Cremaster 3 (2002)

Prachtig, indrukwekkend, absurd, schitterend, mooi, sierlijk, ontroerend, triest en nogmaals absurd. Dit zijn wel woorden die in me opkomen als ik aan Cremaster denk. Al eerder heb ik deel 4 en 5 gezien in het Booijmans van Beuningen in Rotterdam, allebei ook erg mooie films. Vandaag heb ik deel 2 en 3 mogen bewonderen in Leeuwarden (of all places).

Na een hele tijd reizen ben ik dan op de plek van bestemming aangekomen, en het was de kou en de treinrit dubbel en dwars waard. Wat een geweldige film. De 'film', want of het een film is is niet helemaal zeker, haast geen narratief te ontdekken, meer een abstract kunstwerk opgenomen op film, begint met een absurde scène op een Schots eiland waar je 2 reuzen ziet rondlopen. Dit met een schotse doedelzak en al. Vanaf daar wordt de film steeds vager en vager. Een lift die vol word gegooid met cement, auto's die een andere auto tot gort beuken (in die auto bevinden zich een Adelaar en een soort van mummievrouw), een man met een zakdoek in zijn mond die verdiepingen beklimt, om zo op elke etage steeds vreemdere gebeurtenissen gade te slaan. Kortom; Vreemd.

Maar ja, dit is ook precies wat ik had verwacht en wat ik wilde zien. Ik heb me goed kunnen onderdompelen in de minuten lange hoge piepen en ambient brommen. De prachtige landschappen en de absurde mise-en-scène en karakters zal ik niet snel vergeten.

De hele zaal heeft nog minsten 15 minuten stil gezeten tijdens en na de ondertiteling, om het allemaal even te laten bezinken.

Een film die lang niet voor ieder is weggelegd, maar als je van pure abstractie houd en wel tegen een stootje kan, is dit zeker een must.

4,5* is het zeker wel waard, al was het voor de prachtige aankleding

Misschien is hier een stemcorrectie ook niet verkeerd. Net als deel twee maalt deze ook nog steeds door mijn hoofd. Over het plot ga ik niks vertellen, ook niet hoe prachtig ik hem vond, het komt namelijk nogal overeen met Cremaster 2. Het is allemaal zo verschrikkelijk bijzonder, allemaal zo exceptioneel. Ik denk dat ik deze film ook niet anders dan 5* kan geven.

Misschien was dit deel nog wel beter dan deel 2. Deel 2 bestond uit ‘korte’ fragmenten, deel 3 loopt door als een verhaal. Een soort lange beelden stroom, met een rode draad. Toen ik dit deel zag, vond ik hem eigenlijk beter dan deel 2. Het was consistenter en bevatte een paar echt ontroerende scènes.

Gaat dat zien, gaat dat zien! Als het ooit in de buurt draait zal ik zeker mensen wakker schudden. Dit is een uitzonderlijke ervaring.

Trailer ziet er erg raar uit , maar ook zeker mooi.

Ach wat is raar, vind het maar jammer dat 'men' altijd alleen van het conventionele houdt

Raar was niet negatief bedoeld eigenlijk, ben zeer benieuwd geworden.

Hey Danuz waar heb je deze gezien?

Heb twee delen (deel 2 en 3) van The Cycle in het Filmhuis Leeuwarden gezien, op 27 Februari 2005. De films zijn af en toe op verschillende plekken in Europa te bezichtigen en bepaalde delen zijn als installaties te zien in musea. De films zijn nog niet op DVD uitgebracht (alleen The Order, wat een deel is van Cremaster 3), en zullen voorlopig ook nog niet op DVD verschijnen. Zelf zie ik deze delen het liefst op groot scherm, maakt toch de meeste indruk, en je ziet het dan meer als een installatie dan een ‘random’ film.

Nou Danuz, die mogelijkheid komt er weer...

Het Filmmuseum heeft Cremaster 1-5 aangekocht voor de collectie. De Cremaster cyclus is vanaf 5 april een hele maand te zien in het Filmmuseum in Amsterdam (Vondelpark). Op zaterdag en zondag 8 en 9 en 15 en 16 april en op zondag 30 april draait ie bovendien integraal in Filmmuseum Cinerama (twaalf meter breed doek).

De mooiste van de 5 haalt z`n kracht niet direct uit het random weirde, maar vooral de fabelachtige sfeer. Het enige deel waar ook enige zogenaamde logica in de opeenvolgende scènes is te bespeuren. Na dit deel valt het zinnetje 'de beste Amerikaanse film sinds Mulholland Drive' ook beter te verteren. Onovertroffen scènes in de bar en kelder van het Chrysler Building, fascinerende machtsspelletjes tussen een aantal zwijgzame gangsters en hun prooi. Sigaren, smurrie, cement en aardappelen, wat kan film je toch wonderlijk verbazen

Totaal geen spijt van de marathon! Na op het IFFR Drawing Restraint 9 te hebben gezien was ik ontzettend benieuwd naar de Cremaster Cycle en wist dus eigenlijk ook wel wat ik kon gaan verwachten. Cremaster 1 opent lekker, maar zeker nog niet optimaal. Matthew had vooral de computer-graphics-kerel in dit deel (eigenlijk alle delen) op z'n kop moeten geven. Deel 2 en 3 zijn absoluut mijn favorieten. In deel 2 zitten favoriete scènes als de bijen-metal en de zoutvlaktes, maar zakt soms nog wat in. Deel 3 zit echter 3 uur lang vól met interessante scènes. Wat een genot om zo in de bios te zitten, 3 uur lang madness op je afgevuurd te krijgen en het nog fijn vinden ook! De scènes in het "hotel" behoren tot mijn favorieten van de hele cycle. Ge-wel-di-ge sfeer, die me sterk deed denken aan Mulholland Drive. De gangsters, de aardappelsnijder, de cowboy en de barman... allen waren ze echt heerlijk. Daarnaast had ook het Chrysler Building (1 van de stoerste gebouwen in NYC toch) een stoere rol, vooral met z'n geweldige kelder. Cremaster 4 was wat te lelijk en die motorkerels waren een beetje lame, maar verder was dat deel ook nog zeer genietbaar. Deel 5 was ook mooi, maar het opera-gebeuren trok me net wat minder en ik had liever misschien een andere afsluiter gehad na 7 uur in de bios door te hebben gebracht.

Onmogelijk om iemand de Cremasters aan te raden of uit te leggen. Kreeg net nog de vraag: "hey, waar ging die marathon eigenlijk over waar je naartoe was geweest?". Tja, leg dat maar eens uit, dat gaat gewoon niet. Barney's films zullen niet veel mensen aanspreken, dus je bent gewaarschuwd!.

Zojuist deze laatste uit de cremaster-serie uitgekeken en wat ik al verwachte na de andere gezien te hebben kwam uit.

In de filmkrant stonden nog wel wat leuke beschouwingen van deze filmcyclus, namelijk dat je het kunt beschouwen als was het onaards, een soort rituele film van een andere planeet, net als hoe aliens onze (bijvoorbeeld katholieke) riten zouden bekijken, vreemd maar met een soort voor hun nog niet aanwezige logica. Dat zal allemaal best, maar ik denk dat wanneer ik een film over een zondagmis van 3 uur zie ik ook flink lig te pitten en er geen hoog cijfer aan toeken. En het is natuurlijk maar net hoe die pipo van de filmkrant het geïnterpreteerd heeft.

Verder zegt Barney nog dat hij een beeldend kunstenaar is en geen filmmaker. Lekker makkelijk! Jan Švankmajer is ook een beeldend kunstenaar en warempel, zijn films spreken mij heel wat meer aan. Minstens zo onlogisch als Barney's films, maar veel organischer en dichterbij. Bij Barney heb ik het idee dat er een afstand wordt gecreeërd. Gemaakte eigenzinnigheid die niet consistent aanvoelt en klopt. Iets wat bij Švankmajer mijns inziens wel het geval is. En och zo kan ik nog wel meer regisseurs noemen (een Tsukamoto met zijn Tetsuo's schiet te binnen).

Voor 3 uur bevat deze film te weinig, al zijn er enkele mooie shots en beelden te vinden. Het einde waar op elke verdieping (showballet en metal o.a.) iets anders plaatsvind was nog wel het aanzien waard. En wat ik verder over Barney zijn stijl vind, lees je in de andere berichten bij de Cremasters maar. Voor mij geen Barney meer.

Je bericht is al weer een tijdje geleden, maar toch. Zag dit weekend dat Cremaster 3 wel integraal op DVD is uitgebracht. Weet niet of dat ook geldt voor de andere delen. Hoe dan ook, ik ga het binnenkort in Amsterdam proberen (zie deze post).

Ondanks zijn lengte wel een tikkie beter te verteren dan deel 2. Een consistent verhaal, alhoewel wat is consistent bij Barney. Er zat in elk geval een consistent idee achter laat ik het zo noemen.

Van briljant (sommige stukken in Chrsyler, Guggenheim, muziek) tot ronduit banaal en tenenkrommend slecht (de Cloud Bar met Marx-humor).

Grootste bezwaar is dat sommige dingen gewoon te lang doorgaan. Die vijf auto's die in de hal van Chrysler building een ander als een troep wolven verslind is fascinerend, maar niet 20 minuten lang, en dan nog weer en weer en weer.

Wel een ervaring, zeker als totale cyclus, maar echte goede cinema is het niet.

Echt een prachtige ervaring; je beleeft het echt en dat werkt echter enorm in zijn voordeel. Het kleurgebruik is enorm sterk en is mooi naar voren gebracht in het witte Guggenheim; alleen het enige wat ik jammer vondt was dat ze die rock/punk generatie naar voren brachten want dit vondt ik er zelf totaal niet in passen (het was namelijk op het begin een enorm fantasierijke sfeer). maar alsnog ben ik vol lof over Matthew Barney; zijn werk is echt uitmuntend; kortome: Geweldig.

De dvd bevat alleen THE ORDER en de rest is gewoon niet vertoont op de dvd; ik vindt dat zelf heel vreemd; en natuurlijk erg jammer

Dat niet alle delen op dvd zijn uitgebracht is niet zo vreemd. Het is geen speelfilm maar filmkunst. Schilders maken toch ook geen 6000 reproducties voor bij iedereen thuis aan de muur.

Heb alle delen een paar jaar geleden in het Filmmuseum gezien. Ben hier toen 2 avonden voor naar Amsterdam gegaan. En ik moet zeggen; ik vindt het werk van Barney echt te gek. Hij zoekt de grenzen van wat mensen accepteren als kunst op en dat is opzich al boeiend. Hiervoor gebruikt hij een prachtige fantasiewereld, echt een lust voor het oog als je het mij vraagt.

16 juni in Eye een screening van alle vijf de delen achter elkaar Daar ga ik wel proberen bij te zijn, ben al een tijd erg benieuwd naar de films.

Samenvatten is zinloos, maar dit is wel mijn favoriet uit de serie omdat het meer oproept dan fronsende wenkbrauwen over de absurditeit van zijn ideeën. Deze laatste film uit Matthew Barneys experimentele vijfluik duurt weliswaar drie uur, maar barst van de creativiteit. Het grote minpunt is het camerawerk, want de hele film lijkt zonder belichting gefilmd te zijn met een goedkope camera. Daardoor is dit meer een (overigens wel dynamische) registratie van een aantal abstracte, bewegende kunstwerken, maar dit is kunst die je raakt. Hoogtepunten zijn een knap geënsceneerde paardrenwedstrijd, een macabere behandeling in een tandartsstoel met schimmige figuren uit jaren '30 gangsterfilms als toeschouwers en de klimpartij van een in soort van kilt gehulde Schot (of iets dergelijks) en zijn confrontatie met een groep chorusgirls en twee trashmetalbands. Uiteraard niet voor iedereen weggelegd, maar wie graag cinematische kunst wil zien zal niet gauw iets beters vinden dan dit.