Conan the Barbarian (1982)

Absoluut geen miskoop dit. Conan the Barbarian is geen meesterwerk en heeft zijn kwaaltjes, zoals een script dat niet echt lekker loopt, slap acteerwerk door velen (vond Jones wel erg sterk en arnie blijft z'n charmes houden), lachwekkende momenten (pijlslang?) en een soundtrack dat op momenten te bombastisch is. Deze kwaaltjes worden echter ruimschoots goedgemaakt door een aantal zeer sterke punten waar ik van heb lopen smullen. De aankleding en decors zijn bv een lust voor het oog, net als een aantal prachtig geschoten scenes (de onthoofding in het begin), maar wat mij het meeste deed genieten was de brutaliteit waarmee het geweld vaak werd gebracht. Passend bij zo'n type film en eindelijk iemand die het durfde veel bloed te laten stromen en ledematen te laten vliegen. Dit zorgt voor een aantal erg amusante vecht sequences en is duidelijk een meerwaarde voor deze film. De eindscene waar Jones wordt onthoofd vond ik de kers op de taart. Dit is pas entertainment. Weg met films als Kingdom of Heaven en dat soort onzin. 4*

Matige film, die het moet hebben van decors en Arnie acteert hier niet erg slecht. Maar erg neppe actiescenes en een niet zo boeiend verhaal... Ook de muziek was niet om over naar huis te schrijven

Tegenvaller, 2 sterren.

Uit de tijd dat fantasy niet zoveel verder kwam dan matige actiefilms.Echt een sterke film is het ook niet, met als grootste mankement de eik van een Schwarzenegger die de hele film nauwelijks praat omdat hij de taal nog niet machtig was. Knullige actie en ook nog eens slecht acteerwerk over de gehele linie.

Als je deze film hedendaags bekijkt denk je "wat een drama", maar destijds was het leuk entertainment. Spelen toch niet de minste personen in met Arnold Schwarzenegger, James Earl Jones en Max von Sydow.

Aah nostalgie. Paar weken geleden op dvd gekocht en vandaag eens herkeken. De laatste keer was een jaar of 25 geleden. En ik heb genoten: Van de sfeer, van de soundtrack, van het brute geweld en ook van Arnie die natuurlijk niet de beste acteur is maar zijn rollen toch altijd een meerwaarde meegeeft door zijn imponante verschijning en charisma. Met zo'n voorkomen is ie natuurlijk de perfecte barbaar.

Enige Arnie film die ik raar genoeg nog niet gezien had. Het was lang geleden dat ik weer eens een film op een commerciele zender had gekeken en dat ging toch wel zeer ten koste van de kijkervaring. Ik zal wel van een andere planeet zijn maar is het nu werkelijk nodig dat wannneer een niet onaantrekkelijke dame sensueel door mijn beeld kruipt dan ineens Johan Derksen en die Genee in mijn beeld moeten springen om aan te kondigen dat hun programma weer gaat beginnen. Zeer maar dan ook zeer storend.

Maar goed de film. Eerlijk gezegd was hij nogal verouderd. Uit sentimentele gevoelens geef ik hem een voldoende. Het is gewoon heerlijk om een waardeloos acterende Arnie weer eens te zien. En de bombast en kitchfactor is enorm hoog. Maar dat maakt de film heel erg schattig. Alleen Uwe Boll zou het waarschijnlijk in deze tijd nog presteren om iets vergelijkbaars te maken. Leuk voor tussendoor maar dan niet op RTL 7.

Deze film is zo sfeervol dat het haast betoverd werkt. Dat wordt mede teweeg gebracht door het fantastische camerawerk, maar ook door de prachtige sets en de aankleding. Sword and sorcery-films uit die tijd komen vaak erg gedateerd over, maar daar heeft deze film minder last van.

Earl Jones als de slangenman speelt ook fantastisch. Hij weet zijn rol zo invulling te geven dat hij niet vervalt tot standaard fantasy-slechterik. Gezegd mag worden dat de bloederige gevechten een spektakel zijn om te zien, maar daar wordt niet de nadruk op gelegd. De film focust meer op de sfeer.

Spierbundel Schwarzenegger brak met deze film door. Hij doet waar hij goed in is: weinig worden; veel daden. De dialogen zijn goed te noemen, maar de makers hebben maar al te goed door dat je door minder te laten zeggen veel meer kunt zeggen.

Geinige avonturenfilm in fantasiesfeer, geproduceerd door Dino de Laurentiis. Deze gast heeft toch altijd toffe sets voor elkaar weten te krijgen, die voor de juiste sfeer zorgen en dat doet ie hier ook. Arnold Schwarzenegger is lekker bezig met zijn zwaard, kortom vermakelijk genoeg.

Sword and Sorcery dus. Het smaakt me wel.

De gevechten stellen weinig voor, maar de epische koorgezangen en de schijnbaar heroïsche opzet van het verhaal werken wel. Verder valt het decor eveneens goed mee. Alleszins geen amateuristisch schouwspel. Er zijn tal van scènes die me oprecht verrast hebben, en dat in positieve zin. En geef toe, hoe vaak heb je een kameel al eens een lel tegen zijn smoelwerk zien krijgen? Enige puntjes van kritiek gaan uit naar de verteller/tovenaar, die om de een of andere reden in Conan zijn meester herkent. Komt nogal ondoordacht over. En ook de uitwerking van de personages kon beter. De boogschutter was namelijk zonder meer een leuke toevoeging, maar graag had ik wat meer van hem gezien of gehoord.

Arnold past in het plaatje en weet ondanks zijn uitermate beperkte gedachtewisselingen toch overeind te blijven. Ik denk dat hij misschien aan vijf zinnen komt over een tijdspanne van een dik anderhalf uur. Gelukkig voert zijn torso veeleer het woord. De vrouwelijke acteur en de rest mogen er ook wezen, al zitten er doorgaans een niet onaanzienlijk aantal barsten en scheuren in hun acteerwerk.

3,50 (3,25)

Als groot liefhebber van Schwarzenegger films was het eigenlijk niet best dat ik zijn twee Conan films nog nooit had bekeken. Dus daar maak ik maar eens werk van.

Vooraf trok deze film me nooit zo door het lage gemiddelde en het plot dat me niet wist te prikkelen.

Helaas is het eindresultaat ook geen bijzondere film geworden. De aankleding van de film is op zich niet eens zo slecht, maar de film komt wel wat knullig en wat amateuristisch op me over. Die gevechten leken bijvoorbeeld nergens op, was best wel grappig om te zien hoe matig dat getoond werd. De eeuwig klinkende soundtrack werkte daar overigens ook niet erg aan mee. Op een gegeven moment had ik toch echt wel schoon genoeg van, maar die bombastische muziek hoor je gewoon tot het einde toe.

Pluspunten: Arnold Schwarzenegger ziet er imposanter uit dan ooit!

Wat een beer van een vent was hij toch in zijn topjaren zeg! Hij deed het ook in deze film niet slecht. Hij blijft een beperkt acteur, maar hij heeft wel de gave gehad bijna altijd goed passende rollen uit te zoeken waardoor hij veel kon verbloemen. In deze film spreekt hij ook bijna geen woord. Dat zal wel komen doordat hij denk ik op dat moment nog geen best Engels sprak.

Conan the Barbarian is niet echt slecht en weet best te vermaken. Al had de speeltijd in plaats van 2 uur ook wel terug naar anderhalf uur gemogen. Beste moment van de film was trouwens met Arnold die een kameel knock out sloeg

2,5*

Niet het succes waar ik op had gehoopt, dat vooral te danken is aan de enorme speelduur dat gepaard gaat met een extreem mager verhaaltje dat me nauwelijks wist te bekoren.

De aankleding van de film was gelukkig nog wel meer dan prima en een groot pluspunt waren ook de vele shots buiten. Geeft toch een avontuurlijker gevoel aan de film, in tegenstelling tot een film als Sword and the Sorcerer, The (1982), dat toch veel kleinschaliger en nepper aanvoelt. Het "epische" gevoel komt hier een stuk beter naar voren.

De muziek was wel wat overdreven bombastisch, af en toe een pauze daarin zou fijn zijn. Maar het hield maar niet op. De gevechten waren wisselend, soms erg knullig en nep, maar de gore zo af en toe hielden het nog net overeind.

Al met al een redelijk professioneel product, had het wat amateuristischer verwacht eigenlijk. Maar toch ook niet interessant genoeg om te boeien.

2,5*

Deze film voor de zoveelste keer gezien en ik blijf het een uitstekende film vinden en niet in de laatste plaats vanwege de uitstekende score van Basil Poledouris die deze film een onheilspellende en ook magische sfeer geeft. Ik vind het altijd nog de beste film met Arnie die nu niet bepaald mijn favoriete acteur is maar deze film was toch echt geknipt voor hem. Die scène waarin Arnie een kameel KO sloeg was gewoon hilarisch.

Hoe de remake zal uitvallen, daarover ben ik niet zo optimistisch. Ik verwacht er eigenlijk helemaal niets van en ik denk ook niet dat ik die ga bekijken. Ik heb het zowiezo niet op re-makes.

Waardering; met een ½ ster verhoogd naar 4,0* vanwege de prachtige score van Poledouris.

Groots opgezette avonturenfilm waarin Conan the Barbarian wraak neemt op een sekte-leider die zijn ouders heeft afgeslacht. Vrij traag verteld en vooral het middenstuk kent wat onsamenhangende en zelfs onnodige scenes. Visueel gezien zit het wel goed met prachtige locaties, decors en kostuums. Ook de bijpassende muziekscore zorgt voor de juiste sfeer. Vrij geweldadig en de zwaardgevechten zien er oke uit. Arnold Schwarzenegger imponeert in één van zijn eerste rollen, maar meer met zijn lichaam dan met zijn acteertalenten.

Lustig schmierend.

Wat begint met een citaat van Nietzsche blijkt minder filosofisch van aard te zijn. Dat kan ook niet anders met het debuut van bodybuilder Schwarzenegger in de rol van de barbaarse Conan. Hij hakt er lustig en schmierend op los in deze avonturenfilm met bloederig gespetter. Niemand minder dan Oliver Stone stond aan de basis van dit stripachtige filmpje dat het allesbehalve moet hebben van de acteerprestaties.

Goed.

Deze pas aangeschaft en eind vorige week na lange, lange tijd dus weer eens bekeken.

Regisseur Milius heeft hier niet maar een gewone hak-film van willen maken, maar een machtig epos, waarbij de prachtige muziek van Basil Poledouris een belangrijke rol speelt.

Hoewel er ook zeker harde actie en een flink portie geweld in zit, doet de film vooral aan als een lang, doch boeiend episch verhaal over een beroemd comic personage, zich afspelend in de oudheid.

Het lijkt er op dat vaak de muziek conversaties vervangt, wellicht omdat men toch niet al te veel vertrouwen had in het vette accent van Schwarzenegger en hem zo weinig mogelijk tekst gaf.

Een film vol sfeer en verbeeldingskracht.

Goede rollen ook van J.E. Jones en Mako.

Een acht, ofwel vier sterren.

Suffer no guilt, ye who wield this in the name of Crom

Ik was al langer van plan om Conan the Barbarian nog eens op te zetten. Dat plan kwam er ongeveer een jaar geleden toen ik de remake met Jason Momoa had gezien maar in mijn herinnering was het Schwarzenegger vehikel niet echt aan mij besteed. De laatste tijd begin ik echter meer en meer van good old Schwarzie te zien dus leek de tijd eindelijk rijp om me eens terug aan het eerste deel van de Conan films te beginnen. Het was een stom idee, dat kan ik je nu al zeggen.

Want wat voor een saaie film is me dit toch. Nu word ik sowieso al niet echt wild van het swords & sorcery genre maar dit stelt echt wel erg weinig voor. Waarom er dan ook voor een speelduur van over de twee uur is gekozen, is mij een raadsel doordat het verhaal makkelijk in anderhalf uur verteld had kunnen worden. Het begin met de jeugd van Conan is op zich nog vrij geslaagd maar de film verliest zich daarna compleet in oeverloos rondtrekken van het ene plaatsje naar het andere zonder dat er ook maar enige vorm van spanning in zit. Het wordt pas interessant wanneer Conan eindelijk bij Thulsa Doom aankomt maar tegen dan is het kalf ook al wel ruimschoots verdronken. Wat rest zijn een handvol individuele scènes die, soms bedoeld maar soms ook onbedoeld, meer op de lachspieren werken dan wat anders. Denk hierbij aan Conan die een kameel op zijn gezicht slaat of de sex scène waar de vrouw opeens iets over Zamora begint te roepen waarop ze compleet zot wordt. Schwarzenegger's blik is te hilarisch. Zelden ook zo'n compleet overdreven soundtrack gehoord. Jongens toch, ik begrijp dat ze het wat episch wouden houden maar dit gaat er toch wel over.

Sowieso een film die eigenlijk puur en alleen steunt op het imposante lijf van de Oostenrijkse eik. Hij was weliswaar al wel gestopt in 1975 met bodybuilden (op een hoogtepunt want toen heeft hij de Mr. Olympia wedstrijd gewonnen) maar naar aanleiding van deze film is hij weer beginnen trainen, heeft hij terug mee gedaan in het professionele circuit en is hij uiteindelijk Mr. Olympia 1980 geworden. Hij is zelfs moeten stoppen met trainen want zijn armspieren werden zo massief dat hij amper een zwaard kon hanteren.. Blijft toch één van de meest spraakmakende acteurs. Hij is dan ook puur voor zijn looks gekozen (wat logisch is natuurlijk in een rol als die van Conan) maar blijkbaar vonden ze het nodig om hem amper iets te laten zeggen. Weinig over-the-top one-liners dus en dat is wel zonde. Langs de andere kant worden we wel getrakteerd op een lekkere portie houterig acteren (die verschrikte blik wanneer hij in de grot van de heks zit en dat die iets in het vuur gooit!) waardoor er nog wel wat te lachen valt. Wel leuk om James Earl Jones nog eens te zien, wat een machtige stem heeft die kerel toch, en ook Max Von Sydow is meestal wel genieten.

Ik was eigenlijk van plan om een Conan namiddag te houden maar ik laat het tweede deel maar even voor wat het is. Geef mij in ieder geval maar de remake en het is dan ook puur vanwege Schwarzenegger en een paar bijrollen dat ik hier nog 1.5* aan kwijt kan. Veruit de zwakste film die ik al van de Oostenrijker heb gezien.

1.5*

De slechtste film die ik tot nog toe heb gezien van Schwarzenegger. Dit is echt heel erg slecht, haast onmogelijk om wat pluspunten op te noemen.

Het enige wat me nog tevreden kan stemmen was het lichaam van Arnold. Wat een beer van een kerel zeg, perfect gecast voor de rol van Conan.

Af en toe komt er ook nog een mooie locatie voorbij, waardoor het oog niet altijd verveeld raakt.

Maar verder is het helemaal niks. Zo'n beetje alles komt belachelijk over. Het acteerwerk is om te janken, de vechtscenes zijn hilarisch slecht en het verhaal wordt over een te lange speelduur uitgerekt.

Het verveelde me enorm en als dan de rest eromheen ook belachelijk is, dan is ruim twee uur een enorme kwelling.

Nee, dit was niks en het tweede deel laat ik mooi voor wat het is.

"Let me tell you of the days of high adventure!"

Geweldige film! Goed om een keer gezien te hebben. Ik heb Conan the Destroyer en Red Sonja al wel gezien.

Erg goede cast. Ik heb de strips/boeken nooit gelezen dus ik had geen enkel probleem met Arnold als Conan en ik vind dat hij het erg goed doet. Mako is ook erg goed als Verteller/Tovenaar zo'n aziatische stem past eigenlijk best goed bij het genre. James Earl Jones is hier een erg goede bad-guy en acteert erg goed, maar man wat ziet dat haar eruit. Max von Sydow heeft ook een kleine rol en doet het erg goed.

De Soundtrack van Basil Poledouris is ongetwijfeld een van de beste in de film geschiedenis. Erg mooie middeleeuwse-stijl. Voor de muziek alleen al zou je deze film een ruime voldoende moeten geven.

Ik moet zeggen dat ik voor DE Sword-and-sorcery-film iets betere effecten en stunts had verwacht maar het was zeker niet on aardig.

Erg mooie landschappen en opnamen locaties.

Een heel erg goed verhaal! Prachtig Sword-and-socery-verhaal dat wel tot een van de origineelste behoort.

De vele erotische-scènes zijn soms een beetje onzinnig maar zijn zeker niet slecht. Al moet ik zeggen dat ik het af en toe zelfs voor Fantasy een beetje weerd vond.

Erg goede film. Moet je echt eens gezien hebben!

Conan the Barbarian is min of meer de doorbraak van Arnold Schwarzenegger in Hollywood maar had ik vreemd genoeg nog nooit gezien. Het is er nu eindelijk van gekomen en het is helaas niet helemaal de culttopper waarop ik had gehoopt.

Ik vind de aankleding en decors trouwens best oké. Arnie wilde bovendien de gevechten zo echt mogelijk maken waardoor hij talloze uren op zwaardvechten heeft geoefend. Eerlijk is eerlijk: voor iemand van zijn omvang ziet het er niet eens zo onbeholpen uit. Conan schijnt voor '1982' ongekend bloederig te zijn en we vinden dan ook liters ketchup over de slachtoffers. Behalve veel geweld worden we ook nog op tieten en een bombastische soundtrack getrakteerd.

Dat laatste nekt de film in mijn ogen. De muziek geeft het geheel weliswaar een episch karakter maar dendert meer dan twee uur onafgebroken voort. Misschien een middel om het gebrek aan goede dialogen te camoufleren maar het maakt het de film onnodig druk. Bovendien verliest de soundtrack aan kracht op momenten dat het er echt om spant. Laatste kritiekpuntje is de speelduur, die had wel iets korter gemogen. Toch een voldoende door de bizarheden (Arnold slaat een kameel KO!) en komische gevechten.

3*

Sterke verfilming van Robert E. Howard's verhalen die gaan over mythische figuren en duistere Koninkrijken met veel bloed vergieten en aanlokkelijke vrouwen. Niet zonder slag of stoot met bodybuilder 'Arnold Schwarzenegger' in de hoofdrol. Het veelal bewerkte script heeft toch echt wel een mooi resultaat gekregen. De setting met decors en kostuums zijn echt zeer proper voor die tijd. Ben het verder wel eens met sommigen, dat de muziek verzorgd door Basil Poledouris wat indringend overkomt en meerdere rustmomenten zeker welkom waren.

Prachtige verfilming die losjes is gebaseerd op de pulpverhalen van Robert E. Howard. Robert E. Howard puristen verfoeien deze film, daar ze bitter weinig gemeen heeft met diens werk. Arnold Schwarzenegger heeft wel de fysiek van Conan, maar qua uiterlijk lijkt hij niet veel op de persoon die Howard omschreef. De schurk Thulsa Doom kwam niet eens voor in de verhalen van Conan, maar was een tovenaar in de verhalen van Kull de Veroveraar, een andere creatie van Howard.

Een geslaagde verfilming van het werk van Howard is deze versie dan ook niet, maar dat neemt niet weg dat Conan The Barbarian een prima avonturenfilm is en in mijn ogen talloze malen beter dan de Conan uit de verhalen van Howard.
John Milius tekende voor de regie en schreef tevens het script. Oliver Stone wordt tevens genoemd als scriptschrijver, maar weinig van zijn ideeën zijn ook daadwerkelijk in het eindresultaat beland. De film begint met het beroemde citaat van Nietzsche: "That which does not kill us, makes us stronger". Een citaat dat bijzonder goed past bij de held van deze film, die behoorlijk wat te verduren krijgt! Als klein jochie ziet hij hoe zijn ouders op brute wijze voor zijn ogen worden vermoord. Zijn tienerjaren brengt hij door als slaaf en later als gladiator. Wanneer hij uiteindelijk zijn vrijheid herwint, gaat hij op zoek naar de moordenaar van zijn ouders. Dit blijkt de machtige Thulsa Doom te zijn, een sekteleider van occulte slangenorde.

Conan The Barbarian heeft op papier zo'n beetje de slechtste cast ooit verzameld. Het merendeel van de cast had nauwelijks acteerervaring en waren vooral gecast vanwege hun fysiek. Schwarzenegger was destijds vooral bekend als bodybuilder, Sandahl Bergman was een fitnessmodel, Gerry Lopez was een surfer, Ben Davidson een American Footballer en Sven-Ole Thorsen een gewichtheffer. Naast professionele acteurs als James Earl Jones en Mako spelen zij de grootste rollen in deze film. Verwacht dan ook geen vijfsterren-acteerwerk. John Milius kende waarschijnlijk de beperkingen van zijn cast en zorgde er dan ook voor dat zij allen zo min mogelijk dialoog hebben.

In mijn ogen blijft Conan de beste rol van Schwarzenegger, naast die uit Terminator 1. Dat de man nauwelijks emotie kan tonen en een beperkte gezichtsmimiek heeft, werken hier in zijn voordeel. Conan is een personage met een traumatisch verleden. Het grootste deel van z'n leven heeft hij in gevangenschap doorgebracht, met weinig sociale contacten. Door Schwarzenegger's beperkte acteerkwaliteiten komt Conan over als een man met autistische trekjes. Vooral bij de dood van zijn geliefde Valeria toont hij totaal geen emotie. Ik persoonlijk vond dit wel passen bij het personage.

Het verhaal is misschien niet het meest ingenieuze verhaal ooit geschreven, maar dat hoeft ook niet. Ondanks de voorspelbaarheid is het een boeiend verhaal over het leven van een barbaar in een prehistorische tijd.

En dan kom ik nog altijd op het sterkste punt van de film en dat is de muziek van Basil Poledouris.
De muziek speelt een belangrijke rol in de film en door het gebrek aan dialoog wordt het verhaal vaak door de muziek verteld. Dat is mijn ogen wat een filmscore behoort te zijn. Vaak is de filmmuziek een achtergronddeuntje en daardoor nauwelijks merkbaar. Dat is hier duidelijk niet het geval, de muziek is zowaar een karakter in de film zelf. Niet voor niets is de filmscore van Poledouris erg geliefd onder soundtrackverzamelaars.

Conan the Barbarian is wat mij betreft een klassieker binnen z'n genre. Talloze malen gekopieerd, maar nooit evenaard.

Charmante kolder, maar wel enorm traag. Helpt blijkbaar niet om hem in deze tijd voor het eerst te zien denk ik.

Stem verhoogd naar 4 *.

Gewoon een heerlijke klassieker dit...elke keer als hij voorbij komt op tv zit ik er weer helemaal in.

Er komt dan weer een hoop jeugdsentiment bij kijken....heerlijk.

Acteerwerk van Arnold kan zeker beter maar echt goed word het ook nooit in zijn latere films,

maar zijn karakter in deze film maakt een hoop goed....plus natuurlijk het nodige hak en snij werk.

Ook kan deze film wat gedateerd overkomen....maar dat vind ik een deze film niet zo heel erg.Ik heb begrepen dat er nog een derde deel van komt met Arnold in de hoofdrol...ik kan eigenlijk niet wachten

Oeverloos fout.

Tegenwoordig weet men toch iets beter hoe men Schwarzenegger moet inzetten. De kreuntjes die hij maakt wanneer hij aan het vechten is zijn ... njah, onbeschijflijk eigenlijk. Ook de pogingen die hij maakt om enige emotie in z'n blik te leggen worden op een vreemde manier geaccentueerd. Het ziet er een beetje uit alsof hij naar een moeilijke rekensom aan het staren is. Had zo'n dingen gewoon geknipt, 't is niet dat 2 uur voor een film als deze een must is.

Verder ben ik geen fan van dit type fantasy. Lapjesuniformen en zwaarden/speren hebben bijna hetzelfde effect als dorre woestijnen en leren laarzen, gelukkig dat er nog een paar binnenscenes zijn die net wat beter ogen. Effecten zijn echter zwak (dat gevecht met die reuzenslang) en qua actiechoreografie heeft deze film ook weinig tot niks te bieden.

Als avonturenfilm is de wereld niet echt interessant genoeg. Thulsa Doom is een flauwe bad guy en zijn slangenwereldje oogt vaak wat flauwtjes. Ondanks dat oogt het niet overdreven goedkoop, maar dat komt eerder door de traagheid van de film dan door de kwaliteit in decors en kostuums.

120+ minuten is véél te lang voor een films als deze. Het wil graag episch zijn maar de wereld waarin Conan vertoeft is saai en eentonig, daarbij zijn de acteerprestaties vaak zo slecht dat het beetje drama en gewicht dat in de film gelegd wordt eerder als lachwekkend ervaren wordt.

Blijkbaar is er ook een tweede deel, die laat ik nog maar even in de vriezer.

1.0*

Ik vond het ook slecht. De pompeuze muziek en decors roepen de spektakelfilms uit de jaren '50 en '60 maar dat werkt meer op de zenuwen dan het indruk maakt. De special effects zijn haast niet om aan te zien, met de smoelverbreding van Thulsa Doom als dieptepunt. Door de weinige dialoog, de sjamaanistische onzin en een onevenwichtig lopend plot ging ik me op bepaalde momenten stierlijk te vervelen. Een grappig moment was wel die priester die homoseksuele avances deed bij Conan, waarop de barbaar hem de kop inramde. Leek bijna een stukje parodie binnen de film. In twee dagen bekeken maar het was een moeilijke film om door te komen. Eén ding is zeker : deze Schwarzenegger "klassieker" bekijk ik nooit meer.

Voor mij was het echt 30 jaar geleden dat ik deze film gezien had. Er stond me amper iets van bij. Ik had er een wat negatief beeld van: goedkope b-film met de toen nog niet zo bekende Schwarz en wat wapengekletter. Gelukkig klopte dat beeld niet.

Ik heb er nu veel meer van kunnen genieten. De trage stijl zorgt er juist voor dat je kunt genieten van de prachtige vormgeving van de film. Echte klassieke cinema met geen woord teveel. Nergens te braaf ook wat betreft mores, bloed of bloot. En Sandahl Bergman is oogverblindend lekker als de metgezellin van Conan, Valeria. Zo mooi naturel zie je vrouwen tegenwoordig gewoon niet meer. Doet een beetje denken aan Farah Fawcett in haar beste jaren. Maar dan wat minder fragiel en in een prachtige amazone-outfit.

De opbouw van de film is ook stevig gefundeerd zonder zijsporen. De soundtrack doet denken aan jaren 50 klassiekers als Spartacus.

Absoluut ondergewaardeerd. Sword & Sorcery had zelfs in die tijd al een naam van domme exploitatiefilms: het draaide om tieten en zwaarden. Conan overstijgt dit door zijn bronmateriaal en die andere wereld van magie en barbarij wel serieus te nemen. Kan zich hierdoor nog best meten met het buitenissige meesterwerk Excalibur uit hetzelfde jaar.

Bijzonder langdradig bij momenten, en de acteerprestatie van Schwarzenegger is zeker niet top, maar ik ben een superfan van hem en moest hem natuurlijk zien.

Gisteren vond ik het weer eens tijd voor een ouderwetse cultfilm. Het werd Conan the Barbarian, de film waarmee Arnold Schwarzenegger in 1982 doorbrak als acteur.

Het verhaal heeft niet veel om het lijf: als kind is Conan getuige van de vernietiging van zijn geboortedorp en de moord op zijn ouders. Zelf wordt hij als slaaf weggevoerd, groeit op tot grote, gespierde man en gaat de rest van de film op zoek naar de moordenaars.

Indertijd was de film een groot kassucces; hij bracht maar liefst 68 miljoen dollar op aan de box office, voor die tijd een enorm bedrag. De film moet het voornamelijk hebben van groteske, gewelddadige actiescènes en dat is eigenlijk niet mijn kopje thee. Daarnaast moet ik het eigenlijk ook niet zo hebben van dergelijke fantasyfilms. 2*

Een jeugdvriend van me werd naar Conan The Barbarian vernoemd en hij droeg die naam met trots. Samen hebben we verschillende keren de film opgelegd. Geweldig om als kind na te spelen. Heel wat stoerdoenerij en dit typische genre had wel wat in de jaren 80. Vandaag wat minder indrukwekkend dit genre in het algemeen, maar nostalgisch is het wel.

Op zich wat vreemd dat een slaaf uitgroeit tot een krachtpatser, als enige nog wel, maar los daarvan een interessant vertrekpunt als wraakfilm. De doorbraak van Arnie. Gelukkig moet hij niet te veel zeggen, want dat is maar erg pover.

De actiescènes zijn spectaculair en de ondersteunende bombastische muziek is geweldig. De zwaardhouwen zitten er wel een paar keer goed naast en sommige bloedspetters komen nogal laat op gang, maar kom, vermakelijk was het zeer zeker. Fijn om nog eens terug gezien te hebben, maar imponeren deed hij jammer genoeg niet meer.

Matig.

Het duurde even voordat ik deze klassieker van Schwarzenegger op had gezet. Vroeger was het zonder meer mijn favoriete actieheld, maar toen kwam ik erachter dat ik hem vooral leuk vond in de films van Cameron. Daaromheen kon het me niet zoveel bommen wat hij deed, waardoor ik zijn films wat makkelijker oversla tegenwoordig.

Toch komt er een tijd dat dit soort films net wat interessanter zijn om op een avond eventjes mee te pakken. Helaas was dat in het geval van Conan the Barbarian een fout. Ik was al bang voor een teleurstelling nadat ik Red Sonja bekeek. Die film vond ik echt wanstaltig. Conan the Barbarian verlaagt zichzelf niet naar dat niveau, maar is niettemin ook op zijn eigen manier geen beste film. Het verschil is dat dit wat compacter aanvoelt.

Schwarzenegger is een zwakke titelrol, maar de bijpersonages overtreffen hem zowaar nog wat in vervelend zijn. Bijzonder hoe weinig kleur je aan personages kan geven die wel vereisen dat ze interessant zijn. Met de schurken kan je zoveel doen om het verhaal naar boven te krikken, maar de focus blijft op de goedzakken liggen die totaal geen flair kennen. Ze zijn er vooral en lopen vervolgens mee terwijl ze nooit een verbinding met de kijker maken.

De actiescenes zijn groots en gedetailleerd, maar belabberd gechoreografeerd. Het voordeel is dat de rode lijn van het verhaal goed loopt en er veel aandacht naar de versiering is gegaan, anders was deze best duur ogende film snel een complete flop geweest. Het bereikt nergens het compleet ridicule niveau van Red Sonja, maar het duurt vooral te lang terwijl het zichzelf nergens kan ontpoppen in een speelduur die al bijzonder lang is. Jammer, maar ik ben het snel weer vergeten.

Einde zaterdagavond in plaats van een horrorfilm dit cult product er nog even in, ooit deed ik de film af als hele foute pulp, maar maar gedurende de eerste fase in het door sneeuw omgeving dorpje waar Conan woont, eenmaal onder aanval, vraag ik me toch af of dit wel zo cult is. Want bepaalde dingen zien er toch wel heel goed uit voor een cult film.

Fraai is de opening temidden van het dorpje in het bos, de locatie, de aankleding, de actie en vooral bepaalt camerawerk, het lijkt in eerste instantie een bepaalde kwaliteit te verraden die niet perse aan een cultfilm doet denken, net als het dramatische shot waar Tulsa Doom de moeder van Conan onthoofd. Dit is toch zeker niet slecht te noemen denk ik in eerste instantie maar dat is buiten het tempo dat verderop regelmatig stroopt en Mister Universe zelf gerekend. Imposant is de verschijning uiteraard, maar acterenderwijs is het natuurlijk te slecht voor woorden met zijn 'moeilijke' blik en kreuntjes en kreten als er iets anders is of hij in gevecht is.

Maar te midden van sterke bad guys in de vorm van Jones, Thorsen en Smith, prima vrouwelijk schoon, en toch wel het nodige aan prima actie plus sfeer en locaties passend bij het fantasy beeld doet Conan het toch echt niet slecht. Het gevecht met de slang is visueel niet bijzonder sterk maar ben ik bereid door de vingers te kijken vanwege de leeftijd van de film, daar staat tegenover dat het fenomeen met de geesten waar de tovenaar Conan weer terug probeert te halen best sterk en sinister is. Tevens vind ik het eindgevecht met Smith en Thorsen ook best wel prima, wat een klerenkast is die Thorsen trouwens ook die by the way als stunt double voor Schwarzenegger fungeerde.

En zo kan Conan The Barbarian op goede en minder goede punten rekenen, is de film toch wel degelijk een cult product, verveelt de film opzich geen moment en is best lekker om zo nu en dan weer eens even mee te pakken.