Night of the Eagle (1962)

Een sceptische universiteitsprofessor ontdekt dat zijn vrouw reeds jaren zwarte magie beoefent. Hij maant haar aan ermee te stoppen zonder zich bewust te zijn van de gevolgen. Deze Britse horrorfilm van Sidney Hayers naar een scenario van Richard Matheson heeft een beklemmende angstsfeer die aanzwelt tot een geslaagde climax en kreeg een Hugo Award in 1963. De acteurs hebben hun rol erg overtuigend neergezet. De prachtige zwart-witfotografie helpt bij het scheppen van een sinister klimaat, dat de liefhebbers van het genre de gewenste aangename rillingen zal bezorgen. De film is uit op DVD in Engeland, helaas zonder ondertitels.

Leuk sfeervol thrillertje. 3,5*

Toch een van de betere films over hekserij. Het verhaal is op zich nogal eenvoudig maar zit boordevol sfeer. Was wel spannend op het einde maar ik kon kon wel een beetje voorspellen hoe het ging aflopen. Ik twijfel er wel aan of ik hem snel weer zou kijken.

Typische Engelse horror die door BFI erg hoog staat aangeschreven. Maar net als bv the Innocents, mij erg tegenvalt. Het is allemaal zo braaf en deugdelijk. Net alsof je naar een horror versie van Keeping up appearances zit te kijken. Mischien daarom alleen voor Engelsen superdramatisch, voor de rest van de wereld is het niet echt heel spannend.

Mooi stuk Britse horror van de regisseur Sidney Hayers, een Schot die wij verder niet kennen.

Zijn andere films hebben wij niet gezien maar na "Night of the eagle" toch maar nader kennismaken met het andere materiaal van deze man.

Ik zie dat "Mac Hammer Fan" opmerkt dat de film alleen in Engeland als dvd verkrijgbaar is. Wij hebben de film via een pindakaassite verkregen en met .......Nederlandse ondertiteling.

Een mooie film die wij waarderen met een 7.

Zeer slappe thriller met een zeer abrupt en afgeraffeld slot, waardoor een aantal substantiële verhaallijnen niet afgerond worden.

Ook bekend als Burn! Witch! Burn! is dit een intrigerende horror-thriller die zijn kracht vooral ontleent aan uitstekende regie en stijlvolle cinematografie, met verrassende beeldcomposities en sfeervolle belichting die doet denken aan de betere neo-noirs. De vertolkingen zijn wat aan de melodramatische kant, maar Margaret Johnston raakt daarmee precies de juiste snaar. En die finale is ook 55 jaar later nog steeds heel behoorlijk te pruimen.

Deze Britse horror, over een sceptische professor die tegen wil en dank toch met hekserij en het bovennatuurlijke te maken heeft, weet het qua sfeer wel aardig te doen. Maar misschien is het het uur van de avond, maar ik vond de film toch wat aan de saaie en oubollige kant. Misschien dat ik 'm ooit nog een tweede kans geef, nu was het me toch te vlak voor een echt mooie score.

Intrigerende horrorfilm die het vooral moet hebben van de goede opbouw van het mysterieuze verhaal , de sfeerrijke en knappe cinematografie. Prachtige zwart-wit beelden en een pluim voor de uitstekende sfeer van de film. 7/10

Aardige film. Vond hem zelf niet bijzonder, maar hij valt te pruimen.

Een pracht van een horror/thriller "oude stijl" (die heeft mijn voorkeur ook)

Uitstekend acteerwerk, heerlijke zwart-witfotografie en verhaalopbouw.

Fijne passende muziek.

Zeer genoten hiervan.

3,5* (bijna 4)

Sigmund Freud omschreef het begrip 'unheimlich' als een milde vorm van angst: iets griezeligs of 'onhuiselijks' die ontstaat wanneer datgene wat van oudsher vertrouwd was, plots vreemd lijkt. Wat is er meer 'onhuiselijk' dan een liefhebbende vrouw die in hekserij gelooft en beoefent? Terwijl manlief een psychologieprofessor juist die hekserij en bijgeloof afdoet als onzin. Hij is dan ook woedend als hij de ‘beschermingen’ van zijn vrouw Tansy door het hele huis ontdekt.

Op het eerste gezicht, althans in het begin, is het meer psychologisch drama, waarbij universiteitspolitiek en relatieproblemen worden vermengd. Het is gereserveerd maar langzaam laat men de bovennatuurlijke gebeurtenissen binnensijpelen. Zodat er tegen het einde er geen enkele twijfel meer te laten bestaan dat er in de wereld meer is dan wat we kunnen bewijzen.

Nu is film uit de jaren zestig is het sinistere misschien minder schokkend dan in de huidige tijd. Maar de momenten zijn wel erg sfeervol en subtiel. De manier waarop het bewijs van het occulte eerst wordt bespot en vervolgens langzaam maar zeker wordt uitgelegd, het is allemaal heel … nou ja, Brits. Daarbij komt dat de climax nog steeds staat als een huis!

De film is prachtig geschoten in zwart-wit met sfeervol gebruik van belichting. Die effecten en schaduwen maakte de film toch net wat angstaanjagender! Ook de uitvoeringen zijn prima! Het waarschuwende intro met de spookachtige vertellersstem die het publiek een soort bescherming geeft tegen kwade krachten die ons tijdens de film kunnen beïnvloeden, liet me een beetje gniffelen. Ja dit was een best verrassende suggestieve horrorthriller over hekserij die zich afspeelt op een universiteit.

leuke horror, na Psycho, geschoten zonder een echt verhaal, is eerder een rare situatie. Ik kan me voorstellen dat de regisseur zich later meer thuis voelde on de telly. Zonder verhaalopbouw en karakters en zo.

Het gaat over een hufter die lesgeeft tegen magisch denken (he does not believe) terwijl zijn vrouw zich, buiten zijn weten om, juist inlaat met black magic voor slayer fans. Strange magic voor de fans van ELO. Zo verzamelt ze magische objecten om kwade bedoelingen van creepy personages buiten de deur te houden en dat blijkt nodig gezien de hoeveelheid aan gepanikeerde hoofden, opengesperde ogen/monden en andersoortig afschuw. De cameraman heeft veel moeten sjouwen met die misbaksels van toen. Geen enkel shot is steady. Veel POV's. Rennen, vliegen vallen en weer opstaan. In dat opzicht een tamelijk modern werkje voor 1962. Sommige dingen waren best scary hoor. Echturr geen Bava kwaliteit. Arachnofoben opgelet.

Now on the netflix!

Prima psychologische horror. Goed acteerwerk, en ook cinematografisch fraai in zwart-wit geschoten met inventieve en effectieve camerastandpunten en belichting. Voor die tijd best 'n vooruitstrevende film.

Review Moviemeter horror challenge 2023: Aardige film, voor hoelang het geleden is, in het begin wordt wel degelijk een bepaalde spanning opgebouwd. Maar nu ik de afgelopen week meerdere films van het oudere genre heb gezien, gaan ze op een gegeven moment wel een beetje op elkaar lijken, in mijn idee vind ik bepaalde films vanaf de jaren `70 soms pas iets hebben dat ik "engig" vind. Desalniettemin scoort deze bij mij hoger dan de andere "oudjes" die ik tot nu toe gezien heb, met name Norman draagt de film in mijn optiek. Vanavond maar weer even een serie aan zetten met het vrouwtje, kijken of ik morgen ergens nog een gaatje heb voor een film!