Tillsammans (2000)

Dat is idd het mooiste aan de film, dat de positieve en de negatieve kanten van een dergelijke gemeenschap worden getoond op een ontspannen manier. Heerlijke film, met de harige-pruimshot als hoogtepunt.

5*

Mooie film, zeer zeker maar geen top waardering van mij kant. Ik hou het op 3,5* Leukste scene's: dat hij het warme eten over haar gezicht gooit samen met de vriendschap scene op het eind met dat voetballen.

Erg leuke film. Een tikkie minder dan Fucking Amal en Lilja 4-Ever, maar wel een stuk luchtiger. De moeite meer dan waard. 3,5*

Ik lees in vele berichten dat men dit een 'feel good' film vind, maar hebben jullie dan wel goed naar de personages gekeken? Niemand, maar dan ook niemand is gelukkig.

Goed, af en toe is er vertier, vermaak en lol. Zeker met de kleuren in de film en de ABBA muziek lijkt het allemaal prachtig, maar niemand is gelukkig. Ze willen allemaal iets anders dan dat ze nu hebben.

Neem de vrouw die weg loopt bij haar met. Neem de kinderen. Neem de overburen van de hippiecommune. Neem de hippies die weg gaan. Neem de gefrustreerde socialist. Etc, etc.

Het voelt goed, maar van binnen is het niets dan verdriet.

Alles is verpakt in een hartverscheurende scheiding en een soms ongelukkige commune. Dat merk ik ook. Hartverscheurende tafarelen van mensen die het moeilijk hebben.

Maar van binnen is het niets dan verdriet klopt niet. Ik heb dan toch een wat positievere kijk op de film:

Moodyssons insteek, wat je al noemt, om het hartverscheurende drama in te verpakken... namelijk een soort feelgood insteek, geeft al weer dat het diep van binenn goed zit met de personages. Achter de wolken schijnt de zon, van binnen zijn de personages uiteindelijk wel gelukkig. Een soort happy end. Ondanks alles wat ze hebben meegemaakt geeft de regisseur het gevoel dat de personages na de soms hartverscheurende insteek wel goed af zal gaan. Dat bedoel ik ook met mijn bericht bij Lilja 4-ever.

Van binnen is het niets dan verdriet ben ik het dus niet met je eens. Van binnen is het verdriet, soms verdrinken in idealen of helaas enorm moeilijk hebben met een scheiding. Maar Moodysson houdt hier het achter de wolken schijnt de zon gevoel er prachtig in ==> Een positieve kijk op de mens, de mensen zijn goed, warm.

Ik hoop dat ik me zo iets beter heb verklaart, zowel bij deze film, als ook mbt mijn berichtje van Lilja 4-ever. Dus misschien geen feel-good zoals gebruikelijk. Maar een film waar ik in ieder geval een goed gevoel aan overhoud. Zonder dat ik de drama van de karakters (die Moodysson ook zeker niet uit het oog verliest) wil onkrachten.

Idioterne meets Happiness dan maar ?

Feel-good ? Vind ik niet echt, misschien het einde ... maar gelachen dat ik heb met dat hoopje losers bij elkaar . Vooral die Göran maakt het wel erg bont, met z'n "open relatie". Als je zo bewust tegen je eigen natuur inleeft ben je gewoon oerlomp. Ik zat dan ook hardop te lachen wanneer hij dat meisje (misbruikt door hem) buitengooit. Grappig ook hoe die moeder doorheen het verloop van de film een hoop crap aangepraat wordt die ze zomaar slikt, zonder enige kritische overweging.

Film schommelt tussen de 3.5* en 4*, maar hou het toch bij het eerste. De mengeling van leefwerelden op het einde liet een ietwat wrange nasmaak achter. Het buurvrouwtje wat mee komt voetballen enzo ... iets te Disney. Hoewel die voetbalscene zelf nog wel oké was, was het vooral de overkoepelende strekking die mij niet echt aanstond. Ook het idee dat ook dit moment van geluk maar een hoop idyllische nonsens was maakt het er niet meer feel-good op. Het "ach, 10 minuten later zit iedereen toch weer te bleiren uit miserie" gevoel.

Maar fijne film. Eentje waar je op veel verschillende manieren naar kan kijken neem ik aan. Wat mij betreft maakt Moodysson hier duidelijk komaf met een hoop idyllisch geneuzel van vroegere jaren, en dat kon ik best appreciëren. Dikke 3.5*

En voor wie de man wat volgt, kwam ik nog een erg leuke quote van sydney tegen :

sydney schreef:
Hollywood moet gaan oppassen voor Moodysson. Hij komt eraan!!! Sterker nog hij is er al.

Inderdaad, dit kan gewoon geen Dogmefilm zijn. Geen sets zonder dat ze nog extra ingericht zijn, kostuums, muziek, belichting, ga zo maar door.

Nee, geen Dogme-film. *staat niet op de lijst*

lijst met alle Dogme-titels op deze website te vinden

Wat een heerlijke film is dit: prachtige dialogen tussen de kinderen, de woonsituatie bekeken vanuit verschillende invalshoeken ( vader/kinderen/buren ). Verder lekker rebels protesteren tegen het kapitalisme en alles doen wat indruist tegen het burgerlijke leventje. Verder strakke individuele acties van een dronken Lena en veel vermaak met daarom heen ook een wijze boodschap. Een echte feelgoodmovie, waar ik nog geen nadelen aan heb ontdekt. 5*

Vooral erg erg geestig...

Die vrouw in d'r blote doos in de keuken met een schimmelinfectie

Na het superieure Fucking Amal wederom een prachtig filmpje van Moodysson. Confronterend op een gezellige manier, en gezellig op een confronterende manier. Voetbal kan toch zo hartverwarmend zijn!

Jammer dat Moodysson hierna nog slecht oog heeft voor het lelijke in de mens.

4*.

En, puristisch gezien, zijn dat niet eens allemaal Dogma films die alle 10 de "regels" van het manifest hanteren...

Geinige film. Het uitgangspunt van een woongroep uit de jaren '70 is erg sterk. Ongestraft kunnen uitgesproken typetjes op een leuke manier worden neergezet. Verder zie ik echter nergens een bijzondere kwaliteit in de film. Tilsammans ontstijgt nooit het niveau 'aardig en vermakelijk'. Daarbij vond ik de cinematografische stijl met de vele zooms en de gelige kleur weliswaar herkenbaar maar niet zo mooi. Geamuseerd heb ik me dus zeker, maar ook niet meer dan dat. 3*

geinig is het goede woord inderdaad, sommige mensen in de film irriteerde me nogal. Maar al met al was het een leuk verhaal, met een nog leuker einde. (voetbalscene)

Mooie film! Ging niet echt ergens heen, maar toch zat er lijn in. En naar ik begrijp geeft het ook een goed beeld van zo'n commune, over hoe het meestal misging met die groepen.

Prachtige muziek ook, onder andere van Music Inspired By Lord Of The Rings van Bo Hansson !! Die heb ik op LP!!

Parel van een film! Hij verdient z'n 4 sterren dubbel en dik.

De film deed btw erg veel denken aan Boogie Nights van Anderson.

4.0* (net dat ietsjes beter dan Fucking Amal)

Interessante film en ook mooie muziek, zoals van ABBA : SOS. Het eerste half uur was het beste en grappig, en natuurlijk ook een paar grappige, pikante sex-scènes.

Altijd lastig als er een zuur familieschets wordt voorgeschoteld en er jonge kinderen bij betrokken worden.

Goedaardige kinderen zijn weer de dupe en dat valt soms moeilijk te

behapstukken.Gelukkig zaten er nog een aantal glimlach momenten

in en dat was ook wel nodig.

Zeer indringend filmpje dus, sterk geacteerd inclusief de kids en het vrolijke slot had ik echt wel nodig bij dit verhaaltje. Al betekent het natuurlijk niet dat het nu ineens allemaal koek en ei is want de volgende dag kan iemand zomaar weer op hol slaan!

Een sterke neiging naar 4* zit eigenlijk de hele dag in mijn hoofd.

Er werden veel personages uitgediept en daar zat wat mij betreft de angel. Om een nog beter beeld te krijgen had ik er graag 40 minuten

bij willen krijgen.

Mooie sfeerfilm. Leuke humor.

Weet iemand waar de DVD verkrijgbaar is in Nederland?

Mooie film. En vooral eens een relistische syling van een 70's film. Vooral kneuterig en oubollig en helemaal niet zo zwierig en stylish als in de doorsnee Amerikaanse film over dat decennium. Niet dat het me op zich stoort, maar ik vind het wel leuk een huis te zien met elektriciteitsdraden die gewoon langs de deurlijst geniet zijn en truien die gewoon fouter dan fout zijn, net als de kapsels. helaas is dat wel wat ik mij herinner van het eerste stukje van de seventies. Tegenwoordig lijkt het alsof de eighties helemaal van de pot gerukt waren en de seventies übercool, maar zo was het allesbehalve. Voor mij dus ook een mooi stukje nostalgie.

En lachen natuurlijk… "appar

Ât"

Vanmorgen op een luie zondagochtend weer eens bekeken: het was alweer een paar jaar geleden. Ik heb er weer evenveel plezier aan beleefd als bij de andere kijkbeurten. Tilsammans is een prachtig tijdsbeeld, een ontroerende komedie en een 'mozaïkale' karakterschets. Verrukkelijk. 4,5* blijven nog altijd dik verdiend.

Lang geleden dat ik nog eens een Moodysson had gezien. Over het algemeen valt er op deze film niet veel aan te merken. Een vrouw dat samen met haar kinderen haar man verlaat en dan samen met hun intrekt in een commune.

De film gaat eigenlijk in het algemeen gewoon over het anders willen zijn van hippie's + de relatie van Elisabeth en haar man. Na een tijdje verlaten een paar personen de commune, veranderen de ideeën van sommige personen of worden ze nog meer "open minded" zoals dan Elisabeth zelf. Voor mij is de film over het algemeen wel een feel-good film omdat er overal toch wel een komisch sfeertje rond hangt.

Wat mij stoorde waren de buren. Ik verwacht dat in een Amerikaanse film maar in deze film had ik het liever niet gezien. Op het laatste dat dan die buurvrouw mee ging voetballen vond ik echt een beetje over. Er had meer moeten geëxperimenteerd worden met deze film en misschien had deze film wel een dogme film moeten zijn en dan had het allemaal misschien wel beter tot zijn recht gekomen.

Al bij al was het voor mij een film waar ik dan in het begin vooral redelijk goed inkwam maar die het laatste halfuur een beetje de mist inging. Het hippie gebeuren sprak mij wel aan,de film keek wel lekker weg en er zaten wel genoeg leuke en komische scenes in.

3,5*

Mijn derde film van Moodysson, en ook deze is mij zeer goed bevallen.

Een heerlijke film zoals al eerder gezegd.Door de leuke en interessante karakters blijf je toch ruim anderhalf uur geboeid kijken.Ik heb af en toe toch wel moeten lachen om sommige personages, en dan vooral om Göran.Moodysson weet verder goed de nadruk te leggen in de drama die ze doorstaan of doorstaan hebben, wat hij al heeft bewezen te kunnen in het voor mij toch wel "zwaardere" Lilja 4-ever.

De dialogen worden goed en geloofwaardig gebracht.Ook door de kids, die het hier toch zeer goed doen.Verder verkent hij de politiek wat dieper en besteed hier ook veel aandacht aan.Er word vooral tegen het kapitalisme aangeschopt en ook verkent hij het socialisme en emancipatie.Tussen het drama door kon ik er ook nog wel humor in ontdekken.Het einde vond ik ook heel goed, vooral ook doormiddel van het nummer S.O.S. van ABBA.Ik ben benieuwd naar de rest van Moodysson.

Nog even laten bezinken en misschien dat er nog wel 4* uitrollen, maar voorlopig,

3.5*

Opendeurdagen (jongeren inbegrepen) in de commune waar de menselijke probleempjes en tekortkomingen gewoon worden opgeteld en niet anders zijn dan bij het individu, het koppel of het gezin.

Gemakkelijk te consumeren.

Er werd wat afgefakkerd in deze irritante pseudo hippiefilm die in een bekend (vlaams) weekblad wordt afgedaan als: een hilarische perfecte lichte komedie, grappig, licht satirisch, origineel, warm en teder!!!!! Wablieft?! Moet er nog zand zijn?

Zal ik Confucius er eens op los laten? Die heeft het "ding" eens aandachtiger ontleed, en kwam tot de volgende vaststelling:

Er hing een sfeer en geur van vitriool in deze pseudo gemeenschap. Hatelijkheid, enggeestigheid, zwaar sarcasme, harteloosheid, onverdraagzaamheid, agressie en zwaarmoedigheid hing als een negatief lappendeken over de hele prent. Ik heb hier helemaal niet van genoten, en deze prent behoort dan ook tot het slechtste wat ik over hippies heb gezien. Ooit heb ik er mij ook eens aan gewaagd, en het liep mis, maar niet op deze manier. Bij ons ging het er serener aan toe, en Love, Peace and Understanding bleef ons uitgangspunt.

De oude Confucius zou zeggen:

' Wie waren zij die zo naarstig op zoek zijn gegaan naar de leegte?'

Ook in de film is er geen gebrek aan goede bedoelingen, hoor. Deze film heeft je precies toch wel geraakt. Je lijkt wel hoogst persoonlijk beledigd.

Ik heb me nooit aan zulke experimenten gewaagd wegens een heleboel redenen maar vooral te jong, maar ik heb hier wel voor het eerst zéér herkenbare seventies gezien: no disco of hipcats, maar mensen met werkelijk vréselijke kapsels. Want zo zag ík de seventies: het decennium dat alle gevoel voor stijl ontbeerde. Dat kan je vandaag nog meoilijk hard maken, daarom: bedankt MR. Moodyson.

Gisternacht na lang naar uitgekeken te hebben dan eindelijk gezien en ik vond hem schitterend, het was in ieder geval lang geleden dat ik zo onder de indruk was van een film dan bij deze. Een heerlijke aanklacht tegen de hele maatschapij en verschillende zowel links als rechts denkende mensen zonder dat er verder een partij gekozen wordt. Alles klopt gewoon, de sfeer is erg warm, de film kent wat aangrijpende stukken maar is net zo vaak ook ontzettend scherp en grappig. De (soms wat absurde) dialogen zijn heerlijk geschreven, neem die scenes waar Pippi als kapitalist wordt afgeschilderd of die waar dat ene ventje verteld dat zijn vader legoblokjes van hout ging snijden maar na twee stukjes gestopt was ik kwam werkelijk niet meer bij. Ook de personages zijn in hun simpelheid stuk voor stuk bijzonder interessant en worden bovendien erg leuk vetrolkt, neem dat jochie dat zijn vader mist, zijn door niemand begrepen zusje dat in de buurjongen een lotgenoot vind, die zachtaardige commune leider en ook de homo met een hart van goud en de eenzame buurman zijn hoe cliche het ook is erg mooi geschreven. Verder paste het camerawerk/montage net als in die vorige Moodysson film (Fucking Amal) prima in de film. Al met al een kleinschallig arthouse meesterwerkje die iedereen die van dit soort films houd eens gezien moet houden, ik heb in ieder geval genoten. Gauw die overige twee Moodysson filmpjes gaan zien.

4,5 sterren

Ik heb van deze film genoten. De regie is voorbeeldig; het minimale, maar uiterst trefzekere acteerwerk, waarin met weinig middelen veel gezegd wordt, maakt deze film tot een pareltje. Je krijgt het gevoel dat de personages mensen zijn van vlees en bloed, met hun eigen karakter en eigenaardigheden. Het scenario is sterk opgebouwd, alles past mooi in elkaar (al merk je dat pas op het einde). Wat me soms hinderde, was het snel inzoomen van de camera op de gezichten, dat om de haverklap gebeurde. Ik begrijp niet goed waarom, het voegde er weinig aan toe. Maar voor de rest: een knappe film. Dik verdiende vier sterren.

Na 30 a 40 min. kwam deze film een beetje op gang. Heb me prima vermaakt met het originele script en de leuke verwikkelingen.