The Man Who Wasn't There (2001)

Ontzettend knap gemaakte in jaren '50 stijl gefilmde sfeervolle film.

Billy Bob Thornton verdient wat mij betreft een oscar. Het is bijna een running gag als hij weer een sigaret opsteekt. Verder toch veel om te lachen.

Op driekwart van de film vond ik de film wat minder boeiend worden en ik had een ander einde verwacht.

prachtig gefilmd. ijzersterk geacteerd. het zijn begrippen die bij een Coen film niet meer opgemerkt hoeven te worden. toch blijf ik me verbazen over de ongekend hoge originaliteit, de briljante karakters en het oog voor detail. want ook dit zijn aspecten die eigenlijk elke Coen film heeft. bij elke film die ik van de broers zie, denk ik ‘nu zal ik toch wel een mindere film te zien krijgen’, want ik kan me niet voorstellen dat ze alleen maar goede films hebben gemaakt. toch heb ik nog geen film van hun onder de 4 sterren weten te beoordelen.

een aantal erg grappige momenten die er uitsprongen: * Tolliver die Crane probeert te versieren. * het brave meisje dat een soort van nymfomane blijkt te zijn (briljante scène ---> die pijp scène in de auto)

humor werd afgewisseld met erg ontroerende momenten: het beeld van eenzaamheid en het trieste einde deden met toch wel wat.

verder was de moordscène op Big Dave bijzonder mooi in beeld gebracht.

omdat de film niet de gehele speelduur mijn aandacht wist vast te houden 'slechts' 4 sterren.

Leuke film, die gedurende de hele speeltijd weet te boeien.

De humor is zeer droog (lees aangenaam), het Ed character subliem. Verder is de film mooi afgewerkt, al blijkt echte genialiteit ver te zoeken. Gewoon een zeer degelijke film die leuk om volgen is en makkelijk verteert.

De 4* sterren stonden klaar, maar door de rol van Johanssen toch maar een half sterretje eraf. Het enige element in de film waar ik me echt aan geërgd heb. 3.5*, beste Coen, en leunt dicht tegen de 4* aan.

Coen die schitterend begint maar naar het einde toe iets aan kracht verliest. Billy Bob is briljant en het stemmige zwart-wit voegt veel toe, binnenkort maar weer eens herzien (een Coen marathon in de vakantie... klinkt goed).

3,5*.

Film-noir nieuw leven inblazen door middel van een heuze ode eraan klinkt geweldig, maar ik had zo mijn bedenkingen toen ik las dat het tegelijkertijd ook een komedie bleek te zijn. Stom van mij om te denken dat de gebroeders Joel & Ethan Coen daar geen raad mee zouden weten.

Het (zwarte) komedie gehalte lag er gelukkig dan ook niet dik bovenop, alhoewel ik zo nu en dan hartelijk heb moeten lachen. De humor kwam vooral van het nogal zwijgzame personage Ed Crane, geweldig vertolkt door Billy Bob Thornton, wiens zwijgen vaak de hoofdreden was tot een glimlach.

Naast de verfijnd uitgewerkte komische noot in de film doen de Coen's ook een goede zaak, wanneer het aankomt op het nabootsen van de zo goed als verdwenen film-noir. Ed Crane is een nihilistische kettingroker wie verstrikt raakt in een moordspel. Dit, in samenvoeging met de femme fatale en de stijlvolle gestileerde zwart-wit beelden (denk ook aan de zwevende rook) brengt bij mij het vertrouwde film-noir sfeertje omhoog.

The Man Who Wasn't There is een zeer geslaagde film-noir, geheel voorzien van een topcast (Thornton, McDormand, Gandolfini, Johansson), waar de gebroeders Coen compleet hun eigen draai aan gegeven hebben. Je hoeft geen pure liefhebber van de film-noir, dan wel zwarte komedie te zijn om dit prachtwerk te kunnen waarderen.

Voor nu 4.5 sterren, maar het is heel goed mogelijk dat dit na herziening een verhoging betekenen zal naar de jackpot.

Geweldige film. Het is al eerder gezegd, maar visueel is het een plaatje. Daarnaast ook een prachtige rol van BBT. Fisherking zei het al een paar pagina's terug: Je voelt gewoon de leegte van het leven. En dat bij een man die zo weinig woorden gebruikt. Daarom vond ik het einde zo mooi:


I dont know where I'm being taken.

I don't know what waits for me, beyond the earth and sky. But I'm not afraid to go.

Maybe the things I don't understand will be clearer there, like when a fog blows away.

Maybe Doris will be there.

And maybe there I can tell her

all those things...

...they don't have words for here.

Schitterend. 4.5*

Voor mij de 2e ziening van The Man Who Wasn't There.

De eerste was in de bios.

Billy Bob doet helemaal niets en is toch fantastisch.

Een prachtig gestileerde film met diepe betekenis. Ten minste, dat denk ik bijna zeker te weten. Alleen, ik heb 'm nog niet helemaal door .

Een schets van hoe absurd het leven kan lopen... En de wanhoop van een leven niet juist geleefd.

Het belangrijkste: de kwaliteit druipt van deze film af. Een traktatie.

(er schiet me nog te binnen: fijne absurde humor! Film is prima gemonteerd, er valt een hoop te gniffelen.)

Verrassing.

Sfeer, muziek, voice-over, humor Mijn aandacht verslapte wel redelijk vaak, door bepaalde niet boeiende aspecten. Toch een hele aangename film, zeker als je bedenkt dat dit pas de tweede voldoende voor de Coens wordt uit 7 films.

3,5*

Oef... verschrikkelijke tegenvaller.

Vooropgesteld: ik houd wel van de films van de Coen-brothers. Deze zijn over het algemeen altijd (heb NCfOM overigens nog niet gezien) lekker vlot en vermakelijk. The Big Lebowski,O Brother, Where Art Thou? en Burn After Reading zijn stuk voor stuk films die lekker wegkijken en een hoog entertain-gehalte kennen.

In The Man Who Wasn't There besluit kapper Ed Crane (Thornton) in een deal te stappen om zo te proberen rijk te worden. Om aan het startgeld te komen, besluit hij 'Big Dave' te chanteren die een heimelijke affaire heeft met Ed's vrouw. Dit blijkt achteraf een weinig verstandige beslissing.

Het grootste probleem was dat de film niet echt boeiend was. Het ging, in tegenstelling tot andere Coens, allemaal veel te traag. Daarnaast heb ik eigenlijk gewoon te weinig gelachen. Waar ik normaal regelmatig moet gniffelen en soms zelfs schaterlachen om de humor van de Coen-brothers, vond ik dat hier allemaal maar heel erg schamel. Er viel weinig te lachen. De film kabbelt wat voort, en hierdoor mist deze vaak zijn effect.

Positief puntje is de rol van Thornton. Hij zet Crane echt als een heerlijk cynisch, droog mannetje neer. Leuke rol!

De film begon voor mij pas op gang te komen gedurende het laatste kwartier. Dit is echter veel te laat en dat maakt The Man Who Wasn't There een behoorlijke teleurstelling. In mijn ogen Coen's minste die ik tot nu toe gezien heb.

Een van de betere Coens.

Sfeervolle film met een goed script en een excelerende Billy Bob als apathische echtgenoot/kapper/pechvogel. Cinematografisch bij vlagen erg overtuigend, mooie scenes in het celletje met die lichtinval van bovenaf. Verder een hoop leuke gevatte opmerkingen van Thornton in voice-over vorm die goed vielen. Jammer dat het laatste halfuur de fut er wel een tikje uitwas.

3.5*

Knappe film ! De Coen-broers besliste eens een andere weg in te slaan en het werkt.

Het deed me eigenlijk deugd dat z'n films nog gemaakt kunnen worden. De heerlijke, sfeervolle film-noir met veel sigarettenrook. Zelfs in de voice-over kun je Ed horen roken, erg knap gedaan en sfeervol. Volledig gedragen door Billy Bob Thornton die met Ed een prachtig personage neerzet. Met James Gandolfini heb ik me weer goed vermaakt, die man brengt altijd swoeng in zijn karakters.

Maar toch... ook de mooie muziek kan er niet veel aan verhelpen dat dit gewoon een goede film is zonder veel meer. Hier en daar verging de aandacht toch een beetje vanwege het trage tempo en de humor mist toch opnieuw. Hier en daar wel eens een glimlachje maar daar blijft het bij.

3,5*

Goede Coen, met een uistekende Billy Bob Thornton. Ik zie hem sowieso wel graag acteren, en dan vooral in Bad Santa. Mijn 4e Coen, en wederom een goede. Waar ik me prima heb mee vermaakt.

De Coen's leveren weer een mooi stukje cinema af. Er zitten scene's in die een pareltje voor het oog zijn. De term Film-Noir ben ik niet erg bekend mee, maar het beviel me. De grijzige filter stoorden me totaal niet, maar creëerden eerder een soort sfeer.
Billy Bob Thornton hielp ook mee aan het creëren van de sfeer, en hij draagt deze film dan ook. De andere rollen zijn ook leuk, maar Thornton schittert hier. Ook al heeft hij geen uitstraling als een George Clooney toch heeft hij iets.....

De bijrol van Michael Badalucco is leuk, en we zagen hem ook bij "O Brother.....". Scarlett Johansson als jonkie(19) is een welkome verrassing, en speelt hier in haar eerste echt grote film naar mij idee. Met de hele cast zit het eigenlijk wel goed.

Het probleem met het grotere publiek is denk ik het tempo van de film. De meesten zijn dit niet gewend van de Coen's. Maar ik kan heerlijk wegdromen in zijn film. En voor ik het weet is de film voorbij. En de manier waarop het tempo word gebracht is uitstekend.

Het script is ook degelijk, met een aardige plotwending. Deze film had voor mij wel een bevredigender einde als "NCfOM" en "A serious man". Waar ik vrij weinig mee kon. Ik zou deze film alleen niet beschrijven als een komedie. Ik moest wel glimlachen om een aantaal dingen. Maar zoek voor komedie niet bij deze film.

Nogmaals mijn 4e Coen, en van het tijdperk 2000-Nu moet ik alleen nog Burn After Reading zien en The Ladykillers. De 2 grote films van de Coen's moet ik nog zien .

Een ruime 3.5*, mischien vier sterren bij een herziening want ik twijfelde erg.

Mijn laatste Coen die ik nog moest zien en dit behoort gelukkig tot hun betere werk. Heerlijk om te zien dat de Coens een keer voor een film-noir opzet hebben gekozen met de daarbij behorende zwart-wit beelden.

De sfeer is erg sterk met prima, vaak rustige bijpassende muziek en af en toe erg fraai geschoten plaatjes. Billy Bob Thornton is een uistekend acteur en dat bewijst hij ook in deze film als de niet veel zeggende Ed Crane, een ietwas mysterieus maar tevens erg boeiend personage. Ook blijft het om Frances McDormand weer is te zien, al is haar rol hier iets beperkter dan in enkele andere Coen films.

Maar verder niets dan lof. Het verhaal is leuk, interessant en onvoorspelbaar, al zakt de film in de tweede helft een tikkeltje in. Daarnaast heeft de film nog wel een diepere betekenis, die misschien bij een herziening nog wat beter tot zijn recht komt. maar een fijne film dus en oprecht jammer dat ik nu alles van de Coens gezien heb en even niets meer van hen heb om naar uit te kijken.

4,0*

Bij lange na niet mijn favoriete Coen film, de film mist de altijd presente gekke personages en een schoot humor. Iets wat de film in mijn ogen uiteindelijk niet top maakt omdat het film-noir sfeertje mij niet helemaal pakt.
Zoals verder in de Coen films is alles wel weer tot in de puntjes verzorgd. Mooi acteerwerk, een script dat weer goed in elkaar zit en het camerawerk is weer om te smullen, vooral bij dat auto ongeluk.

Geen topper, maar verder ook niets wat ook mijn 1 na laatste Coen op het lijstje van een onvoldoende weerhoudt.

3*

Super film weer van de Coen Brothers =) Nu ik snap waarom mensen hem niet kunnen indelen in de sectie komedie maar ik lag toch wel op momenten in een deuk vooral de scene met die tolliver..hoe stom kun je zijn maar ik denk dat die scéne meermals aangebracht is..

Super geacteerd door Billy Bob, een karakter die zijn woorden zo min mogelijk verbruikt..in tegenstelling tot zijn collega's in de kapperszaak..die niet konden stoppen met lullen..

Zeer goed gefilmd trouwens...op momenten dacht ik echt dat ik naar een film noir aan het kijken was..de silhouetten die volledig in het zwart zijn en je praktisch de personage zijn expressies niet beziet...

Nee,zeker een aanrader =)

Erg mooie film.. raar eigenlijk dat ik hier zo lang mee gewacht heb. Een fatalistisch en boeiend verhaal, en bij de scenes waarin weinig gebeurt word je alsnog meegezogen door de zwart-wit fotografie en de lichaamstaal van Thornton. De voice over werkt ook goed mee moet ik zeggen.

Het script is sterk vanwege enkele verrassingen die telkens het tempo eventjes opschroeven waarna het film-noir sfeertje weer de overhand neemt. De plotwendinkjes zijn precies voldoende en gelukkig niet onnodig complex. Typisch ook dat de hele boel in gang is gezet door één stomme fout en dat allerlei toevalligheden Crane de das om doen en hem in situaties brengen die normaalgesproken ver van hem afstaan.
Een lijn die de Coens vaker volgen en het werkt weer erg goed.

De bijrollen maken het vrij luchtig en eigenlijk ook Cranes houding (rare mix van nors, koel en nonchalant). Alleen de stomerijman en de pianolerarer vond ik net iets té... of zo'n té dikke verwijzing naar The Godfather.. Maar dat zijn kleinigheidjes die niet opwegen tegen de rest, zoals alleen al de barst in de ruit of het contrasterende felwitte einde. Vind The Man Who Wasn't There uiteindelijk wel tot de stuk of 5 beste Coen-films behoren.

Een zeer intrigerende en vooral opvallend stijlvol gefilmd drama/komedie die met gemak door de sterrencast boeiend en op niveau gehouden wordt.

Thornton laat zien een veelzijdig acteur te zijn met een prachtige mimiek. De mooiste scenes zijn die zonder dialoog waar de acteurs en de mooie shots voor zich spreken. Ook McDormand en Gandolfini dragen in hun kleinere rollen bij aan sfeervol verhaal met drama en genoeg te glimlachen zoals een Coen-film behoort te zijn. Niets absurds zoals zijn meeste films maar ingetogen, mysterieus en uiterst sfeervol.

Ik was aangenaam verrast.

3,5*

Eens herbekeken en nog steeds weet The Man Who Wasn't There me niet helemaal te overtuigen. De vormgeving is stijlvol, de acteurs doen het prima en tot ongeveer een half uur van het einde zat ik ook wel te genieten. Misschien kwam het door de vermoeidheid, maar daarna ging het licht uit. Alsof de Coens hier hun eigen belofte niet konden waarmaken bij mij. De film blijft er uiteraard fraai uitzien, maar daarmee is wat mij betreft ook alles gezegd.

Niettemin uiteraard een vakkundig gemaakte prent en cinematografisch waarschijnlijk een van hun allerbeste.

3*

Mooi vormgegeven en leuk dat de Coens voor deze oude stijl hebben gekozen. Toch vond ik het over de gehele linie niet baanbrekend interessant en dat kenmerkt zich vooral in het vrij sirieuze plot. Een glimlach af en toe maar echt komisch werd het nergens. Rolbezetting is goed, al ben ik niet echt te spreken over Frances McDormand (zij hoort gewoon in Fargo thuis). Mooi om een kapper te volgen die iets spannends onderneemt in zijn rustige bestaan en waardoor hij uiteindelijk nog minder overhoud.

ben helemaal overtuigd van deze film! Eerlijk gezegd komt ie een beetje traag op gang, maar dat is meestal zo met die zwartwitfilms

Maar van zodra 'het' gebeurt komt de film in een stroomversnelling en zie je de wereld van Ed ineenstorten. Alle puzzelstukjes vallen in elkaar, en de film kent een 'mooi' afgesloten einde.

Misschien wel een punt van kritiek (hoewel...): het lijkt alsof de Coen Brothers met een vast teampje van acteurs werken. Als je nog niet zo lang geleden Fargo en Burn after Reading hebt gezien denk je van 'ah, die acteur doet weer mee'. Maar aangezien ze verre van slecht acteren is dat natuurlijk geen slechte keuze, en bijgevolg ook geen irritatie.

4*

The Coens strikes again and again.

Wat een toffe film. Neo-noir vind ik sowieso altijd wel genieten. Billy Bob speelt een typische rol voor zijn doen maar dat doet hij dan ook perfect. Constant paffend en ontzettend apathisch.

Niemand kan zo droog voor zich uit staren als Thornton volgens mij.

Gandolfini was ook genieten met een perfecte rol voor hem.

Het verhaal vind ik behoorlijk sterk waarbij je de hele tijd volgens mij pas naderhand komt te weten hoe het gegaan is. Een aantal interessante gedachtegangen waarbij het moeilijk te zeggen of het nou heel diep is of wellicht gewoon uit de mouw geschud.

Sterke voice-over en een geweldig einde.

4.5

Een Coen film kan er bij meestal wel in, dus deze ook eens geprobeerd. Qua genre is het een beetje een mengeling van drama en komedie, al is het komediegedeelte toch eerder subtiel. Het verhaal vond 'k goed en wist me de volledige speelduur te boeien. Qua cast konden we ook niet klagen, al is het vooral Billy Bob Thornton die de hoofdvogel afsteekt. Hij speelt erg serieus en erg goed.

Het is zeker geen alledaagse film, want de film speelt zich af in de jaren '50. In die tijd waren UFO's erg hip, dus mochten ze in deze film ook niet ontbreken.

'k vond de film de moeite om te bekijken. Oja, 'k heb de kleurversie bekeken, al schijnt de zwart-wit versie ook de moeite te zijn.

Goeie film over een kapper die de man chanteert waar zijn vrouw vreemd mee gaat. Het verhaal weet vaak genoeg verrassend uit de hoek te komen. Ook de hele jaren '50 look (waaronder het zwart/wit camerawerk) is zeker geslaagd. Ook de voice-over geeft de film de juiste sfeer. Een fijne cast die allemaal goed gestalte weten te geven aan hun personages. Maar het is allemaal wel erg intentioneel traag.

Alle dialogen waren verschrikkelijk traag, voortdurend onnodige stiltes en gestamel.

Dit is gewoon niet realistisch. Vond het zodanig storend dat ik hem niet heb afgekeken.

En voor dat zwart-wit zie ik eigenlijk ook geen reden...

jammer, ben beter van ze gewend, hoewel, ik vind hun films nogal wisselend.

Zojuist mogen genieten van deze kalme en beheerste film.
Persoonlijk heb ik veel waardering voor deze film, de Coen broers weten ook in deze film weer precies de juiste sfeer te zetten die past bij het scenario.

Desondanks snap ik wel dat mensen de film laag beoordelen. De beschrijving van de film maakt vermelding van het genre misdaad. Echter, gangbare misdaadfilms zijn veel sneller, dus als je daarop wacht kom je bedrogen uit. Om die reden zou ik het meer als alleen een drama beschouwen. Maar hoewel ik begrijp dat de film niet je genre is, verdient deze film geen lage beoordeling, daarvoor is de film te goed uitgedacht.

Wat me opvalt is dat de film repetitief is, namelijk het schema hoop en mislukking volgen elkaar telkens op gedurende de film.
[Denk aan(kans voor stomerij, -> de beste man verdwijnt)(de rechtszaak kan gewonnen worden -> doris hangt zichzelf op)(Birdie kan een carrière maken in de muziek - > ze heeft geen talent)(de deuren van de gevangenis staan open - >het is slechts een droom). Iemand met meer uitleg hierover?

Al met al, geen aanrader voor de ongeduldige filmliefhebbers!

Je moet het de Coens nageven: ze maken heel bijzondere films, die er heel gelikt uitzien en allemaal een bijzonder verhaal hebben. Probleem is dat het niet helemaal mijn smaak is. Deze film vormt daarop geen uitzondering.

Dit keer kreeg ik het gevoel dat ik naar buitenaardse wezens zat te kijken; mensen zonder gevoelens, zonder emoties (de woede-uitbarsting tijdens de rechtszaak daargelaten). En iedere keer als ik net gewend was een weer bijgestelde verhaallijn, maakte het verhaal opnieuw een haakse bocht. Kon ik weer opnieuw beginnen.

Ik moet erkennen dat de Coens tot in de puntjes verzorgde films maken, maar met uitzondering van Fargo spreken de verhalen mij doorgaans zo weinig aan, dat ik nooit de neiging krijg om zo’n film voor een tweede keer te bekijken. Jammer voor mij allicht, maar ’t is niet anders.

Knipogen en klassiekers.

Een prettig knipperende knipoog naar de film noir veroorzaakt een komisch randje. Thornton speelt de man die het verschil nooit weet te maken, maar tegelijkertijd een uitgekookt chantageplan start dat volledig ontspoort. De juiste ingrediënten zijn dus aanwezig voor de Coens en de film is dan ook stijlvol en sterk. Misschien niet zo goed als hun echte klassiekers, maar The Man Who Wasn’t There is zeker de moeite waard.

Zeer goed.

In The Man Who Wasn't There is de tragische hoofdrol weggelegd voor een puike Billy Bob Thornton. Ai ai, wat een leed komt hem toe en ik had het met hem te doen. Hij denkt een slim plan bedacht te hebben om geld af te troggelen, maar al vrij snel loopt dat compleet in de soep. Dit alles speelt af in de jaren '50 en die look hebben de Coen Brothers bijzonder stijlvol gebracht in zwart-wit. Alleen die constante sigarettenrook die over je beeldscherm heen zwiebert, vind ik wat onaantrekkelijk, maar goed dat hoort er wel bij als je de film-noir-stijl door wilt trekken.

De film voelt aan als een typische Coen-film. Mooi gemaakt, typische stijl, maar qua verhaal niet altijd even boeiend. Ook hier is de cinematografie prachtig. Je waant je meteen in de jaren '50, weliswaar opgekuist. Misschien had het iets korreliger gemogen om helemaal in de sfeer te komen, al ben ik ook wel tevreden van het huidige resultaat. Hoofdrolspeler Billy Bob Thornton is op dreef (misschien verkeerde woordkeuze) als de kapper die in de schaduw van de maatschappij leeft. Niet in de rand, gewoon onopvallend, weinig van woord. Zijn diepe stem als verteller neemt ons mee in z'n gedachtegang

Verder ook mooie muziek van Beethoven. Ik hou wel van de componist. Alleen had dat niet in de vorm van Scarlett Johansson gemoeten. Niet dat ze slecht is, ze is bovendien altijd mooi om zien, maar ze past hier niet echt bij. Buiten Thornton zijn de andere acteurs trouwens ook niet echt opvallend.

Het verhaal zelf begint goed, en je hoopt op een ontknoping met een (anti)climax in het verhaal. Helaas verliest de regisseur gaandeweg het verhaal en is enkel het visuele in deze film nog van belang. Dat is gelukkig sterk genoeg om het niveau te blijven behouden. Maar meer dan een film boven het gemiddelde is het ook weer niet geworden. Hier had meer ingezeten.

De Coens zijn meestal een beetje hit or mis bij mij. Drie films heb ik vrij hoog gewaardeerd, de rest wat ik gezien heb vond ik matig (Big Lebowski) of tenenkrommend slecht (Burn After Reading). Gelukkig dit keer weer een wat hogere waardering want The Man.... is gewoon erg goed. Alles werkt gewoon. Het verhaal is leuk en heeft een vlot en goed verloop. De humor ligt me dit keer heel erg en het acteerwerk is zeer goed. Visueel is het waar het voor mij de meeste punten scoort. Dee film is prachtig geschoten door Deakins, die de noir vibe flink weet te raken.Kijk erg uit naar hun volgende project "Hail, Caesar!". Heerlijke film.