Mary Poppins (1964)

Bij de lancering van Mary Poppins in '64 was deze musical een echte hype. Zelfs de kleinsten kenden het toverwoord 'Supercalifragilisticexpialidocious' uit hun hoofd. Mary Poppins bracht levende personages en animatiefiguren tot een magisch samenspel en behoort vandaag nog steeds tot Disney's grootste successen. Sterker nog: Mary Poppins werd een evergreen in het musicalgenre. Dankzij Mary Poppins (en later The Sound Of Music) werd Julie Andrews de gedoodverfde kinderjuf uit de filmgeschiedenis. Jaren lang heeft ze alle moeite van de wereld gedaan, tot aan het ontbloten van haar borsten in haar echtgenoot Blake Edwards Hollywoodparodie S.O.B. toe, om van dit brave imago af te raken. Hoe dan ook, voor haar grandioos filmdebuut kreeg ze een Oscar. Ook montage, muziek, titelsong en visuele effecten vielen in de prijzen op de Academy Award-uitreiking in '65...

Klassieke kinderfilm die me toen ik hem laatst zag toch wat tegenviel; de film is in het middenstuk nogal langdradig. Niettemin mooie beelden, leuke liedjes en een stralende Julie Andrews. Laten we hopen dat de remake er nooit zal komen...

3,5*.

LOL! Die scène met die schoorsteenvegers! Er kwam geen eind aan . Wat een nachtmerrie, kreeg er rillingen van.

Ik had de film ook 20 jaar ouder geschat, hoewel er af en toe nog wel mooie effecten in zitten (die trap van rook verraste me nogal).

Voor de rest zal het concept van de musical mij altijd blijven irriteren. Helemaal dit soort mierzoete smurrie.

Mary Poppins vormt de schakel tussen de tirannie van de vader en de rebellie van de eeuwige jeugd. En vervolgens tussen de naden van het kapitalisme en de onderdrukking van de vrijheid.

Dat gezegd zijnde, weet 'Mary Poppins' bij momenten nog evenzeer te charmeren als weleer, maar valt op dat het geheel enigszins verouderd is. Zowel wat betreft de special-effects als de moralistische boodschap, die bovenal een weergave is van het tijdsbeeld destijds.

3*

Ik denk dat dit een van de films is die ik het meest gekeken heb toen ik klein was. Elke keer kon ik van de mierzoete film genieten. Ik heb de film net weer voor een groot deel gezien en het boeit nog steeds. De liedjes zijn niet allemaal zo goed meer als in mijn herinneringen, maar er gebeurt daaromheen zo veel. Het uitstapje naar animatie is mooi en een van de hoogtepunten van de film is het theedrinken met oom Albert. 4*

Leuke Disney met een charmante Andrews, waarbij tekenfilm wordt verweven met realistische film. Deze klassieker is mierzoet maar bevat leuke liedjes. Goed.

Tsja, een musical, niet helemaal mijn favo genre, maar het begin van deze film vond ik echt heel behoorlijk. Het had fantastische special effects, waarvan ik dacht 'dat dat kon in 1964!'. Het stukje Disney-animatie vond ik zowaar lollig. Maar na een tijdje worden de kinderachtige liedjes en grapjes herhaald en scenes onnodig lang uitgerekt. De suffe invulling van de kinderrollen gaat eveneens irriteren, maar goed een schamele voldoende kan d'r wel vanaf.

Een van de weinige Disneyproducties die ik als kind nooit gezien had. Om meteen met de deur is huis te vallen: ik kon er weinig mee. Belangrijker is dat ik er ook van overtuigd ben dat ik dit als kind verschrikkelijk gevonden zou hebben, als ik een beetje na ga waar ik als kind van hield. Ik was vroeger nooit te pushen voor Mary Poppins. The Sound of Music heeft een belangrijk deel van iedere kerst in mijn kinderjaren verpest en vervolgens was ieder verhaal over een nanny of iets dergelijks voor mij totaal uit den boze. En dat was voordat ik wist dat de nanny uit The Sound of Music gespeelt werd door dezelfde actrice als Mary Poppins. Eindeloze dansscènes in een oubollig park of met schoorsteenvegers behoorden ook niet tot de dingen die mij als kind aanspraken en gek genoeg spraken schattige kindjes zoals die hier mij toen ook niet zo aan.

Wat dat betreft zal ik Mary Poppins nu misschien zelfs beter vinden dan dat ik toen gedaan zou hebben. Nu kan ik nog enigzins genieten van de choreografie van de schoortsteenvegerdans, helaas één van de weinige sterke kanten van de film. Wat mij het meest stoorde was hoe los het allemaal wel niet in elkaar zat. Ik kan me nog enigzins voorstellen dat de avonturen die de kinderen met Mary meemaken vermakelijk zijn als je ze als kind zelf meemaakt, maar als filmkijker levert het eigenlijk weinig boeiend materiaal op. Alle gebeurtenissen hebben iets vrijblijvends, als losse sketches zonder enig doel. Het ironische is dat juist de fantasievolle tripjes met Mary en Bert de film compleet tot stilstand brengen. De scènes lijken nergens iets mee te maken te hebben en gaan eindeloos door. Ik dacht dat er nooit een einde kwam aan dat stuk in het park, dat echt het bloed onder mijn nagels vandaan haalde. Gewoonlijk zou juist een mix tussen animatie en live-action mij het meest moeten pakken, maar het had niet suffer aangepakt kunnen worden. Ook bij de schoorsteenvegers schrok ik me wild toen aangekondigt werd dat iedereen weer naar huis zou gaan en ineens andere schoorsteenvegers verschenen en de boel weer opnieuw begon. Gelukkig viel de schade daar mee, dat werd wellicht het beste stuk van de film.

Iets anders dat me opviel is hoe karig de rol van Mary Poppins zelf is. Ik had de indruk dat ze weinig invloed had op het plot en de kinderen leren veel meer van Bert dan van Mary. Julie Andrews kreeg kennelijk een Oscar voor haar rol en het zou goed kunnen dat er nooit een Oscar is gegeven voor een performance die meer one-note is als die van Andrews hier. Met uitzondering van de kinderen was zij dan ook het sufste personage dat er rondliep, of ze nou vliegt met een paraplu of niet. Dick van Dyke's personage spreekt mij niet echt aan, maar hij had nog wel enige charisma en was duidelijk een bijzondere danser (al vond ik Van Dyke misschien leuker als de oude bankier). De enige echt degelijke performance was David Tomlinson als de vader.

Er viel voor mij dus weinig te genieten. De liedjes vond ik voornamelijk vervelend en er waren er ook teveel in een toch al te lange film. Ook de humor werkt vaak niet. Zo'n man die de tijd aangeeft doormiddel van een kanonschot kan leuk uitpakken, maar de manier waarop de ravage die hij aanricht op deze manier wordt op een wijze getoond die gewoon niet werkt. Het grootste probleem is echter dat het geheel vooral nergens naartoe lijkt te gaan, totdat het zijverhaaltje van vaders baan op de bank eindelijk eens uitgewerkt is. in twee uur en een kwartier krijg je gewoon bar weinig. Als film van anderhalf uur had het misschien nog gewerkt, maar nu is het soms meer een test van uithoudingsvermogen. Een test die maar zelden beloond wordt.

Gelukkig is het nog lang zo erg niet als The Sound of Music.

2*

Nou, in tegenstelling tot wat ik verwacht had vond ik er vrij weinig aan. Ik heb hem in het verleden nooit gezien, dus het is ook geen jeugdsentiment voor me ofzo.

Ik had waarschijnlijk toch moeite met door de leeftijd van de film heen te kijken. Ik vond de kinderen zwaar irritant, en Mary Poppins vond ik ook zeker niet zo likeable als altijd wordt beweerd. Ze komt ook inderdaad, zoals The One Ring hierboven zegt, vrij weinig voor in de film.

De gebeurtenissen deden me eigenlijk ook niks, de film duurt gewoon te lang.

De meeste liedjes en dansjes zijn vrij aardig, (heb trouwens Practically Perfect helemaal gemist, wordt dat soms alleen in de musical gezongen? :-s) en ook zitten er een aantal fantasierijke en creatieve visuele vondsten in, voor die tijd allemaal heel degelijk. (Dan heb ik het niet over dat deels getekende deels live-action stuk, want eigenlijk vond ik dat helemaal niks, hoewel knap gedaan natuurlijk)

Nee, zal hem zeker geen tweede keer kijken.

Een krappe voldoende. 3*

Wah? Geen idee of er een digitaal gerestaureerde versie in omloop is, maar die kindjes - en dan vooral dat jongetje - waren regelrechte draken. Sowieso allebei zwaar irritant, maar aan dat kereltje mankeerde gewoon wat.

Verder vooral een erg lange zit. Ondertussen kan ik zeggen dat ik al aardig wat oude musicals achter de rug heb, qua effecten en vooral choreografieën valt het hier allemaal aardig tegen. Ook de combinatie live-action en animatie werd eerder al véél beter gedaan, de animatie zelf vond ik ook van verrassend laag niveau voor een Disney film. Als je dan zo'n Van Dyke naast een Kelly legt is het meteen ook een paar niveaus minder.

Het ging vooral ook echt nergens naartoe. Dansende schoorsteenvegers (wat duurde die scene lang), iets met krijttekeningen, dan weer een verhaaltje bij de bank en een hoop leerzame liedjes. Het enige aparte is dat Poppins uiteindelijk meer voor papa leek te zijn gekomen dan dat ze er voor de kinderen was. Het is het enige personage dat echt wezenlijk verandert tijdens de film.

Vond het verder een nogal hysterische en erg drukke film. Dat hoeft op zich zeker niet erg te zijn, maar dan niet in combinatie met een zingende en dansende opgepoetste nanny.

0.5*

Wat blijft dit toch een geweldige film. Het is een echte familiefilm voor jong en oud, gevuld met legendarische scènes die je doen wegdromen (een theekransje aan het plafond, de paardenmolen, de pinguïns, ...) aangevuld met fantastische liedjes die nog steeds leuk klinken.

Julie Andrews, Dick Van Dyke en die kinderen zijn allemaal erg goed gecast en spelen overtuigend.

Het is wel een erg lange film, zeker voor een familiefilm, maar de film bevat zo veel goeie scènes, dat het nooit langdradig wordt. Het is en blijft een klassier en een echte aanrader

Leuk ! Dat is ook echt het hoofdwoord om deze musical te omschrijven. Je kan er met het hele gezin naar kijken. Tuurlijk zijn de liedjes mierzoet maar dat hoort er toch wel bij. Mijn favoriete stukjes zijn toch wel als ze avonturen gaan beleven met Mary zoals wanneer ze in het schilderij springen of als ze op het dak lopen met de schoorsteenvegers. Het is toch iets wat je als kind ook graag zou willen meemaken. Daarom lijkt het me ook zo leuk om hier met je kinderen naar te kijken.

Over het algemeen een hele leuke musicalfilm. Af en toe vind ik de humor wel een beetje aan de flauwe kant en het verhaal zelf verloopt echt enorm traag. Naar het einde toe wordt het verhaal beter, maar daarvoor moet je wel geduld hebben. Dat is dan ook de reden dat ik de film vaak 'gezien' heb, maar nooit tot het einde heb kunnen uitzitten. En dat terwijl mijn hart toch echt wel bij het musicalgenre ligt.

De liedjes vind ik over het algemeen heel leuk. Vooral 'Feed The Birds' en 'Let's Go Fly A Kite' vind ik de prachtigste.

Het acteerwerk van Julie Andrews vind ik altijd prachtig om naar te kijken, maar Dick van Dyke doet het ook ontzettend goed. Vooral als de oude bankdirecteur is het maar amper te zien dat Dick van Dyke erachter zit.

Verder denk ik dat deze film destijds als een waar hoogstandje filmtechniek gezien werd. Het combineren van cartoons met echte filmopname, bewegend speelgoed, vliegende nanny's.... Dat lijkt me voor vroegere begrippen een ware sensatie te zijn geweest.

Samengevat vind ik het een goede film, zeker voor de tijd waarin de film is gemaakt. Voor huidige begrippen verloopt het verhaal erg traag, zelfs voor kinderen lijkt het me moeilijk de aandacht te blijven houden.

Supercallifragilisticexpialidocious

Mary Poppins stond eigenlijk al langer op de planning om eindelijk eens te zien maar de langere speelduur hield me wat tegen. Ik had de film nog nooit gezien en wist dus ook niet goed wat ik moest verwachten maar er waren een aantal mensen in mijn vriendengroep die hier enorm lyrisch over waren dus werd het hoog tijd om eens iets aan dit gat in mijn cultuur te doen. Vanwege examens en het bijhorende studeren zijn het rustige avonden ten huize Metalfist en is dit soort films de perfecte gelegenheid om eens wat te ontspannen.

En dat is gelukt want zelfs vandaag de dag blijft Mary Poppins nog altijd een erg vermakelijke film die op zich geen gelijke kent qua stijl. Het was niet de eerste keer dat Disney een film maakte met deze techniek want met Song of the South hadden ze 18 jaar geleden al eens een poging gewaagd maar dat was blijkbaar niet echt een succes te noemen want die is anno 2013 nog altijd niet op DVD uitgebracht in Amerika. Hij wordt niet slecht genoemd vanwege de techniek maar eerder door het racisme maar bon. Hoewel het er nu niet meer zo schitterend en vooral verouderd uitziet, blijft de stijl toch nog altijd een zekere charme hebben. Dat komt voornamelijk ook omdat de film op zich een heerlijke sfeer uitstraalt. Je weet nooit goed wat je kunt verwachten en de film bevat dan ook een aantal erg leuke momenten. Hier en daar wordt het uiteindelijk wel wat langdradig, zo had het nummer met de schoorsteenvegers echt wel wat ingekort mogen worden, maar de film vliegt snel voorbij en je verveelt je nooit. Het valt wel op dat hier enorm veel muzikale nummers inzitten. Nu is dat sowieso wel meestal het geval bij Disney maar hier zaten er wel erg veel in. Op zich niet erg want er zijn maar een paar missers en voor het overgrote deel van de film zat ik toch wel mee te neuriën. Voor de rest bevat de film natuurlijk de verplichte Disney moraal met onder andere de vlieger die in 4 stukken was gescheurd (toevallig zijn er ook 4 gezinsleden) die dan uiteindelijk door de vader wordt gerepareerd maar storen doet het niet.

Ik heb vroeger wel eens Torn Curtain gezien van Hitchcock waar Julie Andrews in meespeelt maar bij mij zal ze altijd onlosmakelijk verbonden zijn met The Sound of Music die ze een jaar na deze zou maken. Hierdoor werd ze voor eeuwig verbonden met het personage van de nanny maar eerlijk is eerlijk, wie zou er nu niet Andrews als kinderjuf willen hebben. Ze draagt de film dan ook compleet want voor de rest is dit allemaal niet zo veel bijzonders. Zeker bij Dick Van Dyke heb ik nog altijd wat mijn twijfels. Die kan van het ene moment op het andere moment variëren van erg leuk tot vrij vervelend. Ik had hem wel compleet niet herkend als Mr. Dawes Senior en dat deed hij wel erg leuk. Kinderen in films blijf ik toch nog altijd risky business vinden. Ik heb de laatste tijd ontdekt dat het goed kan uitdraaien maar Mary Poppins sterkt mijn vermoeden alweer dat je pas vanaf een bepaalde leeftijd zou mogen acteren. Karen Dotrice en Matthew Garber, die trouwens niet ouder dan 21 zou worden, zijn dan ook redelijk vervelend te noemen.

Typische love it or hate it film en ik hoor blijkbaar tot de eerste categorie. Sinds The Sound of Music heb ik wel wat een zwak voor Julie Andrews gekregen en zij is dan ook de steunpilaar van Mary Poppins. Voor de rest is dit een bij vlagen originele tekenfilm met echte mensen die voorbij vliegt.

4*

Om de een of andere reden is dit zo’n film die vroeger als kind langs mij heen is gegaan. Ik had er dus totaal geen herinnering bij. Wel een bepaalde voorstelling, die overigens anders was dan de werkelijkheid. Ik wist bijvoorbeeld helemaal niet dat er ook animatie tussendoor zat. Mary Poppins bleek echter een behoorlijk lange zit.

Het eerste kwartier was echt dramatisch slecht. Maar na de introductie van Mary Poppins wordt de film gelukkig een tikkeltje beter, al houdt het verre van over. Het grote probleem is vooral, dat ik bijna al de liedjes die voorbijkomen nogal vervelend vond. Erg blij vaak, maar verre van leuk. Verder lijken sommige scenes puur als opvulling te dienen en zit er lang niet altijd een vorm van samenhang tussen. Zo krijg je uiteindelijk wel een film die bijna twee uur en twintig minuten duurt. Wat ik dan overigens nog wel aardig vond wat de animatie, die toch redelijk vloeiend met de live-action verbonden werd. Ook best goed getekende animatie trouwens.

Van de acteurs vond ik van Dyke het nog het best doen. Hij heeft veel meer charisma dan Andrews en weet hier ook goed gebruik van te maken. De twee kinderen zelf waren trouwens ook bijzonder matig. En zo wordt het uiteindelijk een film, die erg zoet en blij is, maar die door middel van ellenlange zang scènes uiteindelijk veel te lang duurt. De animatie en de rol van van Dyke zorgen gelukkig nog voor een beetje vermaak, maar het is veel en veel te weinig om Mary Poppins te kunnen redden. Duidelijk niet mijn ding dit.

1,5*

In tegenstelling tot voorgaande posters vind ik deze film nog steeds geweldig. Ja, er komt natuurlijk een hoop jeugdsentiment bij kijken. Het is allemaal zoet, maar ik vind het allemaal best. Je kan zo zien dat er ongelooflijk veel werk aan te pas is gekomen. Beste scènes vind ik die met het paardenracen alsook met de schoorsteenvegers op het dak. Het lijkt mij erg moeilijk deze te kunnen waarderen als je em als kind of tiener nooit hebt gezien. Ach ja en Ed Wynn is gewoon schitterend als Uncle Albert. Dat Mrs Banks ijvert voor stemrecht voor de vrouw blijkt ook heel eigentijds te zijn. De sufragettes waren vooral in het begin van de 20ste eeuw actief.

De extra's op de DVD's gaven al aan dat het een moeizame relatie was tussen de makers van Mary Poppins en schrijfster Travers, vandaar dat ik graag "Saving Mr Banks" wil zien.

Disney Classic #19

Laatst kwam ik erachter dat Mary Poppins door Disney zelf in de reeks klassiekers is opgenomen. Vreemd als je bedenkt dat er nauwelijks animaties in voorkomen. Met de naam zelf was ik trouwens al bekend en enkele jaren terug herinner ik zelfs een gelijknamig Tv-programma voorbij te hebben zien komen.

Het is echter een film waar ik weinig mee kan. De acteerprestaties zijn bij tijd en wijle lachwekkend en met name dat jochie lijkt net iets te veel toneellessen achter de rug te hebben. De levenslesjes worden allerminst subtiel gebracht en het geheel doet erg oubollig aan. Natuurlijk zal het in de jaren '60 best verrassend zijn geweest die bewegende ladekasten maar tegenwoordig kom je daar in ieder geval bij mij niet meer mee weg. De speelduur is te ook nog eens te lang en het verhaal ontzettend clichématig.

Overigens is de hoofdrolspeelster best een aangename verschijning en mede daardoor is Mary Poppins beter te pruimen dan de draak Bedknobs and Broomsticks. Verder is de schoorsteenscene behoorlijk vermakelijk en voelt het geheel in ieder geval wat meer doortimmerd aan. Ik heb ditmaal in ieder geval het gevoel naar een film te hebben gekeken in plaats van een verkapt toneelstuk. Desalniettemin is het veel te mager om in de buurt van een voldoende te komen.

2*

Some people say: the best film ever.

Een film met een blijheid en opgewektheid. Na 40 jaar geeft Dick van Dyke een interview en de man is nog steeds enthousiast!!!

Enthousiast waren ook de musici. Zij wilden Disney iets moois geven. Die geweldige harmonieuze team-samenwerking bracht uiteindelijk deze hemelse muziek voort. Als kind kenden we de liedjes uit ons hoofd.

Saving Mr. Banks geeft een nog diepere betekenis aan de film Mary Poppins. De vader van de schrijfster overleed, maar in de film bleef hij leven.

Kortom: geweldige film. Zelfs God zou er blij van worden.

Mary Poppins is een musical gebaseerd op het boek van P.L. Travers.

De muziek van de broers Richard en Robert Sherman is voortreffelijk en staat zelfs op de dag van vandaag nog als een huis. Julie Andrews is voortreffelijk als Mary Poppins (hoewel haar karakter sterk afwijkt van het boek), maar ook de rest van de cast is uitstekend. David Tomlinson is het schoolvoorbeeld van een stijve Brit, Dick van Dyke is misschien wat overdreven maar zorgt wel voor de luchtige toon, en ook de twee kinderen Karen Dotrice en Matthew Garber imponeren.

Het enige minpunt dat je misschien zou kunnen noemen is de lange speelduur, want met 139 minuten is de film aan de lange kant. Hoewel de film een succes was en bejubeld werd door de critici, was schrijfster P.L. Travers allerminst blij met deze verfilming. Ze vond het jammer dat de koude en kille Mary Poppins in het boek werd veranderd in een lieve en vriendelijke kinderjuf. Ook was ze niet te spreken over de muziek en enkele wijzigingen die in het scenario werden doorgevoerd. Toch rijst de vraag of iemand zich op de dag van vandaag nog zou herinneren wie Mary Poppins is, als deze film niet gemaakt zou zijn geworden.

Mary Poppins vind ik een leuke film, maar deze film vind ik geen topper.

Deze film moet het vooral van de liedjes hebben, want die zijn erg leuk. Mijn favoriet is het liedje Fidelity Fiduciary Bank. Moeilijk uitteleggen waarom. Maar dit liedje blijft na het kijken van de film een beetje in mij hoofd spoken. Op de tweed de plaats komt het lied Supercalifragilisticexpialidocious.

Verder is dit wel leuke, maar ook wel een beetje een te drukke film als je het mij vraagt. De film is soms ook wel een beetje langdradig. ( vooral de eerste helft van de film heeft een wat te traag tempo ) Het leukste stuk van de film was het stuk dat de kinderen en Poppins en Bert op draaimolen paarden gingen rijden. In dit stuk treed ook animatie op. De combinatie van echte beelden en animatie voelt overigens wel wat gedateerd aan, maar dat vond ik helemaal niet erg. De scenes worden er niet minder vermakelijk op. Ook een erg goed moment vond ik trouwens dat Mr Banks werd ontslagen bij de bank. Een hilarisch moment.

Julie Andrews zet een leuke rol naar als Poppins. Dick Van Dyke is ook goed bezig, al is zijn karakter wel erg druk….. David Tomlinson als Mr Banks vond ik in deze film nog wel het leukst. Mr Banks heeft een groot deel van de film een wat knorrig karakter en hij doet erg heertjesachtig ( om het zo maar tegen ) maar dat vond ik wel leuk aan zijn personage.

Al met al wel een leuke film. Geen topper voor mij. Daarvoor vind ik de film wat te langdradig en wat te druk. En als ik kijk naar The sound of Music en Chitty Chitty Bang Bang dan moet ik toch wel zeggen dat ik die twee films toch wel wat leuker en beter vind dan Marry Poppins.

3 sterren voor deze film.

Mijn favoriete Disney Classic

Weet niet wat het met Mary Poppins is. Ik zie zeer zeker de gebreken, het is mierzoet en de moraal ligt er in veel situaties meters dik bovenop. Dus een perfecte film is het zeker niet.

Toch weet het geheel mijn keer op keer om te krijgen en kan ik helemaal opgaan in de fantasie, de liedjes en de dans scenes. Hoogtepunten daarin zijn voor mij toch "Feed the Birds" en "Step in Time". Die eerste weet zo goed de juiste emoties over te brengen en die tweede is haast een epische conclusie van het alles wat zich daarvoor heeft afgespeeld. De veel genoemde animatie scene is al net zo geweldig. Het verhaal is misschien iets te simpel voor volwassenen en hetgeen waar het om draait is iets 'to obvious' maar wel erg duidelijk gebracht en met geweldig acteerwerk van Tomlinson trouwens, vooral de scene op het laatst in de bank.

De liedjes zijn allen erg leuk. Past perfect bij de situaties. Ook geweldig gebracht trouwens door Andrews en Van Dyke. Maar ook de rest van de cast is fijn om naar te kijken. Had trouwens nooit Elsa "The Bride" Lanchester herkend. De effecten voor die tijd zijn prima, al houd veel zich natuurlijk niet heel goed meer staande. Echt storend wordt het echter nergens voor mij. Choreografie laat misschien niet het beste zien dan wat Hollywood in die tijd verder te bieden had, maar is nog steeds meer dan degelijk. Kostuums zijn trouwens ook het vermelden waard. Prachtige aankleding.

Kan dus niet echt heel goed uitleggen wat het is. Wat ik wel weet is dat ik dit gewoon een heerlijke film vind. En zo simpel kan het soms zijn.

Ik begon welwillend aan Mary Poppins, aangemoedigd door het feit dat andere klassieke musicals mij redelijk tot goed zijn bevallen, en vond het eerste deel nog best vermakelijk. Wel merkte ik direct dat de liedjesdichtheid wel erg hoog lag, de liedjes vaak herhaald werden, en dat de meeste liedjes me weinig deden- ik vond ze vrij saai al moet ik toegeven dat sommigen wel blijven hangen.

Het tekenfilmgedeelte kon ik me nog wel uit een vroegere kijkbeurt uit mijn kindertijd herinneren, maar op het dansje met de pinguins na vond ik die scenes nu wat rommelig en lukraak. De duur van de film begon ook tegen te staan- ik begon al wat slaperig te worden en moest nog drie kwartier. Vechtend tegen de slaap heb ik hem wel uitgekeken, maar van harte ging het niet.

Uiteindelijk vond ik Mary Poppins middelmatig. Ik vond Julie Andrews en Dick Van Dycke wel aardig maar niet geweldig, en dat gold eigenlijk voor zo'n beetje alles in deze film: de overige acteurs (David Tomlinson in de rol van Mr Banks kwam m.i. nog het beste uit de verf), het verhaal, de liedjes- het werd nergens echt goed. Nou ja, de sets zagen er wel mooi uit, daar was ook veel werk aan besteed, en de special effects waren voor die tijd waarschijnlijk erg knap. Wat me het meest tegenstond was de belegen humor. Zo'n buurman met kanon was eerder irritant dan grappig, de schaterlachende oom die vliegt als hij een flauwe mop vertelt werkt in een boek denk ik beter dan op film, de scenes in de bank (met als gimmick de wat zinloze dubbelrol van Van Dycke)- nou vooruit, het ontslag van Mr Banks was nog wel amusant.

Misschien moet ik hem nog een keer zien als ik wat meer energie heb, maar dat zal nog wel even duren.

Geen beter medicijn om het chagrijn te verdrijven als dit topstuk uit de Disney-fabriek. Daar heb je geen lepel suiker bij nodig. Vrolijk makende muziek en dans, grappige en inventieve special effects. Daar bestaat maar één woord voor: supercalifragilisticexpialidocious!

De kinderklassieker.

Vroeger vond ik dit natuurlijk echt geweldig, maar tegenwoordig is het allemaal niet meer zo magisch of bijzonder meer. Julie Andrews blijft natuurlijk wel een schattige verschijning als de iconische Mary Poppins. Ook Van Dyke blijft leuk.

Maar de film lijkt uiteindelijk voor mij dus alleen te werken als ik nog klein ben, want tegenwoordig is de echte magie er wel af en met een strengere kijk valt het visueel tegenwoordig ook wel behoorlijk door de mand, maar dat komt natuurlijk door het jaartal.

Allemaal vrolijke boel, en het blijft natuurlijk wel een gezellige avond met deze film. Vooral met de kids erbij is dit een aanrader, maar het duurt allemaal wel weer ontzettend lang. 139 minuten duren ook tegenwoordig wel best lang.

Voor de rest natuurlijk een prima klassieker, die ik onmogelijk een onvoldoende kan geven vanwege de vroegere ervaring, maar ook niet veel hoger kan geven.

Het zal vast geen toeval zijn dat er de afgelopen tijd veel op deze film is gestemd door de release van een tweede deel en het feit dat we weer in december zijn beland, waarbij dit soort films nou eenmaal veel worden bekeken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de film nu pas voor het eerst heb gezien, het was nooit een titel waar ik nou eens naar verlangde om 'm snel te zien, maar met deel 2 in de bioscoop werd het toch wel een beetje tijd.

Jammer genoeg werd het een vreselijk zware bevalling om Mary Poppins uit te kijken. Wat een oninteressante, storende cast. Wat een zwaar overtrokken vrolijkheid aan liedjes. Wat duurt het ellendig lang. Ik kan heus wel genieten van een fijne feel good film, maar dit was echt too much. En er leek maar geen eind aan te komen. Als ze dit nou in 85 minuten hadden gestopt was het misschien nog een beetje te pruimen, maar 140 minuten, ai ai ai. Julie Andrews is de enige uitzondering; zij speelt haar hoofdrol leuk. Niet indrukwekkend, wel fijn. Maar waar deze film zijn cultstatus aan heeft verdiend is me een raadsel. Het voelt inhoudelijk oubollig en gedateerd aan, ook door de suffe levenslessen die je in je gezicht krijgt geduwd. Het enige knappe is de mengeling van echte beelden gecombineerd met tekeningen. Fraai gedaan, zeker als je beseft hoe oud de film is. Dat moet wel een pittige klus zijn geweest.

Nouja, weer een klassieker gezien die ik af mag strepen zullen we maar zeggen.

1,5*

Dit viel niet mee. Het eerste pakweg half uur en de laatste tien minuten vallen wel goed te doen, maar hetgeen daartussen zit absoluut niet. Ellenlange oninteressante scènes, waarin niets leuks of bijzonders gebeurt. Flauwe liedjes ook. Andrews doet het niet verkeerd als Mary Poppins, al komt ze niet eens zo veel aan bod. Verder zit er werkelijk geen enkel leuk personage in de film. De twee kinderen zijn nogal kleurloos en hun ouders karikaturen. Grootste punt van ergernis is Dick Van Dyke als Bert, een irritant personage met een vreselijk gekunsteld accent. De film ziet er verder niet slecht uit, maar duurt echt veel te lang.

Met het oog op het vervolg die ik nog in de bioscoop ga bekijken wilde ik graag toch even het eerste deel zien.

Julie Andrews speelt Mary Poppins erg overtuigend en minder lief dan ik in eerste instantie had verwacht, het is eigenlijk nog best wel een streng en serieus personage! Zoals ik heb begrepen was dit in de originele boeken sowieso al het geval en is hier het personage een stuk zachtaardiger gemaakt, wat mij betreft een prima keuze zonder het te overdrijven.

De vrolijke Dick Van Dyke lijkt hier ook prima op zijn plaats en is een mooie aanvulling op Julie Andrews, ook de kinderen speelde overtuigend genoeg.

De scènes met animatie erin zijn wat mij betreft de hoogtepunten wel, het enige wat in het nadeel van Mary Poppins werkt is toch helaas wel de speelduur. Het gaat eigenlijk allemaal net iets te lang door en voelt door die reden met tijden ook wat langdradig aan, het haalt het verteltempo nogal uit de film en de film had het ook prima gedaan met 20 minuten minder.

Wat mij betreft zijn er zeker betere muzikale classics rond de zelfde periode en zelfs eerder, maar dit origineel van Mary Poppins is ook zeker niet vervelend.

3*

Goeie film waarin twee kinderen blij zijn met hun nieuwe oppasser, genaamd Mary Poppins. Een mager verhaal, maar wel genoeg fantasievolle en kleurrijke scenes. Door de vele liedjes aan de lange kant, maar er zitten wel een paar onvergetelijke tussen. De special effects kunnen er nog prima mee door en Julie Andrews is perfect in de titelrol. Supercalifragilisticexpialidocious is het wellicht niet, maar 3.5 sterren zijn zeker verdiend voor deze Disney-klassieker.

Deze musical voor een jeugdig publiek heeft z'n populariteit te danken aan de komische liedjes, de absurde inhoud en de geestdrift van de acteurs. De broers Sherman & Sherman waren geniaal in het bedenken van aanstekelijke liedjes die bij de situatie pasten. A Spoonful of Sugar brengt de boodschap dat je plezier kunt vinden in een vervelende opdracht. Tijdens de pinguïndans wordt de kazoo van Bob Sherman versneld afgespeeld. Zij bedachten ook het woord supercalifragilisticexpialidocious, dat erg handig is om te rijmen.

Ongerijmd is het verhaal. Het is pure kolder: een paraplu als transportmiddel, een handtas die veel kleiner is dan haar inhoud, een schilderij in stappen, pinguïns in Londen, een paard dat ontsnapt uit de paardenmolen, zweven van het lachen, opgezogen worden door de schoorsteen... De boodschap is dat een klein beetje positiviteit kan volstaan om veel ellende aan te kunnen. Twee pennies of tuppence kan genoeg zijn. De combinatie van live en animatie werkt uitstekend.

Julie Andrews had haar sporen al verdiend op Broadway en op televisie, maar dit was haar bioscoopdebuut. Er is veel talent nodig om zo'n rol te spelen. Zelfs het fluitende vogeltje doet ze zelf. Bij Dick Van Dyke stroomt de levenslust eraf. Hij doet gekke dansjes en speelt een dubbelrol, want hij is ook de bankier die vlak voor z'n dood de grap doorheeft. David Tomlinson is briljant als de efficiënte zakenman die vergeet te leven. Nog leuke nevenrollen zijn er voor Glynis Johns als de suffragette, Frankensteins bruid als de vorige kinderjuf, en Ed Wynn als de malle oom aan de onzichtbare touwtjes. De vierentachtigjarige Jane Darwell speelde haar laatste rol als het vogelvrouwtje. Het is licht verteerbare nonsens voor iedereen die jong is van hart.

Deze film is natuurlijk voor velen op de eerste plaats jeugdnostalgie en zo is dat voor mij ook. Liedjes die je kan meezingen en scènes die in het filmgeheugen zitten. Het is vooral een warm deken om deze film terug te zien. Het Disney ten top met een vrij zoet verhaal en veel lachende mensen. Maar het is zeker niet slecht. Zo'n musical mag wel die extra portie enthousiasme uitstralen. En als er sterke nummers in zitten en passende choreografieën is het een plezier voor de liefhebbers van het genre.

De film terugzien is ook wat nieuwe dingen (her)ontdekken. De vrolijke scènes ken je natuurlijk, maar de drama brengt het verhaal in evenwicht. Een film van zijn tijd, maar het blijft een klassieker.

Dit is natuurlijk de ultieme rol voor Andrews, die streng overkomt, maar eigenlijk een bron voor avonturen is en daarbij prachtig zingt. En ondanks het neppe cockney accent van Van Dyke, blijf ik een zwak voor de man hebben. Een mooi duo dat de film draagt, want verder is dit natuurlijk behoorlijk verouderd. Al kleven daar ook wel interessante aspecten aan. Een hedendaagse film die in hetzelfde tijdperk speelt zou de personages nooit zo uitbeelden als in deze film. Een vader die duidelijk uitspreekt zichzelf de koning van zijn woning te wanen, terwijl de feministische moeder meteen in de rol van huisvrouw schikt zodra manlief thuiskomt, dat kan absoluut niet tegenwoordig.

Uiteindelijk lijkt deze film vooral te gaan om de transformatie die de vader doormaakt. Het titelpersonage is daar natuurlijk de grootste katalysator toe, maar interessant genoeg lijkt het personage Bert de grootste impact te hebben. Hij is degene die zowel aan de kinderen als aan hun vader uit weet te leggen hoe de ander(en) in het gezin zich voelen.

Uiteindelijk voelt de film op punten langdradig aan, met name met de schoorsteenvegersscène en ook wat oubollig, maar de nostalgie zorgt ervoor dat ik toch uiteindelijk op 3* uitkom.

Is deze film een Disney classic of niet? Disney zelf had hem wel opgenomen in die DVD-reeks, maar deze valt niet in de lijst van de Animation Studios - die tellingen lopen door een drietal films (waaronder deze Mary Poppins) dus uiteen. Ik houd eigenlijk de telling van de animatiefilms bij. Ik had de film als geheel nog nooit gezien maar ken wel (vanzelfsprekend haast) enkele liedjes. Mede door Op zoek naar Mary Poppins, of omdat het gewoon enorm bekende nummers zijn. Het vervolg had ik wel al gezien alsmede het heel aardige Saving Mr Banks over de ontstaansgeschiedenis.

Is deze dan een kinderfilm? Dat zeker wel. De naïviteit, humor en vooral het acteerwerk zijn echt gericht op kinderen. Ik als volwassene zonder jeugdsentiment kon er weinig mee. Het eerste kwartier was echt een gruwel zo slecht daardoor, maar ook de rest van de film is heel braafjes en kinderlijk. Ook zo'n Dick Van Dyke irriteerde mij mateloos met zijn overdreven mimiek en bewegingen. Hij zingt nog wel aardig, maar is nergens echt bijzonder.

Visueel erg lelijk, vooral dat het duidelijk in de studio is opgenomen. En het production design erg kitscherig. De animaties zijn beter, vooral in de achtergronden, maar matchen niet echt met de personages. Blijven over Andrews die wel de juiste toon weet te raken en als enige niet kinderlijk is. En sommige liedjes zijn echt wel goed. Maar ook hierbij speelt: enorm duf in beeld gezet. En die scènes in het park en met de schoorsteenvegers duurden echt veel en veel te lang. 1,5*.

Tja, een beroemde voetjeballer zei het al: elk voordeel hep z'n nadeel. Julie Andrews is innemend en mooi, Dick van Dyke is extreem lenig, de scène met de schoorsteenvegers op de daken is indrukwekkend, en de combinatie van live-action en animatie ziet er geweldig uit. Maar daar staat tegenover dat Julie Andrews veel te weinig te doen krijgt (en zéker niet genoeg voor de Oscar die ze hiermee won – als ze hem een jaar later voor The sound of music had gekregen was dat in mijn ogen terechter geweest), Van Dyke's bizarre accent en gekke-bekken-trekkerij gaan mij af en toe behoorlijk op de zenuwen werken (eigenlijk is hij als de oude bankier veel grappiger), qua plot stelt de film wel héél weinig voor, en van de muziek (nota bene eveneens goed voor een Oscar) ben ik ook niet stuk – buiten Chim chim cher-ee en Feed the birds kom ik eigenlijk maar weinig hummable tunes tegen, en vergeleken bij tijdgenoten als My fair lady en The sound of music komt deze film er toch wel heel bekaaid af.