Modern Times (1936)

Vond het wel een aardig filmpje. Hier en daar wat geslaagde grappen, maar kon oo niet zeggen dat ik de hele tijd dubbel heb gelegen (lijkt me ook niet zo'n fijne houding om een film te kijken moet ik zeggen ) Verder hou ik niet zo van die (bijna) spraakloze films. 3*

In 1936 was dit een aanklacht tegen het moderne tijdperk en de mechanisatie. Volgens mij is dit onderwerp zeker niet gedateert. En wat betreft de film? Een gezegde van Toon Hermans: 'In het gewone verbergt zich het schone'. Heerlijk in al zijn eenvoud.

Het nummer "Je cherche apres Titine" dat hij vertolkt op het einde in de herberg, werd speciaal voor hem geschreven.

Een eigenaardigheidje: Deze film werd samen met The Gold Rush (1925), The Great Dictator (1940), Limelight (1952) genomineerd in 2004 voor een Golden Satellite Award, dit voor The Charlie Chaplin Collection, in de categorie Best Classic DVD Release.

De eerste Chaplin die ik (bewust) zie.

De film is duidelijk een film uit de crisistijd en moet een enorme steun zijn geweest voor mensen die het toen moeilijk hadden. Chaplin zegt tegen de mensen dat het niet aan hen ligt, maar dat ze een speelbal zijn van de tijd en het lot.

Ik ben niet direct verliefd op de film (en het is zeker niet altijd mijn humor), maar ik moet toegeven dat veel scenes wel een zeker perfectionisme hebben. Erg mooi decor is die fabriek ook. Maar bovenal is dit een film met een flink kloppend hart. Ik heb toch behoorlijk zitten genieten.

3.5*

Modern Times is eerst heel flauw, maar ik kon daar na een bepaalde tijd wel doorheen kijken. Daardoor kan je beter genieten van de grappen die wel goed zijn en ik heb me goed vermaakt.

3,5*

Mijn vijfde film van Charles en ook met deze film laat meneer Chaplin zien wat en geniale filmmaker hij eigenlijk is. Modern Times is een prachtige, hilarische en van tijd tot tijd erg ontroerende film, met Chaplin weer in een geweldige hoofdrol.

Zijn stuntelige typetje (in deze film 'a factory worker' genoemd) is werkelijk fantastisch; met dat zeer sympathieke gezicht, die geweldige, ondeugende lach en natuurlijk zijn schitterende (dans)passen en bewegingen weet hij ervoor te zorgen dat de film geen seconde weet te vervelen! Prachtige scène is het moment dat Chaplin in het begin van de film een nervous breakdown krijgt in de fabriek.

Na The Gold Rush zonder twijfel de leukste film die ik tot nu toe van Chaplin heb gezien. Lekker tempo, prachtig verhaal en van tijd tot tijd ontzettend hilarisch. En Paulette Goddard deed het overigens ook uitstekend; wat een mooie vrouw is dat toch!

4,5 sterren.

Terwijl mijn vrouw met een aantal vriendinnen in de bioscoop bij Casino Royale zat, heb ik Modern Times maar eens in de DVD speler gestoken. Ik ben er van overtuigd dat ik harder gelachen heb.

Een meesterwerk, ja dat is het zeker. Als je nog maar net bent bijgekomen van een lachbui, dan krijg je de volgende hilariteit alweer voorgeschoteld.
De voedermachine was echt het hoogtepunt, zelden zo'n grappige scéne gezien. Het idee alleen al: Een 'voedermachine' zodat het personeel geen pauze meer hoeft te nemen.

Het feit dat ik alleen op de bank, naar een film van 70 jaar oud zit te kijken, en niet meer bijkom van het lachen, geeft wel aan hoe briljant Chaplin was.

Er zit zóveel in deze film, en het is allemaal leuk, ontroerend en bovenal steengoed. De ongelofelijk knappe Paulette Goddard past ook perfect in het plaatje.
De scéne in het warenhuis, als Chaplin geblindeerd aan het rolschaatsen is vlak naast een afgrond, wat opzich al hilarisch is, moest ik nog extra lachen om Paulette Goddard die zo schrikt van wat ze ziet, probeert naar Chaplin toe te rennen, met haar rolschaatsen onder, en hem uiteindelijk van een nare val behoedt. Ongeblindeerd waren zijn rolschaatskunsten ineens een stuk minder goed.

Er zaten mooie boodschappen in de film, zoals een aanklacht tegen de modernisering, en de mooiste zat natuurlijk in de laatste scéne.
Nu weet ik dat Bassie zijn bekende zinnetje gewoon van Chaplin heeft gepikt: "Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!"

Heerlijk stukje film. Qua komedie uit deze tijd loop ik wat achter; enkel wat Laurel & Hardy's gezien en The General van Buster Keaton. Toch durf ik nu al te zeggen dat Charles Chaplin wel de koning van zijn tijd moet zijn. In een sneltreinvaart worden we meegenomen in de extreem grappige excentrieke wereld van Chaplin. De geweldige muziek, goede boodschap en de vele hilarische scènes die elkaar in rap tempo opvolgden hebben mij de gehele speelduur met een glimlach op de bank doen zitten.

Voor nu 4.5 sterren, maar ik verwacht dat het er 5 worden voor Modern Times die, ondanks het mime, zijn tijd ver vooruit was.

Nu in een even rap tempo de overige Chaplin's zien.

Bij wijze van 1 mei-viering (kan het nog toepasselijker?) nog maar eens uit de kast gehaald. Met z'n aanklacht tegen de industrialisatie is deze film anno 2007 nog steeds brandend actueel. Behalve dat ik goed gelachen heb om de flauwe, maar efficiënte, humor zette Modern Times me ook aan het denken. Een combinatie tussen slapstick en historiek, en nog wel een hele goeie!

Ik viel meerdere malen van de bank af van het lachen toen ik deze film voor het eerst zag. Mijn eerste kennismaking met Chaplin, één van de grootste komische filmtalenten ooit. Het tempo waarmee hij door de aaneenschakeling van hilarische situaties heenjaagd en dan ook nog tijd heeft voor een beetje romantiek en kritiek op de modernisering is ongeëvenaard. Het is dit tempo dat Modern Times toch nog wel ietsje beter maakt dan The Great Dictator, die mijn top 10 net niet heeft gehaald, helaas. Chaplin is in ieder geval gewoon meesterlijk goed.

Een van de betere Chaplin-films. 3,5*

Mijn 2de Chaplin binnen een week,

Charlie Chaplin als recidivist, in het tijdperk van de hongerwinters. Daar waar iedereen vooral naarstig op zoek was naar eten en om zijn eigen haagje te redden. Kan mij voorstellen dat het sommige irriteert dat Chaplin veelal dezelfde handelingen opnieuw tentoonspreidt. Ik kon er na verloop van tijd wel wat mee.

Na een wat matig begin, waarin de humor niet tot bloei kwam, weet Chaplin alsnog voor vertier te zorgen. Met name Chaplin die als assistent fungeert, tijdens de taferelen met het opstarten van de machines. Verder waren de gebeurtenissen in het restaurant ook prettig om te volgen. Vooral dat rugby spelen met de kip, van een aangebrande gast.

De film bevat niet de meest subtiele humor, getuigen de scenes waarin Chaplin en zijn vriendin een krakkemikkig huisje betrekken of meerdere mensen na elkaar knock - out slaat met een deur, of op iemands schoot belandden en er weer hardhandig afgewerkt worden. De film verschuilt zich echter niet constant achter de onhandigheid van Chaplin. Daarin schuilt voor mij dan ook de kracht. 90 minuten aanschouwen waarin alles mis gaat zou een bijzonder eentonige aangelegenheid worden, zeker wanneer je enkel slapstick waarneemt. Nee, Chaplin doet soms ook wel degelijk iets goeds, zodat ik mij niet teveel aan hem irriteerde. Vooral het optreden in het restaurant was geweldig, fijne muziek ook die perfect matchte bij de mimiek van Chaplin.

Een film die in de geschiedenis zal bijblijven als een film waarin de arbeiders niet alles moeten slikken en waar ze niet naar de pijpen van hun bazen dansen als de machines het laten afweten. Weet niet of er al een vakbond was destijds, anders zeker een inspiratie voor deze lieden.

Verder was de muziek ruimschoots aanwezig. Werkte niet altijd goed. 3,5*

Tja, aan deze film hou ik een beetje een dubbel gevoel over.

Enerzijds vind ik dat de film wel zijn charme heeft omdat er niet in gesproken wordt. Toch is zeker tegenwoordig een minimum aan geluid wel nodig vind ik, hoewel momenten van stilte ook in recente films iets meer zouden mogen ingepast worden.

De grappen zijn niet altijd bijster origineel (tis te zeggen: toen de film uitgegeven werd waren de grappen mss wel origineel, maar ondertussen zijn er al zoveel recentere films met deze grappen gaan lopen; op die manier kreeg ik meer dan eens een Déjà-vu), maar het hele verhaal heeft wel iets.

Nu kan ik toch eindelijk zeggen dat ik eens een Charlie Chaplin-film gezien heb. Een tweede hoeft er niet direct te komen; ik denk dat ik beter wat tijd tussen laat...

Nee hoor het is juist een leuke film!!!

O? Je bedoelde wat anders????

Anyway, geweldige film van Chaplin! Een diepe buiging weer voor deze filmgigant.

De subtiele kritiek op de veranderende geautomatiseerde samenleving is nog steeds zeer actueel. Misschien bevat deze film minder slapstick dijenkletsers als dat we gewend zijn van zijn oudere werk, Chaplin heeft hierin wèl een deel van zijn ziel gestopt.

Prachtig voorbeeld zijn de schapen in het begin, met daartussen één zwart schaap! (Nee, helaas was ik niet zo opmerkzaam om dit inenen te zien, dus met die eer kan ik niet strijken! De Dardenne-broers in de extra's op de DVD wezen hierop. (Chaplin Collectie, koopje voor 4,95 bij de FRS! Wat een mazzel!). En de overgang op forenzen daarna!

Het eindshot is trouwens ook wondermooi!

Leuk vond ik ook hoe the Tramp verzeild raakte in de communistische demonstratie. Alleen jammer van het duidelijk zichtbare touwtje aan de rode vlag als die nog op de wagen ligt!. Dat is blijkbaar zelfs de enorm kritische Chaplin ontgaan!

Maar het zij hem vergeven, deze film is een onvervalste klassieker en Chaplin krijgt in mijn ogen een steeds grotere heldenstatus

Derde Chaplin.

Het lukt mij niet om voorbij de gruwelijke slapstick heen te kijken. Elke scene is ervan doordrongen en de komisch bedoelde momenten zie je van zo ver aankomen dat het steeds weer wachten is op het volgend pijnlijk ongrappig moment supreme.

Verder een vreemde film vond ik, die met een titel als Modern Times en de eerste scenes in de fabriek nogal snel z'n thema links laat liggen en gewoon verdergaat met de zoektocht naar een job voor beide hoofdfiguren. Verder erg gedateerd aangezien zo'n beetje alles waartegen deze film ingaat nog maar weinig realiteitswaarde heeft vandaag de dag. Of je moet inderdaad landen aan de andere kant van de aardbol erbij nemen.

Verder veel losse en aparte scenes die op nogal ruwe wijze aan elkaar gebreid worden. Vond het best vermoeiend en zelfs met z'n 87 minuten een erg lange zit worden. Na zo'n half uurtje was het voor mij alweer genoeg.

Gelukkig niet teveel tekst bordjes in deze film, al illustreert deze film misschien wel het nut van die dingen aangezien ik al enkele mensen naar een kip hoorde verwijzen terwijl er toch echt niet te missen, wat té lang en in erg grote letters "DUCK" op het scherm stond. Heh.

Chaplin is slapstick, makkelijke kritiek, goedkope moraal en uitermate simplistisch. Raakt mij voor geen meter en komt hopeloos gedateerd over. Misschien dat ik er iets milder voor kon zijn als ik ook maar een keertje had kunnen glimlachen.

0.5*

Toch, moet ik eerlijk bekennen, dat ik dit als humor film erg matig vind. Ik durf nog verder te gaan, eigenlijk is dit niks aan.
Het probleem is: dat alle grapjes zo machtig vaak zijn herhaald en herhaald, dat het voor de kijker van nu, alles zo voorspelbaar is dat je precies weet wat eraan gaat komen, dit is geen film waarin ik kan bulderen van het lachen. Deze conclusie trok ik na een minuut of 5.

Toch is deze film een waar meesterwerk. Een waar filosofisch meersterwerk, wat op een luchtige manier verteld word, die ik persoonlijk erg waardeer. het verhaal, de charaters en sfeer wisten mij zo danig te raken, dat er regelmatig een tevrede glimlach op mijn gezicht te voorschijn kwam

Chaplin uit een kritiek op het industrialisatie van de samenleving en kritiek op het kapitalisme. Dit is in de eerste Scene te zien. Hier laat Chaplin's zijn eigen visie zien op de Amerikaanse maatschappij en zijn angst hoe de toekomst gaat worden. Er komt een klok in beeld, waarnaar er een kudde schapen voorbij komt met een zwart schaap, dit beeld vervormd in een groep arbeiders, die een mensen stroom van en naar hun werk lopen. Het zwarte schaap is een synoniem voor de gene die zal afwijken van de massa.

De hoofdrol speler in dit verhaal is geen persoon die het hef in eigen handen neemt, maar meer iemand die reageerd op het geen wat hem overkomt. Beide proberen in alles hun hoofd boven water te steken

De manier waarop de boodschap verteld wordt, en hoe beide hoofdfiguren met elkaar omgaan, zorgde ervoor dat een te vrede glimlach op mijn gezicht kwam. Zoals ik al aanhaalde, geeft deze film geen boodschap over: "het hef in eigen handen nemen", nog komt het met een droom of visie op het leven. En echter schets deze film een kant van het leven wat heden daags nog steeds bestaat. De film is geïnspireerd door het Fordism. De manger die zijn personeel bespioneerd (denk maar aan de scene op de w.c.). Telkens wordt de machine harder gezet.
Het top punt in de film is de Geen lunch-tijd eet machine.
In de tijd dat dit uit kwam, werd chaplin door bepaalde kritici bekeken: als een communistische sympisant. Men vond dat dit een kritiek op het vaderland was. De film is een grote parodie op de depressie van de jaren 30. Zoals ik al zei geeft Chaplin geen antwoord om hiermee om te gaan. Linkse partijen hoopten op een collectief, terwijl rechts partijen het zagen als onvaderlands. In de film kan niet echt gesproken worden van een oplossing of een suggestie.

Nergens in de film wordt er een politiek systeem gepromot of een sociaal systeem. Justitie, kinderbescherming beide worden als onpersoonlijk geschets. De hoofdfiguren lijken eigenlijk 2 individuen die proberen te overleven en geluk te vinden in een langzaam desctrutieve omgeving. De film verheerlijkt niet de ongelukkige en vrije zwerver (tramp) en zijn metgezel. Zoals ik al schreef: Chaplin laat in zijn character iemand zien die alles het overkomt. Beiden proberen te overleven en geluk te vinden.

Voor de gene die iets meer willen weten over de sociale theorie
Een leuke Essay over dit meesterwerk

Prima Chaplin film en wat mij betreft tot nu toe zijn beste, al moet ik The Great Dictator en City Lights nog zien. De film bevat natuurlijk de kenmerkende Chaplin humor en is bij vlagen behoorlijk grappig. Daarnaast is de boodschap van de film goed, want het was voor de mensen in die tijd niet altijd even leuk dat de mechanisatie in die tijd steeds maar toenam, zoals Chaplin op een leuke manier in de film laat zien. Dit is voor mij tot nu toe de enige Chaplinfilm, waarbij zowel het verhaal als de humor prima in orde is.

4,0*

Een hele aparte film, een opvallende keuze ook om er eigenlijk een halve stomme film van te maken. Want het moge duidelijk zijn dat ze ook gewoon dialogen hadden kunnen gebruiken, maar deze worden ook neit echt gemist omdat het in deze film echt draait om wat je ziet en in combinatie met de uiterst fijne muziek is dat ook erg leuk. Maar de achtergrond geluiden voegen wel genoeg toe, en ook het gezang was wel leuk. Zoals het liedje van Charlie in het restaurant, zeker met die dans erbij dat was erg grappig. Verhaal is zeker goed bedacht, en sterk uitgewerkt. Toch heb ik niet echt dubbel gelegen. Maar wel veel moeten lachen. De slapstick is niet afgezaagd maar erg leuk.

Charlie schittert echt enorm, je ziet dat hij zoveel plezier heeft in deze rol en dat is gewoon erg leuk om te zien. En hij heeft verder gewoon alles goed gedaan, als je bedenkt hoeveel dingen hij zelf doet voor de film. Regie, geluid, editen, acteren, muziek etc. Dat is erg knap. Overige cast is ook goed.

4*

Mijn eerste Chaplin en beviel me erg goed.

De humor is erg leuk en de film zit goed in elkaar.

4 sterren

GE-NI-AAL!

The King des stomme films in een waar meesterwerk.

Ik kon er zeker om lachen, meestal kan er alleen een glimlachje af met Slapstick maar dit is gewoon geniaal.

Chaplin laat zien hoe goed hij is en hij verveeld geen moment.

Ik ga hem kopen op Bol.com (als je online kan betalen met een jongeren pas -,-)

Een dikke 4.5!

Geweldige film van Chaplin. Zeggen dat het een geweldig verhaal is zou een leugen zijn, maar de film weet voldoende te boeien met zijn schitterende tijdsbeeld. De ironie ligt er dik bovenop en Chaplin weet het (vooral in de fabrieksscenes) met gemak uit te breiden tot hilarische en onvergetelijke scenes. In mijn ogen één van de beste films ooit gemaakt.

Voor mij de bekendste Chaplin

Sinds ik The Gold Rush (4*) heb gezien ben ik bezig met ook wat ander werk van Chaplin te zien. The Kid, Tillie's Punctured Romance en City Lights passeerden al de revue. Volgende op de lijst was deze Modern Times.

Het eerste half uur in de fabriek is werkelijk fenomenaal te noemen en voor even had ik de goede hoop dat deze Modern Times wel eens The Gold Rush kon voorbijsteken. Spijtig genoeg wordt er dan beslist om er weer zo'n mierzoet liefdesverhaaltje tussen te smijten. Op zich niet slecht ware het niet dat het allemaal te lang werd uitgerokken.

The Tramp, hier gecrediteerd als een factory worker, kan me wel bekoren maar is uiteindelijk naar mijn gevoel toch wat overrated. Ik ben eigenlijk nooit echt plat gegaan van het lachen waar dat bij de Marx Brothers wel gebeurd. Er zitten natuurlijk wel leuke scènes zoals wanneer hij in die machine wordt gesleurd en tussen al die tandwieltjes draait of de voedselmachine

Ook kan de film me niet de gehele en korte speelduur boeien, de enige waar dit wel bij werkte was wederom Gold Rush, hou men hart dan ook al vast voor Limelight en The Great Dictator. Maar een geweldig eerste halfuur in de fabriek en toch ook wel het typetje dat een glimlach op mijn gezicht kan tonen is het wel een 3.5* waard.

Een revolutionaire film over revolutie. Modern Times uit 1936 is waarschijnlijk de bekendste film van Charlie Chaplin, door velen beschouwd als een van de grootste komieken aller tijden. Chaplin had al een hele carrière als acteur, komiek en regisseur achter zich en werd alsmaar beter in zijn vak. Deze film gaf kritiek op de moderne industriële revolutie. Mensen werden vervangen door machines en velen zaten zonder werk. Terwijl in die tijd in de meeste films gesproken werd, is dit de laatste "Silent film" van Chaplin.

Chaplin speelt zoals gewoonlijk een onhandig, grappig mannetje dat niet meekan met de rest in de fabriek. Na zijn ontslag, beleeft hij allerhande grappige toestanden en leert hij de liefde van zijn leven kennen. Samen zoeken ze een oplossing tegen de armoede waarin ze leven.

Dit is misschien niet de beste film van Chaplin, maar zeker een van de meest actuele in die tijd, samen met The Great Dictator. Een must voor elke fan van "Silent films" en een mijlpaal in de geschiedenis van Komische films.

Score: 8/10

Indrukwekkend hoe die sociale commentaar na 70 jaar nog altijd van toepassing is, film was zijn tijd ver vooruit. Neemt niet weg dat de humor niet goed veroudert is en dat - heb bij elke Chaplin film hetzelfde gevoel - de film veel beter zou zijn moest hij maar één uur duren.

Overlaatst gezien voor de eerste keer. Ik had nog nooit een Charlie Chaplin gezien (minpunten voor mij ). Deze was meteen een pracht exemplaar voor mij. Gewoon briljant voor die tijd. Prachtig verhaal met veel humor.

Een aanrader voor jong en oud, mensen die van klassiekers houden: THIS IS A MUST TO SEE!

Ben benieuwd naar mijn volgende Chaplin film.

Gezien z'n leeftijd is het wel een heel bijzondere film nog steeds.

Qua verhaal stelt het niet zo veel voor, al begint het nog veelbelovend in de fabriek. Maar ik bewonder wel de creativiteit in deze film.

Zeer leuke en goede film. Ondanks dat men al 8 jaar geluidsfilms kan maken, blijft Charlie toch nog grotendeels vasthouden aan de slapstickhumor. Wederom een prachtwerk!

De laatste film van Charlie Chaplin in de rol van kleine vagabond en voor mij ook verreweg zijn beste. Dat deze film hoofdzakelijk zwijgend is komt deze komische film alleen maar ten goede. Chaplin als kleine vagabond moet het nu eenmaal van de pantomime hebben. De lopende band- en de rolschaatsscène zijn daar zeer mooie voorbeelden van. De mooiste scène in deze uitstekende maatschappelijke satire blijft voor mij de scène dat Chapin als ober in een soort abacadabra een lied improviseerde. Het is ook de enigste scène waarin de stem van Chaplin te horen is. En natuurlijk mag ook niet onvermeld blijven het verrukkelijke spel van de zeer aantrekkelijke Paulette Goddard.

Kort samengevat; een heerlijke film deze van Chaplin. Mijn eerdere waardering van 5,0* blijft na deze herziening daarom ook onveranderd.

Modern Times is ook een een prima film van Chaplin. Niet zo goed als de andere Chaplins die ik heb gezien, maar ook deze film haalt weer een behoorlijk niveau. De film is lekker vlot en kent een paar grappige scenes. Chaplin zelf zet ook het zijn vertrouwde personage ''The Tramp'' weer goed neer. Ook Paulette Goddard acteerde sterk. Inderdaad was de muziek soms iets te aanwezig, maar over het algemeen was deze Chaplin vermakelijk en best goed.

3*

Beste film van Charles Chaplin, de combinatie van Komedie (vooral de fabriek in het begin) en drama (als hij op de straat beland) zijn zeer goed en mooi uitgevoerd. De industriele revolutie wordt zoals "Ton Paulusse" ook al zei op een perfecte wijze weergegeven.

Ooit gezien bij het vak Geschiedenis, was wel lachen. Net als Animal Farm.

Moet zeggen dat ik niet zoveel Chaplins heb gezien. Deze was wel leuk. Die snelle beelden maken het allemaal nog extra chaotisch. Steeds weer die lopende band en die machine met hendels. Niet te vergeten dat apparaat waar hij aan moest zitten en moest testen. Al dat eten over zich heen. Dat dit een choreografisch masterpiece zou zijn, dat laat ik buiten beschouwing.

Lekker sfeervol fabriekje met het zwart/wit en de aanwezige muziek. Kreeg bijna zin om te werken.