Nickel Boys (2024)

5* van David Ehrlich op Indiewire.

Van de regisseur van het kritisch goed ontvangen Hale County This Morning, This Evening (2018), dat ik ook nog moet zien. Die Colson Whitehead vertelt wel mooie verhalen zo te zien, hoog tijd dat ik die eens echt ga lezen. #zoweinigtijd

Zelfs ik ben hier best geïnteresseerd in.

2 nominaties voor de Oscars, waaronder beste film. Mogelijk toch dan snel een release hier?

Kan de negatieve beoordelingen hier op zich wel begripen, want dit is bijna meer een abstract kunstwerk dan een narratieve film. Moest er dan ook even inkomen, maar ik vond het geheel uiteindelijk toch erg indrukwekkend. Een paar van de mooiste shots van vorig jaar zijn in ieder geval gegarandeerd.

Nog steeds geen verdeler voor een Oscar genomineerde film. Ik vraag mij af is dat de eerste keer?

De film krijgt wel een eenmalige voorstelling in een hoop Nederlandse filmtheaters in het kader van de internationale dag tegen Racisme op 21 maart. Ik ga.

Wel uniek deze film, ook de manier van schieten volledig in first person. Een beetje opvallend dat deze prent genomineerd is voor Beste Film (vanwege de manier van filmen) en Beste Script (dat niet heel bijzonder is). Visueel af en toe schitterend met prachtig kleurgebruik en belichting (en daar is dan weer geen nominatie te vinden. En juist het krappe beeldformaat hielp hier uitstekend bij. maar juist die manier van filmen beperkt ook en na een uurtje geloofde ik het wel en wist de film me minder en minder te boeien. Verder is de aankleding oké, het acteren is redelijk (maar blijft een beetje aan de oppervlakte overal hangen) en het tempo ook wel aardig. Ondanks dat de film niet echt meer wist te boeien duurt dit ding 140 minuten en echt een lange draak was dit nu ook weer niet. Vanwege enkele prachtige shots (alleen al het eerste shot en de eerste beweging van die camera die direct intrigeert omdat je toch verrast wordt) nog net aan voldoende. 3,0*.

Heb het boek de jongens van Nickel besteld, om tijdens mijn vakantie rustig aan de zee te lezen. Zou een fantastisch boek zijn. Voor de film zal ik nog een beetje moeten wachten.

Maar The Guardian geeft 5 op 5, Rotten Tomatoes in de negentig, Ebert geeft 4 op 5, dus belooft veel goeds denk ik..

Trouwens gewoon te bekijken via Prime..

Wat voor een DOMME FILM!!! Na een halfuur hadden we het gezicht van Elwood nog steeds niet gezien. En iedere keer dat we bijna zijn gezicht gingen zien, kwam er een andere scène!!! na 30 min stilgelegd!!!

Soms heb je van die films die nog dagen in je hoofd blijven hangen. Ik wist aanvankelijk niet eens dat deze film was gemaakt door RaMell Ross, die ik al kende van Hale County This Morning, This Evening, een briljante experimentele documentaire die het verdient door veel meer mensen gezien te worden. Deze film heeft een vergelijkbare impressionistische stijl waarbij prachtig dromerige beelden als een soort warme herinneringen voorbijvliegen. Ross weet heel goed hoe je beeld en geluid moet gebruiken om de kijker aan te grijpen met vaak suggestieve details, zelfs voordat je de personages ook maar hebt leren kennen.

De grote gimmick hier is dat je de hele film letterlijk door de ogen van twee jongens volgt, de een cynisch geworden door het oneerlijke systeem van rassenscheiding, de ander een strijdlustige idealist. Je zou de film alleen ernstig tekort doen door dit een gimmick te noemen. Ross gebruikt het op een briljante manier om de ervaring van twee op zijn zachtst gezegd niet altijd even makkelijke levens op een vaak verrassend warme en zelfs optimistische manier te tonen. Op het einde komt alles op een werkelijk schitterende manier samen als Turner niet alleen Elwood zijn identiteit overneemt, maar ook zijn geloof. Ik ben niet eens zo'n uitgesproken fan van experimentele films, maar films zoals deze en Aftersun herinneren je er echt aan wat een film kan zijn.

Redelijke film over een jongeman die buiten zijn schuld om in een jeugdinstelling terecht komt. Een bijzondere film vanwege het pov-element (letterlijk vanuit het oogpunt van de twee hoofdpersonages). Dit levert een aantal mooie shots op, maar het verhaal en de vorm matchen niet helemaal (je wordt er constant aan herinnert dat je naar een film zit te kijken). Een mooi tijdsbeeld, maar toch net geen 3.5 sterren omdat de film ook vrij langdradig is.

Dit doet heel erg denken aan vorig jaar, toen American Fiction (ook een film over racisme met een overwegend zwarte cast) ondanks een Oscarnominatie voor beste film geen volwaardige bioscooprelease kreeg maar oneerbiedig naar Prime Video verdween...

Heel bijzonder. Grotendeels in point of view gefilmd. Switcht af en toe van figuur van waaruit je alles ziet. Fragmentarisch opgebouwd terwijl het verhaal zich ook had geleend voor een sentimenteel drama dat recht vooruit gaat maar dat is dit zeker niet. Voor een film die genomineerd is voor oscar beste film zeer afwijkende zelfs relatief minder toegankelijk. De Nickel academy is fictief, maar op een aantal scholen in de VS, maar ook in Canada zijn wel degelijk dit soort zaken voorgevallen.

Nickel Boys is opgebouwd als een gedicht in plaats van als proza en de vorm ondersteunt dat ook, we kruipen in het lichaam van de hoofdpersonen. Dat is niet voor het eerst, de totaal andere films Lady in the Water en Hardcore Henry deden dat ook. bijvoorbeeld, maar in deze film is het een poging om je het verhaal zelf te laten beleven vanuit een van de twee hoofdpersonen. Alles is subjectief. Er is geen alwetende verteller. Niet alles in de film werkt even goed, maar het grootste deel vond ik heel fijn en het einde is aangrijpend zonder sentimenteel te zijn.

Blij dat ik deze late eenmalige vertoning heb kunnen redden, want wat een bijzondere en prachtige film zeg!