Magnolia (1999)

Ik snap vallende kikker niet? Wie kan mij uitleggen?

Neen, ik geef de film een 4 of 4,5 voor de vrij unieke artistieke aanpak en de prestaties van de acteurs en actrices, maar een beduidend lager punt omdat ik halverwege afhaak omdat de plot-point te lang uit blijft. Ik vind een nét boven gemiddelde 3 dan accuraat tegenover mijn ervaring van de film. Zou de film anderhalf uur hebben geduurd, dan zou ik de film zonder problemen aandachtig hebben kunnen afkijken en zou het aantal punten dat ik toe zou kennen beduidend meer zijn.

Ik denk dat dit gewoon iets is dat je zelf een betekenis moet geven.

Off-topic maar ter verduidelijking, Médan Savamhel is een Hebreeuwse pseudoniem van mijn werkelijke naam (tevens met de initialen MS). Ik ben kunstenaar en auteur in de esoterie, dus een pseudonym als deze is gewenst.

Mooie film.
Maar toch net iets minder dan ik verwacht had.
De verschillende verhalen vond ik allemaal heel boeiend, de dialogen waren zeer sterk. De paden die elkaar kruisen op een bijzondere maar eigenlijk subtiele manier, heel goed gedaan. Ook het acteerwerk was fenomenaal. Vooral Tom Cruise vond ik bij deze film van het scherm spatten. Het enige waarover ik teleurgesteld was, was het einde. Ik had een subliem einde verwacht, een moment waarop al de personen opeens rechtstreeks met elkaar in contact zouden komen op een bijzondere manier, maar dat gebeurde dus niet, jammer. Ook die kikkerregen vond ik eigenlijk ook niets aan de film toevoegen.. Maar al bij toch een prachtige film.

Hm, ik had van deze wederom veel verwacht maar ik begon wel een beetje de aandacht te verliezen halverwege, het is dat ik niets te doen had anders had ik hem wss afgekapt. De film zit wel goed in elkaar, maar 't is gewoon niet 'mijn' film denk ik

Hmm, ik kan deze film niet zo waarderen. Het raakt me gewoon niet. We keken hem met CKV en het is natuurlijk ook een artistiek verantwoorde film. Maar die kikkers uit de hemel? Ik snap de clue daarvan niet.. Wel heel goed geacteerd en een goed plot.

3,5*

Mijn lief vind Magnolia een van de beste films die hij gezien heeft maar mij wist de film niet te overtuigen.

Begon veelbelovend, daarna raakte ik een beetje in de war en was ik erg benieuwd waar het heen zou gaan met het verhaal, en uiteindelijk is dat me nooit echt duidelijk geworden. Wat is hier nu de bedoeling van?

Ik vind het geen slechte film, er zaten zeker sterke scènes tussen, sterke dialogen en goede overgangen tussen de scènes... maar het duurde me te lang en uiteindelijk blijf ik achter met het gemixte gevoel dat het verhaal wel wat meer structuur kan gebruiken.

wat een tegenvaller deze film... ik had er veel van verwacht, ook de berichten op deze pagina gelezen. maar ik vind het verhaal magertjes (een paar verhaallijntjes over vergiffenis e.d. door elkaar geknipt), de personages boeien niet en de film duurt te lang.

eternal sunshine of the spotless mind, 12 monkeys, memento, crash en 21 grams konden mij veel meer boeien.

ik geef hem maar 2 sterren; een halfje aftrek op mijn eerste gevoel, omdat de film zo ontzettend lang duurt... het spijt me...

Na jaren weer eens gezien. Ik denk dat het inmiddels alweer zeven jaar geleden is..

Waar hij mij zeven jaar niet kon boeien, had ik nu een totaal ander gevoel. Wat een prachtfilm is dit, een verzameling van geweldige personages vertolkt door een geweldige cast. Je lacht, huilt en voelt erg mee met de personages. Alleen het verhaaltje rondom Macy vond ik niet geweldig. Geweldige film over schuld, boetedoening, zelfreflectie, karma, verantwoordelijkheid en vergeving. Ondersteund door geweldige tracks van Aimee Mann die me toch elke keer weer in ontroering weet te brengen, geweldige zangeres.

Toch jammer dat ik het oude werk van Anderson (Boogie Nights en Magnolia) nu pas na jaren weer zie, ik zag die pareltjes te vroeg en heb ze helaas te lang links laten liggen. Geweldige cinéast.

Gezien in maar liefst 3 stukken, en daarom heb ik een wat vertekend beeld van ‘Magnolia’ in mijn hoofd zitten – of dat vrees ik toch. Het zij zo, toch even een poging om wat te vertellen over de film.

Dé grote verdienste is dat Paul Thomas Anderson prachtige personages schept, die werkelijk ademen en hun emoties van het scherm af laten spatten. De film ademt dan ook een soort authenticiteit en geloofwaardigheid, waar slechts weinig films zich op kunnen beroepen. Met behulp van een schitterende cast, een uitgekiemde score en dat tikkeltje originaliteit dat Anderson onderscheidt van de rest van de wereld, heeft ‘Magnolia’ zowat alle troeven ter hand om een waar meesterwerk te worden.

Toch heb ik mijn bedenkingen bij de 3 uur film. Mijn vriendin en ik werden pas in het midden een diepe emotionele draagkracht gewaar, die Anderson door zijn mozaïek-structuur zelf misschien deels ondergraaft. De cineast verspringt graag van plot naar plot, en al is de link tussen de verhalen duidelijk, de thematische verwantschap ligt minder voor de hand – vandaar dat de emotionele boog niet volledig uit de verf komt? Als ik ‘Magnolia’ een volgende keer ga zien, zal dat zeker en vast in de wetenschap zijn dat “het menselijke vermogen om elkaar te vergeven” de rode draad vormt. Die klik maakte ik pas bij het overlezen van dit forum.

Bovendien gebeurt er niet eens zo veel in die 3 lange uren Anderson-showcase. Donnie leren we nooit echt goed kennen, noch komt de verhaallijn van Earl zelf tot een echte ontlading.

Dat is echter pure muggenzifterij, als je weet dat ik door externe factoren de film tot 3 keer toe moest onderbreken. Dat nooit meer, en hopelijk een verhoging voor ‘Magnolia’ in de toekomst.

Vandaag deze film weer gezien, voor de zoveelste keer. Voordat deze film mijn grote favoriet werd, had ik nooit een échte favoriete film. Oké, een aantal films zijn favorieten en een paar daarvan schieten daar weer bovenuit, maar ik heb nog nooit zo'n gevoel gehad bij een film, als bij Magnolia. En elke keer dat ik deze film zie wordt dat gevoel maar versterkt. Ik geloof zeker in wonderen; Paul Thomas Anderson creërde bijvoorbeeld een wonder, door deze film te maken.

De prachtige personages, de prachtige score, de prachtige songs van Aimee Mann, de prachtige verhalen waarin wordt gelachen, maar waarin ook vooral mijn emoties op de proef worden gesteld. Anderson weet danzij het sublieme camerawerk en montage naar een onvergetelijk, wonderschoon einde toe te werken. Things fall down. People look up. And when it rains, it pours. Een betere film als deze komt er voor mij nooit. Althans, dat kan ik me niet voorstellen. Dit is echt de enige film die zo vreselijk ver boven de rest uitschiet, dat er volgens mij geen mogelijkheid bestaat dat hier ooit verandering in komt. Magnolia is perfect.

Gisteravond voor het eerst gezien en voordat ik mijn mening wilde geven heb ik eerst nog even wat research gedaan en de film even laten bezinken. Het is een hele intrigerende en boeiende film, die heel goed is, maar niet perfect.

Vanaf het eerste moment boeiend, wegens de heerlijke muziek (One). Daarna gaat de film langzaam door en dient het thema zich aan: toeval. Wat is de kans dat alle personages in deze film op zo'n manier verstrengeld blijken te zijn en allerlei dingen meemaken gedurende de film die op zo'n diepe wijze symboliek vertonen? Alle gebeurtenissen binnen deze film lijken uit de lucht gegrepen, maar hangen allemaal samen rond de personages. "One is the loneliest number".

De film is op dit punt het sterkst. We maken kennis met alle verschillende personages, met allerlei verschillende eigenschappen, problemen, levenssituaties. Elk personage is op zijn manier compleet, volkomen logisch. Er vinden nog meer gebeurtenissen plaats, op de een of andere manier blijken verschillende personages verbonden te zijn, waar gaat dit heen?

Vanaf dat moment werk je zo sterk naar de climax toe dat je vergeet dat je naar een film zit te kijken. Op dat moment wanneer de film op zijn hoogtepunt is gebeurt er echter.. niks. Het laatste halfuur is voor mij zeer storend en ook gelijk het grootste minpunt aan de film. Ik vroeg me sterk af waar dit naartoe zou gaan.

Het einde is dan echter weer heel sterk, en dan blijkt ook dat de regisseur hier al de hele film naartoe werkt. Denk bijvoorbeeld aan de verschillende weerberichten (het weer begint aardig, daarna dramatisch met regen en wind, dan breekt de zon even door en dan komt het einde). "It's raining cats and dogs out here", hoor je al eerder in de film. In de natuur kan het voorkomen dat na een zware storm er zomaar dieren uit de lucht vallen, maar.. wat is de kans?

Uiteindelijk blijken al deze personages verbonden met elkaar. Iedereen blijkt alleen (One), doch is iedereen verbonden door het einde, dit beinvloedt namelijk heel sterk iedereens leven. Sommige personages veranderen, anderen vinden elkaar, anderen gaan dood. Dit is waar de symboliek op zijn hoogtepunt komt. De kikker werd in de oude Egyptische cultuur gezien als het dier van het leven, de geboorte en de wedergeboorte, omdat ze dachten dat de kikkers zichzelf hadden gevormd vanuit modder. De godin voor het leven (Heket) werd ook afgebeeld als een kikker. De regen van kikkers beinvloedt en verbindt het leven van de verschillende personages, puur vanwege dit toeval.

Dat is ook precies waar de titel van deze film vandaan komt. Magnolia is een verzamelnaam voor allerlei verschillende planten, waar veel discussie over is. Deze planten hebben bepaalde kenmerken, waardoor ze met elkaar verbonden zijn terwijl ze toch heel verschillend zijn.

Het verhaal dat achter deze film zit, wat misschien minder duidelijk naar voren komt is wat mij het meeste boeit aan deze film. De verschillende rollen vind ik werkelijk uitstekend, vooral William H. Macy schiet er bij mij bovenuit. Daarnaast heb ik al eerder aangegeven dat de muziek bij deze film heel sterk is, wat de film zoveel sfeer meegeeft en hem in zekere zin mysterieus maakt. Het minpuntje is dus dat er zo goed naar een climax wordt toegewerkt, waarna je eigenlijk nog een ruim halfuur zit te wachten (letterlijk) op het einde. Dat vind ik heel jammer en daarom stem ik ook 4,5*.

One: YouTube - ONE

Edit: Uiteraard zijn er veel uitwerkingen van het plot en is het allemaal 'maar speculatie'. Toch werkt deze uitleg voor mij goed en denk ik dat de film zo uitgelegd moet worden.

Ik ben tot nog toe vier maal tot in de kern van mijn ziel geraakt door kunst: een tentoonstelling van Anselm Kiefer in Het Stedelijk Museum van Amsterdam, een live concert van Kristina Kupryte in Vilnius, een bezoek aan de instelling Saint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy-de-Provence en het bekijken van Magnolia in het filmhuis van Hoorn. Dat zegt genoeg.

De laatste tijd kijk ik echt niks anders dan kwaliteitsfilms. En met Magnolia wilde ik deze heerlijke cyclus dan ook vooral niet doorbreken. En die cyclus is dan ook niet doorbroken, integendeel, het heeft er weer een lichtpuntje bij.

Wat een doordringende film. Wat een doordringende boodschap. Wat een ongezouten tragiek. Werkelijk overdonderend. Het begin vond ik fantastisch, wat een enorm geniale geest moet je hebben om te bedenken dat een jongen zelfmoord wil plegen, die een moord wordt omdat hij in zijn val van een flatgebouw per ongeluk doodgeschoten wordt door zijn eigen moeder, waardoor de zelfmoord (die gedoemd was te mislukken omdat hij in een veiligheidsnet terecht zou komen) mislukte maar veranderde in een gelukte moord (waaraan de politie hem zelf medeplichtig achtte). Toen ik dat over me heen liet komen wist ik dat ik van de film zou gaan houden.
En daarna, eerst werd ik redelijk in de war gebracht door de vele verhaallijnen die me gepresenteerd werden. Ik dacht dat het onmogelijk was om iets van de film te gaan begrijpen. Toch lukte me dat vrij snel daarna wel. Misschien kwam het door het feest aan herkenning van de acteurs, Julianne Moore, Hoffman, Tom Cruise, John C. Reilly, Macey. Misschien kwam het wel doordat de verhaallijnen redelijk dicht bij elkaar lagen, maar tegelijkertijd ook heel ver uit elkaar lagen, of juist de tegenstelling. Mensen die nog volop in het leven staan, of mensen die aan het einde zitten. I don’t know really, maar het is een feit dat de verhaallijnen, waarbij je voelde dat ze stapje voor stapje dichterbij kwamen, duidelijk bleven. Misschien komt het doordat ze door iemand zijn gemaakt die wel een genie moet zijn. Maar wel een getroubleerd genie. Ik geloof dat hij in zijn echte leven wel erg vaak de fenomenen kanker, zelfmoord en slechte vaders tegen is gekomen. Ze komen namelijk allemaal meerdere keren naar voren in de film. En op zo’n tragische manier. Hartverscheurend. Het was zo ongelooflijk tragisch allemaal, het deed me echt denken dat mijn eigen bad-mood momenten helemaal niets zijn vergeleken bij wat deze mensen allemaal doormaken. Vooral Julianne Moore. Wat kan zij goed spelen, dat stukje bij de apotheek had zo’n verpletterende indruk op me. Ik vraag me af hoe ze dat geoefend heeft. Haar verwrongen gezicht als ze een snotneusje vertelt dat hij zich vooral niet met haar leven moet bemoeien is echt een van de meest emotievolle die ik ooit heb gezien. Misschien val ik gewoon op vrouwen die nogal heftig door hun leven gaan.
Niet alleen Julianne Moore deed de tragiek van de film goed naar voren komen. De hele film gaf me het gevoel van: "Kan het nóg slechter?". En ja, het kon nog slechter. Die geweldige blikken die Tom Cruise de reporter toewerpt als ze gaat graven in zijn achtergrond, de wanhoop van de nieuwe QuizzKid, een hopeloos verliefde Donnie Smith (met concurrentie), de date van Claudia en de politieman, "I think they have those scenes in movies because they're true, because they really happen." En er gebeurde iets wat me eigenlijk totaal niet zou uitstaan, maar hier gewoon heel mooi was: ze zongen allemaal dat liedje. Opgezocht op internet, en het is gewoon echt een mooi liedje. Wise Up van Aimee Mann.

Maar toen. Dat einde. Wat jammer. Ik vond de film helemaal geweldig tot op het moment dat de kikkers gingen vallen. Wat slecht afgemaakt. Ik had zo veel liever gezien dat de personages écht bij elkaar kwamen en niet alleen een vage connectie met elkaar hadden. Als ik hier wat berichten lees, merk ik dat mensen hetzelfde gevoel hebben bij dat einde. Het is zo... onbestemd. Ik zat me tijdens de film al helemaal te verkneukelen op wat het einde zou zijn. Zoiets flitsends als het begin? Of iets tragedisch? Wel mooi vond ik het dat veel van die mensen in de auto zaten, en elkaar zo ongeveer passeerden, dat zag er allemaal wel gelikt uit. Trouwens, de hele film zag er zeer gelikt uit, wat een prachtige shots, werkelijk fantastisch. Prachtig gespeel met licht enzo. Vaak wilde ik de film stilzetten en kijken naar het plaatje omdat het zo mooi was.
In ieder geval, terug naar dat einde. Wat een anti-climax. Ik weet het ook niet goed te plaatsen, misschien ben ik te realistisch, want een kikkerregen...? Misschien betekent het iets heel diepzinnigs. Maar vooralsnog kan ik het niet waarderen.

Voor tot aan het stuk waar het begon te regenen een absolute 5*. Voor daarna een 3*. Aangezien het einde toch vrij zwaar meetelt in de weging kom ik uit op een 4*. Met grote kans op verhoging, dat dan weer wel.

Ik bekeek gisteren deze film dewelke te zien was op de Duitse zender KABEL 1. Alhoewel films met een dermate lange speelduur mij zelden aanspreken ,had ik er geen moeite mee om hem uit te kijken. De film op zichzelf vond ik wel 'n beetje langdradig ( vooral het begin ). Maar bepaalde delen in de film vond ik dan weer prachtig. Eigenlijk wou ik 'm 3,5 geven ,totdat plotseling . . .

Kort voor het einde gaat voor mij de film totaal de mist in ,ik zeg maar één woord "kikkerregen". Ik had opeens het gevoel te kijken naar een B - movie.

Nee ,sorry ,dat was echt niet nodig geweest.

Daarom geef ik de film maar 0,5. Het had een mooie film kunnen zijn ,maar ik denk dat de verantwoordelijke voor de kikkers een beetje teveel witte sneeuw gesnoven heeft . . .

Kikkerregen is geen fabeltje hoor, het bestaat echt. Ik wist het ook niet van de eerste keer maar het komt gewoon niet zoveel voor.



Bite Back : Kikkerregen boven Servisch dorpje - biteback.be

Huggy Bear, ondanks het einde dat nogal tegenvallend was, is het toch niet meteen nodig om deze fantastische film met het allerlaagste te beoordelen?

Ik had hem al een tijdje thuis liggen, maar gisteren dan eindelijk bekeken...Magnolia. Vanaf het begin greep de film me bij de strot en het heeft me de volle 3 uur niet meer losgelaten.

Paul Thomas Andersson weet met deze film een prachtige samenloop van omstandigheden op film te zetten wat werkelijk geniaal uitpakt. Geweldige personages, mooie muziek en indrukwekkend camerawerk maken deze film voor mij tot één van de beste films die ik heb gezien. Het veel besproken einde kon mij juist wel bekoren en na de "regen" kreeg ik een mooi voldaan gevoel, het gevoel dat de kogel door de kerk was en de cirkel eindelijk rond was. Naar mijn mening de kroon op het werk.

Ik ben altijd voorzichtig met films hoog te waarderen, maar dit meesterwerkje wat mij diep raakte krijgt van mij toch echt de allerhoogste waardering.

Ode aan deze film! Een parel van regisseur Paul Thomas Anderson. Heerlijk om te zien hoe alles langzaam maar zeker in elkaar valt. Alle deeltjes, stuk voor stuk.

Voor ik de film ging kijken, besloot ik nog eens snel te zien op IMDb welke acteurs/actrices er allemaal in meespeelden. Viel me al direct op dat er een paar meespeelden die ik echt hoog in het vaandel hou. Dus uiteraard had ik best wel hoge verwachtingen. Die waren na afloop dan ook allemaal ingelost!

De film duurt maar maar liefst 188 minuten, wie een beetje kan rekenen weet dat dat meer dan drie uur is. Je zit dus een hele poos achter je tv gezeteld. Maar geloof me, het is het allemaal waard want de film is met één woord "fantastisch" te noemen! Van het begin tot het einde, het is en blijft gewoon ontzettend hard boeien. Er zit emotie in, humor, dialoog, noem maar op. Deze film heeft werkelijk alles erin zitten. Ook de knappe soundtrack verdient lof. Toch vond ik de mooiste muziek in de film datgene dat bijna een kwartier lang op de achtergrond was te horen ergens in het midden van de film. Heerlijke scene die ik vaak heb teruggespoeld! Meer zeg ik niet daarover, ik raad je aan het zelfs eens te bekijken.

Het einde van de film is ook knap en ondanks ook ik het zeer vreemd vond ineens die "rare regen" te zien, vond ik het toch prachtig gevonden, zo mysterieus.

Maar wat me het meest aansprak bij deze film, was de cast. Van Tom Cruise tot Philip Baker Hall, ze acteren allemaal op een zeer hoog niveau. Zelden meegemaakt in een film dat werkelijk iedereen schittert. Zie hier mijn mening over een paar acteurs/actrices:

Tom Cruise: Ik heb al veel films met Cruise erin gezien. Soms kon hij mij overtuigen (bijvoorbeeld bij zijn sterke acteerprestatie in The Last Samurai), andere keren dan weer niet (Mission Impossible 2). Maar wat ik in deze film van hem te zien kreeg, deed me grote ogen optrekken. Hij acteert als Frank T.J. Mackey werkelijk klassevol. Ik heb hem op geen één flater weten te betrappen, knap.

Julianne Moore: Had misschien wel de moeilijkste rol van allemaal (een aan pillen verslaafde, soms krankzinnige vrouw) maar is met verve geslaagd. Schitterend en ook van haar de beste prestatie tot dusver, zeker die twee scenes bij die apotheker en advocaat, topmateriaal!

John C. Reilly: Uiteraard ook een bekende acteur, maar ik moet toegeven dat ik van hem nog niet zoveel heb gezien. Zeer jammer, aangezien hij in deze film (in mijn ogen) het nog het beste deed van allemaal. Hij was (is) dan ook mijn lievelingspersonage. Zeer boeiend om te zien hoe hij door het dagelijkse leven ging. Hoe hij moeite had om met vrouwen te communiceren, hoe gelovig hij was en hoe hij sprak met God. Allemaal zo leuk om te volgen. Die scene met die agressieve, zwarte vrouw is gewoon goud waard. Jammer dat hij geen award won, al verdiende Cruise hem ook wel!

Philip Seymour Hoffman: Meester van de bijrollen. 25th Hour, Cold Mountain, Boogie Nights en noem maar op. Hij deed het allemaal goed tot heel goed. In deze film is dat niet anders, hij acteert weeral zeer aardig als verpleger van die oude man. Zoals altijd geloofwaardig en realistisch. Zijn tweede beste rol tot dusver, na 25th Hour, dat ik van hem gezien heb.

William H. Macy: Heeft mij met deze rol heel sterk kunnen overtuigen van zijn acteertalenten. Samen met de rol van Julianne Moore de moeilijkste van allemaal, maar ook hij deed het perfect. Knap hoe hij dit personage heeft neergezet. Chapeau!

Zo zijn er nog verschillende acteurs/actrices die het heel goed doen in deze film, te veel om op te noemen eigenlijk. Maar deze vijf vielen me het meest op.

Ik geef deze film 4,5 sterren. Het is een aanrader voor iedereen, maar vooral voor mensen die van films gelijk Big Fish, Crash, Requiem For a Dream, American Beauty enzo houden. Deze mensen zullen ook deze film een topper vinden, veronderstel ik.

Misschien wel de mooiste film die ik tot nu toe gezien heb. I.i.g voorlopig op nummer 1. Het even ingenieuze als empathische scenario, de geweldige (type-)casting (Tom Cruise bijvoorbeeld) en de prachtige muziekscore zijn zo sterk en symbiotisch dat het resultaat meer is dan een optelsom van kwaliteiten.

5 sterren

Best een goede film, maar Magnolia viel me toch wat tegen. Een aantal karakters waren zeer interessant om te volgen, zoals de politieman en de wizzkid, maar ik vond andere stukken weer te langdradig, gewoon niet boeiend en af en toe zelfs wat te sentimenteel. Ik had tevens verwacht dat er naar het einde toe wat meer zou gebeuren, wat ook een kleine tegenvaller is, hoewel het einde wel weer knap bedacht is. De muziek viel me wel een keer positief op in een film, goed geïntegreerd - en het begin (de sprong) is ook briljant . 3.5*

Nee, je hebt er gewoon niks van begrepen. Je mag best een beetje moeite doen voor de film zelf hoor. Dan kom je er snel genoeg achter, dat de kikkerregen in Magnolia misschien wel tot de meest briljante stukken in de filmhistorie behoort. Wat hier allemaal wel niet uitgehaald kan worden is gewoon fenomenaal. Het begint allemaal al bij Dixon, het zwartje jongetje. Zijn rap - bij politieagent Curring - is al zo vreselijk belangrijk, prachtig hoe Anderson dit allemaal geschreven heeft. Alleen zien de meesten dit al over het hoofd. Hoe meer ik me verdiep in deze film, hoe beter ik alles ga vinden. Voor mij heeft Magnolia het beste script allertijden, vooral omdat hier zoveel uitgehaald kan worden, maar daar moet je zelf eerst wel wat voor doen.

Een 3,5* maar door de kikkers toch maar een 0,5*. Logica om van te smullen.

Hoelang duurt die scene eigenlijk?

Over de kikkerregen, wat was het nut daarvan precies? ik heb al enkele berichten en forum gelezen, maar ik snap er nog steeds niet veel van. Een aantal keer werd de Bijbel genoemd, van de 2de plaag. Is dit (ook) een straf van God? Of... En ik vond het eigenlijk wel meevallen dat alle verhalen in elkaar smolten. Of heb ik daar iets gemist

En dat kleine negerprofeetje heb ik ook niet echt gevolgd, want ik snap niks van rap taal.

When the sunshine don't work, the Good Lord bring the rain in.

Redelijk profetisch jongetje.

Begrijpen doe ik het echter nog altijd niet.

Ik denk dat de zon symbool staat voor geluk, en regen voor ongeluk.

Dus soms werkt de zon, het geluk niet, en heb je een flinke dosis ongeluk nodig om gelukkig te worden. Ongeluk in de vorm van regen.

Deze post van Ramon (één van de eerste posts bij deze film) vind ik een prachtige beschrijving in het kort over deze film. Dat was in het kort, hieronder zet ik het één en ander wat uitgebreider neer.

Hieronder een stukje uit de rap van Dixon en een erg interessante interpretatie over dit, de kikkers, het verleden, de toekomst en de o zo prachtige, maar bizarre manier om iedereen wakker te schudden en te zeggen; zo kan het niet meer. This is your wake-up call;

Check that ego, come off it, I’m the Prophet,

You’re living to get older with a chip on your shoulder.

He’s running from the devil, but the debt is always gaining,

When the sunshine don’t work, the good Lord bring the rain in.

Dixon calls himself the “Prophet” but he could be interpreted an extension of god. He takes Jim’s gun after it was lost, yet during the frog shower, the gun falls from the sky along with the frogs - a sign that the boy had some control over the events.

The second and third lines of the rap are warning Jim that he’s living to move higher (”to get older”) yet there is something burdening him. Dixon is telling Jim that what he is doing isn’t right and warning him to stop. However, Jim doesn’t listen to the rapper just like how the Pharaoh of Egypt did not listen to Moses. This message is not only meant for Jim, but it also symbolizes the wrongness in the lives of all the other characters. The last line warns that if God is ignored, he will bring on the rain.

An important key note is that the characters all admit their wrongs but can’t seem to get past them. Claudia, for example, is addicted to cocaine but can do nothing to stop, Linda feels terrible guilt for cheating on Earl and attempts to take her name off his will but can’t, and even Earl uses his final breaths to admit his mistreatment of his son and wife and pleads for forgiveness from Frank but he does not receive one.

The rain of frogs signifies God’s wake-up call to everyone. The rain of frogs - the extremely strange, almost absurd situation - was a way for God to tell everyone that they have done wrong and sinned. However, the shower is his message that he is always watching over the world and can intervene to help when help is needed. After the rain of frogs, the characters appear to either make peace with their problems and have succeeded or, in the example of Jimmy Gator’s death, failed. This shows that although god is there to help, not everything always works out perfectly and there are always the ones who are punished instead of saved.

Daarnaast misschien nog wat leuke weetjes. Paul Thomas Anderson heeft een scéne uit het script verwijderd, om nog wat meer mysterie in het verhaal te brengen en waar dit ook weer helpt om je eigen interpretatie mee aan te vullen. Het gaan hierom:

The Worm, gespeeld door Orlando Jones is de oudere broer van Dixon. Er is een scéne waar hij Dixon - die aan het tv kijken is - op de rug tikt. Hij is de moordenaar van de persoon in de kast. Wanneer de kikkerregen afgelopen is zien we ook het pistool van Reilly uit de lucht vallen. Dit vond ik zo'n fantastische scéne. Maar eigenlijk is het The Worm, die het pistool uit zijn auto gooit, voor de voeten van Reilly, omdat hij dat pistool had, nadat Reilly 'm kwijtraakte. Het mooie van het verwijderen van deze scéne is het feit dat je ook kunt denken dat de profeet Dixon controle heeft over de gebeurtenissen en als broertje van The Worm het pistool in bezit had en er dus ook voor gezorgd heeft dat die samen met de kikkers uit de hemel kwam vallen. Pfoeh, wat is dit toch een fantastische film.

Hiernaast zijn er veel bijbelverwijzen naar Exodus 8:2. In dit bijbelstuk staat geschreven dat een gebied geteisterd zal worden door kikkers als er niet wordt geluisterd naar de woorden van God. Deze plaag gebeurde in de bijbel als straf van God voor de mensen omdat ze afdwaalden van het rechte pad. Zo gebeurt dit ook in Magnolia. Althans, zo kan je het invullen. Hier nog een paar weetjes tot betrekking met Exodus 8:2. Hier wordt aangegeven hoevaak de nummers 8 en 2 wel niet terug te vinden zijn in de film. Voor velen het bewijs dat deze film wel degelijk te maken zou moeten hebben met deze bijbelverwijzing. Anderson hoorde zelf pas hiervan, nadat hij de film maakte, dus daarom doet dit mij zelf minder dan het voorgaande, maar leuk is het wel:

• weather forecast: 82% chance of rain

• a gambler needs a 2 in blackjack but gets an 8

• the coil of rope when the boy commits suicide

• the first temperature reading

• the movie poster at the bus stop on Magnolia Blvd

• the placard on the hanged convicts

• Jim Kurring’s box number at the date hotline

• Sydney Barringer’s mother and father’s apartment number is 682

• the forensic science convention starts at 8:20

• Delmer Darion flips over a stack of cards to reveal the 8 through 2 of diamonds

• right after Jim Kurring sees Donnie Smith climbing up the building, you can see a flash of a sign on the side of the road that says “Exodus 8:2″ (it’s visible again when the frogs fall and hit Kurring’s car)

• the number on the firefighter’s plane.

• in Marcy’s mugshots, her criminal record number is 82082082082

• in the bar scene there is a chalkboard with two teams, the frog and the clouds, the score is 8 to 2

• spray painted on the cement as graffiti next to the boy.

• member of the game show crowd holds a placard with Exodus 8:2 written on it

• the kids were two days away from entering their eighth week as champions.

• Quiz Kid Donnie Smith won his 100 000 dollars on 28 April 1968

• The first two numbers of the Seduce and Destroy Hotline (1-877-TAME-HER) are 82.

• one of the hanged men has the 82 on his clothes

• Jim says he gets off work at 8:00, and Claudia suggests they meet 2 hours later for a date

Er valt zoveel uit de film te halen. Prachtig ook dat we deze quote: We may be through with the past... but the past is not through with us! uit de mond van verschillende karakters horen. Weer zo'n sterke line die ervoor zorgt dat alles op zijn plaats valt voor mij. Je moet er wel even over nadenken en zelf moeite willen doen voor de film, anders werkt het allemaal niet. Mjah, dat is ieder voor zich. Ik vond buiten dit om, alles ook fantastisch. De muziek, montage, maar ook de manier waarop Anderson met de camera de hoofdpersonen achtervolgt. Hoe de camera door deze film heenvliegt is gewoon prachtig, maar dat is alles gewoon.

@HarmJan: "Deze plaag gebeurde in de bijbel als straf van God voor de mensen omdat ze afdwaalden van het rechte pad"

ik dacht dat die straf was omdat de farao de slaven niet wou vrijlaten.

Verder bedankt voor de verhalen en dingen, ik begin hem beter te begrijpen en meer te waarderen, en ik zal hem zeker nog een keer kijken

Dat komt in principe op hetzelfde neer toch? In dat geval was het de Farao die van het rechte pad afdwaalde Voor de rest gewoon weer gaan zien deze film. Herziening deed voor mij ook zoveel meer dan de eerste kijkbeurt.