Simon (2004)

Simon is een prachtige film over een bijzondere vriendschap tussen twee totaal verschillende personen.

In het 1988 gedeelte 'ontfermt' Simon zich over Camiel, en in het 2002 ontfermt Camiel zich over de zieke Simon. Dit omgekeerde perspectief is erg mooi.

Cees Geel en Marcel Hensema zetten prachtrollen neer. Ook de bijrollen zijn goed gekozen en goed neergezet; Rifka Lodeizen, Daan Ekkel, Eva Duijvestein, Nadja Hüpscher, Dirk Zeelenberg en Johnny de Mol - ze spelen allemaal overtuigend en passen goed bij elkaar.

De Thailand verhaallijn geeft het verhaal en dus de film behoorlijke meerwaarde. Het maakt het verhaal, net als de heden - verleden wederhelften, afwisselend.

Het luchtige eerste deel is een schitterende feel good film met leuke directe humor. Een vriendenclub die een bont gezelschap is van jovele figuren en maffe types.

Er zitten erg leuke details in; Simon die als een van de eerste Nederlanders met een grote mobiel telefoon (lees kastje) rondloopt, de kickboksende vriendin, de vrije seks, de eenogige barvrouw etc. etc.

Het 'heden' deel laat zien hoe hecht en oprecht de vriendschap is ondanks veranderde omstandigheden. Dit subtielere deel kent veel diepgang en is erg ontroerend. De film werkt toe naar een subliem einde. Ook ik hield het niet droog.

Misschien had de voice over van Hensema beter danwel minder aanwezig moeten zijn. Verder is het begin van de film wat overrompelend, maar ik denk dat dat vooral komt doordat je aan de personages moet wennen.

Behalve dit, heb ik eigenlijk zeer weinig op deze film aan te merken.

Aanrader!

Goede film. Veel is al gezegd. Dustyfan legt hierboven met haar verhaal over humor exact een van de krachten van de film uit.

Simon is een onroerende en erg grappige film over vriendschap. Het knappe van de film is dat je nooit het idee hebt naar een sentimentele film over de dood te kijken. Daarvoor is het allemaal te echt. Te mooi. Sommige momenten zijn bijna geniaal in hun terloopsheid. Een voorbeeld is als Camiel met Simon kort na hun tweede ontmoeting rondloopt en ze grappen maken over zijn naderende dood. Simon zegt dan zoiets asl "Jij bent tof want je kunt ook de grap van dingen inzien". In de volgende scene zie je Camiel heel even helemaal gebroken bij zijn vriend liggen. In twee korte stukjes schetst Terstall heel mooi wat Camiel voelt.

Mooie film, waarvan ik oprecht hoop dat hij een kans krijgt in het buitenland.

4.0*

Ik vond het een heel mooie film, moest ook vaak lachen. Daar houd ik van, als een film op het gemoed werkt via humor ipv met bloedeloze ernst.

Soms vond ik het wel erg hangen op de dialoog, op het talige. Misschien komt het omdat ik zelf uit de omgeving kom van A'dam, een oom heb die zijn kinderen op een zelfde manier uitscheldt terwijl je heel goed ziet dat hij van ze houdt enzo. Het is bepaald geen nieuw gegeven voor mij. Dat het taalgebruik werd overgenomen door de omgeving van Simon (Camiel tegen patienten: bek open) overtuigde me op de een of andere manier niet helemaal. Het werd me soms teveel een gimmick.

Het is geen regel, maar ik houd er meer van als een film overtuigt door zijn beelden dan door zijn dialogen (misschien dat daarom Sunset Blvd. voor mij ook niet 100% werkt).

Ik vraag mij daarom ook sterk af hoe deze film werkt in vertaling. Een deel van de charme en de kracht van Simon zit 'm immers in de dialogen, en in het Amsterdamse accent waarin deze gesproken worden. Hoeveel blijft daarvan over in het Engels (hetzij ondertiteld, hetzij gesynchroniseerd)? Als 'Simon' hoog op het Oscarlijstje eindigt zou me dat zeer verbazen. Niet vanwege de minder geijkte thema's als tandheelkunde of geblondeerde vrouwen (Boys Don't Cry-actrice Hilary Swank kreeg trouwens ook gewoon een Oscar) maar puur vanwege de plek van de taal in deze film.

Maar goed, als ik Simon vergelijk met Hufters en Hofdames is de laatste de Vaalserheuvel en de eerste de Mont Blanc. En ik wil deze Mont Blanc zeker weer zien. Vooral Geel en Lodeizen zijn goed. De rol van de verpleegster van Simon verbaasde mij zeer, omdat ze zo neutraal, zo naturalistisch gespeeld werd. Is zij wel een actrice? (op IMDb staat niet de volledige cast) Of is zij écht die verpleegster, die gewoon heel goed zichzelf kan zijn voor de camera? Hoe dan ook, petje af.

De gedachte ging ook door me heen: het is weliswaar een vroege dood, maar ik zou er voor tekenen om mijn dood zo zelf te kunnen kiezen met vrienden om me heen. Nog niet. Maar uiteindelijk wel.

Ik vond de personages allemaal nét iets te karikaturaal om "er stil van te worden", maar grotendeels ben ik het wel eens met de lof: grappige, mooie film.

Gelukkig gaf het filmhuis mij een tweede kans om hem toch nog in de bios te zien.
De film gisteren gezien, en zit nu nog vast in mijn hoofd, en dat zal nog wel lang duren denk ik.
Wat een ervaring is deze film. Ik wist dat ik een goeie film ging kijken, maar dat het de beste zou worden die ik ooit heb gezien, had ik toch niet verwacht. Van begin tot eind is hij grappig en emotioneel tegelijkertijd, en dat zie je niet vaak in films. Dat je met een glimlach kunt kijken naar iemand die op zijn sterfbed ligt en geeuthaniseerd wordt, ongelofelijk. Deze topper staat vanaf vandaag op eenzame hoogte op nummer 1 in mijn top tien en is het waard om zelfs Anthony Hopkins naar beneden te duwen. Hier kunnen ze in Hollywood nog wat van leren.

Wachten tot 5 april duurde mij een beetje te lang, maar gelukkig draaide hij dan ook nog bij mij in de buurt.

Terstall is er, als één van de weinigen, in geslaagd om een perfecte combinatie te maken tussen komedie en drama. Tja...wat moet ik er nog meer van zeggen. Dat Cees Geel een geweldig acteur is (met een erg aanstekelijke lach), dat Nadja Hüpscher goed kon doorgaan als de dochter van Simon, dat de rest van de cast ook schitterde en dat Terstall een geweldig schrijver blijkt te zijn...

Een geweldige film dus, waarbij ik het net droog hield, maar waar het toch gedurende de aftiteling heel erg stil was. 4,5*

Film met aardige momenten, maar waar de irritatie toch uiteindelijk overheerst.

Vooral het luchtige begin en het aardige einde zijn positief, maar wat daartussen hangt is vaak erg cliché, beproefd en te flauw. Het Flodder gehalte van Simon is soms veel te hoog, de enige keer dat ik dan ook echt kunnen lachen heb is wanneer Bram met één of andere wansmakelijke broek in beeld kwam. Verder veel plat gelul, nogal onnozele volkwijsheden (tijd bestaat niet) en wanneer het drama gedeelte z'n intreden deed werd het vaak wel erg plat en weinig subtiel gebracht.

Voeg daarbij nog eens een hoop cliché personages, een pak taboos die er eigenlijk geen meer zijn (beetje lachen met homo's ? Gebruik een Marokaan als je taboos wil doorbreken.). Gelukkig maken het begin en het einde nog wel wat goed, 't was pas ook tijdens de laatste scene dat er sympathie opdoemde voor de personages. Blijf steken op 2*. Weinig memorabel, veelal soapachtig en platvloers, met enkele mooie scenes die nogal schril afsteken.

Schitterende film en ook de beste Nederlandse film die ik ooit gezien heb, sterker nog, een van de beste films die ik ooit gezien heb. Ken ook maar weinig films die op zo'n manier omgaan met een onderwerp als de dood en euthanasie.

Voortreffelijk scenario dat erg goed naar de climax toewerkt. Het laatste shot, hoewel voorspelbaar, vond ik ook erg mooi en het einde deed me ook echt wat. Ligt ook aan Cees Geel die zijn rol voortreffelijk speelt. Helaas lijkt hij echt als twee druppels water op mijn rij-instructeur wat me een beetje uit de film haalde in het begin. Gelukkig niet veel last van gehad want de film gaat lekker verder in snel tempo. Simons karakter wordt zo in een aantal scene's perfect geschetst: een vrolijk iemand die geniet van het leven. Prachtig hoe hij optimistisch blijft tot aan zijn dood. Dat soort mensen mag ik wel. Vanzelfsprekend ga je dan met hem meeleven en dat komt de film zeker ten goede.

Acteerwerk van de overige acteurs mag ook niet vergeten worden want ze zetten bijna zonder uitzondering topprestaties neer.

Helemaal geen minpunten aan deze film? Hüpscher was een miscast. Ze speelt best leuk maar is veel te oud voor deze rol. Verder vind ik de poster oerlelijk maar dat heeft verder niets met de film te maken .

5*

Gisteren herzien op DVD en het blijft een fantastische film, iig de beste nederlandse film die ik gezien heb. Op een prachtige manier worden humor en drama met elkaar verweven, een combinatie die voor mij echt goed werkt en die je eigenlijk te weinig ziet. Door zijn gevoel van humor, zijn positieve levensinstelling gaat het karakter van Simon echt leven en Cees Geel doet dat geweldig. De tweede keer zijn mij ook meer details opgevallen dan de eerste keer. De film is toch met zeer veel zorg gemaakt. Zo is Cees Geel denk ik wel tegen het eind van de film 15kg kwijt geraakt (weet niet of dit echt zo is, of dat er handig gebruik is gemaakt van belichting, make up en andere filmtrucs).

In Simon zijn inderdaad bepaalde typische hollandse cliches te vinden maar ik vind dat niet echt storend, eerder juist "sfeerverhogend".

En dan het einde he, tja je blijft echt een beetje beduusd en met een brok in je keel nog even naar de aftiteling zitten staren, ook de tweede keer!

Blijf er ook bij dat ik Nadja Hupsher, ondanks dat ze goed acteert, door haar leeftijd niet geschikt vind voor haar rol als Joy. Weerhoud mij er overigens niet van om de film een 0,5* er bij te geven.

Na alle positieve berichten was het kijken van Simon toch een kleine teleurstelling. Simon's aanstekelijke zorgeloosheid is mooi in beeld gebracht, maar aan de andere kant kan ik niet echt met hem meevoelen. Een beetje dealen, de staat oplichten en je vriendin zo nu en dan een mep verkopen, het zal wel bij het 'plat Amsterdamse' horen, maar het stoort.

Bij de emotionele ommekeer is het mooi te zien hoe de cast zich staande houdt, met name Geel zelf blijft zijn rol met verve spelen. Maar een brok in mijn keel aan het eind? Nou, nee.

Ik twijfel maar rond toch maar af naar boven: 3*.

Aardige film.

Simon leunt vooral op de grootsprakige dialogen. Personages die hun affectie tonen door elkaar zo creatief mogelijk uit te schelden. Ik hou er op zich wel van, jammer dat het niet altijd even overtuigend is. Met name de jonge versie van Simon weet soms woorden uit te slaan die er op papier waarschijnlijk goed uitzien, maar die uitgesproken toch wat onnatuurlijk aandoen. Erg 'bedacht' soms.

Bovendien neemt de platvloersheid af en toe de overhand, waardoor de humor constant varieert van erg gevat tot zeer flauw. Village People? Dit neemt niet weg dat de personages over het algemeen toch een glimlach op je gezicht weten te brengen. Nergens echt van schaterlach-niveau, maar doorgaans wel charmant.

Ik vond het drama duidelijk ondergeschikt aan de humor. De kanker heeft een halve film introductie nodig. Zonde, want de dramagedeeltes gaan goed gepaard met de cynische toon van de film. Bovendien levert het veel overbodige scenes en subplotten op (met name in de eerste helft en in Thailand). Er zat meer potentie in de tweede helft van de film. Vind het dan ook een misvatting dat dit een komisch drama is, handelend over de dood. Eerder een komedie, serieus gemaakt door een (voorzichtige) inslag drama.

Verder is dit audio/visueel een vrij arme film, de nadruk ligt heel erg op het verhaal en zijn personages. Wat meer aandacht aan het uiterlijk van de film was erg welkom geweest, kreeg vooral het idee dat ik eigenlijk ook wel naar de film kon luisteren.

Ten slotte nog een minpuntje voor de voice-overs. Erg irritant en onnodig.

Prima vermaak, met veel mooie momenten maar over het algemeen te wisselvallig om voor meesterwerk door te mogen gaan. Een vrij gulle 3,5*.

Zo deel je tijdenlang geen vijf sterren uit en zo doe je het twee keer in een tijdsbestek van 7 dagen. Ben ik in een enorm positieve bui of zijn de desbetreffende films gewoon enorm goed? Ik ga voor het laatste.

Aangezien is pas een gering aantal van 25 Nederlandse films gezien heb, terwijl ze me wel erg goed bevallen probeer ik me sinds kort veel meer te verdiepen in de cinema van eigen bodem, die naar mijn mening op een zeer hoog niveau staat. En welke film kan je dan beter meepikken dan Simon (Terstall, 2004)? Niet alleen onze nummer 1 volgens de toplijsten, maar tevens ook volledig volgens de Nederlandse stijl en cultuur. Zo worden er bijvoorbeeld ook een heleboel typisch Nederlandse zaken behandeld, maar dit is eerder al genoemd.

We volgen een rasechte, niet al te snuggere Amsterdammer en zijn familie, die keer op keer verandert door alle scheidingen etc. , die bevriend raken met de, ietwat in zichzelf gekeerde, homoseksueel Camiel. Naar aanleiding van een incident raken ze elkaar weer uit het zicht, maar komen elkaar later bij toeval weer tegen, waarbij blijkt dat Simon kanker heeft. De manieren waarop beide heren tot twee keer toe in contact raken vind ik ietwat onlogisch en een minpuntje aan het script, maar hier heb ik me verder niet aan kunnen storen. Ze geraken weer in contact en een hechte vriendschap bloeit op. Misschien wel de mooiste vriendschap die ik ooit gezien heb in een film. Simon grijpt elke kans om Camiel uit te schelden voor het feit dat hij homo is en is sowieso een persoon wie allerlei mensen telkens beledigt alsof het niks is. En toch is Simon tegelijkertijd misschien wel het meest sympathieke figuur uit de filmgeschiedenis. Zijn werkelijk geweldige humor en zijn goede bedoelingen maken van hem geen eikel meer. De film bevat geweldige quotes dankzij het personage van Simon, waar ik telkens weer om moet lachen. Zelfs wanneer het einde voor Simon in zicht is en zijn hele familie en vriendenwereld in de put zit blijft hij positief en vol platte humor (“Is er dan geen arts met een beetje gevoel voor tumor?” ). Ook zijn de stukjes bij Camiel en zijn vriend thuis vaak erg humoristisch. Heb enorm zitten lachen bij de scène, waarin Camiel een compliment krijgt van Simon dat hij het allemaal zo goed kan hebben en Camiel hiermee instemt, waarna je hem direct thuis tegen zijn vriendje huilend aan ziet kruipen.

Tegelijkertijd is de film ook een uitstekend drama. Tijdens de hele sleur naar het einde toe wordt het steeds zwaarder, maar dit wordt nog erg goed afgewisseld met het komedie gedeelte, waardoor je telkens vlak voordat je het zwaar krijgt weer een glimlach op je gezicht hebt. Tot het einde dan. Hier heb ik het zelfs niet droog gehouden, iets wat me nooit eerder overkomen is bij een film. Veel respect ervoor dat een filmmaker een dergelijke emotie teweeg kan brengen, prachtig... De link tussen de flashback en het einde was ook schitterend gedaan.

De film heeft even zijn tijd nodig om goed op gang te komen, maar eenmaal daar trekt hij ook goed door. Alsof de tijd vertraagd. Al met al is Simon een geweldige, misschien wel de perfecte mix van komedie en drama; in beide genres zo’n beetje het sterkste wat er is, zo niet het sterkste. Huilen en lachen, het kan allemaal met Simon, maar bovenal ben je aan het genieten van dit prachtige meesterwerk, waarbij je keihard in het verhaal meegezogen wordt en het je niet meer los laat, het is alsof je het zelf meemaakt. Dit is een stukje kunst waar wij trots op mogen zijn dat het uit ons eigen land komt. Hulde aan de makers ervan!

Uiteraard de volle pond voor deze en naar alle waarschijnlijkheid ook een hoge notering in mijn top 10.

Heerlijke, eerlijke film. Warme en menselijke tragikomedie met een einde dat voor het overgrote deel van de Hollywoodklassiekers niet moet onderdoen. Een vriendschap tussen The Good en The Bad, met een klinkende prestatie van Cees Geel die volgens mijn bescheiden mening echt een Oscar verdiende.

En de blote borsten? Was ik bij het einde van de film al helemaal vergeten. En dat wil heel wat zeggen...

Steengoede film, die zo bol staat van de grappige quotes en momenten dat je hem steeds weer kan kijken. Geniaal.

4.5 sterren

Hele aardige Nederlandse film, die een zwaar en moeilijk onderwerp op een luchtige manier weet te brengen. Er zit behoorlijk wat humor in de film en het is vanaf het begin duidelijk dat Simon een enorm positief ingesteld persoon is. Cees geel zet Simonaan de ene kant prima neer, maar slaagt erbij mij echter niet in op het einde die emotie op te wekken op dit een topfilm te vinden. Ik vond de acteerprestatie van Marcel Hensema eigenlijk nog wel een stukje sterker. Als je film je pakt zul je het hoogstwaarschijnlijk een topfilm vinden, dat kan ik me wel voorstellen. De film pakte mij niet, maar desondanks is het een goed gemaakte bovengemiddelde Nederlandse film met een goed verhaal en een duidelijke boodschap.

3,5*

Ongelooflijk dat deze film zo hoog in de Top 250 staat. Wat mij betreft hoort deze thuis in de Flop 250. Snap niet waarom deze film zo hoog genoteerd staat (misschien mis ik wel de clue van deze film). De film was meer een Komedie (wel een slechte overigens) dan een drama. Wat mij betreft had Simon al na 10 minuten dood mogen gaan i.p.v. helemaal op het einde want dan was ik tenminste sneller uit mijn lijden verlost. Vond het verder een typische Nederlandse film. Veel grof taalgebruik en een hoop sex.

Mooie film die nipt de balans weet te houden tussen drama en komedie. Een van de zeldzame Nederlandse films die het predikaat goed verdiend.

Dit is een mooie film.

Zo leuk, vlot en charmant (lijkt wel een franse nonchalance film) als hij is in de beginne, zo dramatisch, ontroerend is hij nadien.

Vriendschap is hier wel een zekere rode draad en de personages worden gebracht door een groep, voor mij althans, uitstekende acteurs. Zeer goede verhaaltrant.

De kracht van de film zit zekerlijk voor een stuk in de spontaniteit en de gevatheid van de gesprekken.

Heb daar voor 90% van genoten.

De ontbrekende 10% zijn te wijten aan het hemeltergend fenomeen dat 2 gemeenschappen die grammaticaal dezelfde taal hebben, zo verschillend zijn in taalgebruik.

Dit houdt geen enkel verwijt in. Alleen een schrijnende vaststelling.

Heb "Simon" op schijf bewaard....

Absoluut heerlijke film.. Heb er echt van genoten, bijna een tranentrekker te noemen, vooral het slot v/d film. Als Simon op dat kale bed ligt met het infuus al druppelend; kippevel!

Toch begrijp ik niet alle keuzes en motieven in de film; waarom wil Camiel geen geld van Simon erven? Er zijn ook wel érg veel onuitgediepte bijrollen die toch veel aandacht krijgen maar niet evolueren; het zou toch mooi zijn geweest als Joy en haar broertje wel normaal met elkaar om konden gaan. (Misschien is dat ook wel zo als ze naast elkaar staan bij Simons sterfbed.)

Alles bij elkaar; een enorme verassing voor me, want ik had de film tot gisteren niet gezien. Brok in de keel!

Sterke muziek ook door Paul de Munnik.

Wat een geweldige film!

de humor is goed, verhaal is realistisch en Cees Geel is natuurlijk top.

Erg goede film vooral de rol van Cees Geel is super vertolkt

Bij toeval vandaag gezien en hij viel me best mee.

Ik ben echt totaal geen fan van de Nederlandse film. Onze taal klinkt niet in een film en we hebben vooral veel baggeracteurs en actrices die hun rollen veel te veel overdrijven in ons land naar mijn mening.

Simon is gelukkig een combinatie van drama en humor en vooral dat laatste redt de film want het drama deel was niet al te bijzonder, best wel cliche eigenlijk.

De humor van Simon zorgde ervoor dat de film op zich wel prettig kijkbaar bleef al vond ik het allemaal wel wat overdreven. De film wil te graag Simon neerzetten als een stereotype jofele kerel die geen blad voor de mond neemt. Sommige quotes waren best leuk (Is er geen arts met gevoel voor tumor?) maar een stel ook niet. Ook weer typisch Nederlands was het regelmatig tonen van seks en borsten. Niet dat ik er niet graag naar kijk, maar waarom moet dit in bijna elke filmproductie van niveau uit ons land zitten? Compensatie omdat men anders het anderhalf uur durende plot niet kan vullen?

Op het einde van de film zakt het vooral naar het drama genre en ook al hebben ze het onderwerp dood en euthanasie best goed in de film gestopt, het deed me niet heel veel. Daarvoor had Simon er toch te weinig moeite mee dat hij zou sterven. Erg emotioneel vond ik het niet worden.

Het acteerwerk van vooral Simon en Camiel, de homo-vriend van hem dus, waren uitstekend. De andere rollen vond ik erg vlak en bij de meesten overdreven en suf geacteerd. Neem nu de emotieloze vriendin die steeds in beeld kwam. Ik kon er niks mee.

Kortom; behoorlijke film maar persoonlijk ben ik niet overdonderd of echt ontroerd. Wel geef ik hem een voldoende. Waarom de film nr 66 in de top 250 is zou ik echt niet weten....waarschijnlijk doordat men graag een film uit eigen land met zon zwaar onderwerp wil prijzen?

3*

Hele mooie hartverwarmende Hollandse komedie met een dramatisch en ontroerend randje. Om te beginnen was het opgezette verhaal erg mooi en goed op volgorde en natuurlijk grijpt de film tussen al die humor door je wel eens flink naar je strot. Cees Geel vond ik prachtig acteren als die homo Camiel, daarnaast ook Dirk Zeelenberg als mede homo en Hensema als de hetero Simon. Heb verder ook die acteurs nooit eerder in een film gezien. De film heeft zo zijn tijdssprongen. Het begint eerst op dat moment in 2002 waarbij Simon en Camiel elkaar weer na 14 jaar terugzien en blijkt dat Simon een terminale kanker heeft. Na die weerzien keren we de klok naar 1988. Waar de bijzondere vriendschap van deze twee heren begon. Camiel is een doodnormale burgerhomo en Simon is toch echt een behoorlijke cynische hetero en hasjdealer met regelmatig harde sarcastische grappen. Vooral die grappen tegen die politieagent en die sjors en sjimmie . Het sfeertje zat er ook goed in. Die beelden van de jaren 80 en nu van Amsterdam en natuurlijk die Thailand scenes. Op dat moment schijnt dan nog alles goed te gaan totdat de wegen van die twee ineens scheiden.

En dan komen de scenes van 2002/2003 aan bod die de term komedie wel een beetje aan de kant doen schuiven en der plaats komt voor een dramatisch verhaal. Alhoewel Camiel zich toch nog wel heel sterk houd ook al weet hij dat er niks meer aan die ziekte te doen is. En vanaf dat moment is het aftellen begonnen in de film.

Wat dan ook weer erg mooi is is dat iedereen in de film nog een laatste reis naar Thailand maakt. En dat iedereen dan daar in paniek raakt waneer ze de zekere overlijdingsdatum te horen krijgen. Dan krijgen we ook nog de bruiloft van Camiel en zijn partner die Simon nog moest meemaken en uiteindelijk de scene op de sterfbed.

Gewoon weer een parel in de geschiedenis van de Hollandse cinema. Het is zowel grappig en ook heel dramatisch en grijpt je vaak naar de keel. Er word ongelofelijk goed in geacteerd. Het verhaal is zeer uitgebreid en op volgorde. Ik zou zo niet kunnen bedenken wat er slecht aan is. Gewoon een sublieme film.

"Gevoel voor tumor "

5,0*

Heel behoorlijke film hoor, dat wel. Zeker de tweede helft is sterk te noemen. In de eerste film moest ik me doorbijten door dat 'kijk ons hip Amsterdams zijn'-sfeertje. Het taalgebruik doet zwaar geforceerd aan en veel opzienbarends ziet (iig de Nederlandse) kijker nou ook weer niet. Het drama in de tweede helft daarentegen is erg sterk en sleepte mij alsnog de film in.

Ondanks dat deze film hoog in de top 250 staat, had ik niet verwacht dat een Nederlandse film zo kon goed zijn. Het verhaal is goed en het feit dat Camiel homo is wordt ook goed gebracht (ondanks alle grappen over dat hij homo is). Verder vond ik dat de acteerprestaties ook goed waren en dat de humor ook wel goed was.

4.5*

Met enige twijfel toch maar (weliswaar krappe) 3,5 sterren, en dat had ik aan het begin allerminst verwacht. De film is veel te los en veel te talig, inderdaad zoals renske het uitdrukt, het wordt bijna een gimmick. Veel grappen zijn te gezocht of vallen niet natuurlijk in de dialoog. Daar staat dan weer tegenover dat het nog geregeld schuddebuiken is van het lachen.

Wat mij betreft is het probleem van de film het contrast tussen de internationaal gerichte 'eerste helft' (EK '88, Village People- en andere homo-grappen) en het drama van de tweede. De zogenaamd bijzondere vriendschap vond ik nu ook niet zo sterk uitgewerkt.

Maar richting het einde wordt het alleen maar beter, natuurlijker en dramatischer, en dat was erg aangenaam om in een Nederlandse film te zien. Ik denk dat de manier waarop de euthanasie-overwegingen zijn gefilmd het werkelijk taboedoorbrekende element vormt van de film, echt mijn complimenten voor de ongekunsteldheid waarmee dit in beeld is gebracht. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk aan dat laatste deel terug te denken, want dat eerste snijdt met tieten en grappen in contrast hiermee eigenlijk niet zoveel hout...

Geweldige film van Nederlandse bodem. Het begon met holland op zijn best: seks, drugs, homo's, flink schelden... maar later ontwikkelde de film in een prachtig drama. Erg sterk geacteerd en mooi camerawerk. Ik kon ook de zwarte humor in de film wel waarderen. Hierdoor werdt het opzich zware verhaal mooi luchtig verteld en werdt het veel aangenamer te kijken. Maar gelukkig was het nog zwaar genoeg om mee te leven met de personages.

Simon is een film... elke keer dat ik hem zie weet ie me te raken. Cees Geel laat zien dat hij geen middelmatige acteur is en zet een perfecte rol neer. Je moet dan ook wel een hart van steen hebben als je niet ene klein beetje met hem meeleeft of sympathie voor hem krijgt. Prachtige mix van humor en drama, waardoor het nergens eentonig of vervelend wordt. Warm, realistisch en pakkend, dat zijn de woorden die ik in mijn hoofd krijg als ik aan de film Simon denk.

Uitstekende film van Nederlandse bodem. Hij begint echt heel goed en Simon is misschien wel het beste personage dat ik heb gezien van Nederlandse bodem. De manier waarop hij neergezet wordt, geweldig. Lekker luchtig.

Ook de andere personages zijn uitstekend. Camiel en Sharon hebben uitstekende bijrollen. Verder is het verschil tussen vroeger en nu uitstekend weergeven door Terstall.

Vraagt zeker om een herkijk en kan alleen maar beter worden.

4,0*

Ik had deze film al een tijdje liggen, maar ik verwachtte niet erg veel van de film. Raar eigenlijk, de film zat in de Quality Film Collection met een zogezegde B-kant (extra DVD in het doosje) met de film Grimm. Die sprak me wel aan en omdat Simon in de top 250 leek het me leuk om die op termijn ook maar eens te bekijken. Bij deze dus.

Wat begon als een film met het gevoel van een typisch Nederlands verhaaltje te creëren werd gewoon een zeer emotioneel een aangrijpend verhaal dat je omverblaast. Fascinerende scènes die echt de vinger op de wonde leggen en er geen doekjes om draaien. Met gepaste humor die mooi aansluit op het drama en het geheel een realistisch beeld geven. Geen slapstick maar ook geen melodramatisch gedoe. Dit is realiteit en is zowel hard als menselijk.

Persoonlijk de beste Nederlandse film ooit gemaakt. Vlamingen kijken sowieso al anders tegenover Nederlandse films. Al hebben evengoed titels als Zaak Alzheimer, Ex Drummer of Helaasheid der dingen het minder goed gedaan in Nederland terwijl ze zo bekend zijn in Vlaanderen. Simon is in elk geval een uitzondering dat me enorm aansprak.