Porto da Minha Infância (2001)

Film schijnt een blik op schijnbaar willekeurige herinneringen van de Oliveira over zijn kindertijd tot en met zijn twintiger jaren. Archiefbeelden, gedramatiseerde scenes, muziek, poezie en stukjes uit De Oliveira's eigen korte documentaires wisselen elkaar in kalm tempo af en weten echt een eenheid te vormen. Manoel de Oliveira sprak zelf de voice over in en acteerd een klein rolletje als muzikale inbreker. Zijn vrouw zingt het prachtige slaapliedje.

Was hier nog niet gemeld: Vanaf 20 augustus in EYE te zien, in het kader van een 'In Memoriam' voor Manoel de Oliveira die eerder dit jaar op 106-jarige leeftijd overleed: Porto da Minha Infância (2001) | EYE

Hoelang duurde de versie die jullie hebben gezien. Ik heb ooit op een Portugese Dvd de versie van 62 minuten gezien.

Ook ongeveer een uur.

Plus een korte voorfilm 'Rencontre Unique', De Oliveira's bijdrage aan Chacun Son Cinéma ou Ce Petit Coup au Coeur Quand la Lumière S'éteint et Que le Film Commence (2007)

De film was trouwens een Belgische 35MM print, met tweetalige ondertitels.

Er was wat verwarring over of dit nu de film was die alleen na zijn dood vertoond mocht worden, maar dat is deze dus niet. Als er al een DVD releases was, en hij in 2002 ook op het IFFR draaide...

quote:

"Mr. Oliveira had made provisions for one of his films to be shown only after his death. “Visita ou Memórias e Confissões” (Memories and Confessions) was its typically evocative title, and it had appeared in his filmography as a 1982 production, but with little other detail than its posthumous clause."

dat gaat dus om Visita ou Memórias e Confissões (2015) - IMDb

die hopelijk ook nog vertoond gaat worden dan!

Beide films zijn wel autobiografisch. Deze vooral over de vroegste jeugd/herinneringen tot aan de studententijd en zijn eerste stappen als filmmaker. Maar meer nog dan een autobiografie gaat de film om het gevoel van 'saudade' die door persoonlijke herinneringen wordt opgeroepen en niet direct in film te vangen is. Oude liedjes, poëzie en andere kunst komen dus ook voorbij. En als altijd is het gebruik van muziek door de Oliveira heel sterk. Het zorgt bij elkaar voor een fragmentarische aanpak, maar een die zeer goed werkt in 62 minuten.

Kan goed begrijpen dat dit de uiteindelijke director's cut is geworden. Hoewel ik natuurlijk veel liever méér had gekregen.... vooral toen ik er vanuit ging dat dit dan misschien het laatste nieuwe werk was Want qua stemming van zowel mooie herinnering als tristesse, dat onvertaalbare Portugese gevoel, paste het erg goed als een afscheid van een bijzonder leven vond ik. Als biografie liet het te grote gaten vallen en was het als geheel te 'vluchtig'. Voor wat het is: een door cinema opgewekte herinnering, een gevoel, de highlights van het leven van 100 jaar geleden, is het precies goed!