Thunderbolts* (2025)

En wat vond ik er nou van:

Marvel’s nieuwste film “Thunderbolts”, brengt een groep antihelden samen in een explosieve en emotioneel geladen missie. Onder leiding van Yelena Belova (Florence Pugh) en Bucky Barnes (Sebastian Stan) wordt een team van voormalige schurken en buitenbeentjes gedwongen samen te werken tegen een dreiging die hen allen overstijgt. En daar is alles wel mee gezegd. Het voelde als een poging om een soort van “The Suicide Squad” en “Guardians of the Galaxy” neer te zetten, maar ja die hadden James Gunn aan het roer. De emotionele lading over depressie vond ik te aanwezig, zo van “kijk ons eens wat karakterontwikkeling toepassen”. Scenes voelde erg langdradig aan (omdat ze dat ook waren). Aanrader? Nee. Ik ga me nu echt afvragen, ben ik nu superhelden moe of zijn die laatste films van Marvel gewoon slecht. Ik neig nog naar het laatste.

Gemengde gevoelens. Enerzijds wel een aardig uitgangspunt en ook echt wel tof dat men met thematiek rond depressies werkt hier, hoe oppervlakkig dat ook blijft. Ik vond dat ook prima verwerkt in het verhaal. Anderzijds visueel wat saai en erg duister en vooral de flauwe humor die Marvel de laatste jaren kenmerkt (afwezig bij de laatste Captain America, direct de beste prent van de afgelopen tijd) wist me behoorlijk te irriteren. Erg jammer, anders had ik nog wel een voldoende kunnen geven. 2,5*.

Verliest Marvel nog meer pluimen of mogen we spreken van een opflakkering? Ons oordeel is gemaakt maar ik moet deze helaas nog zien.

Thunderbolts* - Fast Forward review

Wat een gedrocht deze film.

Saai ook.

Duurt veel te lang.

Aardige film waarin een paar superhelden moeten samen werken omdat ze zijn verraden door hun opdrachtgever. Vrij neerslachtige personages voor een superhelden-film. Deze film had zich beter buiten het MCU kunnen afspelen. Een ietwat mysterieuze eerste helft en de tweede helft heeft ook een aantal prima scenes. De humor valt een beetje uit de toon hier (vooral de rol van David Harbour).

Verrassend nieuw hoofdstuk binnen de superheldenwereld, waarin regisseur Jake Schreier op geslaagde wijze een aantal intrigerende personages bij elkaar weet te brengen. Specifiek Lewis Pullman geeft gestalte aan een zeer fijn figuur dat zichzelf tegen de finale aan ontpopt tot mogelijk de beste schurk die dit filmische universum heeft gebracht. De computereffecten zijn niet overal even geslaagd, maar de makers kleuren de film niettemin in met originele vondsten en genoeg overgave. Er ontbreekt uiteindelijk wat lef in de uitwerking (want Thunderbolts is iets te nadrukkelijk PG-13), maar dit is niettemin een positieve indruk voor wat de toekomst nog kan brengen.

Een beetje een atypische Marvel, maar dat speelt juist in het voordeel van Thunderbolts*, zeker anno 2025 waar MCU-moeheid bij de meeste mensen wel is ingedaald. Zo ook bij mij. Sinds Endgame zijn er weinig films in deze franchise geweest waar ik nog echt blij van kon worden (Spider-Man: No Way Home daargelaten, maar dat was ook meer door de nostalgische trip down memory lane dan dat het echt een fantastische film op zichzelf was), maar bij Thunderbolts voelde ik voor het eerst weer eens iets oprechts.

Er zit zeker wel wat (matige) humor verwerkt in de film, maar toch voelde dat aspect hier anders aan dan in de doorsnee Marvel-film. Er was niet die dwangmatige nood om om de haverklap een ironisch grapje te maken en daarmee meteen elke oprechte emotie uit de scène te zuigen. Personages mogen echt dingen voelen en doormaken en groeien. En hoewel het qua personages en acteurs een beetje de ''B-line-up'' van de MCU is, vond ik ook dat voordelig uitpakken. Dit zijn geen larger than life-figuren waar je eigenlijk niets nieuws meer mee kunt doen, maar nog echt frisse en nieuwe personages, met ook donkere kanten. Florence Pugh draagt de film met gemak, en heeft wel echt die 'filmster'-kwaliteit. David Harbour is altijd een fijne luchtige aanwezigheid en zorgt dus voor de nodige comic relief (de humor in de film die wél werkt, is meestal afkomstig van hem) en Lewis Pullman zet een hele menselijke, complexe ''villain'' neer. Misschien wel één van de beste die de MCU ooit gehad heeft, inderdaad, vooral omdat hij zo klein en menselijk is. Dat is ook wel eens fijn en verfrissend. De hele invalshoek/metafoor met depressie als 'The Void' ligt erg voor de hand, maar het werkt wel. Ik vond die hele climax enorm goed te pruimen. Hoewel het allemaal ook heel prototypisch verloopt - een groep misfits die elkaar niet kunnen luchten of zien, maar dan toch met elkaar leren samen te werken is al ontiegelijk veel keren eerder gedaan - wérkt ook dat aspect verrassend goed. De personages hebben een dynamiek die tof is, en ik zou ze eigenlijk als groep graag verder zien in volgende films.

Mindere punten? Sebastian Stan als Bucky heeft eigenlijk maar een saai, nietszeggend rolletje en ook Julia Louis-Dreyfus vind ik niet echt werken als grote slechterik. En gewoon wat kleine dingetjes, zoals Sentry die op een halfuurtje tijd opeens alles kan en enorm overpowered is. Het zijn dingen die een beetje inherent zijn aan het superhelden-genre, en Thunderbolts* ontsnapt eigenlijk aan de meeste dingen die de laatste pakweg tien Marvelfilms wél fout deden, dus ik vergeef het ook wel iets gemakkelijker. Het is een frisse, duistere en emotioneel iets complexere film geworden. Tof.

Dikke 3.5*.

Aardige Marvel, gelukkig dit keer zonder al te veel multiverse chaos. Het verhaal zit best leuk in elkaar en het duurt niet al te lang voordat de groep gevormd is. Wat volgt is wat actie, spanning, drama en humor. Dat allemaal redelijk gedoseerd zonder onvolwassen aan te voelen. De actie ziet er goed uit. Richting het einde wordt allemaal wel wat minder met een zwakke finale, helaas. Visueel verder dik in orde. Het acteerwerk is ook goed met een prima onderlinge chemie tussen de hoofdrolspelers. Jammer dat de rol van Kurylenko beperkt is. 3.0/3.5

Begrijp de hoge score niet echt? Ben er uit verveling maar naartoe gegaan in de bios, begin is nog wel oke...ik kan meegaan in het verhaal. Maar op gegeven moment wordt het gekker en gekker. In Marvel films kan je verzinnen wat je wilt, maar wil niet zeggen dat kijkers dit pruimen. Ik niet in ieder geval.

Zeer matige film, ging zelfs op mijn telefoon kijken richting het einde van de film.

2* voor de moeite

Waar komt dat gemiddelde vandaan? Dit is toch gewoon weer op de automatische piloot met een standaard script. Voeg daar een halve dozijn oninteressante (anti) helden aan toe en een vleugje mislukte poging tot komedie en er blijft nog weinig goeds over.

Actie begint wel meteen lekker met de opening door Yelena Belova; daarna zakt het geheel een beetje in elkaar.

Ik vond het karakter van John Walker lastig en ongeloofwaardig, voor zover dat in een MCU film een ding is...

Los daarvan vond ik het wel verfrissend en een aardig contrast met wat eerdere films.

De duistere trip vond ik ook wel lekker.

Geen superfilm, en misschien is een 3,5 wel wat hoog, maar een 3 is voor mij zeker te laag; dit is niet een film die net aan het kijken waard is. Ik rond hem dus toch af naar die 3,5.

Ik moet zeggen dat ik Yelena Belova wel prettig als hoofdrol vind; als sidekick was ze wat minder blijven hangen.

Leek op een gegeven moment wel een gemiddelde aflevering van "The Boys" waar ik naar zat te kijken. Niet dat ik The Boys nou zo slecht vind, maar je verwacht er gewoon meer van. Het bekende humor-marvel sausje was weer volop aanwezig. Je moet er van houden. Florence Pugh hoort ook niet thuis in deze film. Ze kan veel beter.

Soms had ik de indruk dat de Marvel-fatigue de metagrap was in deze film, maar daarmee geef ik deze film wat teveel credits denk ik.

Maar wat een luiheid af en toe. Die scene waar ze zo'n legervoertuigje doen flippen met een stalen kabel bjvoorbeeld. Volgens mij heb ik dezelfde scene al 30 keer zien voorbijkomen het afgelopen decennium. De lusteloosheid hier spat er ook vanaf.

In het begin een vrij standaard actie film welke vermakelijk is. Betreft echter een goede opbouw naar waar deze film in overgaat. Dit begint na ongeveer 1.34 uur en gaat echt over echt iets goeds (als je openstaat om te zien wat er gebeurt).

De leegte in mensen hun leven, wat in je vroegere leven gebeurt is en het levenslange gevecht die een een ieder hierover blijft voeren. In 1 zin , geweldig als actie en avontuur zich uiten in een levensechte spelende kwestie in ieders leven !!!!

Zoals hier in een korte tijd verschillende problematieken en persoonlijk strijd worden gebracht! Credits voor de regiseur.

Voor iedereen die zich ergens een keer alleen heeft gevoeld.

Leuk einde

Zalige Marvel-film met de al minstens even zalige Florence Pugh, topwijf, ook de rest cd cast is top, zoals David Harbour, heerlijk.

Wederom een Marvel met veel te veel gepraat

Bij Marvel zijn ze flink de weg kwijt, wat een bagger.

Dramatische casting, belabberde CGI, totaal debiel plot met een (ex) drugs verslaafde anti held in wording inclusief zware autistische trekjes met bijbehorend jeugdtrauma...

Wie dit verzonnen heeft zat goed aan de LSD...

De rol van Dreyfus was helemaal om te janken, geen moment geloofwaardig...

Enige leuke rol was van David Harbour...

2**

Bovengemiddeld leuke Marvel-film, met een nogal standaard eerste helft maar met een inventieve en spannende tweede. Het duurt weliswaar even voordat plot en personages weten te boeien, maar eenmaal op stoom is de film grappig, spectaculair en meeslepend. Blijf zitten tot na de aftiteling; dan volgt nog een door de gebroeders Russo geregisseerde hilarische scène die de opmaat vormt naar Avengers: Doomsday.

Wat een draak van een film.

Ten eerste Dreyfus, die werd neergezet als een mogelijke dreiging, en rekruteerde een soort antihelden door de diverse series heen.

Thunderbolts begint met Dreyfus die moet voorkomen en alle bewijzen wil vernietigen, en dus ook haar handlangers. Ze stuurt ze onafhankelijk naar dezelfde plek, zodat ze daar omkomen. Natuurlijk loopt het anders, en vanaf daar draait de film grotendeels om onderling gekibbel en grappen die voor mij niet landen.

De big bad is uiteindelijk emo boy Bob oftewel Sentry oftewel Void, die daar ook verbrand had moeten worden. Zijn scenes vond ik eigenlijk stuk voor stuk irritant.. De Thunderbolts vechten niet of nauwelijks, Bucky rekent ze met een enkele aanval allemaal in.

De conclusie is ook erg saai, mede omdat het een erg saaie slechterik betaamt. Dreyfus is ook niet best.

Iemand refereerde naar The Boys, ja, dit lijkt een beetje op een door Temu geproduceerde The Boys zonder de treffende dialogen en gore. Het is zielloze rommel, en de acteurs komen ook gewoon verveeld over.

Ik ben altijd een beetje huiverig om Marvel films te kijken.

De overdreven bombastische CGI effecten met vooral licht, bliksem flitsen in een chaotisch en nerveus geschoten camera werk houden mij tegen om de films te bekijken.

Maar in deze "Thunderbolts" valt dit allemaal zeer mee.

Er is zelfs een verhaallijn en emotie te ontdekken in de film en bij de personages waardoor het geheel aantrekkelijker werd. Voldoende actie en spektakel was er eveneens genoeg.

Wat mij betreft 2 uur kijkplezier.

Tip: Blijf de bijna 10 minuten aftiteling uitzitten, er komt nog een toetje zoals bij de meeste Marvel films.

3.5*/4*

Kijkt wel aardig weg

Film word gelukkig wel beter naar het einde

maar deze film is wel overbodig

3*

Aan het begin van de film wrijft het personage van Julia Louis-Dreyfus het er nog eens in: “The Avengers are gone”. Met The Avengers vertrekken ook Scarlett Johansson, Chris Evans en Robert Downey Jr. en daarmee is ook een groot deel van de uitstraling van films die zich in het Marvel Cinematic Universe afspelen, verdwenen. Na Eternals (2021) treffen we in Thunderbolts* een nieuw team van superhelden. Bijna iedereen uit het nieuwe team is al eens eerder opgedoken in andere Marvel-films, waarbij de ene held meer indruk maakte dan de andere. Dat is hier niet anders. Terwijl de humor wordt verzorgd door Red Guardian (David Harbour), zijn het vooral Winter Soldier (Sebastian Stan) en Florence Pugh als de nieuwe Black Widow die aan het nieuwe team met de naam Thunderbolts een roemrijke uitstraling moeten gaan geven.

De film leeft vooral van de diversiteit aan superhelden met hun eigen agenda’s en van de dynamiek die dat oplevert. Een ieder is tamelijk eigenzinnig en vooraleerst niet bereid tot samenwerking. De tamme eerste helft van de film wordt er iets minder tam door. Het grote aantal personages zorgt met onderling gebakkelei voor afleiding. Dat is nodig want heel spannend is het in de eerste helft van de film (ondanks een paar aardige actiescènes) niet. Jammer trouwens dat die eerste helft niet wordt gebruikt om de wat minder bekende helden zoals U.S. Agent en Ghost nader met de kijker te laten kennismaken.

De tweede helft is interessanter als er iets dieper op de bekendere helden wordt ingezoomd en zaken als zelfvertrouwen, zelfontplooiing, depressiviteit en het overwinnen van trauma’s aan de orde komen. Uiteraard overgoten met een onwerkelijk superhelden-sausje, maar ik bemerkte toch dat er zowaar enige binding met de personages ontstond. Die is niet heel diepgaand, want het blijven wel superhelden natuurlijk. Fantasiefiguren met superego’s. Maar toch. Inleving in de personages (hoe oppervlakkig ook) is altijd welkom.

Nog niet genoemd maar zeker het vermelden waard zijn de personages en het acteerwerk van Florence Pugh en Lewis Pullman. Beiden vertegenwoordigen personages met een potentiële diepere laag die hopelijk in de toekomst verder wordt geëxploreerd. Na een aantal zwakke Marvel-films biedt Thunderbolts* hoop. Hoop op iets dat zich kan gaan ontwikkelen tot een aangename filmreeks vergelijkbaar met The Avengers. Ik heb me met Thunderbolts* prima vermaakt en heb wel zin in de tweede Thunderbolts*.