Life of Brian (1979)

Toch wel mooi, deze onschuldige ironie (parodie) over het leven wat nét

iets teveel hinkt op het heilige gedachtengoed van die andere religie:

De Islam: Je moet je onderwerpen aan Allah, wat rest moet je verdelgen.

Het Christendom: Onderwerp je aan God, wat rest is liefde...

Albatros! Albatros!

Always look at the bright site of live, tuduh, tuduhtututudoe.

Aardige film, maar toch ook wel erg flauw en gedateerd allemaal.

Tuurlijk is de slotscene een 'instant classic', maar alles er voor is maar bij vlagen echt grappig.

Beetje overschat deze film.

Awwww, één van mijn favorite films. Ik kan nooit beslissen of ik deze of The Holy Grail nou leuker vind. Brian heeft wel een betere dame als tegenspeelster. Maar ja, binnen de Arturiaanse legendes zitten niet zoveel pittige dames om uit te kiezen.

Ik denk niet dat het gedateerd is, als ik beoordeel hoe ik dit met jongere kijkers heb gezien. Ik denk eerder dat als je dit nu niet leuk vindt, dan vond je het ook niet leuk in de tijd dat het uitkwam.

Overigens is het thema van 'volg de leider' alleen maar relevanter geworden. En tegelijk de kreet 'yes, we are all individuals', in een tijd waarin iedereen zijn eigen stem laat horen, maar er weinig variatie zit in wat we zeggen. Ook nog relevant.

Zeker een film die ik aanraad te proberen als je twijfelt of je hem trekt. Want ook als je er niets aan vind heb je er iets aan, al was het alleen maar voor de referenties.

Daenelia

Denk dat het wel een evolutie en verandering van smaak is van mijn kant maar ik vond de Britse humor zoals deze Life of Brian, The Holy Grail, Meaning of Life heel erg vermakelijk als tiener. En ook die Amerikaanse varianten van Mel Brooks zoals History of the World en Spaceballs kon ik ook wel pruimen. Maar hoe ouder ik word heb ik zoeits van bwah zo grappig is het toch niet meer. Ik denk dat comedy over het algemeen steeds minder mijn ding is. Heb vorig jaar de Black Adder reeks gekocht, maar de DVD's zijn nog steeds niet uit het doosje geraakt.

Wel doen hoor, begin maar met Blackadder the second. Sla de eerste even over. Vooral Blackadder Goes Forth is uniek, ook het einde van de serie.

Als tiener, en ik was nou eenmal recalcitrant, vond ik als een van de weinige Monty Python leuk. Ik ken eigenlijk niemand uit mijn oude vriendegroep die daar van hield. Mijn vriend is 10 jaar jonger dan ik (... Ja.) en die vind de humor van Monty Python ook geweldig. Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik die humor ga appreciëren, juist omdat je dit soort humor niet meer tegenkomt. Tuurlijk, je hebt Rik Mayal en Adrian Edmundson, The League of Gentlemen en The Fast Show (ook alweer oud), maar er is bar weinig absurde humor.

Ik vind Mel Brooks (ook geweldig) wel van een andere klasse dan Monty Python. Mel Brooks ligt meer in de lijn van Jim Abrahams (hot shots, naked gun). En dan vind ik Abrahams dichter bij Python liggen dan Brooks. Alleen iets platter, misschien.

Je zou eens The League of Gentlemenmoeten proberen. Het is humor, het is geen sketchshow en het is absurd, luguber soms, en bizar.

Maar Life of Brian; ik zie er iedere keer iets nieuws in. En ik heb de film toch echt ruim 10 keer gezien. Ik denk dat ik hem juist alleen maar leuker ben gaan vinden

Fantastisch.

De beste film van Monty Python, wat mij betreft. Al was het maar om de Romans go home scene of de memorabele slotscène. Mijns inziens het summum van de komedies.

4.5*

Het is niet zozeer de religie op zich die bespot wordt in deze absurde komedie, maar de kuddementaliteit van de volgelingen. Hoewel hij geen profeet wil zijn, brengt Brian een zinnige boodschap: denk voor jezelf, wees geen meeloper. Een prachtige paradox is wanneer Brian tegen de menigte zegt: "You are all different", waarop één iemand reageert: "I'm not!"

Bij het herbekijken worden sommige grappen wat flauw: het zich verkleden als vrouw, het spraakgebrek van Pilatus. Dat wordt echter gecompenseerd als je subtielere grappen voor het eerst opmerkt. Terry Jones valt opzettelijk uit z'n rol wanneer hij Judith "that Welsh tart" noemt. Actrice Sue Jones is van Wales, maar in de eerste eeuw bestond die deelstaat nog niet. Het had "that Judean tart" moeten zijn.

Andere leuke momenten zijn wanneer John Cleese zich als een strenge schoolmeester opstelt. Het zinnetje "You're only making it worse for yourself" heeft hij waarschijnlijk geleend van een voormalige leraar. Nog zo'n anachronisme is wanneer ze aanschuiven bij het stempellokaal. De affiche is een parodie op die van King of Kings. Zo steken ze de draak met de Hollywoodiaanse, epische benadering van de Bijbel.

Eric Idle is de meest traditionele komiek van het gezelschap, iemand die het van pointes en grappige accenten moet hebben. Het liedje op het einde verkondigt de filosofie van de Pythons: het leven is een hoop ellende; je kunt er maar beter de humor van inzien. "Life's a laugh and death's a joke, it's true."

Dievegge

Precies, Brian is zo ongeveer de enige normale persoon in deze film, belachelijk dan ook dat christenen vonden dat Jezus belachelijk werd gemaakt. (Integendeel, zijzelf werden belachelijk gemaakt, maar dat wilden ze natuurlijk niet inzien.)

Veel mensen hier vinden de scene met het ruimteschip nogal overbodig, dat zette mij aan het denken. De scene symboliseert de gehele christelijke mythologie. Voor deze scene is Brian een gewone Joodse jongen die door de Romeinen gezocht wordt wegens vandalisme, na deze scene is hij in de ogen van het volk de messias, en alles wat hij zegt is heilig en van een bovenaardse wijsheid. De scene markeert dus deze overgang en is daarom cruciaal in de film. Had Brian de menigte vertelt over zijn avontuur in het ruimteschip dan was hij geloofd. Men vind de scene met het ruimteschip absurd, maar waarom vind men de vraag uit de menigte aan Brian's moeder 'are you a virgin' niet absurd, waarom valt men hier niet over? Omdat het antwoord behoord tot de geaccepteerde christelijke mythologie. Net zo ridicuul als het ruimteschip.

Nah, die scene met het ruimteschip was nodig omdat Brian boven in die toren zit. Hij zou ofwel te pletter vallen, of worden gearresteerd door de Romeinen. Dus een volkomen logische ontwikkeling, die netjes het verhaal laat vervolgen zoals bedoeld.

Haha, dat ruimteschip valt even later ook te pletter maar dan van iets grotere hoogte.. en hij staat gewoon weer op. Ze hadden van alles kunnen verzinnen, maar ze wilden er een animatie van Terry Gilliam in hebben. Mijn interpretatie kan een 'hinein' - zijn, maar so what? Mij bevalt ie.

Ik heb deze film ooit gezien in de cinema, toen vond ik hem iets grappiger en indrukwekkender, waarschijnlijk door de cinema sfeer. Leuke film met zeer goede acteurs van de Monty Python bende die meerdere rollen spelen. Ik heb niet plat gelegen maar het was best te genieten.......

Daawom kwijgt hij van mij toch een welvewdiende dwie

Monty Python. Je houdt ervan of je houdt er niet van. Ik niet dus.

Van mij krijgt hij 2 sterren, voor de liefhebbers van absurde humor zal deze er wel 4 waard zijn denk ik.

Lang geleden voor het laatst gezien, alhoewel sommige scenes me nog regelmatig in het hoofd voorbij komen. Het blijft toch één van de leukste komische films. Een origineel gegeven om een parallel te maken aan het leven van JC. Ik blijf het ook onbegrijpelijk vinden dat zoveel mensen zich beledigd voelden met deze film.

Brian wordt geboren in Bethlehem recht tegeover de stal waar Jezus net ter wereld is gekomen. 33 jaar later sluit Brian zich aan bij de People’s Front of Judea, een groep die zich weliswaar verzet tegen de Romeinen maar een nog grotere hekel heeft aan de “Judean People’s Front” en “Judean Popular People’s Front”. Nadat hij – met hulp uit onverwachte hoek – het paleis vol heeft geschilderd met een opruiende leus, weet hij uit handen van de Romeinen te blijven door zich voor te doen als een profeet. Zijn geïmproviseerde preek leidt er echter toe dat een kleine groep aanhangers hem slaafs volgt. Hoewel Brian zijn best doet om van ze af te komen, krijgt hij steeds meer aanhangers die steeds fanatieker worden en al zijn woorden en daden volledig verdraaien. Pas wanneer zijn moeder ingrijpt kan hij zich weer aansluiten bij de PFJ en doet hij mee aan een gijzelingsactie die totaal mislukt en leidt tot Brians arrestatie. Julius Caesar (met een spraakgebrek) verhoort hem en veroordeelt hem tot kruisiging.

“Life Of Brian” is de enige Python-film met een duidelijke structuur en het is hier ook duidelijk waar de satire op is gericht. Het is ironisch dat de Pythons de film veelvuldig openbaar moesten verdedigen tegen conservatieve Christenen die de film blasfemisch vonden. De Pythons verdedigden zich door te zeggen dat de film geen aanval is op De Bijbel of op Jezus Christus en terecht. Aan het einde van de openingsscène waarin De 3 Wijzen een bezoek brengen aan Brian zien we dat ze zich vergist hebben: ze nemen hun cadeaus mee en lopen richting een stal waar Jozef, Maria en Jezus [te herkennen aan de duidelijk zichtbare halo’s] zich bevinden. In de tweede scène staat Brian bij een groepje mensen dat luistert naar Jezus' Bergrede, maar omdat ze zo ver af staan kunnen ze zijn woorden niet goed verstaan. Er is dus niets mis met de boodschap van Jezus, maar we zien wel hoe zijn woorden vanaf het begin verkeerd zijn begrepen en zelfs zijn verdraaid.

“Life of Brian” zit vol hilarische momenten, zoals “The Stoning” – waar alleen maar bebaarde vrouwen aanwezig zijn – de ontmoeting met een kluizenaar wiens zwijggelofte Brian per ongeluk breekt en natuurlijk het klassieke einde waarin alle gekruisigden gezamenlijk “Always Look On The Bright Side Of Life” zingen. Ronduit absurd is het moment waarop Brian vlucht in een ruimteschip dat na een gevecht in de ruimte weer neerstort in Jeruzalem, maar dat absurdisme is juist zo typerend voor Monty Python dat je het op één of andere manier accepteert. De Pythons zouden hierna nog enkele films maken, waaronder “The Meaning Of Life” en “Eric The Viking”, maar “Life Of Brian” is hun meest geslaagde film.

Mooie recensie, maar Julius Caesar moet natuurlijk Pontius Pilatus zijn!

In mijn ogen de beste film die Monty Python heeft uitgebracht. The Life of Brian zit vol met hilarische scenes die stuk voor stuk nog steeds worden gequote waar je ook komt. Dat is de kracht van Monty Python.

De humor is zo droog als het zand waar ze op lopen, en dit is iets waar je van moet houden. Als dit niet jouw soort humor is, dan gaat de film je waarschijnlijk erg snel vervelen. Dat is verder helemaal niet erg, dat is gewoon hoe humor werkt. Zelf ben ik een grote liefhebber van Monty Python, maar erger ik me mateloos aan Nederlandse acts als Jiskefet of Droog Brood.

Terug naar de film: Brian wordt geboren op dezelfde dag als Jezus en wordt in zijn leven aangezien als de mesias. Toen ik als kind deze uitleg hoorde van mijn vader werd ik meteen enthousiast over de film. Ik was ook niet teleurgesteld en de grappen gaan van simpele slapstick (de steniging) tot wat meer doordachte grappen (de menigte die Brian's symbool misinterpreteren van het kwijt raken van zijn schoen).

Niet dat de slapstick niet doordacht is, maar de humor in de laatste genoemde scene komt niet van een fysieke grap. Je moet door hebben dat ze hier een van de grootste problemen in de wereld (religieuze interpretatie) aan het licht brengen in een zeer simpele en leuke manier. Ze doen niemand kwetsen, maar ze laten zien hoe belachelijk het is om blind mensen te volgen zonder zelf na te denken, en hoe makkelijk dit mensen kan opsplitsen in meerdere groeperingen terwijl we allemaal hetzelfde zijn.

De film krijgt van mij makkelijk een 5 en is ook een van mijn favoriete komedies die ooit is gemaakt. In mijn ogen is het grootste probleem van deze film: het succes wat ze hebben gehad en de tijd die er overheen is gegaan. De shock is er vanaf, de grappen zijn zo vaak gequote dat je ze al kent voordat je de film ziet, en dit is zo een grote inspiratie geweest voor films en series die er na kwamen dat je vaak al een persiflage van het verhaal hebt gezien voordat je bij deze klassieker aankomt.

Een echte "Must Watch" voor iedere film liefhebber, en voor iedereen die houdt van een goede portie droge engelse humor. Ook zeker de moeite waard om meer dan 1 keer te zien.

"He's not the mesiah, he's a very naughty boy!"

Ik geef het op.

Dat je de film niet leuk vindt, of niet grappig, of dat je geen gevoel voor humor hebt, mij best. Maar je kan zo'n film niet een 0,5 geven. Dat is alleen voor de allerergste crap weggelegd. En dat is deze film niet.

Ik bedoel: ik geef The Hangover een 2,5 omdat ik die totaal niet grappig vind, maar een 0,5 zou me te ver gaan.

Dat is precies even extreem als dat ik iemand 5 sterren zie geven voor een in mijn ogen buitengewoon slechte film.

Bij The Hangover kwam ik overigens ook niet verder dan 1 ster. Ik zou niet weten waarom bepaalde films een status van onaantastbaar zouden moeten hebben; slecht is slecht.

Geen enkele film is onaantastbaar, maar nog belangrijker is dat geen enkele religie onaantastbaar is. Juist daarom is Life of Brian meer dan een komedie. Het is een ijkpunt in de vrijheid van meningsuiting. Jammer dat je dat niet inziet.

Hoezo “niet inziet”? Religie interesseert me niet, evenals de vrijheid ervan. Nog los van dat er voor mij geen boodschap in een film hoeft te zitten.

Echt goed in opgeven ben jij sowieso niet...

Vanwege je opmerking slecht is slecht. Je hoeft de humor niet te waarderen, maar je kunt moeilijk ontkennen dat de film een monumentale status heeft gezien zijn demythologisering van het christendom, maar tevens aantoont dat deze parodie redelijk ongehinderd binnen datzelfde christendom kon plaatsvinden.

Life of Mohammed zal er de komende 350 jaar niet komen vrees ik, maar dat terzijde.

Dat zie ik niet als filmische kwaliteiten en sowieso niet als kwaliteiten die invloed hebben op mijn mening. Ik zie een extreem slechte film met onder andere niet-grappige humor, tenenkrommend acteerwerk, een oninteressant plot en een cinematografie die geen moment positief opvalt. Wat voor invloed het op de wereld heeft/had zal mij verder een zorg zijn, dat verandert niets aan mijn standpunt.

Dat is uiteraard niets anders dan een kwestie van smaak

Daar heb ik het dan weer moeilijk mee. ik vind niet dat je het acteerwerk van bijvoorbeeld een John Cleese op hetzelfde niveau kan zetten als wat te zien is een pakweg de allergoedkoopste romcom of actiefilm die een 2 haalt op IMBM, en met totaal onbekende acteurs die misschien wel nooit in een andere film zullen te zien zijn. Je hoeft niet te houden van Cleese en zijn stijl; maar ik vind wel dat je 't moet kunnen waarderen.

Heel relatief, zeker voor een komedie. Maar in elk geval mag dan geen enkele horrorfilm punten krijgen. Of is het interessant wanneer tieners in een boshut gaan logeren en een spreuk lezen en er dan rare dingen gaan gebeuren ?

Maar ook niet negatief...?

Nogmaals: over smaken en kleuren valt niet te discussiëren. Ik had er niks, maar dan ook echt niks aan om naar The Godfather te kijken - nr 2 in de toplijsten op MM. Idem dito voor Once Upon a Time en The Good, The Bad &..., ook al films uit de top 10. ik geef er toch de voorkeur aan om ze geen 0,5 te geven (ik heb op geen van de drie gestemd), omdat ik wel besef dat die dingen méér waard zijn dan een goedkoop flut-tv-filmpje van het achtendertigste knoopsgat.

Maar dat is mijn mening, en je hoeft het daar uiteraard niet mee eens te zijn...

Eric Idle zet inderdaad een nogal ongeloofwaardig personage neer als gekruisigde.

Serieus, ga je nu uitleggen wat iemand voor score moet geven?

Ik geeft regelmatig een 0.5 omdat ik persoonlijk een film ruk vind. Dat weet ik de volgende keer dat ik er verre van moet blijven. Maar iedereen moet zelf weten wat voor score er moet worden gegeven, het is sowieso niet echt iets waar je naar moet kijken heb ik gemerkt. De score is net zo betrouwbaar als de gemiddelde weersverwachting.

Inderdaad, laat die jongen lekker een 0.5* geven - niks mis mee. Ik vond LIfe of Brian wél heel erg leuk (al viel Holy Grail bij herziening wel tegen), maar of de film nou historisch belangrijk is of niet, schijnbaar vindt hij het een verschrikking om naar te kijken. Ik deel ook wel eens 0.5* uit aan films waar ik me echt geel en groen aan heb lopen ergeren, ondanks dat ik ook wel zie dat op bepaalde aspecten die films niet het slechtste ooit gemaakt zijn (Around the World in 80 Days, Death Proof, Lucy, Buckaroo Banzai, zijn er zo een paar die in me opkomen).

Ieder z'n smaak, maar ik kan me niet voorstellen dat je dit niet leuk vind, laat staan een 0,5* zou geven. Maar alles mag.

Toevallig had Dumpert enkele dagen terug nog een mooi eerbetoon aan de film. Echt een scène waar ik elke keer om moet lachen.

Biggus Dickus