Mary Poppins (1964)

De ene musical is de andere musical niet. Ik vind Dick van Dyke in Chitty Chitty Bang Bang toch veel leuker. Andrews ging wel.

Ik kan de vergelijking met The Sound of Music wel begrijpen, want Julie Andrews speelt hier een soortgelijke rol, maar die ziet er daar naarmate de film vordert toch wel leuker uit, ook al zal ik er nooit een fan van worden.

Verder is het toch een heel andere film. Typisch Disney, vaak met dieren, zoals de tekenfilm en het hondje. De film begint erg irritant, net als TSOM maar gaat die film steeds meer een andere wending op, Mary Poppins blijft bijna continue op hetzelfde niveau. Lange speelduur, maar gezien eerder bekeken musicals, valt eigenlijk nog mee alleen nogal traag allemaal. Ook erg tuttig en filmisch gezien helemaal niet zo mooi gemaakt, of je moet het gezweef en bewegende dingen leuk vinden. Ik vind er niks aan. 1.0

Om de een of andere reden is dit zo’n film die vroeger als kind langs mij heen is gegaan. Ik had er dus totaal geen herinnering bij. Wel een bepaalde voorstelling, die overigens anders was dan de werkelijkheid. Ik wist bijvoorbeeld helemaal niet dat er ook animatie tussendoor zat. Mary Poppins bleek echter een behoorlijk lange zit.

Het eerste kwartier was echt dramatisch slecht. Maar na de introductie van Mary Poppins wordt de film gelukkig een tikkeltje beter, al houdt het verre van over. Het grote probleem is vooral, dat ik bijna al de liedjes die voorbijkomen nogal vervelend vond. Erg blij vaak, maar verre van leuk. Verder lijken sommige scenes puur als opvulling te dienen en zit er lang niet altijd een vorm van samenhang tussen. Zo krijg je uiteindelijk wel een film die bijna twee uur en twintig minuten duurt. Wat ik dan overigens nog wel aardig vond wat de animatie, die toch redelijk vloeiend met de live-action verbonden werd. Ook best goed getekende animatie trouwens.

Van de acteurs vond ik van Dyke het nog het best doen. Hij heeft veel meer charisma dan Andrews en weet hier ook goed gebruik van te maken. De twee kinderen zelf waren trouwens ook bijzonder matig. En zo wordt het uiteindelijk een film, die erg zoet en blij is, maar die door middel van ellenlange zang scènes uiteindelijk veel te lang duurt. De animatie en de rol van van Dyke zorgen gelukkig nog voor een beetje vermaak, maar het is veel en veel te weinig om Mary Poppins te kunnen redden. Duidelijk niet mijn ding dit.

1,5*

Vond het als kind al totaal niet boeiend en nu nog steeds niet. Overdreven gedoe, redelijke liedjes maar een dramatisch verhaal wat alleen maar Disney uit zijn hoge hoed kon toveren. 'Kijk wat is de wereld toch vrolijk en eenvoudig te veranderen'. En dat in de tijd van de koude oorlog? Misschien wel juist daarom, wegdromen in complexvrije situaties met beelden van allemaal lachende mensen.

De film is van zichzelf te langdradig en duurt veel te lang. Maar zelfs een lengte van slechts 80 minuten had deze film niet gered. Van Dyke en Andrews proberen er wat van te maken en dat lukt soms nog wel, maar de vader, moeder en kinderen zijn zulke karikaturen dat je al moe wordt als je die koppen ziet.

Nogmaals, misschien kon het in de jaren 60 nog gewoon door de beugel. Nu absoluut niet meer.

Saving Mr. Banks (2013) draait nu in een aantal bioscopen, over de totstandkoming van de film Mary Poppins (1964). Een aanrader voor liefhebbers (en misschien ook voor haters) van deze film.

In tegenstelling tot voorgaande posters vind ik deze film nog steeds geweldig. Ja, er komt natuurlijk een hoop jeugdsentiment bij kijken. Het is allemaal zoet, maar ik vind het allemaal best. Je kan zo zien dat er ongelooflijk veel werk aan te pas is gekomen. Beste scènes vind ik die met het paardenracen alsook met de schoorsteenvegers op het dak. Het lijkt mij erg moeilijk deze te kunnen waarderen als je em als kind of tiener nooit hebt gezien. Ach ja en Ed Wynn is gewoon schitterend als Uncle Albert. Dat Mrs Banks ijvert voor stemrecht voor de vrouw blijkt ook heel eigentijds te zijn. De sufragettes waren vooral in het begin van de 20ste eeuw actief.

De extra's op de DVD's gaven al aan dat het een moeizame relatie was tussen de makers van Mary Poppins en schrijfster Travers, vandaar dat ik graag "Saving Mr Banks" wil zien.

Disney Classic #19

Laatst kwam ik erachter dat Mary Poppins door Disney zelf in de reeks klassiekers is opgenomen. Vreemd als je bedenkt dat er nauwelijks animaties in voorkomen. Met de naam zelf was ik trouwens al bekend en enkele jaren terug herinner ik zelfs een gelijknamig Tv-programma voorbij te hebben zien komen.

Het is echter een film waar ik weinig mee kan. De acteerprestaties zijn bij tijd en wijle lachwekkend en met name dat jochie lijkt net iets te veel toneellessen achter de rug te hebben. De levenslesjes worden allerminst subtiel gebracht en het geheel doet erg oubollig aan. Natuurlijk zal het in de jaren '60 best verrassend zijn geweest die bewegende ladekasten maar tegenwoordig kom je daar in ieder geval bij mij niet meer mee weg. De speelduur is te ook nog eens te lang en het verhaal ontzettend clichématig.

Overigens is de hoofdrolspeelster best een aangename verschijning en mede daardoor is Mary Poppins beter te pruimen dan de draak Bedknobs and Broomsticks. Verder is de schoorsteenscene behoorlijk vermakelijk en voelt het geheel in ieder geval wat meer doortimmerd aan. Ik heb ditmaal in ieder geval het gevoel naar een film te hebben gekeken in plaats van een verkapt toneelstuk. Desalniettemin is het veel te mager om in de buurt van een voldoende te komen.

2*

Some people say: the best film ever.

Een film met een blijheid en opgewektheid. Na 40 jaar geeft Dick van Dyke een interview en de man is nog steeds enthousiast!!!

Enthousiast waren ook de musici. Zij wilden Disney iets moois geven. Die geweldige harmonieuze team-samenwerking bracht uiteindelijk deze hemelse muziek voort. Als kind kenden we de liedjes uit ons hoofd.

Saving Mr. Banks geeft een nog diepere betekenis aan de film Mary Poppins. De vader van de schrijfster overleed, maar in de film bleef hij leven.

Kortom: geweldige film. Zelfs God zou er blij van worden.

Mary Poppins is een musical gebaseerd op het boek van P.L. Travers.

De muziek van de broers Richard en Robert Sherman is voortreffelijk en staat zelfs op de dag van vandaag nog als een huis. Julie Andrews is voortreffelijk als Mary Poppins (hoewel haar karakter sterk afwijkt van het boek), maar ook de rest van de cast is uitstekend. David Tomlinson is het schoolvoorbeeld van een stijve Brit, Dick van Dyke is misschien wat overdreven maar zorgt wel voor de luchtige toon, en ook de twee kinderen Karen Dotrice en Matthew Garber imponeren.

Het enige minpunt dat je misschien zou kunnen noemen is de lange speelduur, want met 139 minuten is de film aan de lange kant. Hoewel de film een succes was en bejubeld werd door de critici, was schrijfster P.L. Travers allerminst blij met deze verfilming. Ze vond het jammer dat de koude en kille Mary Poppins in het boek werd veranderd in een lieve en vriendelijke kinderjuf. Ook was ze niet te spreken over de muziek en enkele wijzigingen die in het scenario werden doorgevoerd. Toch rijst de vraag of iemand zich op de dag van vandaag nog zou herinneren wie Mary Poppins is, als deze film niet gemaakt zou zijn geworden.

Hele leuke kinderfilm klassieker. Deze en The Sound Of Music vind ik beide erg leuk.

Daarom dat ik zo graag de film Saving Mr Banks wil zien die me toch wat meer kan vertellen over het moeilijke karakter van P.L. Travers. De extra's op de DVD die ik heb melden dat het geen pretje was om met haar samen te werken. Maar zoals je zegt wie zou zich een kinderboek over een strenge nanny herinneren zonder deze film. In Engeland misschien, maar daarbuiten hoogst twijfelachtig.

Mary Poppins vind ik een leuke film, maar deze film vind ik geen topper.

Deze film moet het vooral van de liedjes hebben, want die zijn erg leuk. Mijn favoriet is het liedje Fidelity Fiduciary Bank. Moeilijk uitteleggen waarom. Maar dit liedje blijft na het kijken van de film een beetje in mij hoofd spoken. Op de tweed de plaats komt het lied Supercalifragilisticexpialidocious.

Verder is dit wel leuke, maar ook wel een beetje een te drukke film als je het mij vraagt. De film is soms ook wel een beetje langdradig. ( vooral de eerste helft van de film heeft een wat te traag tempo ) Het leukste stuk van de film was het stuk dat de kinderen en Poppins en Bert op draaimolen paarden gingen rijden. In dit stuk treed ook animatie op. De combinatie van echte beelden en animatie voelt overigens wel wat gedateerd aan, maar dat vond ik helemaal niet erg. De scenes worden er niet minder vermakelijk op. Ook een erg goed moment vond ik trouwens dat Mr Banks werd ontslagen bij de bank. Een hilarisch moment.

Julie Andrews zet een leuke rol naar als Poppins. Dick Van Dyke is ook goed bezig, al is zijn karakter wel erg druk….. David Tomlinson als Mr Banks vond ik in deze film nog wel het leukst. Mr Banks heeft een groot deel van de film een wat knorrig karakter en hij doet erg heertjesachtig ( om het zo maar tegen ) maar dat vond ik wel leuk aan zijn personage.

Al met al wel een leuke film. Geen topper voor mij. Daarvoor vind ik de film wat te langdradig en wat te druk. En als ik kijk naar The sound of Music en Chitty Chitty Bang Bang dan moet ik toch wel zeggen dat ik die twee films toch wel wat leuker en beter vind dan Marry Poppins.

3 sterren voor deze film.

Deze 19e Disney classic heb ik jarenlang vermeden. Het verhaal sprak mij totaal niet aan.

Uiteindelijk heb ik toch een poging gewaagd aangezien ik momenteel alle classics aan het (al dan niet opnieuw) bekijken ben.

Het is helaas geworden wat ik al vermoedde. Een behoorlijk lange zit, waarin het verhaal me dus niet kon boeien en waaraan ik me al gauw ging vervelen.

Hey maatje ik zie plots overal bij Disneys van jou reacties opduiken. Is dit jouw manier van zelfkastijding of zo

Ja ik zie in jou niet meteen een liefhebber van het genre.

Nee, zeker niet dat dit om zelfkastijding gaat. Ik heb momenteel een heel druk schema waardoor ik weinig tijd over heb voor films en/of series. Daardoor ben ik begonnen aan de Disney classics reeks, wat jaren heeft geduurd voordat ik de reeks compleet heb kunnen krijgen. Juist omdat een hoop van deze titels vrij kort van speelduur zijn, was dit voor mij de ideale gelegenheid om de hele reeks te gaan bekijken. Ook de films die ik van te voren liever niet zou kijken (zoals deze) komen voorbij omdat ik letterlijk de hele reeks gezien wil hebben.

Mijn favoriete Disney Classic

Weet niet wat het met Mary Poppins is. Ik zie zeer zeker de gebreken, het is mierzoet en de moraal ligt er in veel situaties meters dik bovenop. Dus een perfecte film is het zeker niet.

Toch weet het geheel mijn keer op keer om te krijgen en kan ik helemaal opgaan in de fantasie, de liedjes en de dans scenes. Hoogtepunten daarin zijn voor mij toch "Feed the Birds" en "Step in Time". Die eerste weet zo goed de juiste emoties over te brengen en die tweede is haast een epische conclusie van het alles wat zich daarvoor heeft afgespeeld. De veel genoemde animatie scene is al net zo geweldig. Het verhaal is misschien iets te simpel voor volwassenen en hetgeen waar het om draait is iets 'to obvious' maar wel erg duidelijk gebracht en met geweldig acteerwerk van Tomlinson trouwens, vooral de scene op het laatst in de bank.

De liedjes zijn allen erg leuk. Past perfect bij de situaties. Ook geweldig gebracht trouwens door Andrews en Van Dyke. Maar ook de rest van de cast is fijn om naar te kijken. Had trouwens nooit Elsa "The Bride" Lanchester herkend. De effecten voor die tijd zijn prima, al houd veel zich natuurlijk niet heel goed meer staande. Echt storend wordt het echter nergens voor mij. Choreografie laat misschien niet het beste zien dan wat Hollywood in die tijd verder te bieden had, maar is nog steeds meer dan degelijk. Kostuums zijn trouwens ook het vermelden waard. Prachtige aankleding.

Kan dus niet echt heel goed uitleggen wat het is. Wat ik wel weet is dat ik dit gewoon een heerlijke film vind. En zo simpel kan het soms zijn.

Ik begon welwillend aan Mary Poppins, aangemoedigd door het feit dat andere klassieke musicals mij redelijk tot goed zijn bevallen, en vond het eerste deel nog best vermakelijk. Wel merkte ik direct dat de liedjesdichtheid wel erg hoog lag, de liedjes vaak herhaald werden, en dat de meeste liedjes me weinig deden- ik vond ze vrij saai al moet ik toegeven dat sommigen wel blijven hangen.

Het tekenfilmgedeelte kon ik me nog wel uit een vroegere kijkbeurt uit mijn kindertijd herinneren, maar op het dansje met de pinguins na vond ik die scenes nu wat rommelig en lukraak. De duur van de film begon ook tegen te staan- ik begon al wat slaperig te worden en moest nog drie kwartier. Vechtend tegen de slaap heb ik hem wel uitgekeken, maar van harte ging het niet.

Uiteindelijk vond ik Mary Poppins middelmatig. Ik vond Julie Andrews en Dick Van Dycke wel aardig maar niet geweldig, en dat gold eigenlijk voor zo'n beetje alles in deze film: de overige acteurs (David Tomlinson in de rol van Mr Banks kwam m.i. nog het beste uit de verf), het verhaal, de liedjes- het werd nergens echt goed. Nou ja, de sets zagen er wel mooi uit, daar was ook veel werk aan besteed, en de special effects waren voor die tijd waarschijnlijk erg knap. Wat me het meest tegenstond was de belegen humor. Zo'n buurman met kanon was eerder irritant dan grappig, de schaterlachende oom die vliegt als hij een flauwe mop vertelt werkt in een boek denk ik beter dan op film, de scenes in de bank (met als gimmick de wat zinloze dubbelrol van Van Dycke)- nou vooruit, het ontslag van Mr Banks was nog wel amusant.

Misschien moet ik hem nog een keer zien als ik wat meer energie heb, maar dat zal nog wel even duren.

Vind dit gewoon een goudeerlijke lachfilm. Alles is perfect. Klassieker zonder dat ie overgewaardeerd is geraakt door de jaren heen.

Ok. **** it. JM gaat Mary Poppins kijken.

Heel mijn leven uitgesteld, maar het moet er maar een keer van komen. Misschien dat ik het vanavond na nog een paar biertjes aandurf. Dunno.

Ik wilde ter Leering ende Vermaeck vragen of je mee wilde doen, Onderhond, maar jij hebt het reeds ondergaan.

Zonder bier trouwens.

Oef. Het valt niet mee

Al werd het draaglijker toen Julie Andrews in beeld kwam. Maar dat redt de film (of beter gezegd: mij) niet van een pot flinke ergernis. De overdreven blijheid en zoetheid is me echt teveel. Ik ben geen musical fan, maar diegene die ik goed vind, zijn wel echt duidelijk op volwassenen gericht. Dit is dan ook een cijfer dat echt reflecteert wat ík ervan vond, niet in hoeverre de film in zijn opzet geslaagd is en wellicht genietbaar is voor een niet-John-Milton publiek.

Hoe dan ook. Het is volbracht. Ik heb zowel de Sound of Music als Mary Poppins gezien.

Maar: ik kan me uitstekend voorstellen dat het anders is wanneer je ermee opgegroeid bent. Zo heb ik er ook een paar.

Geen beter medicijn om het chagrijn te verdrijven als dit topstuk uit de Disney-fabriek. Daar heb je geen lepel suiker bij nodig. Vrolijk makende muziek en dans, grappige en inventieve special effects. Daar bestaat maar één woord voor: supercalifragilisticexpialidocious!

De kinderklassieker.

Vroeger vond ik dit natuurlijk echt geweldig, maar tegenwoordig is het allemaal niet meer zo magisch of bijzonder meer. Julie Andrews blijft natuurlijk wel een schattige verschijning als de iconische Mary Poppins. Ook Van Dyke blijft leuk.

Maar de film lijkt uiteindelijk voor mij dus alleen te werken als ik nog klein ben, want tegenwoordig is de echte magie er wel af en met een strengere kijk valt het visueel tegenwoordig ook wel behoorlijk door de mand, maar dat komt natuurlijk door het jaartal.

Allemaal vrolijke boel, en het blijft natuurlijk wel een gezellige avond met deze film. Vooral met de kids erbij is dit een aanrader, maar het duurt allemaal wel weer ontzettend lang. 139 minuten duren ook tegenwoordig wel best lang.

Voor de rest natuurlijk een prima klassieker, die ik onmogelijk een onvoldoende kan geven vanwege de vroegere ervaring, maar ook niet veel hoger kan geven.

Dat moeten toch wel twee van de meest vervelende kinderen uit de filmgeschiedenis zijn.

Het zal vast geen toeval zijn dat er de afgelopen tijd veel op deze film is gestemd door de release van een tweede deel en het feit dat we weer in december zijn beland, waarbij dit soort films nou eenmaal veel worden bekeken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de film nu pas voor het eerst heb gezien, het was nooit een titel waar ik nou eens naar verlangde om 'm snel te zien, maar met deel 2 in de bioscoop werd het toch wel een beetje tijd.

Jammer genoeg werd het een vreselijk zware bevalling om Mary Poppins uit te kijken. Wat een oninteressante, storende cast. Wat een zwaar overtrokken vrolijkheid aan liedjes. Wat duurt het ellendig lang. Ik kan heus wel genieten van een fijne feel good film, maar dit was echt too much. En er leek maar geen eind aan te komen. Als ze dit nou in 85 minuten hadden gestopt was het misschien nog een beetje te pruimen, maar 140 minuten, ai ai ai. Julie Andrews is de enige uitzondering; zij speelt haar hoofdrol leuk. Niet indrukwekkend, wel fijn. Maar waar deze film zijn cultstatus aan heeft verdiend is me een raadsel. Het voelt inhoudelijk oubollig en gedateerd aan, ook door de suffe levenslessen die je in je gezicht krijgt geduwd. Het enige knappe is de mengeling van echte beelden gecombineerd met tekeningen. Fraai gedaan, zeker als je beseft hoe oud de film is. Dat moet wel een pittige klus zijn geweest.

Nouja, weer een klassieker gezien die ik af mag strepen zullen we maar zeggen.

1,5*

Dit viel niet mee. Het eerste pakweg half uur en de laatste tien minuten vallen wel goed te doen, maar hetgeen daartussen zit absoluut niet. Ellenlange oninteressante scènes, waarin niets leuks of bijzonders gebeurt. Flauwe liedjes ook. Andrews doet het niet verkeerd als Mary Poppins, al komt ze niet eens zo veel aan bod. Verder zit er werkelijk geen enkel leuk personage in de film. De twee kinderen zijn nogal kleurloos en hun ouders karikaturen. Grootste punt van ergernis is Dick Van Dyke als Bert, een irritant personage met een vreselijk gekunsteld accent. De film ziet er verder niet slecht uit, maar duurt echt veel te lang.

Met het oog op het vervolg die ik nog in de bioscoop ga bekijken wilde ik graag toch even het eerste deel zien.

Julie Andrews speelt Mary Poppins erg overtuigend en minder lief dan ik in eerste instantie had verwacht, het is eigenlijk nog best wel een streng en serieus personage! Zoals ik heb begrepen was dit in de originele boeken sowieso al het geval en is hier het personage een stuk zachtaardiger gemaakt, wat mij betreft een prima keuze zonder het te overdrijven.

De vrolijke Dick Van Dyke lijkt hier ook prima op zijn plaats en is een mooie aanvulling op Julie Andrews, ook de kinderen speelde overtuigend genoeg.

De scènes met animatie erin zijn wat mij betreft de hoogtepunten wel, het enige wat in het nadeel van Mary Poppins werkt is toch helaas wel de speelduur. Het gaat eigenlijk allemaal net iets te lang door en voelt door die reden met tijden ook wat langdradig aan, het haalt het verteltempo nogal uit de film en de film had het ook prima gedaan met 20 minuten minder.

Wat mij betreft zijn er zeker betere muzikale classics rond de zelfde periode en zelfs eerder, maar dit origineel van Mary Poppins is ook zeker niet vervelend.

3*

Goeie film waarin twee kinderen blij zijn met hun nieuwe oppasser, genaamd Mary Poppins. Een mager verhaal, maar wel genoeg fantasievolle en kleurrijke scenes. Door de vele liedjes aan de lange kant, maar er zitten wel een paar onvergetelijke tussen. De special effects kunnen er nog prima mee door en Julie Andrews is perfect in de titelrol. Supercalifragilisticexpialidocious is het wellicht niet, maar 3.5 sterren zijn zeker verdiend voor deze Disney-klassieker.

betoverende film

Feest op het witte doek.

‘T is duidelijk dat men wou laten zien waar het toe in staat was op film gebied.

Alle trucjes worden toegepast, wat het hier en daar soms wat langdradig maakt.

Ondanks de speelduur toch enorm vermakelijk.

Deze musical voor een jeugdig publiek heeft z'n populariteit te danken aan de komische liedjes, de absurde inhoud en de geestdrift van de acteurs. De broers Sherman & Sherman waren geniaal in het bedenken van aanstekelijke liedjes die bij de situatie pasten. A Spoonful of Sugar brengt de boodschap dat je plezier kunt vinden in een vervelende opdracht. Tijdens de pinguïndans wordt de kazoo van Bob Sherman versneld afgespeeld. Zij bedachten ook het woord supercalifragilisticexpialidocious, dat erg handig is om te rijmen.

Ongerijmd is het verhaal. Het is pure kolder: een paraplu als transportmiddel, een handtas die veel kleiner is dan haar inhoud, een schilderij in stappen, pinguïns in Londen, een paard dat ontsnapt uit de paardenmolen, zweven van het lachen, opgezogen worden door de schoorsteen... De boodschap is dat een klein beetje positiviteit kan volstaan om veel ellende aan te kunnen. Twee pennies of tuppence kan genoeg zijn. De combinatie van live en animatie werkt uitstekend.

Julie Andrews had haar sporen al verdiend op Broadway en op televisie, maar dit was haar bioscoopdebuut. Er is veel talent nodig om zo'n rol te spelen. Zelfs het fluitende vogeltje doet ze zelf. Bij Dick Van Dyke stroomt de levenslust eraf. Hij doet gekke dansjes en speelt een dubbelrol, want hij is ook de bankier die vlak voor z'n dood de grap doorheeft. David Tomlinson is briljant als de efficiënte zakenman die vergeet te leven. Nog leuke nevenrollen zijn er voor Glynis Johns als de suffragette, Frankensteins bruid als de vorige kinderjuf, en Ed Wynn als de malle oom aan de onzichtbare touwtjes. De vierentachtigjarige Jane Darwell speelde haar laatste rol als het vogelvrouwtje. Het is licht verteerbare nonsens voor iedereen die jong is van hart.