namelijk Alec Baldwin in dit geval) snel het loodje legt.

2,5