That's Entertainment, Part II (1976)

Met een half oog naar gekeken vanmiddag en bij de gedeeltes van Spencer Tracy en Katherine Hepburn met twee hele ogen. Wat jammer toch dat hun films zo slecht te verkrijgen zijn in de videotheken. Zouden we niet eens met z'n allen een lobby op touw kunnen zetten bij een of andere televisie-omroep?

Elke lobby voor Spencer Tracy is meegenomen.

Deze, nummer 2, was eigenlijk nog wel redeijk van opzet. Voor de rest niet veel anders dan deel 1 en soortgelijke films. Zo passeert een gigantische sterrenparade de revue. Die MGM-filmmaatschappij was natuurlijk ook wel een hele grote met name in de jaren '50 vanwege hun vele musicals. Het is dan ook terecht dat ze een soort van The best of - films hebben samengesteld. Beetje triest dan ook te constateren dat er van die hele MGM niet veel meer over is.

Fred Astaire en Gene Kelly praten de boel aan elkaar. Vaak zijn die fragmenten wel wisselend, maar goed voor een keer kijken kan het geen kwaad. 3.0

Knappe collage van entertainment-hoogtepunten uit de Amerikaanse filmwereld.

Uiteraard genietbaarder voor iemand die er ergens herinneringen mee beleeft.

Aankondigers Gene Kelly en Fred Astaire zijn natuurlijk het sterkst vertegenwoordigd maar er is mooi evenwicht tussen uitsluitend zang- en dansnummers. Judy Garland bijt ook een flink stuk van de taart af, ook de jonge Frank Sinatra en het is prettig Jimmy Durante, wiens stem vandaag nog geleend wordt voor een actuele reclameboodschap (!), aan het werk te zien.

Genietbaar.

Nou ik hem toch nog maar eens bekeken, hoewel het niet de bedoeling was. De eerste film is toch wat beter (gebleven). Er is nog een derde film, waarin, net als deel 1, weer wat meer mensen gaan vertellen over the good old days.

Nu zitten we opgescheept met Astaire en Kelly, ouwe lolbroeken, die al zingend en pratend de fragmenten aan elkaar lullen. Het is een terugblik met de geschiedenis en de sterren van deze filmmaatschappij. Met dat gedans vooraf duurt het alweer erg lang voordat ze nou eens van start gaan. Het historische filmmateriaal/montage ziet er goed uit voor 1976. Tegenwoordig is alles weer extra digitaal opgepoetst. Het zal destijds ook wel een hoop werk zijn geweest. Maar handige mensen kunnen allerlei fragmenten naar eigen smaak van YouTube afhalen en monteren en dan heb je hetzelfde resultaat en misschien wel beter. Dat was toen natuurlijk nog niet.

Deze compilatie is erg onevenwichtig, met lange en korte fragmenten. Het kwam bij mij erg verouderd over en bovendien was het merendeel van... gaap.... het zal wel. Dat Astaire/Kelly daar zo lovend over doen, mij kon het weinig boeien.

Ook voor deze film geldt, leuke reclamefilm of als opstap om die films als geheel te gaan bekijken. 2.0

Ook wel redelijk aardige compilatiefilm maar toch een heel stuk minder dan de eerste. Dat komt ook omdat de beste scènes in die film al te zien zijn en ook een stuk rustiger wordt gepresenteerd. Naast aandacht voor musicals ook aandacht voor komedie en drama.

Ook hier weer, handig zo'n lijst bij IMDb alleen de volgorde klopt niet. Zeer veel oninteressante scènes.

De minste van de drie, al ben ik er nog steeds wel tevreden mee dat ik ze alle drie bij Amazon heb weten aan te schaffen, nog net voor de Brexit.

De dvd heeft alleen Engelse ondertitels maar de vele liedjes zijn eveneens ondertiteld.

Fred en Gene presenteren the best of MGM, hoewel ik nergens (Wiki, IMDb) heb gelezen dat ze zelf er mee hebben bemoeid met de compilatie, ook al wordt er best veel aandacht aan de films besteed waarin ze zelf hebben gespeeld.

De film start veelbelovend maar wordt dan minder maar na 40 minuten wordt het een heel stuk beter, met de cartoons wordt het weer minder.

Heel vreemd is dat er geen lijn zit in de film. Eerst tonen ze wat uit een film maar later komen andere gedeelten uit dezelfde film weer aan de orde. Eerst vooral veel dans/muziek, dan kort komedie, dan over componisten, dan één van de hoogtepunten komt Frank Sinatra aan de orde, dan volgt weer drama/komedie, dan over Parijs, dan cartoon, dan Annie get your gun dan Tracey/Hepburn, aan het einde volgt nog Esther Williams, wat een stuntvrouw was ze.

Ach misschien was dat ook niet de bedoeling. Films waren in die tijd heel anders, gewoon om mensen te entertainen meer niet toch?

Wat wel goed is dat zowel Astaire en Kelly vertellen uit welke film de scène afkomstig is. Wel zijn sommige gedeelten veel te kort en andere gedeelten weer veel te lang. Er zit hier en daar wat curiositeit in de film. Het middelste gedeelte is het beste, maar anders dan de andere twee films toch nog steeds niet voldoende voor mijn favorietenlijst. 3.0/4.0/3.0