Gli Ultimi Giorni di Pompei (1959)

Een van de vele herverfilmingen naar het boek "De laatste dagen van Pompeii" van Edward George Bulwer-Lytton. IMDB lists maar liefst 12 films in verschillende talen gemaakt.

Zou dit de koploper zijn qua meest verfilmde boek ? (of is Charles Dickens' werk de koploper. ?

Het verhaal van Charles Dickens' Christmas Carol, A inclusief de porno versie 42 maal verfilmd.

William Shakespeare's Hamlet 98 maal !

Aha tuurlijk. William Shakespeare.

Met een uncredit regie van Sergio Leone, die tevens meewerkte aan het script evenals mede Spaghetti western grootheid Sergio Corbucci.

"In het Pompeii van 79 na Christus, een paar dagen voor de grote uitbarsting van de Vesuvius, koopt de rijke Glaucus de blinde slavin Nidia, die slecht behandeld werd door haar vorige eigenaar. Zij is hem zeer dankbaar en wordt verliefd op hem, maar hij is verliefd op Jone, op wie de Egyptische priester Arbace ook verliefd is. Dan wendt Nidia zich tot Arbace om te vragen om een magisch drankje dat Glaucus verliefd op haar zou maken."

Deze plotomschrijving (zoals nu op Moviemeter vermeld) slaat nergens op, in ieder geval niet op de inhoud van de film ...

Inderdaad. Dit is de plotomschrijving van de Italiaanse versie uit 1913. Totaal ander verhaal.

Kunnen jullie het plot dan niet aanpassen als jullie de film gezien hebben?

Gli Ultimi Giorni Di Pompei is lichtjes gebaseerd op het boek “The Last Days Of Pompeii” van de Britse schrijver Edward Bulwer-Lytton. Dit boek is al meerdere malen verfilmd, met name in Italië. In de jaren ’50 en ’60 was het ‘Peplun’ genre echter ongekend populair in Italië. Dit waren Italiaanse films die zich afspeelden in een historische setting en vaak een Bijbels thema hadden. De hoofdrol in deze film werd vaak vertolkt door een gespierde krachtpatser. De Amerikaanse bodybuilder Steve Reeves is misschien wel het beroemdste voorbeeld hiervan en wordt veelal gezien als de voorloper van acteurs als Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone. Reeves brak internationaal door met de film Le Fatiche Di Ercole uit 1958. Deze film was zo’n enorm succes dat er algauw meerdere films met Reeves in de hoofdrol werden gepland. Gli Ultimi Giorni Di Pompeii is er hier één van. Helaas kan deze film dan ook meer gezien worden als een Steve Reeves-film dan als een serieuze poging het verhaal van Edward Bulwer-Lytton te verfilmen. De film bevat meer actie, maar dit is allemaal behoorlijk knullig gefilmd. De ondergang van Pompeii dankzij de uitbarsting van de vulkaan Vesuvius is dan wel weer mooi verfilmd. Reeves is een imposante verschijning en voldoet zolang hij niet hoeft te acteren. De scène waarin hij zijn verdriet over het verlies van zijn familie probeert te verdrinken en vervolgens dronken door de straten van Pompeii slentert, is eerder komisch dan meeslepend. Zijn tegenspeelster is de Duitse actrice Christine Kaufmann, die ten tijde van deze film slechts 14 jaar oud was. De Italiaanse regisseur Mario Bonnard werd al ziek op de eerste draaidag, waarna zijn assistent Sergio Leone de film afmaakte.

ja weer eens eens die beter zijn beroep zou maken om films de grond in te boren. knullig noemt hij dat.i ik zou hem eens willen zien acteren maar ach ja daar heeft hij geen kaas van geheten. weet je gelijk er acteurs zijn nu in de films die precies beter zijn. hij probeert het toch en er zijn er inderdaad zo veel films van gemaakt actie dat komt toch bijna in elke film over romeinen anders zijn het geen romeinen. en zijn de films van nu even goed en trouw verfilmt aan de schrijver? en bij elke film zijn er wel eens problemen en de acteurs die ze zo verkopen gelijk vis aan een visboer gelijk zei allemaal even goed doen.niets in de wereld is echt perfect geen enkele film er zijn er die een oscar krijgen voor hun film waarvan ik dan zeg ja waarvoor

en er zijn er dan die de grond ingeboord worden en niets dan kritiek krijgen. het zijn dan ook oude films