Henry: Portrait of a Serial Killer (1986)

Nergens briljant, maar het is Rooker en zijn angstaanjagende rol die de film naar een hoog niveau weet te tillen. Het personage Henry komt geweldig uit de verf, de vertolking is perfect. Verder nog pluspunten voor het grimmige, duistere sfeertje en een paar erg sterke scènes. Jammer genoeg lukt het de film niet deze sterke momenten door te zetten en zakt het hier en daar wat in.

3,5 sterren. Voornamelijk voor Rooker.

Voor mij een herziening van dit filmpje.

Was vroeger al niet onder de indruk, en dat is er niet op verbeterd. Zowat het enige positieve aan deze film is Michael Rooker, die echt een sterke prestatie neerzet. Jammer dat hij in de verkeerde film zit, met de verkeerde regisseur en een verkeerde cast.

Acteerwerk is erg slecht verder, de "muziek" vreselijk slecht getimed en vaak niet aan te horen, de film ziet er ook uit als een budgetloze B-film. Het geheel geeft gewoon een indrukloos gevoel achter. Je zit te kijken naar wat dingen die echt niet door de beugel kunnen, maar verder kon het mij maar weinig schelen. Einde is op zich nog best voorspelbaar, en ook alles behalve interessant.

Nee, niet mijn film. Henry als personage en Rooker als acteur hadden een veel betere film verdiend, die de titel ook eer zou aandoen. Kleine 2*, teleurstellend.

Exploitation met een laagje diepgang, zo kan je Henry misschien het best omschrijven. Een film uitbrengen met een titel en thema als deze vraagt wat lef. Echter, de tijdsgeest zat mee, want pakweg 5-10 jaar eerder zou deze zonder pardon naar de befaamde Video Nasties verwezen zijn. Maar vergis u niet, Henry is alles behalve een gorefest. Het is, zoals de titel doet vermoeden, een realistisch en beklijvend portret van een samenleving’s ergste nachtmerrie; een ijskoude en berekende seriemoordenaar. En die seriemoordenaar wordt op schitterende wijze vertolkt door Michael Rooker die per definitie nooit vies is van een geniale acteerprestatie.

Het is de kille en claustrofobische uitstraling van de grootstad die er samen met de onberekenbare Henry voor zorgt dat, ondanks het weinige bloedvergieten, deze film zo angstaanjagend overkomt. Ook de personages zijn zorgvuldig gekozen en uitermate goed vertolkt zodat je in geen moment in Henry’s naargeestige wereld wordt gezogen. Enkele ronduit walgelijke scènes met Otis, de verbijsterende dialogen en het schokkende slotakkoord doen hier nog een schepje bovenop. Dit is Shocking USA zoals je het nooit eerder gezien hebt.

Qua sfeer doet deze waarschijnlijk het meest denken aan Driller Killer en qua thematiek aan C’est Arrivé Près De Chez Vous, Ted Bundy en Maniac. Hoe dan ook, Henry heeft de impact van een mokerslag en is ongetwijfeld een van de betere, zoniet de beste, themafilms.

Altijd al eens willen zien , maar nooit van gekomen. Ik vond de poster (zoals hier afgebeeld) al een briljant enge koude uitstraling hebben.

Een enge beklemmende film, die heel afstandelijk waarneemt hoe een (helaas succesvolle) seriemoordenaar te werk gaat. Rooker speelt goed en is ook goed gecast met zijn vlakke onopvallende grijzenmuizen uiterlijk.

Vooral de moorden op de soms totaal random gekozen slachtoffers (zoals toen Otis en Henry zomaar een behulpzame man afknalden, toen ze 'pech' hadden!) geven de film een kille sfeer.

Het einde vind ik mooi abrupt en schockerend (alhoewel je je later voor je kop slaat dat je dit niet zag aankomen!).

Minpuntje is dat dit zo'n film is waardoor heel Amerika zich bewapend verschanst in zijn met twintig sloten beveiligde huis, zodat Michael Moore daar dan weer een film over kan maken!

En dat terwijl de kans groter is dat ik word verkozen tot de nieuwe bondscoach van het Swazilandse voetbalelftal en daarmee wereldkampioen wordt in 2010, dan dat je slachtoffer wordt van zo'n leipo als Henry in deze film. Sterker nog: zelfs de kans dat het Nederlandse voetbalelftal met Marco van Basten in 2008 Europees kampioen wordt is nog groter!!!

Maar ik dwaal af....

Zeer indrukwekkende en schokkende film met zeer veel grof geweld. De scene waarin Henry en Otis een TV gaan kopen is legendarisch. Ook de scene waarin Henry en Otis een heel gezin afslachten en dit vrolijk filmen en daarna nog eens rustig bekijken is legendarisch. De film is zeker realistisch want er zijn genoeg geflipte figuren op deze wereld die zoiets doen. De film is met een heel laag budget gemaakt maar het resultaat en acteerwerk is uitmuntend.

dit weekend nog ns gezien, en moet m'n score toch met 1/2* verlagen naar 3*. Het is en blijft allemaal scary, en doordat ge bijna geen enkele moord echt ziet kunt ge bij de verschillende slachtoffers die ge ziet een beetje fantaseren hoe het gebeurd is (al klinkt dit nu misschien een beetje ziekelijk ). Ook de laatste scène is zo'n vb.

Acteerwerk zeker ok, muziek goed, maar toch een daling omdat de film me niet meer zo kon boeien als de vorige keer

Behoorlijk goede horror en ook zeer vernieuwend. De film is zeer brute horror met een arthouse laklaagje. Het zal me niets verbazen als Michael Haneke door deze film geinspireerd is om "Funny Games" te maken. " American Psycho" heeft haar wortels ook duidelijk hier vandaan. Anyway, confronterende rauwe film die een excentriekeling is in haar genre, maar zeker bij de top hoort.

Uitstekende film, waar we niet vermoeid worden met de redenen (er wordt slechts in een scene iets aan toegetracht uitgelegd) en speurwerk van veel te slimme politiemensen. Gewoon een rauwe film met veel ongemakkelijke scenes die inzichtelijk maken dat zulke lui veel dichterbij (kunnen) zijn dan je denkt. Iedereen die het in zijn hoofd haalt kan een seriemoordenaar worden. En dat besef brengt de film goed over aan de hand van verontrustende en gewelddadige scenes. Erg geslaagd! 4 sterren.

Een geweldige film, die niet beter gecast had kunnen worden. Vooral Henry en Otis, de één een seriemoordenaar die werkelijk waar elke seconden op ontploffen staat, maar met een blik en een uiterst effectieve charme waardoor je 'm toch niet meteen wegzet als gestoord, de ander de sick fuck die hij hoort te zijn, maar toch vooral opvalt door z'n ontwetendheid en simpele gedachte.

Misschien heeft hij (Tom Towles) mij nog wel het meest verbaasd, dat "normale" acteren is zo verdomde moeilijk, maar hij doet het ogenschijnlijke zo gemakkelijk, en weet toch dat onderhuidse gevoel op te roepen. Er is wat mis met deze mensen, maar wat precies?

Verder vond ik 't zelf best verrassend dat het niet de controversiele scenes waren die het meeste indruk maakte, alhoewel zo'n scene waar Otis en Henry een onschuldig gezin, inclusief 12 jaar oud jongetje, genadeloos vermoorden, gefilmd met een cameraatje, en getoond terwijl Otis en Henry en naar kijken (en van genieten) uiteraard wel z'n impact achter laat, maar nee, het waren toch de rustige, karaktergedreven beginscenes die mij het meest deden. Die interactie tussen Henry en Otis en later Becky waren gewoon zo subliem, daar kan je mij ook uren mee vermaken.

Ijzersterke lowbudget film over een seriemoordenaar (Henry Lee Lucas?)
Het sfeertje dat John McNaughton weet te creëren komt onder je huid te zitten en blijft daar tot de aftiteling hangen. Het leven van de drie hoofdpersonen kan je nou niet echt leuk noemen, waardoor het begrijpelijk is wat ze doen.
Hoewel Henry natuurlijk degene is, die gezien kan worden als de slechterik, vindt ik Otis toch meer de psycho van het stelletje.

De regie is af en toe happerend, maar dat komt gewoon door het budget, wat gewoon niet veel had kunnen zijn. Maar de acteerprestaties van zowel Michael Rooker als Tom Towles zijn heel erg goed.
In zijn genre is dit waarschijnlijk de beste, in ieder geval beter dan alle Hollywood seriemoordenaar films (waar ik ook Silence of the Lambs onder reken).

Een bijna meesterwerk!
4,5*

Rooker speelt verdomt goed de rol van Henry.

De film is rauw en geeft daar door die extra feeling aan de film.

De moorden zijn gruwlijk en de rol van Otis brengt daarin brengt daar ook wat aan bij.

3,5 ster

Ik vind dat in deze film een zeer realistisch beeld gegeven wordt van hoe seriemoordenaars zijn en te werk gaan. Voor mensen zonder ernstige stoornis is dit mischien moeilijk te begrijpen(Gelukkig maar zou ik zeggen).

Zeer angstaanjagende film vond ik.

In het echt is het mischien in sommige gevallen anders maar het geeft wel een aardig goed beeld van hoe dat soort mensen zijn.

Dat lowbudgetsfeertje vond ik ook helemaal bij de film passen

''Let's me and you go for a ride, Otis.''

Vanochtend extra vroeg uit de veren om te gaan werken, terwijl je stiekem best had willen uitslapen, en dan gebeld worden dat je 2,5 uur later mag beginnen... Eerste reactie was natuurlijk '' !@#$%^& slapen.. moe.. !@#$% ,'' maar al snel dacht ik: Lekker terug mijn bedje in en een film op, nu ik toch wakker ben. En Henry stond al lange tijd op mijn lijstje van films die ik nog wil zien. Komt dat even goed uit.

Seriemoordenaars vind ik fascinerend. Vooral het psychologische aspect trekt me erg aan. De daden zelf geloof ik allemaal wel, maar het hoe en waarom is intrigerend. Toen ik tien minuten deze film aan het kijken was dacht ik direct: Hij heeft het er maar druk mee. Het ene lijk na het andere werd je voorgeschoteld, en ik begon me af te vragen of dit was een 'ochtendfilm' zou worden, want op je lege maag..

Al snel werd ik gegrepen door het acteerwerk van 'Henry'. Schitterend personage, en al voelen sommige scènes behoorlijk gedateerd en stoffig aan, iets waar ik nooit écht een voorstander van was, hier ademde het sfeer uit. De low budget straalt er vanaf en bij deze film is dat een grote plus. Hoewel ik had gelezen dat er extreem choquerende scènes in zouden zitten, vond ik dat wel meevallen. Wellicht heb ik al teveel horrorfilms gezien en had ik daarom minder moeite met de 'misselijkmakende scènes'. Al kan ik heel goed begrijpen dat dit in de jaren '90 voor ophef heeft weten te zorgen.

Ik dacht altijd dat Henry een relatie aanging met de twaalfjarige Becky, en na een jaar of 3/4 zelfs met haar trouwde, omdat het toen wettelijk gezien mocht. Maar in deze film is gekozen voor een veel oudere Becky. Misschien een bewuste keuze om de leeftijd te verhogen, want als er daadwerkelijk een 12 jarig meisje die rol zou spelen zou het nog schokkender zijn voor sommige mensen.

Ondanks dat het zo koel en afstandelijk aanvoelt, intrigeert het wel en is het op sommige momenten zelfs spannend. Het is een realistische cultklassieker geworden die niet snel meer geëvenaard zou kunnen worden.

Erg grimmige ongepolijste lelijke film.

Maar dat past perfect bij het onderwerp. Er hangt een constant dreigende sfeer en de lelijke beelden, de muziek en de personages die deze film bevolken dragen hier allemaal toe bij.

Gek veel gebeurt er niet, maar je krijgt wel een aardig beeld van een seriemoordenaar die op tijd en stond een onweerstaanbare drang tot moorden krijgt. Aan de oppervlakte lijkt Henry een normale jongen, maar uit z'n omgang met bijvoorbeeld de zus van Otis merk je toch dat hij niet helemaal spoort. Gek is hij niet, daarvoor werkt hij te beredeneerd, in tegenstelling tot z'n celmaat Otis die wel een volslagen idioot is.

Al bij al een meer dan geslaagd portret.

Deze film lijkt een exploitation film te worden met vooral harde scènes en straight to the point moorden. Deels is het dat ook wel, al is de echte intentie van de film, wat de titel zegt: Portrait of a serial killer. Henry wordt hier voorgesteld als een alledaagse kerel die toevallig seriemoordenaar is. En moordt omdat hij er zien in heeft, maar wel met een realistische kijk op de dingen. Toch van zijn kant natuurlijk. Een Otis is veel geschifter dan Henry, die op het eerste zicht normaal lijkt.

De film zou een verklaring moeten geven hoe iemand 600 moorden pleegde (het aantal dat de echte Henry heeft bekend) en dat zelf dan ook nog normaal vindt. Henry lijkt zich er niet druk in te maken, het is alsof dit gewoon af en toe moet gebeuren als deel van het leven.

Acteur Michael Rooker zet een prachtige prestatie neer en de sfeer is niet slecht. Dit is een film die kracht zou verliezen bij een remake, omdat men daarbij te braaf gaat zijn. Al had het waarschijnlijk nog sterker geweest als de film enkele jaren eerder werd gemaakt. Maar Henry werd pas gearresteerd in 1983 dus dat had niet gegaan natuurlijk.

Totaal niet wat ik ervan verwachtte, en daarom alleen maar beter. Want Henry: Portrait of a Serial Killer was een echte ervaring.

De film komt uit de jaren 80 en speelt zich af in Chicago. Het drietal personages hebben stuk voor stuk haar charme, maar Henry zelf doet het gewoonweg geweldig. Hij werd geweldig gespeeld in zijn treurnis, hij had alle moeite zich emotioneel te uiten, dit zie je bijvoorbeeld aan het moment dat de zuster van Otis, Becky, met Henry wil zoenen, en hij krampachtig zijn jas weer probeert aan te trekken, ook de onwennigheid bij het moment dat Otis de 2 aan het filmen is, is geweldig gespeeld.

De moorden zelf zullen voor die tijd misschien érg ziek zijn geweest, tegenwoordig zijn er ziekere films te vinden. Wat wel ziek is, is bijvoorbeeld het appartement waar een deel van de film zich afspeelt. Hoe treurig is dat wel niet hé? De treurnis straalt er vanaf, een lelijke keuken, een lege woonkamer, een keukentafeltje waar Henry en Becky af en toe kaarten.

Ook de straten van Chicago zijn héérlijk 'grauw' en onwennig, als je het zo ziet zou je er voor geen goud willen rondlopen.

Wat nog meer fantastisch is aan deze film is het karakter Otis. Hoe hij in de loop van de film verandert van een doorgedraaide gek naar een nog door gedraaidere gek. Otis wordt ook geweldig vertolkt, en het contrast tussen Henry en Otis is verschrikkelijk groot, wat het nog mooier maakt.

Het einde van Henry: Portrait of a Serial Killer is geweldig, en ik kan deze film alléén maar aanraden, ik ga hem dan ook zeker nog eens herzien.

Weer een erg fijne gelikte serial killer filmpje over de werkelijk bestaande Henry Lee Lucas. Om te beginnen vond ik het sfeertje erg goed. De grauwe Chicago locatie is een prima setting en vooral die B-film achtige look maken er toch nog een speciaal arthouse filmpje van ipv een Hollywood productie. We volgen, zoals vermeld, het leven van lustmoordenaar Henry en zijn celmaat Otis. Die allebij wel van zinloos moorden houden, vooral als het vrouwelijke slachtoffers zijn. Michael Rooker doet het als debuutacteur nog erg goed en weet, ook samen met Otis overgens er nog wel een hoop zwarte humor bij toe te voegen. Die "plug it in" scene was ook helemaal geweldig en recht voor zijn raap.

Otis lijkt in eerste instantie maar een meelopertje maar hij gaat in loop van tijd nog wel even verder dan Henry. Ook Becky had een leuke bijrol. Het einde was dan weer wel even waar je verbaast van word.

Wat mij betreft een zeer geslaagde Serial Killer film. De ene keer ogend als een Arthouse film en de andere keer als een echte jaren 80 B-film.

4,0*

Zeer zwarte film. Had iets meer verwacht m.b.t. de achtergrond van Henry; was nu meer een droge opsomming met soms choquerende momenten (maar ja, we zijn tegenwoordig wel wat gewend in de film).

C'est arrivé près de chez vous (1992) lijkt er veel op, maar is m.i. sterker omdat de zieke geest v.d. moordenaar van meerdere kanten belicht wordt en er wat meer (morbide) humor in gestopt is.

Aardige film, maar gedateerd, derhalve een matige film.

Kil, grauw en politieloos portret van een seriemoordenaar die zich niet meer helemaal schijnt te herinneren hoe hij zijn moeder heeft afgemaakt. Rooker is eng als onbewogen killer en de film begraaft zichzelf niet door het geven van duiding. De muffe ambiance en het ontbreken van een vaste modus operandi maken korte metten met elke vorm van air die rond een seriemoordenaar hangt.

Henry lijkt een gewone man, alleen moordt hij met enige regelmaat en doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ondanks het groezelige realisme dat het uitstraalt, blijft het al met al toch wat een afstandelijk gebeuren dat ook stiekem een plotje met zich meesleurt. Met Otis als hinderlijke en daarmee zwakke schakel. Grimmig en genadeloos, maar een verontrustend effect zit er net niet in.

Boeiende film. Valt vooral op door wat hier al eerder genoemd is. Een genuanceerd script, een realistische stijl en een heel erg goede Rooker. Een film die me tijdens het kijken enigszins tegenviel , maar erna begon te groeien. Ga het nog eens herzien.

Voor nu dik 3.5*

Herkenbaar. Zag hem gisteren en vond hem ook wat tegenvallen. Waarschijnlijk omdat het iets te veel als een tv-film oogt, maar daar doorheen gekeken is het inderdaad een behoorlijk boeiende en verontrustende film.

3.5*

We zijn met de tijd natuurlijk wel wat gewend qua moord en vunzigheid. Ongeacht dit kan ik me goed voorstellen dat deze film schokkende gevoelens heeft kunnen oproepen. Nog steeds kan ook ik zo nu en dan nog gruwelen bij deze film, mede door de sterke muziek. Helaas mist de film die destijds behoorlijk modern beschouwd werd voor mij diepgang. Dit zit hem natuurlijk ook in het gedateerde blikveld van de film, dus zal ik niet te kritisch zijn. Er zaten toch wel veel interessante shots in en het geheel deed me op een positieve manier ook denken aan de films van Lynch. Al bij al goede, maar niet sublieme thriller.

Herzien na een flink aantal jaren, maar nog steeds indrukwekkend.

Een kijkje in het leven van een gestoorde, waar moorden alledaags is, een soort verzetje. Prachtig geacteerd door Rooker die een werkelijk angstaanjagend personage neerzet als Henry-Lee Lucas, een man die compleet vreemd lijkt te zijn met menselijke gevoelens en emoties. Rest van de cast was wat minder, maat uiteindelijk gaat het ook niet zo zeer om hen, maar vooral om Rooker. Je voelt gewoon de constante dreiging die van zijn personage uitgaat.

Schokkend vond ik het niet echt meer. De film toont zijn leeftijd natuurlijk wel een beetje na al die jaren, hoewel in mijn ogen nergens echt storend gelukkig. Heb bij deze film eigenlijk een beetje hetzelfde als bij The Texas Chainsaw Massacre (1974). Net zoals daar, is het namelijk visueel best lelijk allemaal, tegen het amateuristische aan, maar tegelijkertijd heeft het juist wel z'n charme, in de zin van dat het goed bij de film past en het de film wat kills en realistisch meegeeft. Zou er eigenlijk niet aan moeten denken hoe deze film geweest was, mocht het allemaal juist erg mooi en gestileerd zijn. Het zou gewoon totaal niet passen lijkt me.

Misschien wel erg gul, maar toch blijven die 4,5* wel staan. Uiterst interessant portret.

Vreemd dat 'k deze nog niet eerder heb gezien, maar me er nu toch eens aan gewaagd. Het is nog steeds een brute film. Qua muziek en vormgeving al een beetje gedateerd, maar storend vond 'k het niet.

Het acteerwerk was prima en ook het einde was toch wel origineel.

'k had nog iets meer diepgang verwacht, maar desondanks was hij toch de moeite waard om gezien te hebben.

Topfilm. Echt. Geen namaakfiguur als Hanibal. Dat blijken mensen geloofwaardiger te vinden.

Silence of the Lambs, ja ik durf het te zeggen, vond ik 'een over top' film.. Zo onzinnig, vlees nog vis...

De meest angstaanjagende serie-moordenaars zijn degenen die dat niet zijn. Het is bovendien algemeen bekend dat serie-moordenaars niet zo gemakkelijk te herkennen zijn, omdat ze in de dagelijkse omgang vriendelijk, voorkomend en normaal overkomen. Dat geldt ook voor Henry [Michael Rooker], een karakter dat gebaseerd is op Henry Lee Lucas, een serie-moordenaar veroordeeld voor 3 moorden [waaronder die op zijn moeder] maar waarschijnlijk verantwoordelijk voor honderden moorden. Het scenario, dat regisseur John McNaughton schreef in samenwerking met Richard Fire, laat er echter geen twijfel over bestaan dat Henry een brute moordenaar is. In de schokkende opening zien we de gruwelijk toegetakelde lichamen van zijn laatste slachtoffers en horen we iets van de omstandigheden waaronder die moorden hebben plaatsgevonden. Door na deze beelden abrupt te snijden naar Henry, weten we meteen dat hij hiervoor verantwoordelijk is.

Henry logeert bij Otis [Tom Towles], die samen met Henry in de gevangenis zat en onder toezicht van de reclassering als pompbediende werkt, maar wat bijverdient met drugshandel. Henry maakt kennis met Otis’ nichtje Becky [Tracy Arnold] die zich al snel aangetrokken voelt tot de zwijgzame, maar ogenschijnlijk galante Henry, ook wanneer ze ontdekt dat Henry zijn moeder heeft vermoord. Wanneer Henry en Otis samen op stap gaan vermoordt Henry twee vrouwen die ze hebben opgepikt. Otis is aanvankelijk zeer geschokt, maar Henry weet zijn daad op ziekelijke wijze goed te praten. Het is het begin van een reeks moorden die een nog onaangenamere wending krijgen wanneer Otis de moorden en verkrachtingen opneemt met een gestolen video-camera en ze in slow-motion terug kijkt in zijn appartement. Maar waar Henry methodisch en beheerst te werk gaat, blijkt Otis impulsief en onbetrouwbaar. Becky komt hierdoor tussen twee vuren te staan.

In een tijd waarin het horrorgenre zich veelal richt op demonen en ander bovennatuurlijk gespuis, lijkt men vergeten dat de meest effectieve horror zich afspeelt om de hoek. Henry is namelijk het type dat je dagelijks op de straat zou kunnen tegen komen, dat eten bestelt en netjes dankjewel zegt, dat je buurman zou kunnen zijn. Hier is hij een zwerver, vooral omdat hij uit de handen van de politie weet te blijven door zich regelmatig te verplaatsen. Hoewel hij analfabeet lijkt te zijn, is Henry wel intelligent genoeg om ervoor te zorgen dat hij zijn methodiek zoveel mogelijk varieert zodat de politie geen patronen kan vinden, waardoor ze iedere moord als een afzonderlijke zaak behandelen.

Michael Rooker is perfect gecast in de hoofdrol, want hij heeft enerzijds die all-American look, maar hij heeft ook die diepe, wantrouwige blik die past bij het karakter dat hij speelt. Hij heeft dan ook een uiterst succesvolle carrière als acteur in alle mogelijke formats (TV, games, korte films en speelfilms) en is een veelgevraagde bad-guy. Recentelijk was hij nog te zien in de beide “Guardians Of The Galaxy” in een belangrijke bijrol als premie-jager Yondu. Die carrière heeft hij voor een belangrijk deel te danken aan zijn rol als Henry, een rol die hem twee filmprijzen opleverde. Tom Towler kwam meer terecht in het B-segment en deed regelmatig filmwerk, maar Tracy Arnold wist haar veelbelovende debuut niet om te zetten in een succesvolle carrière als actrice.

Maar het is regisseur John McNaughton die de belangrijkste stempel op dit meesterwerk drukt. Door die indrukwekkende, ronduit geniale opening, hangt er enerzijds veel suspense over de film omdat we weten dat Henry extreem gewelddadig kan zijn, maar anderzijds begrijpen we ook waarom Becky zo gecharmeerd van hem is. Als kijker betrap je je er zelfs op dat je hoopt en/of gelooft dat Henry en Becky elkaar vinden en dat ze samen de ondergaande zon tegemoet zullen rijden. In het eerste deel van de film herinnert McNaughton ons, door middel van ijzingwekkende musikale cues, eraan met wie we hier te maken hebben, maar zelfs wanneer we getuige zijn van de moorden ligt de sympathie bij Henry, ook al omdat medeplichtige Otis een veel meer opzichtige schoft is. En dan is er natuurlijk nog dat simpele, maar zeer doeltreffende einde dat eigenlijk geen schok zou moeten zijn maar het toch is... ook wanneer je het voor een tweede, een derde of een vierde keer kijkt. En deze film is het waard om meerdere keren te zien!

Keihard filmpje over een meedogenloze seriemoordenaar waarvan ik vooral het einde als zeer schokkend ervoer. Niet voor tere zieltjes dus. Duidelijk of misschien toch ook weer niet dat Henry tot zijn daden kwam omdat hij gedreven werd door een enorme haat tegen vrouwen, waarschijnlijk omdat hij zijn moeder die hij verachtte en daarom vermoordde en waarschijnlijk op elke vrouw projecteerde . Maar misschien had Henry niet meer dan een ziekelijke drang tot moorden. Moorden om het moorden. Niet meer dan dat. Dan kan niet gezegd worden van Otis die zich door Henry liet meeslepen en moordde om zich tegenover Henry te bewijzen. Zo zie ik het althans.

3.5*

In de jaren '80 waren slashers erg populair vermaak voor tieners. John McNaughton wilde echter laten zien dat serie-moordenaars allesbehalve fantasie zijn. Zijn film is geen romantisering of verheerlijking van moord, maar zoals de titel al zegt een keihard portret van een serie-moordenaar.

Henry is een serie-moordenaar die samenwoont met Otis die hij in de gevangenis heeft ontmoet. Hij introduceert Otis tot het moorden en die vind hier nog meer plezier in als Henry. Dan komt Otis zuster bij hen wonen en zij lijkt Henry's menselijke kant weer aan te wakkeren. Gebaseerd op het leven van Henry Lee Lucas.

Hoewel ik een groot fan ben van Thomas Harris' Hannibal-reeks moet gezegd worden dat het een verkeerd beeld schetst van serie-moordenaars. Dit zijn namelijk geen hoogopgeleide aristocraten met verfijnde redenen en geniaal opgezette plannen, maar over het algemeen ondergemiddeld intelligente en zeer impulsieve white trash uit de laagste klassen van de samenleving.

Opmerkelijk aan de film is dat we uiteindelijk als kijker een soort sympathie moeten gaan voelen voor Henry. Het is namelijk duidelijk dat Otis een nog veel groter monster aan het worden is dan Henry is. Bovendien heeft Henry - ondanks dat hij een moordenaar is - nog enige principes. Zo is hij heel erg tegen Otis pogingen tot necrofilie en incest op zijn zuster. Aan het einde lijkt het er even op dat Becky er inderdaad in is geslaagd het menselijke in Henry weer aan te wakkeren, maar dan komt de schokkende eindscène waarin blijkt dat hij haar ook heeft vermoord en net als Otis in stukken heeft gezaagd. Een zieke geest valt niet te genezen...

De film is sterk opgenomen. Door de 16mm krijgt de film zo'n heerlijke uitstraling die alleen 80's celluloid heeft. Cinematografisch is er dan ook niet veel mis mee, sterk hoe 'dromerig' de crime scènes in beeld worden gebracht met de onheilspellende synthesizers eronder. Door het 4:3 beeldformaat krijgt de film wel een beetje de uitstraling van een TV-film. En hoe sterk de cinematografie is, zo gedateerd is de editing waarbij vaak met abrupte overgangen wordt gewerkt.

Henry: Portrait of a Serial Killer doet erg denken aan de Oosterijkse film Angst. Beide een film gebaseerd op het leven van een echte serie-moordenaar, beide spelen zich af in de jaren '80 en maken gebruik van 16mm, beide hebben een elektronische soundtrack en beide zijn zo controversieel dat ze nauwelijks uitgebracht zijn. Een verschil is dan weer dat we in Angst alleen maar de subjectieve beleving van de moordenaar meemaken en zijn stem ook voice over horen, waar we hier in Henry ook nog een echt drama hebben van de mensen eromheen. Bovendien lijken Henry en Otis hierdoor ook veel menselijker, wat seriemoordenaars ook zijn, hun omgeving heeft het vaak niet eens door.

Al met al vind ik het een erg sterke film. Bepaalde dingen hadden beter gekund, zo zien we eigenlijk maar weinig hoe Henry de moorden nou pleegt en wordt de tweestrijd tussen Otis en Henry niet volop belicht. Desalniettemin een van de beste films over serie-moordenaars.

Wisselend.

Het is geen slechte film geworden, maar ook niet het meesterwerk wat sommige mensen zeggen dat het is. Het is duidelijk wel een rauwere horrorfilm, maar niet bepaalde de beste. Maar meestal weten deze ultieme low-budget films me ook niet te overtuigen.

Rooker speelt een leuke rol en doet het veruit het beste. Ook Towles doet het nog redelijk, en daarmee is het acteerwerk wel gezegd. Een hoop matig acteerwerk dat nergens weet te overtuigen buiten Rooker en Towles om dus.

De film opent al redelijk grimmig en probeert alvast de toon te zetten, maar zet gelijk ook de toon dat het een goedkoop filmpje is. Voor mij voelt het dan ook al snel aan als een regisseur die op een goedkope manier indruk wilde maken bij het publiek. En deze film is dan wel een manier om aandacht te krijgen.

Visueel niet al te best. De soundtrack is wel redelijk, en de moorden zijn soms wel rauw. Het is vooral de sadistische aard van de moorden die aanslaan. Maar veel meer dan dat toontje weet de film dan ook weer niet echt te bieden.

Je zou zeggen dat de boodschap van deze film is dat moorden slecht is, maar ik kan dat eerlijk gezegd moeilijk opmaken. Soms lijkt het gewoon eigenlijk als een goed iets neergezet te worden, al kan ik dat wellicht gewoon verkeerd gezien hebben. Voor mij heeft dat niet perse een meerwaarde.

Film duurt voor de rest niet lang en is wel vlot. Het is een rauwere film geworden met slecht acteerwerk van de meeste acteurs en actrices. Soms denkt het wat te makkelijk, maar in het algemeen is het niet slecht geworden. Soms voelde het gewoon wat nutteloos aan.