40 Days and 40 Nights (2002)

Een film die veel negatieve recensies krijgt, maar over het algemeen niet slecht is.

Het leven van Matt draait grotendeels om seks.

Steeds weer ontmoet hij een andere meid om vervolgens mee tussen de lakens de eindigen.

Als echter zijn vriendin Nicole op een dag de relatie verbreekt, neemt zich Matt voor om 40 dagen en nachten geen seks te hebben.

Ook masturberen is niet toegestaan.

Zijn vrienden sluiten een weddenschap af, en denken dat Matt dit niet lang zal volhouden.

OK, misschien mag het dan weer een film over seks zijn, maar welke komedie kan hier tegenwoordig zonder?

Dit soort films zijn echter niet alleen maar gebaseerd op seks.

Het gaat ook over liefde en romantiek.

Misschien te standaard, maar voor de echte liefhebbers vermakelijk.

Josh Hartnett heeft wel degelijk bewezen dat hij zowel een komische rol kan spelen als serieus.

Ik heb hem onlangs nog gezien in 30 Days Of Night.

Ook geweldig om Griffin Dunne weer eens te zien.

Hij is misschien beter bekend als Jack Goodman in An American Werewolf In London.

3,0 *

Dit trok me niet. Waarschijnlijk door het gegeven, wat me tegenstond. Mijn achtergrond was hier in elk geval schuld aan het feit dat ik dit geen seconde wilde zien. Maar omdat ik mijn innerlijke Anastasia heb bevrijd en het er niet naar uitziet dat ze gaat slapen, dan toch maar dit gezien. Meer: Shannyn en Josh. En de rest is hartstikke min. Dat is wat ik beleefde tijdens dit alles. Natuurlijk is het grappig wat de rest doet, maar Josh is wel hofleverancier van alle grappen en gekkigheid. Samen met Shannyn is hij het ongekende koningspaar uit deze rotzooi. Snel vergeten. Heerlijk Amerikaans, maar het levert niet nieuws op. Dan zijn Janeane, Ben en Uma toch echt net wat fijner. Een hele stap achteruit. Eigenlijk net te melig en net te plat voor woorden. Het is dat Josh en Shannyn de hele film redden, ondanks leuk Maggie te kunnen spotten. Dit is op de meeste fronten echt niet, hoe de cast hun best ook doen/doet..

Ik ben net wakker en Zit er nu naar te kijken omdat het op tv is. Deze film is vergelijkbaar met een kind wat niet kan slapen en de hele nacht rondspookt door huis, heel vervelend dus! Ik vind de personages echt ontzettend slecht gespeeld door vrijwel alle acteurs, ze hebben allemaal een arrogante stijl/uitstraling, gelukkig hoort men tegenwoordig niet veel meer van deze mensen.

Onevenwichtig. Er zaten mooie moeten in de film. De romance was wel degelijk aanwezig. De komedie iets minder. Verder klopt het natuurlijk niet. Alsof je pik na veertig dagen een op het van ontploffen vulkaan zou zijn. Na een paar dagen snapt die het wel en kruipt hij gewoon in zijn schulp. Maar soit.

Wel schokkend hoe men er in slaagt wat de climax zou moeten zijn de nek om te wringen. Daardoor wordt het maar een lauwe sisser. En de stylist die er in geslaagd is om Sassomon een lesbo-look mee te geven mogen ze ook de nek omringen. Deze werkelijk prachtige damen kwam er alleen in close-ups echt uit zoals ze is: adembenemend.

“I mean, he used to be kinda cute but now he's just twitchy.”

Aardige film. Het hele uitgangpunt is belachelijk, maar de acteurs weten er toch nog wat van te maken. En 40 Days and 40 Nights is een vlotte film met een aantal geslaagde grappen. Hartnett is niet de juiste acteur voor dit soort flauwekul, maar hij doet het niet slecht. Sossamon is een prachtige actrice en heeft een prima chemie met Hartnett. Maar om eerlijk te zijn is dat ook het enige lichtpuntje in deze voor rest middelmatige romcom.

Niet heel vervelend, maar wel te lang. Het mag dan net 96 minuten duren, maar het stramien is bekend inmiddels en de film verrast nergens. Personages zijn wel oké, een enkele grap geslaagd en als geheel lui vanaf de bank nog wel te kijken, maar dat is het dan ook wel. De film wordt uiteindelijk maar steeds gerekt met wat plotwendingen, anders had de film na 70 minuten al klaar kunnen zijn. 2,5*.

Meh wat slecht.

Vooral eigenlijk door de absurde Amerikaanse moraal over seks, geloof en alles wat daarmee te maken heeft. Wat een raar land is dat toch, en wat een rare films levert dat af en toe op - en dan niet in een positieve zin.

Aan de positieve kant staat daar dan wel tegenover dat Sossamon best schattig is, en er een hoop erg mooie meiden rondlopen. Maar vanaf zo'n beetje de helft ontspoort de film in teveel flauwe grappen en grollen. Misschien dat de makers ook wel klaar waren met het basisgegeven.

Verder nog te melden een vroeg maar wel erg klein rolletje van Maggie Gyllenhaal. Niet de moeite om daarvoor te kijken.