De Zaak Alzheimer (2003)

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de gevleugelde woorden van Wolkenmeter.

Persoonlijk vond ik (binnen de context van de Vlaamse film) De Zaak Alzheimer bijzonder geslaagd, en bij momenten zelfs ongemeen spannend. Vooral de openingsscène is behoorlijk wreed, en wekt hoge verwachtigen die gelukkig worden ingelost.

Zoals gezegd, het is geen Se7en of Heat (daarvoor is ondermeer het plot veel te rechtlijnig), maar om nou te zeggen dat het een deluxe-aflevering is van Flikken (zoals sommigen beweren), is niet eerlijk, Alzheimer is meer dan dat.

De film ziet er om te beginnen al erg goed uit, is prima gemonteerd en zit vol met goede muziek (van Stephen Warbeck en Henny 'Doe Maar' Vriendten). Ook qua acteren is over de hele lijn weinig verkeerd, al werd Werner De Smedt misschien net iets te licht bevonden. Jan Decleir en vooral Koen De Bouw zijn dan weer wel uitstekend, en geven hun rollen de nodige diepgang die soms aan het script ontbreekt.

Gelukkig wordt dat weer ruimschoots goedgemaakt door de prima dialogen, leuke running-jokes en de opvallend on-Vlaamse sfeer. Erik Van Looy mag tevreden zijn. Hij liet zich trouwens al ontvallen dat (mocht deze film een succes worden), hij staat te popelen om aan de volgende Vincke en Verstuyft te beginnen: Het Dossier K.

Een aanrader, 3.5 sterren.

Zo, eindelijk ook maar eens gezien. De film die Any Way ... van alle mooie prijzen wist af te houden. Geheel begrijpelijk maar onbegrijpbaar.

Het begint in ieder geval zeer blits, met vooral een schouderklopje voor de montage. Leuk groen filtertje, en 't kijkt wel fijn zo. Minder leuk is dat je na een half uurtje in de film merkt dat het meer berekendheid is dan echt feeling. Alsof Van Looy een timertje had lopen dat hem elke keer deed herinneren wanneer hij nog een snel stukje moest tussenmonteren. De rest van de film is gemoddeleerd naar Hollywood, doet dat goed, en zuigt dus redelijk.

't Is wel een vlot verhaal, en zeker de eerste 90 minuten is het geen vervelende film. Al bij al een 3* waard (vooral dan voor wat stilistisch mooie en afgewerkte shots). Jammer genoeg gaan de film na de arrestatie nog 30 minuten voort, en is Van Looy's timertje kapot. Het wordt wel zeer cliché, en meer en meer begint de film te irriteren. Gelukkig zijn De Bouw en Decleir vakmannen. Werner De Smedt daarentegen is wansmakelijk slecht.

En zo blijft de film laveren tussen goede en slechte elementen, waar de slechte uiteindelijk toch gaan overheersen vrees ik. Want ik zit verder ook helemaal niet te wachten op Belgium goes Hollywood, en smachtte meer dan eens naar het speelse en frivole werk van Barman. In vergelijking met zijn film is dit standaard en leeg, waarbij ook de uitgekiemde visuele trucjes geen redding brengen. 2*

Degelijke Vlaamse politiefilm met een vrij klassiek verhaal dat toch nog altijd boeiend is. De hoofdrolspelers in deze film zijn goed gekozen (vooral dan Jan Decleir en Koen De Bouw). Ook in de (kleinere) bijrollen blijft de cast uitstekend o.a. Dirk Roofthooft en Jo De Meyere als baron (wel een beetje getypecast) .

Mja, een goed geschreven (leuk hoe alles wat Decleir uitkraamt een lopende draad of motief in de film is/wordt), goed geacteerde en bij vlagen spannende thriller. Toch overvalt mij altijd het kneuterige van zo'n huisproductie, en kan ik er toch niet zonder een lichte scepsis naar kijken. De trailers voor Flikken aan het begin zeggen genoeg.

3,5*

Niet echt bijzonder. Nogal standaard, braafjes en veel te uitleggerig. Declair is wel (weer) geweldig.

Wel een aardige film idd. Het is qua script wel een beetje een soort lange, goed gemaakte aflevering van een tv-serie, maar vooral Decleir maakt het allemaal wat interessanter.

Zeker een goede film, zowel qua acteerwerk als regie, maar het script is - hoewel interessant - matig uitgewerkt. Ook had ik moeite me in te leven in Ledda. Dan weer is hij een beetje charmant, aimabel en een beetje zielig, dan weer is hij een lul die zomaar een agent omlegt. Verder zat er weinig diepgang in de boeven; de duistere praktijken waarzij zich mee bezig hielden werden slechts summier aangestipt.

Wat meer aandacht voor hun misdaden (het hoe, waarom, etc) had hen een stuk schurkachtiger neergezet en de woede van Ledda was dan meer te begrijpen geweest.

Desondanks een verdiende 4 sterren. Kostelijk vermaakt.

Ik schaamde me er al een tijdje om dat ik deze nog niet gezien had, maar gisteren was het dan zover. En ik ben er blij om dat ik gekeken heb. Goed verhaal, hoewel het iets meer mocht uitgewerkt worden en het heeft idd weg van een lang serieverhaal. Maar ook goed geacteerd en de Alzheimer-beelden die een beetje doen denken aan Memento.

Knap knap; 3,5*

Dit is niet bepaald mijn genre maar men moet toch toegeven dat dit van een veel hoger niveau is dan hetgeen we doorgaans te zien krijgen met dezelfde gegevens.

Subliem acteerwerk.

Na Van Looy's overroepen film Loft mij toch nog maar eens aan één van zijn hand gewaagd.

De Zaak Alzheimer weet in tegenstelling tot zijn laatste nieuwe wel continu de spanning vast te houden. Het verhaal had misschien wat korter gemogen, zeker al de ontwikkelingen na de arrestatie van Ledda hadden ofwel ingekort/ weggelaten gemogen of vroeger in het verhaal verwerkt zijn, maar het weet toch de ganse speelduur te boeien. Dit vond ik redelijk uniek, zeker aangezien politiethrillers mij niet zo liggen. Dit is misschien niet Van Looy's verdienste, eerder die van Geeraerts.

Ook op cinematografisch vlak is bijna de gehele film geslaagd te noemen. Beetje jammer van de te vaak terugkerende kleurenfilters, hoewel ze aanvankelijk wel leuk waren begonnen ze op den duur te vervelen Bovendien zorgen ze ook niet echt voor een meerwaarde. Naast deze ontdekking van kleurenfilters, speelt Van Looy ook en geslaagd met camerastandpunten en -bewegingen. De zwart-wit ruis beelden tijdens de climax en het ondertussen distinctieve Van Looy flu-beeld tijdens opening en einde, vond ik passelijk en sfeervol.

Op vlak van soundtrack kan ik eigenlijk niet al teveel zeggen. Hij is mij nauwelijks opgevallen en ik heb er mij niet aan geërgerd dus het zal allemaal wel meegevallen zijn. De acteerprestaties daarentegen, vooral die van Werner de Smedt, Jo de Meyere en Gène Beirvoets waren ondermaats. De rest van de cast acteerde wel aardig maar niet op topniveau.

Samenvattend; De zaak Alzheimer is een aardige thriller, die zeer vlot wegkijkt en voor voldoende spanning en humor zorgt. Van Looy schuwt bovendien geen vrouwelijk naakt en weet dit alles in te kleden in een gepaste sfeer.

3.5*

Aardige film, die goed begint, zijn spannende momenten heeft, maar er niet in slaagt om deze spanning de hele film vast te houden. Decleir speelt erg sterk, wat een goed acteur is dat toch. Hij zet erg sterk en geloofwaardig de rol van huurmoordenaar ledda nee, die aan Alzheimer lijdt. Wel aardig gedaan is het groene filter dat de film heeft op de momenten dat Ledda terugdenkt aan bepaalde situaties uit het verleden. De rechercheurs zijn wel aardig en af en toe zit er echt van die typische Belgenhumor tussendoor. Na de arrestatie van Ledda zakt de film wat in en hoewel het laatste half uur wat ingekort had kunnen worden, worden de laatste vijf minuten juist weer een beetje te vlug afgeraffeld. Neemt niet weg dat het best een aardig film is, die zeker zijn sterke momenten kent, vooral dankzij Jan Decleir.

3,0*

Een voortreffelijke Belgische thriller, die een gooi doet naar de beste (grotendeels) Nederlands/Vlaams gesproken film ooit.

Een ware tour-de-force van Jan DeCleir in een ongebruikelijke rol als overjarige hitman die lijdt aan Alzheimer, maar dat koste wat kost probeert te verbergen als hij voor een laatste klus erop uit wordt gestuurd. Maar zijn laatste klus blijkt allesbehalve een routineklus en hij raakt verwikkeld in een spreekwoordelijk web van intriges.

Hollywood kan wat leren van dit briljante Vlaamse product. De vertolkingen zijn voortreffelijk, met een fabelachtige, onvergetelijke Jan DeCleir als nimmer aflatende spil. Hij presteert het onmogelijke: sympathie opwekken voor een koelbloedige, agressieve huurmoordenaar! Het scenario is werkelijk goed doortimmerd en de film ziet er schitterend uit. Enige minpunten: een soms wat te flitsende montage en 'overlength'.

Waarom wordt deze film eigenlijk steeds vergeleken met Loft? Behalve de regisseur hebben de films niet heel veel gemeen.

Nu over De Zaak Alzheimer.
De hoofdrol word op uitstekende wijze vertolt door Jan Decleir. Bij hem in de schaduw staat Koen de Bouw (uiteraard is hij weer van de partij). Hoewel het eigenlijk in principe een lang uitgerekte aflevering van een politieserie is weet hij goed te boeien. De film verveelt alleen in het laatste half uur, wat zeker 10min korter had gekund. Ik ben het met Friday the 13 th eens dat we wel een 'ooh ja' moment mochten verwachten.

Verder een aardige uitgewerkte film met sterk camera werk, hoewel ik niet echt te spreken was over de groene kleuren filter. De scene waarin Vincke belt naar zijn baas dat de Rijkswacht Ledda gevangen heeft was overigens een geinig staaltje camerawerk.

3*

Wat een prachtige Vlaamse film met sterk verhaal.

De sfeer is zeer goed en de film blijft boeiend tot het einde.

Acteurs zijn erg goed en sommige zijn bekend uit een serie.

4 sterren

Een vermakelijk verhaal, volgegoten met amusante moorden, redelijke acteerprestaties van met name Jan DeCleir en knap camerawerk, die je gelukkig het gevoel geven dat je niet naar de zoveelste CSI mislukking aan het kijken bent, al vond ik het laatste half uur een flinke streep door de rekening.

Niet dat de film daarvoor helemaal strak was, ik miste vooral een groot gebrek aan spanning, maar de film was dankzij zijn redelijk unieke moordenaar goed te doen. In tegenstelling tot het einde, dat maar voort bleef slepen en als een nachtkaars uitging, de film had resoluut afgekapt moeten worden met de arrestatie van de hoofdrolspeler. Helaas moest het verhaal nog gerekt en gerekt worden. Een 3*

Zeer vermakelijke politiefilm. Geen meesterwerk of zo, daarvoor is het allemaal net wat te standaard en te voorspelbaar, maar doordat de karakteruitwerking beter is dan normaal en er goed de tijd wordt genomen om het verhaal goed uit de verf wil laten komen stijgt dit boven het gemiddelde uit. En natuurlijk ook door de grootste troef: Jan Decleir. Hij krijgt bij iedereen de meeste eer en dat is niet minder dan terecht, want hij geeft een ziel aan de film. Daarom is deze ook net iets beter dan het vervolg, Dossier K., die ik eerder zag. Overigens wil ik toch ook weer Koen de Bouw even noemen, erg fijne acteur.

Het is alleen jammer dat Erik van Looy, in tegenstelling tot Jan Verheyen in het vervolg, soms iets te hard wil laten zien dat hij filmisch net zo hip is als zijn Amerikaanse tegenhangers en juist daarin faalt. Zijn gebruik van kleurenfilters en nadrukkelijke montage voelt aan als van iemand die net van de Filmacademie afkomt en wat al te gretig wil laten zien wat ie allemaal kan. Van Looy heeft net te weinig gevoel voor stijl om daar mee weg te komen helaas. Het blijft als show-off aanvoelen. Of vond ik iemand die hakkelende montage en groene filters werkelijk een sterke weergave van Alzheimer?

3,5*

Herzien na de herziening van Loft, en nog steeds vind ik dit niet beter dan de middelmaat.

De film opent cliché, maar de toon is toch wel meteen gezet, ook al door de goeie intro van Ledda.

Helaas wordt het daarna gewoon doorsnee. Wat intriges en politieke machtspelletjes. Boeiend is het niet echt en een goeie plottwist zat er ook niet in.

Tevens heeft Angelo Ledda een geweldig geheugen voor iemand met Alzheimer en duurde de film minstens 20min te lang.

Jan Decleir doet het redelijk goed, maar dat komt volgens mij ook omdat zowat alle andere acteurs (op Filip Peeters - die een te kleine rol had- na) gewoon slecht zijn. Nochtans bevat deze film zowat elke Vlaamse acteur met naam.

Erik Van Looy heeft in deze film gewoon te veel willen knutselen en doen. Die groene filter werkte slechts sporadisch. Als geheel hangt deze film niet samen doordat je als kijker het gevoel hebt dat het knip-en-plak-werk was/ is.

2,5

Degelijke misdaadfilm van Erik Van Looy. Een stuk boeiender dan zijn Loft.

Na de geslaagde Shades van Erik van Looy gezien te hebben nu ook eindelijk De Zaak Alzheimer weten te vinden. Wat toch weer bewijst dat wij Nederlanders toch weer een heel stuk achterlopen. Het begint allemaal nog best als een gewone politieverhaal, het begin zelf is in iedergeval al keihard, en daarna verdiepen we ons in de aankomende moordzaken die de mysterieuze Angelo Ledda veroorzaakt. Angelo Ledda is echt subliem neergezet door Jan Decleir, een betere Belgische Hitman-acteur hadden ze niet kunnen bedenken. De film begint nog best subtiel met de ene huurmoord na de anderen en de klopjacht op Ledda, die, ondanks zijn Alzheimer nog best slim is en nog wel ambitie heeft en er ook deels ingeluist word. Verder vond ik Koen de Bouw en zijn collega ook erg goed en de film loopt nog subtieletjes door maar tegen het einde gaat het los en komen de mooi geschoten actiescenes aan bod. (over wapens gesproken: ze zijn wel erg dol op laserlampjes) Ook de Antwerpen Locaties waren natuurlijk meer dan toepasselijk.

Zeer geslaagde Belgische boekverfilming.

4,0*

Eindelijk een goede Nederlandse Actie/Misdaadfilm...

Uitstekend verhaal...

Uitstekend acteerwerk...

Bekende acteur Jan Decleir speelt zeer goed...

Uitstekend mooi achtergrond muziek (Dolby Digital)...

Prachtig mooi HD kwaliteit,,,

Zeker zeer geslaagde Belgische boekverfilming...

Het is echter aanrader...

Heerlijk verhaal.

Koen De Bouw, Werner De Smet en Jan Decleir op hun best.

Ik hou persoonlijk wel van zulke films, ook omdat deze Belgisch is.

Ik heb mss één minpunt: Dat de film (zoals bij zovele) niet zo'n eerlijk verhaal leverde.

Moeilijk om uit te leggen.

Maar toch een geweldige film

Aardige film met veelbelovende synopsis maar toch nogal een tegenvaller. Begin was zonder meer goed, maar vanaf het moment dat Ledda het spelletje gaat spelen met de politie werd het allengs minder. Grootste minpunt vond ik dat ze zo weinig met het gegeven deden- de ziekte van Ledda speelt een marginale rol, en de momenten van geheugenverlies werd niet veel anders uitgebeeld dan met wat groen-en roodfilters. Ook de intriges vond ik wel meevallen, het was allemaal vrij duidelijk-overigens géén minpunt want een nodeloos ingewikkelde plot wordt vaak gebruikt om gebrek aan inhoud te verhullen (ahem, Inception anyone?)

Maar vooral het einde was me te veel Suske en Wiske- hoe veel aanwijzingen heb je nodig, pita met de T van Te Traag, het neon-licht, en dan eindelijk onder de douche "warempel, dat ik daar niet aan heb gedacht! Snel Suske bellen!"

Aardige film, al is het wel heel erg op de leest van Hollywood, net als Loft (2008) eigenlijk. Het verhaal is sterk, maar voor mijn gevoel schort het toch wat in de uitvoering, het is allemaal wat te druk (teveel personages) en te hectisch. De "Alzheimer-flitsen" die er zo af en toe doorheen gemonteerd werden droegen bij aan dat gevoel en hadden van mij wel anders gemogen. Geen Memento-niveau dus, en door de titel en die notities op zijn arm hoopte ik dat het juist wel een beetje die kant op zou gaan.

Aardig, maar voor mijn gevoel had het beter gekund. 2,5 ruime sterretjes.

Onderhoudende film, maar ik vond het aanvoelen als een lange aflevering van een Nederlandse politieserie à la Baantjer of Flikken. Eerste helft van de film vond ik sterker dan de tweede helft, die wat rommeliger was. Ook vond ik dat er meer gedaan had kunnen worden met de ziekte Alzheimer.

Ik ben doorgaans best fan van Belgische films, omdat Belgen qua kwaliteit meekunnen met de Franse cinema (zie bijvoorbeeld Rundskop, Broken Circle Breakdown), maar De Zaak Alzheimer neigde meer naar Nederlandse kwaliteit. En van Nederlandse films ben ik absoluut geen liefhebber.

Voor mij de sterkste film ooit van Belgische bodem. Decleir is weer super en slaagt erin veel sympathie op te brengen voor zijn personage. Voor mij toch wel duidelijk beter dan Loft die zoveel meer publiciteit kreeg. De trots van de Belgische cinema!

Film was best Ok. Spannend en verrassende ontknoping, als je het boek niet gelezen had.

Acteerprestaties waren van goed tot aanvaardbaar.

Maar er waren enkele factoren die me enorm stoorden :

de klank was ronduit belabberd : de helft van de tijd verstond ik de acteurs niet en ik ben nochtans zelf een Vlaming. Die slechte klank is een euvel waarvan ik dacht dat dat in het Vlaanderen anno 2003 eindelijk uit de wereld zou geholpen zijn.

en dan die muziek ! De film zou dubbel zo goed geweest zijn, mocht dat gebonk (wat dat is het) niet zo dominant aanwezig zou zijn. Bijvoorbeeld de scene waarin ze Ledda hij rijkswachter Lemmens gijzelt. In het echt is iedereen muisstil bij zo'n actie en is de spanning te snijden. Hier wou van Van Looy blijkbaar "dramatiek" in lassen. Die scene is echt verknoeid door de soundtrack, en het is niet de enige.

Ze moeten met hun poten van kinderen afblijven

Ik denk dat De Zaak Alzheimer één van de eerste Vlaamse films was die ik bewust ben gaan kijken. De 12-jarige Metalfist was toen zijn eerste prille stapjes aan het zetten in de interesse voor heel het filmgebeuren en dit hersenspinsel van Erik Van Looy, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jef Geeraerts, werd indertijd met veel bombarie onthaald. Ondertussen heb ik de film sinds 2007 nooit meer gezien, maar deze gisteravond eens in de herziening geworpen omdat ik het vervolg (Dossier K) heb aangeschaft. Benieuwd of dit nog altijd even goed overeind ging staan als ik me herinnerde.

Uiteindelijk bleek dat ik me nog bitter weinig kon herinneren, want het was enkel het segment met Deborah Ostrega (de geile tiener in mij zal dit wel een leuke scène hebben gevonden) en de moord op Jean die nog fris in het geheugen zat. Soit, niet alles is even goed overeind gebleven blijkbaar. Zo is die lelijke groene filter compleet overbodig en monteert Van Looy af en toe iets te hyperkinetisch, maar dat neemt niet weg dat dit nog altijd een degelijke policier van Vlaamse bodem is. Geen idee of dit het boek van Geeraerts (die trouwens nog ergens op een bank zit in het politiekantoor!) goed volgt, maar het plot rond huurmoordenaar Ledda blijft over de gehele lijn boeien en dat is voor een deel ook te wijten aan een goede chemie tussen Ledda en Vincke. Misschien iets net teveel toevalligheden, zo kon Ledda toch onmogelijk weten dat Vincke pita ging misverstaan voor pizza zodat hij nog eens extra nadruk kon leggen op de T, maar dat neem ik er hier voor lief bij.

Vooral omdat ik bijzonder genoten heb van Jan Decleir. Blijft natuurlijk een Vlaamse legende, maar dit is toch ongetwijfeld één van zijn beste rollen. De rol van 'tot inkeer gekomen' huurmoordenaar gaat hem bijzonder goed af en hij is dan ook de voornaamste drijfveer achter deze Zaak Alzheimer. Een goede tweede is Koen De Bouw die een uitstekende Vincke is. Ik ben echter nooit echt een fan geweest van Werner De Smedt en zijn rol van Verstuyft is dan ook van een lager niveau dan Vincke. Ik wil nu in het midden laten of dat door De Smedt is of door het scenario komt doordat Vincke een interessanter personage is, maar vond sowieso de invulling niet al te denderend. Verder weer de gebruikelijke bijrollen die je in dit soort producties moogt verwachten.

Dat Van Looy hiermee al een deel van de weg bewandelde die hem uiteindelijk nogmaals in Hollywood deed bewandelen mag duidelijk zijn (ik ben zelfs in New York eens aangesproken door de kaartjesverkoper over De Zaak Alzheimer en Van Looy toen hij doorhad dat ik Belg was) en de film moet niet onderdoen voor menig films die van daar komen. Of dat dat een goede keuze is? Bij De Zaak Alzheimer komt hij er mee weg in ieder geval.

4*

Ook De zaak Alzheimer zag ik enkel eens in de bioscoop. Heel veel kon ik me dus niet meer herinneren van de film. Het duo Vincke-Verstuyft is welgekend bij de lezers van Jef Geeraerts. Sowieso een geslaagde verfilming met een mooie casting met Koen De Bouw, Werner De Smedt, Jan Decleir en vele anderen.

Het verhaal zit goed en is boeiend: een huurmoordenaar die wroeging krijgt en niet kan ingaan op de eisen van zijn opdrachtgever. Hij neemt dan het heft in eigen handen en gaat zelf op zoeken naar “de smeerlappen”. Hij wordt dan uiteindelijk zélf een doelwit. En ook met de politie ontstaat een haat-liefdeverhouding. Er zit ook voldoende vaart in de film, de spanning is intens, de muziek is verzorgd en het typisch Van Looy-camerawerk ziet er zeer goed uit. Ook de nodige humor ontbreekt niet (het idee-fixe van Verstuyft met BMW’s). Frappant was ook de zeer troebele relatie tussen de (gerechtelijke) politie en de Rijkswacht. Misschien een beetje met de haren getrokken, maar de fusie was onvermijdelijk. Een typisch Belgisch fenomeen leek het me.

Het einde zat goed in elkaar, doorspekt met verborgen hints, maar zonder echte plottwist. Ik heb genoten van elk moment. Goede thriller van Vlaamse bodem. Een nipte 4,0* is zijn deel.

Naar aanleiding van Verheyen zijn nieuwste film, Het Tweede Gelaat, toch maar even beslist om eerst De Zaak Alzheimer te herzien want ik wist er eigenlijk niet direct veel meer van. De flashbacks zeiden me zo nog het meeste, maar het verhaal was min of meer verdwenen uit mijn geheugen.

Ik had er persoonlijk ietsjes meer van verwacht. Nee, het was zeker een goede film maar het mist volgens mij toch een echt leuke twist. Niet dat ik het einde slecht vind maar toch is het ergens wat onbevredigend. In tegenstelling met Van Looy zijn nieuwste film, De Premier, heb ik me hier wel niet gestoord aan de ongeloofwaardigheid.

Hier en daar zit er wat typisch Vlaamse humor in. Een beetje te weinig maar voldoende voor een thriller. Leuk waren ook een aantal bekende koppen zoals de gastrol van Tom Waes en een aantal andere acteurs die niet meer op televisie verschijnen. Decleir doet het zeer goed en Vincke en Verstuyft staan wat in zijn schaduw, maar doen het naar behoren.