Magnolia (1999)

Ik begon mijn eerste kijkbeurt ook met een mager voldoendetje maar ging toen al snel naar 4,5 en nu na vier maal hem gezien te hebben is ie niet meer weg te denken in mijn 5* lijst. Magistrale acteerprestaties (sowieso vindt ik dat Anderson alles uit zijn cast haalt. Kon zelfs Wahlberg uitmuntend laten acteren.) Ook een magistrale bijdrage van Aimee Mann trouwens, nooit heeft muziek zo'n meerwaarde gehad in een film.

Dit leek me al typisch zon film die je meer gaat waarderen na herkijkbeurten. Hij gaat mijn kast in, zal er ooit echt nog wel uitkomen.

Wise Up vind ik (wel dankzij deze film ) één van de mooiste nummers ooit. Prachtig. Ook de andere songs van Mann zijn geweldig, inderdaad een fenomenale bijdrage.

Nu dan toch eindelijk een keer gezien, maar moet zeggen dat ik zeer teleurgesteld ben.

Ik snap niet dat deze film zo hoog aangeschreven staat. Waarschijnlijk omdat Tom Cruise er in meespeelt en omdat de film oscars heeft gewonnen, gaat men automatisch hoog stemmen.

Als ik over het geheel moet oordelen, vind ik dat de film met sommige scene's (vooral het begin) heel chaotisch overkomt en andere scenes zijn veel te irritant, met name die van Tom Cruise.

Daar komt ook nog bij dat het me niet lukt om continu mijn aandacht bij de film te houden, omdat deze simpelweg gewoon niet genoeg inhoud heeft.

Als ik in dit zelfde soort filmgenre zou moeten kiezen, zou ik toch eerder voor Crash, American beauty of Pulp Fiction kiezen. Deze zijn naar mijn mening veel boeiender en hebben veel meer inhoud dan deze veel te hoog gewaardeerde film.

Maarja, ieder zijn smaak natuurlijk Bij mij gaat ie in ieder geval de kast in en zal daar nooit meer uitkomen.

Gebrek aan inhoud heeft Magnolia zeker niet nee. Of het boeiend is, dat is een 2e. Dat is persoonlijk.

De laatste song, "Save Me'', is ook schitterend!

HarmJan had gelijk, na herziening nog veel en veel beter! Regie uitstekend, subliem acteerwerk, en het einde valt ook veel beter op z'n plek.

4*-->4,5*

Toch wel een hele bijzondere film. Film begint eest met een voorwoord van hoe toevallig sommige dingen kunnen gebeuren. En dat word ook op zo'n leuke wijze neergezet en het is ook gewoon haast onmogelijk. Daarna begint het verhaal en we krijgen te maken met een hele vracht personages. We beginnen eerst met die Nerderige quiz-master, naar diverse relaties en uiteindelijk ook de cabaretier Tom Cruise die me toch ook weer een schitterende (lange) bijrol weet neer te zetten. Al is het grotendeels een interview wat hij moet spelen. Ook is het echt de hele film door puzzelen geblazen, aangezien al die 20 personages tot een verhaallijn komen. Ik ben er eigenlijk nog steeds niet helemaal uitgekomen: Wat ik er uit heb kunnen halen: Die politieagent is dus later die ene vader van die Frank (Cruise) die op sterven ligt. Wat ik ook een hele sterke scene vond was inderdaad dat Cruise na al die jaren zijn vader weer ziet op zijn sterfbed en hem helemaal begint te vervloeken en uit te schelden vanwege de vader zijn overspeligheid in het verleden en hoe schoftig ie met de familie omging. In het begint is Frank dan nog wel vervult met haat, maar uiteindelijk krijgt ie wel de tranen in de ogen naderhand. Zo'n mooie scene.

Maar om het over dat hele gepuzzel te hebben. Het is de ene keer een soapachtige sfeer, andere keer lijkt het komisch en de andere keer weer spannend. Gewoon een hele wisselende sfeer. En dan krijgen we ook nog te maken met die kikkerregen dat ook heel veel schade aanricht. Hoe bizar. Vond ik toch ook wel een van de meest bijzondere momenten in de film. Maar toch vraag je je af: wat voor boodschap wil de regiseur geven met die kikkerregen?

Film waar je na 2 weken nog steeds niet helemaal uitkomt. Je kan dit wel een beetje vergelijken met Lynch kwa verhaal maar niet kwa duistere sfeer. Magnolia word juist op een hele andere manier verteld. Al is dit toch echt wel malen ingewikkelder dan een gemiddelde Lynch-film. Zeer bijzondere film.

4,5*

Over toeval gesproken:

Rokugatsu no Hebi (2002)

Alternatieve titel: A Snake of June

geplaatst: vandaag 15:57 uur

Storm (2005) (I)

geplaatst: vandaag 15:47 uur

Magnolia (1999)

geplaatst: vandaag 15:37 uur

Zag net dat ik toevallig om de tien minuten een stem plaatste. Nu maar wachten op de kikkerregen vannacht.

Er bestaat een naam voor films als Magnolia: pretentieuze troep. Gelukkig hou ik wel van pretentieuze troep, en Magnolia viel dan ook zeker in de smaak.

Veel van de lof die regissuer Paul Thomas Anderson krijgt voor deze film, is in mijn ogen dan ook geheel terecht. Het is knap hoe hij een film heeft weten te maken die drie uur duurt en toch geen seconde verveelt; hoe hij talloze verhaallijnen uit weet te zetten, zonder dat er ook maar één bij zit die minder interessant is; hoe hij het voor elkaar heeft gekregen dat al acteurs in deze film op de top van hun kunnen lijken te spelen; hoe hij elk muziekstuk op prachtige wijze samen laat vallen met zijn beelden; hoe deze beelden zijn geschoten - lange, trage, adembenemend mooie shots -... Deze film lijkt dan ook welhaast perfect te zijn - afgezien van de iets te lange proloog en de erg rommelige introductie van de personages in het begin -, ware het niet dat ik ondanks alle schoonheid die Magnolia tentoonstelt met een enigszins leeg gevoel achterblijf.

Paul Thomas Anderson beloofde namelijk dat het toeval geen toeval bleek te zijn, en beweerde daarmee indirect dat alles met een reden gebeurt. Dat zou moeten betekenen dat alle verhaallijnen op het eind op magistrale wijze samen zouden moeten komen, om in een orgie van magie de kijker te moeten overweldigen met een of ander hartverwarmend sentiment. Dit blijft uit: enkele personages ontmoeten elkaar, andere dan weer niet. Waar Magnolia uiteindelijk nou naartoe wil gaan, is mij onduidelijk: de film beschrijft een dag uit het leven van een veelvoud aan individuen, maar zodra de dag ophoudt, houdt het verhaal ook op. Het toeval bestaat niet? Ik kan mij niet onttrekken aan het gevoel dat ik drie uur lang naar toevalligheden heb gekeken, totdat de Anderson besloot dat de film nu wel lang genoeg had geduurd.

Ik ben er niet helemaal uit of dit werkelijk een minpunt is of niet. Dat is namelijk wel het knapste wat Anderson voor elkaar heeft gekregen: de film zit zó goed en doordacht in elkaar, dat ik eerder geneigd ben eventuele tekortkomingen van deze prent te wijten aan onbegrip van mijn kant, dan aan een gebrek aan afwerking aan de kant van Magnolia. Tja, iets dergelijks heb je nu eenmaal algauw met pretentieuze troep, als die zo goed is gemaakt als deze film.

3,5*

Lol, dat liedje is de enige reden dat ik de film nog een keer ga herzien. 3,5 nu omdat er scenes waren die niet helemaal boeiden (de eerste keer dat ik hem zag, een jaar of anderhalf geleden)

Een drama, maar wel een waar je om kan lachen, met Tom Cruise als de dubieuze televisie goeroe. Er gebeuren de meest vreemde dingen die je niet kan voorspellen.

Leuk om in Zomergasten hier een scene van terug te zien. Vond het destijds een fantastische film en ben er zelfs nog een tweede keer voor naar de bioscoop gegaan. Ik weet nog dat de 3-uur-en-1-kwartier voorbij leken te vliegen. Het verhaal van de symboliek (82) zal hier wel uitgebreid uit de doeken zijn gedaan inmiddels, maar ik vond dat toch wel opmerkelijk.

Binnenkort maar eens de DVD bestellen en hem een derde keer gaan bekijken.

Ja, maar ik vond het niet één van de sterkste scenes uit de film gekozen door Carice.

Inderdaad. Sterker nog, nu ik 't terugzag vond ik het eigenlijk maar een weinig indrukwekkend stukje film. Of Carice van Houten is gewoon indrukwekkender om naar te kijken, dat kan ook

Maar volgens mij is Magnolia ook echt een film die je in zijn geheel moet zien, want toen ik 'm 'gewoon' keek was het wel een erg overtuigende scène.

Goeie

Toch wel een erg mooie film. Had alleen een beetje moeite om erin te komen. Was reeds de derde keer dat ik hem opzette en de eerste keer dat ik hem heb afgekeken. Maar als de film eenmaal op gang is, is hij meer dan de moeite waard. En de lange speelduur is ook eigenlijk wel goed om de het toch niet geringe aantal personages allemaal goed te leren kennen.

Halverwege dacht ik wat een deprimerende film is dit. Gaat alleen maar over ellende. Het continu switchen van de ene misére naar de andere. Ik vond het zwaar om naar te kijken. Nadat ik hem helemaal had afgekeken kon ik niet anders concluderen dat het een hele mooie, aparte film was. Met waanzinnig goed acteerwerk. Jezus wat kan die Cruise spelen zeg. De overgave. Zijn gezicht als de journaliste hem langzaam ontmaskert. Het moment als hij zijn vader ontmoet. Hele grote klasse.

hmm.. Net als zovelen hier weet ik ook niet echt wat ik van deze film moet maken, geweldig acteerwerk (zelfs van Cruise!), mooie sfeer en vol verwachting van het einde. Maar ik kon mijn aandacht er moeilijk bij houden en mijn ogen gleden iedere keer weer naar de klok.

Het was pas naar het einde toe dat de film mij ook echt ging boeien en vond het prachtig hoe iedere relatie zich ontwikkelde.

Ik vind de film nu een 3 waard omdat ik alleen (een groot stuk) het einde wist te waarderen en het acteerwerk.

Maar ik zal Harm Jan Stegema zijn tip onthouden en bekijk hem over een jaartje ofzo nog eens.

PS. De muziek was ook prachtig ja.

Dit is een van de beste films die ik me kan voorstellen mits je in de juiste stemming zit. Lekker half liggend op de bank met van alles en nog wat erbij, je ziet hoe dingen ontrafelt word. Het gang verloopt lekker vlotjes maar op tijden ook wat sloom. Alles regelt voor de juiste build-up tot het einde je verrast. (en jeetje wat een einde!). Een geweldige en uitstekend originele film dat serieus iedereen wel eens een keer gezien moet hebben! Een welverdiende 4,0.

Mooi. Ingewikkeld. Moet hem vaker zien. Gebeurt veel. Enige goede rol van Cruise. En dan het blik goede acteurs, Macy, Moore, Hoffman, Reilly. Goede muziek. Even blijven zitten na afloop.

Toeval bestaat niet?

tja..een van de apartste films die ik ooit heb gezien. Stond al een tijdje op mijn must-see list maar keek een beetje tegenop vanwege de lange speelduur. Aan het begin wist ik echt niet wat ik ervan moest verwachten. De film ging van het ene verhaal naar het andere. Acteerwerk was wel erg goed. Aan het begin snapte ik er ook niks van maar destelanger de film bezig was vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Maar ik moet deze film vaker opzetten wil ik het volledige verhaal echt te begrijpen. Ik had wel zoiets van toen de film 2 uur bezig was zoiets van: he? hij duurt nog maar een uurtje. Hij duurde naar mijn gevoel echt kort. Maar goed het was een goede maar erg moeilijke film die ik vaker moet zien om er echt een oordeel over te geven.

Bij tijden kalm en behapbaar maar af en toe zo stormachtig als een wervelwind.

Magnolia wist mij vooral te grijpen door het tempo, soms geduldig en soms gejaagd. Zo vliegt een dag uit het levens van de hoofdpersonages aan je voorbij, hun onderlinge verbintenis en diens onwaarschijnlijkheid herbergt een diepere boodschap over het lot en het toeval. Anderson maakt met betrekking tot die thematiek meer vragen dan antwoorden en geeft de film hierdoor een vrijblijvend karakter: 'Denk ervan wat je wilt'.

Een meesterwerk, onovertroffen in zijn narratieve vorm.

Overweldigende film. Heb 'm pas 1 keer gezien, maar dat zal vaker moeten gebeuren om het geheel te kunnen laten landen. Lijkt vooraf een lange zit, maar de tijd vliegt bij dit soort kwaliteitsfilms.

De film kon mij niet erg boeien, de personages wekten bij mij geen sympathie. Vond hem vrij lang duren en betrapte mij erop nogal veel naar de display te kijken (hoever zijn we al??)

Helaas voor mij niet de topfilm zoals velen hier omschrijven, waarschijnlijk gewoon niet mijn ding...

Geweldige Film van een Paul Thomas Anderson zonder twijfel een van de origineelste, vernieuwende regisseurs van deze tijd.

Magnolia een geweldig meesterwerk dat je bij je strot grijpt en niet meer loslaat. Heb deze film al een aantal keren gezien en voor de eerste keer toen ik ongeveer 14 was en toen was ik al erg onder de induk van deze film. Vele jaren later weer teruggevonden opnieuw bekeken en compleet omvergeblazen door deze film.

Het is een mozaiek film en persoonlijk vind ik deze het beste in zijn soort. Een film met meerdere verhaallijnen die op het einde met elkaar verbonden worden of kruisen. Daarom vind ik het einde met de kikker regen echt onvoorstelbaar goed. Je verwacht dat de personages op het einde met elkaar te maken gaan krijgen en dat doen sommige ook. Maar wat je nooit verwacht is kikkers die uit de lucht vallen.

En daarbij een geweldige passende soundtrack die de film naar een nog hoger niveau tilt. Acteerwerk is geweldig van alle acteurs. Maar het beste is de schokkende originaliteit die door de hele film te zien en te voelen is. Al met al een geniale film.

5+

Die kikkers zie je inderdaad met geen mogelijkheid aankomen. Tenzij iemand op MovieMeter 't even voor je spoilt