Almost Famous (2000)

De extended 'bootleg' cut is wel echt goud voor een herziening. Lang geleden dat ik de film voor het laatst zag en het is eigenlijk gewoon één van de beste muziek films ooit gemaakt. Een nostalgische en sentimentele trip down musical memory (penny) lane, even puur en fijn als de periode van de muziek uit de film, when it was all happening. Meesterwerk!

Het leven van regisseur Cameron Crowe die zelf als schrijver werkte bij Rolling Stones magazine. Via de fictieve band Stillwater geeft hij zijn ervaringen mee als rockjournalist. In 1973 hoorde je nog de echo van de flower power, maar stonden rockbands in grote stadions. Het werd alsmaar grootser. En rockmuziek werd veel meer dan enkel muziek maken met een gitaar omdat je idolen dat ook deden. Het leven naast het podium was even belangrijk als het leven op de planken. De druk van dat leven en de roep om nog meer te groeien en geld te verdienen, werd alsmaar zwaarder.

De film is op zich niet zo groots of visueel bijzonder. Maar het is duidelijk dat Cameron Crowe zijn liefde voor muziek doet uitstralen in de film. Niet alleen de soundtrack, maar ook het verhaal en de sfeer die door heel de film gaat. Peter Frampton was technisch consultant, Nancy Wilson van Heart (toen de vrouw van Crowe) schreef enkele nummers van Stillwater, Mike McCready speelde lead gitaar, ...

De band komt wel fake over, daarvan geloof je niet echt dat het rockers zijn. Kate Hudson als Penny Lane is wel leuk (naar de echte Pennie Lane die Crowe gekend heeft trouwens) en Fugit is wel leuk in contrast met het 'gevaarlijke' rockersleven. Het komt dan soms wel eerder over als een parodie, maar het verhaal zit goed en is duidelijk met een liefde voor muziek gemaakt. Als muziekliefhebber is dit best wel genieten.

Ja dit is een leuke film over een jongen die uit een streng gezin komt en niks mag van zijn moeder.

Hij is juist een fantastische journalist omdat hij nogal saai is. Dit blijkt voor de bandleden en Groepies juist een belangrijke rots in de branding. Langzaam bouwt hij zelfvertrouwen op en je ziet toch een mooie karakter ontwikkeling bij de kleine vent die niet geforceerd voelt.

Ook bij de bandleden gebeuren er interessante dingen. Geen platte neuk en scheldpartijen maar er broeien dingen onder de oppervlakte. Die er tegen het einde op een hele bijzondere manier uitkomen. Die scène in het vliegtuig is prachtig.

Wel duurt de directors cut veel te lang. Je mist soms vaart in het verhaal en er waren iets teveel zijpaadjes. Maar dit is niet erg. Er is een keur aan topacteurs betrokken bij deze film die allemaal een mooie rol neerzetten. Met extra Kudos voor Hoffman, als cynische journalist.

Toffe film dus, zeker als je van muziek films en rock en roll houdt is dit echt wel een aanrader.

Had er meer van verwacht, het is een leuke film maar ik had op meer dan leuk gehoopt. Beetje braaf, heel degelijk en daar zit precies het probleem. Een film over een rockband uit de jaren 70 moet niet braaf zijn. Het kabbelt allemaal een beetje voort, slecht wordt het niet, maar heel goed ook niet. Al met al niet echt memorabel.

Ik zie dat ik deze film alweer 7 jaar geleden voor het laatst heb bekeken. Nu een klein half puntje eraf, maar ik vind het nog steeds een erg leuke film prima sfeer en heerlijke muziek. Vooral dat nummer Fever Dog wat wel wat weg heeft van U2. Wie het nummer echt heeft gezongen kon ik zo gauw niet vinden. Stillwater was een fictieve naam in deze film. Zie nog wel iets van The Stone Garden maar of zij dat nummer toen hebben gezongen is mij onbekend.

Tja de zit is lang 2.41 minuten. Dat had denk ik wel in ruim 2 uur gekund al is deze film ook met deze lengte. De lange versie is gelukkig wel in 4K met iets beter beeld. Geluid is sowieso erg goed. Almost Famous is inmiddels alweer 22 jaar oud poeh. Kate Hudson is de ster in deze film. De bandleden doen het zeker ook goed. Veel minder vond ik Patrick Fugit die toch wel erg jong is, al was de regisseur in die tijd ook pas 16 toen hij journalist werd. Maar goed de tegenstellingen zijn zo best wel groot. Maar toch deze film kijkt heel erg fijn en dromerig weg met als absolute knaller Fever Dog en de aantrekkelijke Kate Hudson.

Film 3.5

Beeld (4K) 4,0

Geluid 4.0

Extra's 5.0 gemaakt in 2021

Blijft knap hoe goed deze film is terwijl de hoofdrol van Patrick fugit echt bijzonder slecht is.

Voor de liefhebber van (hard)rock muziek is dit wel een aanrader vind ik. Heb me wel vermaakt, maar het is ,inderdaad zoals iemand al zei, erg braafjes. Lange zit, maar wel te doen en goeie muziek uiteraard...

Vond leukste eigenlijk (als Sabbath fan) dat ze backstage staan bij Sabbath concert en je ook echt de tonen hoort van Ozzy en hun nummer.

3*

Muziek is een constante factor in het leven van velen. Ook in het mijne. Muziek begeleidt en onderstreept gevoelens van vreugde, verdriet, angst, melancholie en geluk. Om maar wat te noemen. Muziek is er in ontelbare soorten en maten. Toch is het vaak een bepaalde band, een bepaald album of een bepaald nummer dat in de herinnering springt omdat het met een bepaald gevoel is verbonden. Alleen al in dat opzicht was Almost Famous een heerlijke beleving.

Almost Famous is meer. De film bezit een emotionele structuur en een drive die je in een hartroerend muziekstuk ook aantreft. De film heeft een thema en een plotlijn. Ze zijn herkenbaar als basis en leidraad maar bevinden zich maar zelden op de voorgrond. De film focust veel meer op de personages. Op de improvisatorische componenten. Interessante personages als William die als minderjarige journalist de band Stillwater op tournee volgt en zijn horizon behoorlijk verbreedt. Personages als Penny die als fan de band volgt en voor Russel, de gitarist van de band, een smakelijk hapje is. Het zijn personages als deze die verantwoordelijk zijn voor het melancholische gevoel dat na afloop van een goede film altijd nog even blijft hangen. Ach, je herkent het wel. Het is dat jammere gevoel dat de film is afgelopen.

Almost Famous is meer dan alleen muziek en personages. De film dompelt de kijker onder in een veelheid aan ervaringen en belevenissen die onderling zijn verweven en worden gevoed door emotionele extase en depressie of zich daartussenin bevinden. Emoties zijn in Almost Famous altijd voelbaar maar slechts zelden duidelijk herkenbaar. Fascinerend. Aan het einde van de film stelt William aan Russel de vraag wat hij eigenlijk zo prachtig vindt aan muziek. “To begin with…Everything", luidt het antwoord. Ik zou hetzelfde antwoord kunnen geven op de vraag: wat vind je nu zo prachtig aan Almost Famous?

Ik zal het tot slot toch iets uitgebreider proberen te verwoorden. Almost Famous is een liefdesverklaring aan de muziek en aan de belangrijke en minder belangrijke momenten die het leven bepalen. Ongelooflijk sfeervol. De muzikale omlijsting indrukwekkend. Memorabele scènes en gedenkwaardige momenten. Intrigerende karakters en pakkende dialogen. Kortom, Almost Famous is een heerlijke film.

Ik heb het geprobeerd.

Helaas ben ik niet verder gekomen dan 70 minuten.

Toen vond ik het welletjes.

Scenario, dialogen en acteren is allemaal verder onder de maat.

Almost Famous is één van de saaiste en nietszeggende films die ik tot nu toe heb gezien.

Wat een flauwekul film. Een onervaren, totaal onbekende 15-jarige die een artikel schrijft voor het gerenommeerde magazine The Rolling Stone en telkens meer geld geboden krijgt zonder dat hij een letter heeft ingeleverd.

Oppervlakkige tekening van het sterrendom en aanhangende groupies.

Ongelooflijk oninteressant en slaapverwekkend.

PS In tegenstelling tot wat hier bij herhaling wordt beweerd, de band Stillwater heeft wel degelijk bestaan.

Stillwater (band) - Wikipedia - en.wikipedia.org