Mary Poppins (1964)

Deze film is natuurlijk voor velen op de eerste plaats jeugdnostalgie en zo is dat voor mij ook. Liedjes die je kan meezingen en scènes die in het filmgeheugen zitten. Het is vooral een warm deken om deze film terug te zien. Het Disney ten top met een vrij zoet verhaal en veel lachende mensen. Maar het is zeker niet slecht. Zo'n musical mag wel die extra portie enthousiasme uitstralen. En als er sterke nummers in zitten en passende choreografieën is het een plezier voor de liefhebbers van het genre.

De film terugzien is ook wat nieuwe dingen (her)ontdekken. De vrolijke scènes ken je natuurlijk, maar de drama brengt het verhaal in evenwicht. Een film van zijn tijd, maar het blijft een klassieker.

Dit is natuurlijk de ultieme rol voor Andrews, die streng overkomt, maar eigenlijk een bron voor avonturen is en daarbij prachtig zingt. En ondanks het neppe cockney accent van Van Dyke, blijf ik een zwak voor de man hebben. Een mooi duo dat de film draagt, want verder is dit natuurlijk behoorlijk verouderd. Al kleven daar ook wel interessante aspecten aan. Een hedendaagse film die in hetzelfde tijdperk speelt zou de personages nooit zo uitbeelden als in deze film. Een vader die duidelijk uitspreekt zichzelf de koning van zijn woning te wanen, terwijl de feministische moeder meteen in de rol van huisvrouw schikt zodra manlief thuiskomt, dat kan absoluut niet tegenwoordig.

Uiteindelijk lijkt deze film vooral te gaan om de transformatie die de vader doormaakt. Het titelpersonage is daar natuurlijk de grootste katalysator toe, maar interessant genoeg lijkt het personage Bert de grootste impact te hebben. Hij is degene die zowel aan de kinderen als aan hun vader uit weet te leggen hoe de ander(en) in het gezin zich voelen.

Uiteindelijk voelt de film op punten langdradig aan, met name met de schoorsteenvegersscène en ook wat oubollig, maar de nostalgie zorgt ervoor dat ik toch uiteindelijk op 3* uitkom.

Film kijken moet een hel voor je zijn. Ik zou een andere hobby zoeken als ik jou was.

Is deze film een Disney classic of niet? Disney zelf had hem wel opgenomen in die DVD-reeks, maar deze valt niet in de lijst van de Animation Studios - die tellingen lopen door een drietal films (waaronder deze Mary Poppins) dus uiteen. Ik houd eigenlijk de telling van de animatiefilms bij. Ik had de film als geheel nog nooit gezien maar ken wel (vanzelfsprekend haast) enkele liedjes. Mede door Op zoek naar Mary Poppins, of omdat het gewoon enorm bekende nummers zijn. Het vervolg had ik wel al gezien alsmede het heel aardige Saving Mr Banks over de ontstaansgeschiedenis.

Is deze dan een kinderfilm? Dat zeker wel. De naïviteit, humor en vooral het acteerwerk zijn echt gericht op kinderen. Ik als volwassene zonder jeugdsentiment kon er weinig mee. Het eerste kwartier was echt een gruwel zo slecht daardoor, maar ook de rest van de film is heel braafjes en kinderlijk. Ook zo'n Dick Van Dyke irriteerde mij mateloos met zijn overdreven mimiek en bewegingen. Hij zingt nog wel aardig, maar is nergens echt bijzonder.

Visueel erg lelijk, vooral dat het duidelijk in de studio is opgenomen. En het production design erg kitscherig. De animaties zijn beter, vooral in de achtergronden, maar matchen niet echt met de personages. Blijven over Andrews die wel de juiste toon weet te raken en als enige niet kinderlijk is. En sommige liedjes zijn echt wel goed. Maar ook hierbij speelt: enorm duf in beeld gezet. En die scènes in het park en met de schoorsteenvegers duurden echt veel en veel te lang. 1,5*.

'Mary Poppins' Age Rating Raised In UK Over "Discriminatory Language" - deadline.com

Ik moest al diep nadenken wat de aanleiding zou kunnen zijn...

het is weer eens racistisch

Seksistisch. En niet woke .

Tja, een beroemde voetjeballer zei het al: elk voordeel hep z'n nadeel. Julie Andrews is innemend en mooi, Dick van Dyke is extreem lenig, de scène met de schoorsteenvegers op de daken is indrukwekkend, en de combinatie van live-action en animatie ziet er geweldig uit. Maar daar staat tegenover dat Julie Andrews veel te weinig te doen krijgt (en zéker niet genoeg voor de Oscar die ze hiermee won – als ze hem een jaar later voor The sound of music had gekregen was dat in mijn ogen terechter geweest), Van Dyke's bizarre accent en gekke-bekken-trekkerij gaan mij af en toe behoorlijk op de zenuwen werken (eigenlijk is hij als de oude bankier veel grappiger), qua plot stelt de film wel héél weinig voor, en van de muziek (nota bene eveneens goed voor een Oscar) ben ik ook niet stuk – buiten Chim chim cher-ee en Feed the birds kom ik eigenlijk maar weinig hummable tunes tegen, en vergeleken bij tijdgenoten als My fair lady en The sound of music komt deze film er toch wel heel bekaaid af.