MASH (1970)

Deze film was in de jaren '70 een groot succes.

Maar de serie die erna kwam is veel beter dan deze film.

Ondanks de grote namen in de cast is de film te langdradig en op ene paar grappen na is hij wat betreft humor ook niet erg geslaagd.

Misschien dat hij nu gedateerd is, ik weet het niet, maar echt een goede film vind ik het niet.

Een beetje te overroepen misschien ? Net zoals dat met 'The Deer Hunter' is gebeurd, daar maakt men ook zo'n ophef van en die prent is nog minder waard.

Aie. Hopeloos gedateerd toch wel. Genadeloos vermorzeld door de tand des tijds.

Je zou kunnen zeggen dat je dit 'in het tijdskader moet zien', maar het toont alleen maar hoe fout het allemaal zat. Ongegeneerd seksistische grappen en hufterig pestgedrag (ondanks de vele verpleegsters krijgt niemand ook maar een rol van enige betekenis). Dieptepunt was wel de scène waar een verpleegster op haar laatste intieme avond met haar vriend even een tandarts van de homofilie moet gaan redden. Ook de scène waarbij Hotlips voor heel het kamp triomfantelijk geëxposeerd werd, voor een alweer bedenkelijke weddenschap ('is she a real blond?') , is tenenkrullend.

Gooi daar nog een klef, rommelig footballverhaal achteraan op wat koldermuziek, met een alweer flauw, voorspelbaar, totaal niet grappig spelverloop en de conclusie is simple: deze mag definitief op de schroothoop.

PS. Ook ik heb nog de tijd meegemaakt dat heel Vlaanderen en Nederland naar de gelijknamige serie keken, waarbij ik me vooral de komische flair van Alan Alda herinner.

van de serie heb ik wel eens wat gezien in het verleden maar deze film was voor mij een echte tegenvaller .

Ik heb maar weinig kunnen lachen en af en toe viel ik soms bijna in slaap zo saai was het .

De naam MASH klonk voor mij wel bekend, met name vanwege de serie. Nooit gekeken echter. Deze film is in ieder geval vreselijk. Een plot is er nauwelijks, interessante personages ook niet. Wel diverse erg irritante figuren. De humor in deze film is van een ontzettend beroerd niveau, ik heb er geen moment om kunnen lachen.

Wat een film. Altman heeft meer interesse in personages dan in plot, en dat is meer dan voldoende met acteurs van dit kaliber. Briljant, en wat een onbegrijpelijk lage score hier. Ik gooi er in ieder geval een puntje bij na herziening, en kan niet wachten hem weer te gaan kijken.

Recentelijk weer een keer gezien. Simpele onderbroeken lol. Kaliber poepie, scheetje drolletje. Ik had hem al in 1972 gezien maar blijf hem leuk vinden anno 2022. De onverstoorbare kolonel Blake die zich nergens druk overmaakt. De flauwe grap met de microfoon onder het bed van hotlips, mijn vrouw gruwt ervan, vond ik leuk. De (open) douche scene van hotlips top. Niet voor tere zieltjes of preutse mensen. Moreel totaal verwerpelijk en gedateerd. 4 points

Het staat me bij dat ik vroeger toch heel wat afleveringen van de serie heb gezien en dat ik die dan waarschijnlijk toch ook best leuk vond. Maar als ik dan deze film zie, kan ik me daar niets meer bij voorstellen. Dit is een heel erg vervelende film die maar eindeloos door drentelt met een hoop gezeik, seksisme wat in die tijd kennelijk geen enkel probleem was, maar vooral met een enorme hoeveelheid humor waar niet om te lachen valt. En dat is dodelijk voor een film.

Ook ik vind de meeste grappen flauw of puberaal maar om dit nu te vergelijken met films als Police Ademy is volgens mij naast de kwestie. Bij Police Academy zijn de grappen bedoeld voor een bepaald publiek waarbij de toon van de film en de humor op dezelfde golflengte staan. De grappen moeten het publiek entertainen. Bij Mash staan de humor en de toon van de film niet op dezelfde golflengte. De grappen moeten de personages entertainen maw ze zijn een gevolg van character ontwikkeling. Wat moeten de personages anders doen in een plaats waar verderf en dood constant op je huid zit ? Het is een verdedigingsmechanisme, een soort knop omdraaien en alles een grote grap vinden om te overleven. De grappen zijn er niet om ons te entertainen maar om ons te laten inzien dat de personages die grappen als een schild gebruiken om 's morgens te kunnen verder doen. Mash is een zwarte komedie die tegen de schenen schopt van het establishment, kerk en zeden. Mash heeft lak aan autoriteit, aan militaire codes (daarom gekleed in van die Hawaï shirts bv) en aan status (er wordt niet gegroet voor een overste bv). Nooit is er sprake van gevechten (ondanks de frontlijn maar 3 miles veraf is), de gewonden zijn anoniemen die maar blijven komen, gebracht door helikopters. De dokters en verpleegsters doen hun plicht nl 12 uren dienst in hospitaal en daarna – misschien als een buffer - houden ze zich met seks, drank, football of golf. Er is ook geen sprake van wie er deze oorlog wint, wie de helden nu zijn. Toch is er een zekere realiteit te bespeuren, de gewonden in het hospitaal, dood alom, twee kleine verhaallijntjes (zo klein dat je kunt missen) nl de local die ze proberen te verhinderen om soldaat te zijn maar mislukken en de baby van een Japanse prostitué die verzorging nodig heeft maar door US militaire instanties geweigerd wordt. Mash vind ik niet bepaald geslaagd. Net door het plotloze, het anekdotische trappelt de film veel ter plaatse. Erg interessant vind ik de uitwerking van Altman toch niet. Maar er is één scene die alles de moeite waard maakt en dat is de geënsceneerde zelfmoord van Capt Painless Wadolski op de tonen van 'Suicide is painless'. Dan werkt de ironie van de film met de grappen van de personages wel.