Black Hawk Down (2001)

Spanned tot het eind....

Een van de beste oorlogsfilms van de afgelopen decennia en behoorlijk heftig na verloop van tijd. Oorlog is hard en angstig om te beleven, hier kan je met genoeg fantasie erbij een beetje van de ellende proeven die beide zijden meemaken. Men kent in oorlog geen helden en geen goede kant.

Mensen worden beesten en dat zie je ook goed terug in deze film! Een 8 als waardering!

Met afstand de beste oorlogsfilm ooit gemaakt. Deze film zou over de hele wereld verplicht lesmateriaal moeten zijn op scholen zodat ieder mens op deze planeet tot in het diepst van haar wezen beseft hoe gruwelijk en zinloos oorlog is.

De waanzin van oorlog. Heel veel kogels, veel nare wonden. De aftiteling was nog het meest confronterend. 19 Amerikaanse doden en 1000 Somalische......

Afgelopen week weer eens gekeken, ten eerste wat een cast! Helemaal vergeten wie er allemaal mee deden!

Spannend tot het einde!

uit verveling voor de gein aangeslingerd, zelden zo geboeid gekeken naar een film die ik al eens had gezien! bleek ook nog eens van ridley scott te zijn. Ik vond hem al verrassend `spannend' gefilmd. Met van die shots met echt een drukkende sfeer. Ooit wel eens gezien maar dit is nu ik er over nadenk meer dan 10 jaar geleden. Zeer goede film, blijft ook spannend door de situatie die steeds maar verder uit de hand loopt.

Mooi om weer eens te zien. Het is erg bombastisch allemaal, maar het is ook een super spannende en meeslepende film die oorlog op een chaotische en niet al te gepolijste manier in beeld brengt. In dit soort films heb ik altijd moeite om alle soldaten uit elkaar te houden, maar elk verlies is voelbaar. Wel jammer dat het Somalische perspectief geen serieuze aandacht krijgt, en buiten de actie is het op wat ontroerende momenten tegen het einde na wel wat simpel allemaal.

‘Black Hawk Down’ staat al een langere tijd op mijn herzien lijstje, niet alleen omdat ik mijn statistieken gelijk wil krijgen (wat toch wel mijn doel is), ik had hier ook geen mening voor geschreven op deze site en aangezien het alweer eens even geleden is dat ik deze ook gezien had vond ik het afgelopen zondag eens een mooie dag om deze op te zetten, met alle gevolgen van dien want de film duurde een aardige poos, en dan sloten we de dag ook nog mooi af met velle onweersbuien.

Even weer een wat kortere mening van mijn kant aangezien ik nu wat zieker op de bank zit, en snel dit even uit wil typen om geen achterstand te veroorzaken (moet nog twee andere films namelijk ook uittypen).

Ik heb een lichtelijke zwakte voor dit soort film, en Ridley Scott maakte het me er ook niet beter op dat ik mijn zwakte weer niet kon beheersen maar, in mijn ogen was dit een ontzettend gave en fijne oorlogsfilm waar ik zeker van heb genoten, prima actie en een mooi verhaal.

We volgen in deze film een groep Amerikaanse soldaten die een missie krijgen om een aantal hoge leiders op te pakken in de hoofdstad Mogadishu, Somalië waar op dat moment een burgeroorlog heerste, en we volgen de jongens in het proces na deze missie toe. Eenmaal vertrokken lijkt alles mooi uitgedacht te zijn, echter krijgen de Amerikanen de hele stad achter zich aan en worden er zeer zware gevechten gevoerd tegen de Amerikanen waarbij twee Helikopters neerstorten. De ene reddingsmissie volgt de andere op.

Toch wel een zeer strakke mooie film waar we bijna een uur tot anderhalf uur niks naders voorgeschoteld kregen dan zware vuurgevechten, ik vond het super gaaf.

4.5*

De film weet de volledige lengte wel te boeien, dat is een pluspunt. En het spektakel wordt mooi in beeld gebracht. Maar voor de rest deed het mij vrij weinig.

Sterk!

Beetje verrassend want ik had eigenlijk niet zo heel veel verwacht van de herziening. Maar na een matige intro barst de film toch serieus los. Het eerste half uur is gewoon een inlopertje, daarna begint de film pas echt.

Ben niet zo'n fan van oorlogsfilms, maar Black Hawk Down speelt vooral in op de intensiteit. Kleine straatjes, veel mensen, veel stof, broeierig. En Scott plaatst z'n cameras midden in de actie. Dat maakt het niet overzichtelijk, maar wel extra drukkend.

Camerawerk is de grootste troef, soundtrack is niet zo heel speciaal maar wel oké, acteurs zijn ook goed maar hebben weinig werk. Het draait ook niet echt om kameraadschappen en medesoldaten helpen, de focus ligt meer op de actie in de breedte.

Blijft goed, ook een tweede keer. Wou dat er meer van dit soort oorlogsfilms waren.

4.0* en een uitgebreide review

Black Hawk down is en blijft toch één van betere tot beste oorlogsfilms die ik al zag. De straatgevechten zijn zo beklemmend en een psychologische breakdown die je op het puntje van je stoel doen zitten. Net zoals de Amerikanen tijdens de Vietnamoorlog haast gek werden van het gevaar achter iedere boom of greppel, zo intens zijn ook hier de huis-aan-huisgevechten in het verpauperde Mogadishu. Niet verwonderlijk dat men heden geen grondtroepen wou inzetten in Mosul, Homs of Aleppo.

De onvoorziene mislukte raid is een onthutsende weergave geworden van een peloton Amerikaanse soldaten die het moet opnemen tegen woedende menigte van duizenden Somalische militie-eenheden. Geen heroïsche Amerikaans spektakel met de gebruikelijke wapperende Stars and Stripes. Geen superhero’s deze keer. Neen, doodgewone jongens die noodgedwongen en letterlijk vochten voor hun leven wanneer niet één maar even later ook een tweede Black Hawk neerstortte. Opvallend ook dat het team een hecht team is waar niemand achterblijft, ook de doden niet... het moment van de piloot die gevangen wordt genomen is vrij sentimenteel met de opgediste familiefoto, maar pakte me wel. Gelukkig bleek hij het later overleefd te hebben.

De cast is enorm en vele acteurs zijn gerenommeerd, alleen is het niet altijd even duidelijk wie wie is en op welke plaats juist. Aan de andere kant best een pluspunt te noemen in de chaos van de strijd, het verdwalen incluis. De actie is spectaculair in de nauwe straatjes van Mogadishu waar die granaten, geweerschoten en stofwolken je om de oren vliegen. Weinig echte diepgang van de personages, maar dat ik ook niet mogelijk. Wel zeer mooie decoropbouw en sfeerschepping. Een pure nachtmerrie voor wie erin terecht komt. Bijzonder realistisch en visueel sterk weergeven oorlogsfilm.

Herzien doet wonderen. Eén van de beste oorlogsfilms van de afgelopen 20 jaar.

Lone Survivor (2013) vind ik persoonlijk nog een sterkere moderne oorlogsfilm, maar deze Black Hawk Down is zeker een meeslepende, vrij realistische film. De acteerprestaties vind ik niet echt opvallend goed en ik leefde weinig mee met de verschillende personages, maar goed dat kan aan mijn stemming liggen op het moment van kijken. Josh Hartnett, die ik mij vooral herinner van Mozart and the Whale, is de uitschieter en dat zegt niet zoveel. De actie is wel goed en de chaos van oorlog wordt mooi weergegeven. Het valt wel op hoeveel tientallen Somaliërs er nodig zijn om 1 Amerikaanse soldaat uit te schakelen. Die Somaliërs zijn echt de slechtste schutters ooit!

Ondanks dat de film er niet gedateerd uit ziet, 17 jaar alweer, maakt de film een toch mindere indruk op mij dan vroeger. Misschien toch wat te vaak gezien. Verder behoorlijke realistisch, een achtbaan vanaf de eerst kogels die afgevuurd worden tot men rennend de 'safezone' bereikt, en wat zien sommige beelden er fantastisch uit, zoals de groep helikopters die ogenschijnlijk rustig maar met muziek die de spanning doet stijgen boven de branding vliegt op naar hun aanvalspatroon. Zo ook bepaalde gevechten, die van grote schoonheid zijn in combinatie met kleuren en stijl. Goed gebracht de overschatting die de Amerikanen de das om doet.

Wat me toch het meest nu aan de film beklijft in negatieve zin is het gebrek aan diepgang en/of een scherp randje bij de personages. De mannen zijn stuk voor stuk brave broeders die geen stap verkeerd doen en daarmee wellicht als personages totaal oninteressant. Eén van de weinige dingen die voorvalt is Hoot die een terecht wijzing over zijn wapen van capt. Steele van zich afschudt. Eén van de karakters/ acteurs die me het meest aansprak en altijd bij bleef. Toen had ik nog nooit van Eric Bana gehoord, maar indruk maken deed hij wel als de eigengereide, coole en stoïcijnse Delta Norm Hoot.

Leuk overigens de eindeloze rij bekende acteurs en vooral ook mannen die nog net aan het begin van hun carrière stonden als Eric Bana, Tom Hardy, Coster-Waldau, Orlando Bloom.

Indrukwekkend!

Wat een geweldig spannende film!

Scott's oorlogsfilm.

Ik denk dat Scott alle genres wel een beetje aan het uitproberen is, zo heeft hij al sciencefiction, drama, misdaad, komedie en horror uitgeprobeerd (en vast meer) en richt hij zich nu op oorlog. Niet de tweede, want dit speelt zich af in 1993.

Dit is wel te merken, omdat de wapens een stuk vooruit zijn gegaan. Scott neemt een wat te lange aanloop dat niet erg boeiend weet te zijn en ook niet al te veel toevoegt aan het verhaal behalve een introductie geven van enkele bekende gezichten met Amerikaanse helm op.

Als eenmaal de actie en oorlog losbarst trapt de film ook goed in zijn gaspedaal, al vond ik de beelden van de helikopters die boven de zee vliegen wel het mooiste stuk van de film. De actie weet echter niet optimaal te boeien, en uiteindelijk is het 110 minuten lang kogels om je hoofd.

Gelukkig weet Scott wel enkele sterke scenes tussen die actiescènes neer te zetten, zoals de menigte die de 4 soldaten bestormt en 2 daarvan tot moes trappen, waarbij ze er 1 in leven houden. Dit was misschien wel het sterkste moment in de gehele film. Voor de rest zitten er wel genoeg kogel in om je geboeid te houden, alleen niet maximaal.

Na afloop had ik ook niet echt het idee dat de oorlog zo zinloos en gruwelijk is, dit voelde meer aan als een Bay actiefilm met enkele wat verontrustende beelden. Gelukkig lijken de 144 minuten niet eindeloos te duren, en doet Scott het voor de rest wel keurig.

Wat ook wat door de mand valt, is het slechte camerawerk. Wel in het midden van alle ellende, maar het chaos gevoel is niet aanwezig. Maar daar zal de algemene kijker waarschijnlijk weinig last van hebben. Acteerwerk is van alle heren wel prima. Leuk om die bekende koppen te zien ook.

Goede film geeft een beetje een vertekend beeld wat er nu daadwerkelijk aan de hand is in Somalie maar toch ik heb mij vermaakt tijdens deze film !!

Heel erg goede film over modern warfare.

Alsof ik daar een expert in ben? Zeker niet.

Maar ik weet van een Nederlandse jongen die in Irak in combat was waarbij ook Nederlands jongens gesneuveld zijn.

Hij zei: De film Black hawk down kijken. Dat geeft weer wat wij meegemaakt hebben.

Als ik de film zie kan ik dat geloven.

Rauw en soms heel hard en confronterend. Maar prachtig en indrukwekkend in beeld gebracht. En ja, soms ietwat bombastisch en wat patriottisme hier en daar, maar er zijn films die dat véél dominanter hebben. En dat voor een film uit 2001!

Keiharde oorlogsfilm.

Beste aan de film is nog de briljante muziek van hans Zimmer.

KIPPPENVEL

Toen ik de film in 2001 in de bios zag, vond ik m tegenvallen. Om de een of andere reden deed die me niks. En dat is gek, want ik ben dol op oorlog, actie en helikopters. Bovendien is Scott een vaardig regisseur.

Een paar jaar later nog eens op blu ray gekeken, maar weer viel die tegen.

Toch wist ik dat ik m goed kon vinden en vanavond op 4k en het geluid op 8+ (want vrouw was uit huis) viel alles op z’n plek. Wat een heerlijk brute en visueel prachtige oorlogsfilm! De 4k ziet er waanzinnig uit en de Dolby Atmos track liet al mijn boxen dansen!

Tering wat gaaf! 4,5

De film ziet er bloedmooi uit met soms diepzwart, fijne kleuren (die nachtscènes!) en de oorlog wordt ook gruwelijk en ruig in beeld gebracht. De film is intens te noemen.

Maar toch, de film raakte me helemaal nergens. We krijgen een lang inleidend deel dat vooral ziet op sfeer en niet op personages, die sowieso wel een beetje op elkaar lijken allemaal. Dat maakt het ook niet overzichtelijk wie waar nu is. Verder is de actie schokkerig en chaotisch en beeld gezet waardoor deze mij niet wist mee te nemen. Pas de laatste 3 kwartier komt er meer rust en wordt de film beter op dit punt. Maar verder was dit echt een te lange zit voor mij, een film die niet over de volle lengte weet te boeien. 2,5*.

Ik probeer altijd op voorhand een "goede" film te zien. Een slechte is gewoon tijdverlies en er zijn nog zoveel goede films die ik nog moet bekijken. Ik baseer me dan meestal op besprekingen in de krant of in een magazine. Sinds enige tijd dus ook op basis van "moviemeter'. Films gemaakt door goede regisseurs of met goede acteurs of actrices doen me soms besluiten om de BR of dvd toch te kopen, ook al werd de film op zich niet goed bevonden.

Zo erger ik me wel vaak aan het woord "saai", dat hier, wat mij betreft, te pas en onpas wordt gebuikt bij de commentaren. Ik vind het soms aangenaam als er eens niemand wordt vermoord in een film of nog beter dat er helemaal geen geweld wordt gebruikt (buiten het humoristische genre, zijn er nog niet zo gek veel van die films). Nogal wat mensen vinden dat "saai".....

En yep toen schoot bij mij het woord "saai" plots te binnen, na 80 tot 100 minuutjes non-stop van geweer- en raketsalvo's......Ook raakte het mij totaal niet of soldaat X of Y sleuvelde, daarvoor was er veel te weinig karaktertekening (toch een groot verschil met Platoon of Saving private Ryan). Dat die Somaliërs in veelvoud sneuvelden van de Amerikanen, horen we blijkbaar helemaal niet erg te vinden (was de bedoeling zeker?). Het feit dat het blijkbaar allemaal realistisch in beeld is gebracht, levert wat mij betreft niet automatisch een goede film op. Toch nog een 3, omdat het wel gebracht werd door goede acteurs, de knappe beelden....

Film gezien maar er nooit op gestemd waarom geen idee vergeten denk ik. Was een bloedig gedoe dat wel. Veel geknal enz. Vanavond op tv. Ik kijk nooit films bij de tv zenders RTL enz. met al die reclame er doorheen wat ik verschrikkelijk vind.

De oorlogsfilm die qua cinematografie state of the art aanvoelt, nog steeds. Is uitgekomen toen Amerika nog moest bekomen van 9/11. De boodschap "wat doen we in godesnaam in deze uithoek?" had doorgetrokken kunnen worden naar "gaan we nou écht Irak binnenvallen?" Amerika ziet zich echter nog steeds veel te veel zoals in die andere oorlogsfilm tot uitdrukking kwam, Saving Private Ryan: opofferingen brengen om volkeren en landen te bevrijden. Die boodschap gaat (persé) niet op voor Afrika en het Midden Oosten. https://medium.com/@sevehicle/where-does-the-sensible-thing-slip-into-insanity-f5684629642c

Ik had toch net wat meer verwacht van deze film, met name omdat deze film toch wel vergeleken wordt met een van de betere oorlog films. Al het actie is mooi in beeld gebracht, maar de personages en de muziek in de film deden me dan weer écht helemaal niks en qua acteer prestaties was het ook niet altijd even best. Ik had persoonlijk een wat meer meeslepende film verwacht, helaas is dat het niet geworden en dat komt mede door het totaal niet passende score die me af en toe echt totaal uit de film trok.

6.5

Black Hawk Down is een sterk en intens portret over de mislukte interventie in Somalia. Ik vermoed dat dit de film is waarin de meeste kogels ooit verschoten worden. Tijdens een poging om warlord Mohammed Farrah Aidid te pakken worden de troepen massaal door zijn Somalische strijders aangevallen. Een Blackhawk word neergeschoten en piloot Mike Durant 11 dagen gegijzeld gehouden. De interventie werd afgeblazen nadat het thuisfront begon te morren na het zien van de beelden dat de lijken van snipers Gary Gordon en Randy Shughart door de straten van Mogadishu werden gesleurd. De film opent zoals we gewend zijn van Amerikaanse militaire films uit de koker van Bruckheimer. Geharde mannen en zich stoer voordoende jochies die wachten op actie en dat komt tot een climax wanneer het startsein van de operatie word gegeven middels het codewoord: Irene. Met veel machogejuich en enthousiasme rennen ze naar de choppers en voertuigen om eens stevig ass te kicken. Dat slaat echter al snel om tijdens de raid wanneer het toch ietwat lastiger blijkt dan gepland en ze hevig onder vuur komen te liggen door de milities van Aidid met RPG's en AK 47's. Door de chaos raken de units in kleine groepjes versplinterd en moeten ze wanhopig trachten om in urban warzone Mogadishu te overleven. De bittere ernst van een oorlog word ze dan ineens snel en pijnlijk duidelijk. Die omschakeling van dat nochalante en blufferige beetje Predatorachtige begin naar dat angstige en wanhopige in de verdere film is zeer sterk neergezet. De cast heeft veel bekende koppen als Sam Shepard, Ron Eldar, Ewan McGregor, Ewen Bremmer Josh Hartnett, Orlando Bloom en Tom Sizemore maar ook de toen nog vrij onbekende Nikolaj Coster-Waldau, Eric Bana, Kim Coates, Zjelko Ivanek, Jeremy Piven, Tom Hardy en William Fichtner zitten erin. Shepard oogt werkelijk een generaal met zijn Ray Ban zonnebril en sigaar. Het is allemaal zo meeslepend en vooral indringend in beeld gebracht dat je haast PTSD oploopt tijdens het zien van de film.

Black Hawk Down wordt af en toe onderuitgehaald door een wat onevenwichtig tempo en een onoverzichtelijke structuur (hoewel ik vermoed dat dit op z'n minst deels de bedoeling was). Ook de cast boordevol geweldig sterke acteurs krijgt te weinig materiaal om mee te werken; het is vooral schieten, rennen, schieten. Opnieuw is dat waarschijnlijk doelbewust, maar dan kan je evengoed een bende nobodies casten. Nu zit je hier met acteurs als Eric Bana, Ewan McGregor, Jason Isaacs, Coster-Waldau, etc, die weinig interessants te doen krijgen. De speelduur van 2.5 uur is ook een lange zit, al vloog de tijd op zich nog vrij vlug voorbij.

Nu klink ik negatief, maar dat ben ik allesbehalve. Over het algemeen is dit een absolute klasse-productie. De beelden zijn ultramooi en de omgevingen van de stad erg sfeervol. Met behulp van het chaotische cameragebruik waan je jezelf bovendien vaak midden in de actie, wat een erg meeslepend effect teweegbrengt. Het is een film die echt gemaakt lijkt te zijn voor het grote scherm indien je de ultieme ervaring wil meemaken; ik heb wel het gevoel dat ik dat een beetje gemist heb op m'n televisie. De muziek is vrij meeslepend/episch (misschien soms zelfs een beetje ongepast in combinatie met de rauwe, brute beelden, maar het werkte wel vond ik). Het eerste halfuur opbouw is prima (Scott weet hier net informatief genoeg te zijn zonder langdradig te worden), en dan wacht je als kijker gewoon een hele hoop fantastisch in beeld gebrachte, chaotische actie tot het einde. Wat is Ridley Scott toch een enorm veelzijdig regisseur eigenlijk; bijna elk genre heeft hij wel eens (succesvol) uitgeprobeerd. Zijn Alien-producties in het laatste decennium zijn ruk, maar voor de rest blijft het toch een vakman van de bovenste plank.

Dikke 3.5*.

Het waren ook allemaal nobodies in die tijd. Ewan Mcgregor was nog enigszins bekend, maar de rest…

Ik dacht dat ook Isaacs of zo iemand als Tom Sizemore al wel wat naamsbekendheid hadden, maar je hebt gelijk, dat was wat ondoordacht vanuit m'n 2021-bril gekeken.