Innocence (2004)

Deel 1 beviel zo goed dat ik deel 2 zo'n week later ook direct gekeken heb. Helaas vond ik deel 1 juist mooier dan deel 2. Ondanks dat deel 2 visueel bij vlagen verbluffend is, was het af en toe iets te veel kitsch. Ik snap ook niet waarom de personages op een andere manier getekend zijn dan de omgeving. Daar waar de omgeving modern (anno 2004) getekend is, zijn de personages getekend in de stijl van deel 1 (anno 1995). Misschien heeft het een betekenis? Iets in de trant van 'mensen zijn ouderwets en de (gedigitaliseerde) omgeving is de toekomst', maar misschien overdenk ik het dan wel.

Als geheel sprak het verhaal me wat minder aan en dat kwam vooral door de grote hoeveelheid filosofische dialogen. Soms werkten ze, soms niet. Misschien ligt het ook aan de (in mijn geval Engelse) vertaling. Ondanks alles zijn beide delen erg vermakelijk om te zien. En ook dit deel heeft absoluut haar kwaliteiten. Met in het bijzonder de soundtrack en het plot.

Geen idee of ik de enige ben, maar ik vond dit nog weer van een geheel andere orde dan deel één. De tragere pacing is een verademing, en ook visueel vond ik Innocence veel indrukwekkender (terwijl één qua production design natuurlijk al niet mis is). Filosofische inslag ligt me tenslotte ook enorm. Eén had dat ook, maar daar kwam het toch minder binnen door de snelheid waarmee e.e.a. de revue passeert. Ik dacht dat een film die zou focussen op Batou ipv the Major me meer zou tegenstaan, maar niets bleek minder waar.

Film met een grote herkijkwaarde. Ik heb het gevoel dat ik veel gemist heb, hier zit zo enorm veel in dat het me nog even duizelt.

4.5* voor nu.

Subliem! Wat een grandioze film zeg! Superspannend, gaat mooi soms de diepte in en is bovenal ontzagwekkend mooi gemaakt; ik heb regelmatig met de mond open en kippenvel ademloos zitten genieten. Wat een topper zeg, wow.

Ik zie dat alleen deel 2 op Netflix staat. Kan ik deze ook kijken zonder deel 1 gezien te hebben?

Moeilijk om te zeggen. Ik zou het niet van harte aanbevelen, maar in principe zou het moeten kunnen. Je mist wel een bepaalde achtergrond waardoor het lastiger kan zijn om bepaalde personages te plaatsen of om met hen affiniteit met hen te krijgen.

Wat een vervelende zit. Leek geen einde aan te komen.

Ik had vooraf al m'n bedenkingen toen ik de box met twee BD's kocht. Ik heb helemaal niets met anime's, maar wilde het nog een keer proberen omdat ik de remake zo geweldig vind. Het eerste deel ging nog wel redelijk, vooral vanwege de sterke soundtrack en de herkenbare elementen uit de remake. Maar deze, nee. Het lukt me gewoon niet.

Al vrij vroeg ging ik me storen aan die oeverloze stroom van tegeltjeswijsheden die op je wordt afgevuurd. Voorgedragen met de emotionele impact van iemand die het telefoonboek voorleest. Toen die ergernis er eenmaal was, werd de zit alsmaar vervelender.

Het zal ook gewoon niet m'n 'genre' zijn; ik voel niks bij tekenfilms. Ik kan me niet inleven in de personages en alles lijkt even vlak. Dan gaat het gewoon niet lukken bij een film die het schijnbaar van de emoties moet hebben.

Innocence

Visueel ziet Innocence er echt geweldig uit en het oog voor detail is verbluffend. Batou is ook een interessant personage, maar het verhaal op zich is een stuk minder geslaagd. Het begin is nog best goed te volgen, maar het wordt steeds gecompliceerder en vooral warrig. De filosofische dialogen en overpeinzingen helpen daar ook niet bij. Er zal zeker een idee achter zitten, maar dat gefilosofeer begon op een gegeven moment best irritant te worden. Gelukkig is het visueel wel allemaal verbluffend mooi, waardoor je toch geboeid blijft kijken.

Een eerste kennismaking met dit genre en om het in de woorden van Arno, de Vlaamse godfather van de muziek te zeggen : Anime, godverdomme ! Visueel verrukkelijk, inhoudelijk uitdagend. De valstrik in de superette, de loop/lus in het paleis : hoe zat dit nu weer in elkaar ? Trouwens die generiek is een kunstwerkje op zich (de geboorte van die poppen). En dan die score ! Soort kerkelijke, transcendente gezang met drumslagen om intensiteit te verhogen. Prachtig. Anime godverdomme, indeed Mr Arno.

De vervaging van de grens tussen mens en machine staat in Innocence garant voor de nodige ethische fricties. De filosofische insteek op cyberpunk trekt mij enorm, maar het salvo aan tegeltjeswijsheden tijdens de dialogen doen soms wel wat pompeus aan. Desondanks slaagt regisseur Mamoru Oshii dankzij de audiovisuele hoogstandjes erin je van begin tot eind bij de les te houden. Qua verhaal doet Innocence absoluut onder aan de eerste Ghost in the Shell, maar het is al met al een waardige opvolger van de klassieker.

Een megafan van dit soort manga anime zal ik nooit worden, maar ik apprecieer het wel. Ligt wat jn dezelfde lijn als de eerst Ghost in the shell. Misschien visueel nog jnapper met die futuristische wolkenkrabbers in die bruine mist. Prima soundtrack ook alweer.

Ook hier vond ik het plot minder belangrijk en liet ik me onderdompelen in de sfeer en setting van de film. De film is een stuk jonger dan de eerste film en dat zie je wel. Echt prachtig bij momenten.

Het thema blijft ook aanspreken over mens en machine of dat er tussenin, de cyborg. Iets rustiger dan de eerste dacht ik, ook donkerder. Leuk om gezien te hebben.

Onderhond en andere liefhebbers: ik zie dat deze weer gaat draaien in de bios. In ieder geval in Nederland dan, over België geen idee maar wel een manier om deze (weer) eens op het grote doek te zien.

Ow?! Linkje?

Ik zie het op deze website bij de bioscoop releaseagenda. Vanaf 5 december. Maar in november ook al in Breda, Heerlen en Rotterdam zo te zien.