The High and the Mighty (1954)

Hee wat leuk, een echte rampenfilm avant-la-lettere.

Als ik me niet vergis zou het genre toch pas een vijftien daarna zeer populair worden, met ondermeer Airport, The Towering Inferno en The Poseidon Adventure. Ik ben eigenlijk beniewd of de vergelijking tussen deze films en The High and the Mighty zou opgaan...

Best een grappige film.....

Volgens mij is dit de film waar veel rampenfilms op gebaseerd zijn. Eigenlijk kun je niet overleven op een zulke manier, maar ja........ Volgens mij hebben zo ook met flying high naar deze film gekeken. De Duke speelt een van zijn slappere rollen, maar toch is er heroiek genoeg in deze (2,5*) film.

Echt de slechtste film van Wayne die ik ooit gezien heb. Je bent al een uur verder dan zijn ze nog bezig met de cast voor te stellen. De spanning die bij een film als deze hoort was er niet, de sfeer had iets weg van een comedy. Het was allemaal te luchtig, domme dialogen. Fans van Wayne kunnen deze beter laat liggen en iets anders kijken.**

niet zijn beste film

Wellicht één van de minst enerverende films die ik ooit zag. En dat nota bene over een vliegtuig'crash'. Wél een van de moeder aller rampenfilms, althans één van de vroegste over een vliegtuig in nood. Maar het wil maar niet spannend worden. Niet met de verwikkelingen op de grond vooraf, niet tijdens de vlucht (waarin tijdens de voorafgaande problemen én de noodlanding nog oneindig veel tijd is om maar te blijven mekkeren en jeremiëren) en al helemaal niet tijdens sullige flash backs. Ik kan werkelijk niks bedenken waar de film ook maar enigszins positief in opviel, tenzij het de gezellige lampjes waren van de landingsbaan. Die niet alleen voor de inzittenden van het vliegtuig een verademing bleken...

O ja, naar verluidt was het deze muziek van legende Dmitri Tiomkin die op John Wayne's begrafenis te horen was.

Zoek je een onschuldig slaapmiddel, bekijk dan deze film.

Voor sommigen zal het herkennen van de vele acteurs en actrices een van de weinige leuke dingen aan de film zijn.

Maar ook dat werkt zo'n beetje als schaapjes tellen...zzzz....

O ja, een uniform staat John Wayne net zo goed als een western outfit, dat wel.

Alleen om de historische waarde, immers de moeder aller rampenfils, nog enigszins interessant. En omdat John Wayne in een niet-western ook wel eens leuk is.
Maar wat was het allemaal slecht! Men heeft een half uur de tijd om op zijn gemak een crash voor te bereiden. Denk erom, schoenen uit, anders trap je het opblaasbare vlot kapot. Uiteindelijk geen vlot gezien, vliegtuig haalt gewoon plaats van bestemming. Ja ja.
Ik zat er naar te kijken met een Titanic-gevoel: stort nu toch eindelijk een keer neer!!!

* 2

So long, you ancient pelican

Een verlofdag, de ideale gelegenheid om je in de namiddag eens te nestelen met een film die je al geruime tijd in je bezit hebt, maar waar je nog nooit de gelegenheid van hebt gevonden om hem eens op te zetten. Dat was bij mij het geval met The High and the Mighty die met een speelduur van bijna 2,5 uur zich niet leende als een tussendoortje. Naar het schijnt zou dit één van de moederfilms van het crash genre zijn (althans toch volgens Leonard Maltin tijdens de inleiding) en dan heb je mijn interesse gewekt.

Al blijkt The High and the Mighty helemaal niet in dat genre te passen. Het uitgangspunt past er natuurlijk wel in, het vliegtuig geraakt nu eenmaal in de problemen, maar wanneer puntje bij paaltje komt is er zelfs geen crash.. Er wordt heel de tijd opgebouwd naar een climax waarin het vliegtuig in het water zal moeten landen en uiteindelijk geraakt het toch nog zonder problemen op de landingsbaan. Geen idee of het oorspronkelijke verhaal van Ernest K. Gann (wiens Island in the Sky een jaar hiervoor werd verfilmd, ook met Wayne in de hoofdrol en Wellman in de regiestoel) ook deze lijn volgt, maar je kunt hier wel spreken van een anti-climax. Het duurt ook enorm lang eer de film eigenlijk echt van start lijkt te gaan. Het eerste uur dient enkel en alleen om de personages voor te stellen en daar wordt dan uiteindelijk zo weinig mee gedaan, dat er van enige band geen sprake is. Het had volgens mij dan ook niet slecht geweest mochten er iets minder personages aanwezig zijn. Nu zit je met een aantal figuren die gewoon niets toevoegen aan het verhaal. De kleine Toby is hier een uitstekend voorbeeld van, die slaapt gewoon heel de freakin' film..

Gelukkig hebben we nog altijd de Duke. Ik zit nu aan zo'n 40 films die ik van hem heb gezien (wat echt nog geen derde is van zijn oeuvre) en hij weet me altijd wel te vermaken. In The High and Mighty bevindt hij zich nogal op de achtergrond, maar hij is geloofwaardig als getormenteerde co-piloot. Misschien wat teveel op automatische piloot (pun not intended) geacteerd, maar Wayne blijft één van die acteurs die zelfs dan nog boven de rest kan uitsteken. Wel erg leuk trouwens om Robert Stack terug achter het stuur te zien zitten. Ettelijke jaren later zou hij met Airplane dit soort films parodiëren en het gevoel ontsnapt me niet dat zijn rol in The High and Mighty een reden was waarom de makers hem daarvoor wouden hebben. Voor de rest veel bekende gezichten, maar ook een paar die hun eerste stappen zetten in de filmwereld. De interessantste daarvan is Doe Avedon die de rol van Miss Spalding, de stewardess, op zich neemt. Jammer genoeg trouwde ze niet veel later met Don Siegel, regisseur van onder andere Dirty Harry, en verdween uit Hollywood.

Twijfelgevalletje dit. Als pure rampenfilm slaagt de film compleet de bal mis en toch blijft de film wel boeien, weliswaar pas na een uur wanneer de problemen eindelijk beginnen. Het is dat Wayne bitter weinig verkeerd kan doen dat ik hier toch nog een nipte 3* aan kwijt kan. Hij heeft echter beter werk gemaakt.

3*

Als rampenfilm of voorloper ( hoe je het ook wil noemen ) word deze film mischien de grond ingeboord

maar ik vind dat verre van terecht .

Sommige dialogen zijn wel enigsins tenenkromend maar ik kan het zeer waarderen dat er zoveel tijd gestoken word in het introduceren en daarna ontwikkelen van de verschillende karakters al moet ik wel zeggen dat enkelen een ontwikkeling doormaken die niet helemaal geloofwaardig overkomt .

Maar nogmaals , er word veel tijd gestoken in de karakters en dat is het grootste pluspunt van de hele film .

Over Wayne zijn rol , niets dan lof , hier speelt hij een rol enigsins buiten zijn gebruikelijke stereotyperende

karakter en het beviel me wel .