Queer (2024)

Vanaf 23 januari 2025 in de bioscoop (Cinéart)

Ben zeer benieuwd, IMDB score net boven een voldoende maar we gaan het zien,

Met nog maar 1000 stemmen en het meerendeel een 1.0* zal ik de score vooralsnog maar met een korreltje zout nemen.

Turks filmfestival geannuleerd: film met expliciete seksscènes tussen Daniel Craig en mannen mocht niet getoond worden - hln.be

Vanavond heb ik Queer in de bioscoop gezien, als onderdeel van een maandelijkse Pride Evening. De bioscoop zat vol. Ik wist niets over de film, behalve dat Daniel Graig een homoseksueel personage speelt.

Om eerlijk te zijn was het geen gemakkelijke film om te kijken. Daniels alcohol- en drugsgebruik is enorm. Hij ziet er onverzorgd uit, bezweet en met vette haren, zijn vingers en nagels zijn bruin van het roken. De zwijgzame jongeman, Drew Starkey, op wie hij verliefd wordt, is dan weer wonderschoon en prachtig atletisch gebouwd. Naarmate het verhaal langzaam vorderde, verloor ik mijn interesse in het hoofdpersonage. Het was onmogelijk om met hem mee te voelen. Kappen met de alhohol en drugs! Ik wenste dat hij zichzelf dood zou spuiten met heroïne, en dat we er dan maar klaar mee waren.

Wat betreft de geprezen fotografie, het is onverteerbaar dat de achtergronden vaak digitale computerbeelden zijn. Mensen lopen als poppen en auto's rijden als speelgoed. Rook komt digitaal uit de schoorstenen. Op de zee varen digitale bootjes, net als de te langzaam opstijgende vliegtuigjes. Ik snap niet waarom de regisseur dit verhaal wilde verfilmen zonder de middelen om het te realiseren? In dat opzicht - en in vele andere opzichten - was zijn Call Me By Your Name zoveel beter.

De meeste scènes spelen zich af in donkere hotelkamers en armoedige vertrekken. Alles is kleurloos gefilterd en smerig gemaakt, vooral zijn jaren 50 keukentje. Daniels verval was al zware kluif, maar samen met deze kunstmatige doemduisternis, voelde het alsof het allemaal ver weg gebeurde. Na anderhalf uur startte ik stiekum de telefoon op en googlede ik hoe lang de film was...Daniel is desalniettemin goed, maar Drew maakte dat ik keek tot het einde. Als hij er niet was geweest, stijlvol gekleed, afwisselend lief, dan weer ijskoud, was ik na een half uur weggelopen uit de bioscoop.

Met Naked Lunch van David Cronenberg en Drugstore Cowboy van Gus van Sant zagen we al twee keer eerder een boek van William S. Burroughs succesvol verfilmd. En dit is wederom weird and twisted. Van de twee neigt dit meer naar Naked Lunch.

In Queer (sequel to Junkie) zien we terugkerende thema's van Burroughs én Guadagnino; homoseksualiteit en drugs. Het levert een bijzondere film op waarin Craig vol overgave acteert. Die seksscène op ayahuasca waarin de lichamen versmelten vond ik memorabel.

Suspiria blijft mijn favoriet van Luca, maar dat is stukken beter dan de laatste film die ik van hem zag, Challengers. Het duurt alleen wel iets langer dan nodig.

Huh? ik moet even schakelen hoor, Daniel Graig -James Bond- als de homosexuele drankzuchtige beatnik Burroughs??

Het werkt wel. Ik zag de film een maand of wat geleden. En Craig is de sterkste troef in de film.

Wel bijzonder, hoor. Ik moest deze film recenseren om tot een cijfer te komen. Meestal gaat dat proces wel gelijk op of heb ik dat van tevoren wel vaststaan.

Met Guadagnino heb ik alleen ervaring gehad via A Bigger Splash, die me absoluut niet goed bevallen is. Er zat een mooie opbouw in, maar het duurde te lang totdat er iets gebeurde. En op dat moment was het voor mij al te laat.

Queer is, letterlijk en figuurlijk, een ander verhaal. Ik vond het heel moeilijk om in woorden te vatten wat het precies met me deed. Of het daar überhaupt in slaagde. Mijn aandacht was op sommige momenten ver te zoeken, maar kwam met een knal terug toen 'Leave Me Alone' van New Order opeens de zaal vulde... dat is mijn favoriete lied ooit, maar ook 'slechts' een albumtrack die verder helemaal geen speciale status geniet! Ik wist niet wat ik hoorde!

Maar goed, Lee's zoektocht naar een connectie is uitstekend in beeld gebracht en gevoelig neergezet door Craig. De manier waarop Guadagnino deze queeste in beeld brengt kan echter juist een grotere afstand oproepen met de kijker. Niet vanwege de intieme scènes, maar vanwege het ritme. Of het gebrek eraan. Kortom, de film duurt te lang.

Ik kan me echter voorstellen dat dit juist de bedoeling was. Voor verbinding moet je moeite doen.

Hoe dan ook, mijn volledige recensie kun je hier lezen.

Moeizaam en ik ervoer het als een lange zit. Nooit een goed teken, maar er konden best wel twintig minuten af van de film.

Craigh zoals je hem nooit eerder zag. Zijn oeuvre naast Bond is best interessant te noemen, maar hier gaat hij helemaal los als homoseksuele man ergens in de jaren 50 in Mexico. Hij speelt een personage waar ik weinig hoogte van kan krijgen. Het is ook moeilijk enige sympathie of voeling te krijgen met het onverzorgde destructieve karakter.

Guadagnino is niet mijn meest favoriete regisseur. Met Chalamet scoorde hij hoog, maar dat stukje zal hij hier niet overdoen. Queer is een broeierige film die je langzaam moet opnemen, alleen moet je opletten dat je niet stilvalt...

𝐖𝐢𝐥𝐥𝐢𝐚𝐦 𝐁𝐮𝐫𝐫𝐨𝐮𝐠𝐡𝐬 (𝟏𝟗𝟏𝟒 – 𝟏𝟗𝟗𝟕)

Een kleine introductie over William S, Burroughs. Hij was een Amerikaans schrijver en met Allen Ginsberg en Jack Kerouac één van de belangrijkste personen van The Beat Generation. Hij was daarvoor insectenverdelger en werd verslaafd aan insecticide. Hij speelde regelmatig met zijn vrouw Joan Vollmer op feestjes William Tell. In 1951 zijn ze op een feestje, William is dronken, Joan zet een whiskyglas op haar hoofd en hij schiet daarbij zijn vrouw dood. In 1953 verschijnt zijn boek ‘Junkie’ (verfilmd door David Cronenburg als de culthit ‘Naked Lunch’), inmiddels is hij verslaafd aan andere heftige middelen als cocaïne en heroïne. Daardoor schrijft hij het vervolg ‘Queer’, maar vanwege het beladen onderwerp van drugs, seks en homoseksualiteit wordt het niet uitgegeven en verschijnt het i.p.v. in 1953 pas in 1984.

𝐐𝐔𝐄𝐄𝐑 (𝟐𝟎𝟐𝟓)

Queer draait om William Lee (Daniel Craig), een alter ego van Burroughs zelf: een aan heroïne verslaafde Amerikaanse schrijver die is ondergedoken in Mexico-Stad. Daar houdt hij zich op in de lokale gaybarren, met name de Ship Ahoy, en doet hij zich tegoed aan alle drank, drugs en onenightstands die hij maar kan krijgen.

Totdat hij oog in oog komt met de decennia jongere Eugene Allerton (Drew Starkey) en steeds meer bevangen raakt van diens schoonheid. En net zoals Burroughs zelf in zijn boeken deinst regisseur Luca Guadagnino ook nergens voor terug. Dit is letterlijk seks & drugs & een geweldige soundtrack met o.a. Sinead O’Connor, Prince en Nirvana.

In het laatste hoofdstuk lijkt het zelfs wel of ik ineen keer van de homoseksueel getinte film in een David Lynch-setting (o.a. Twin Peaks) terecht ben gekomen en nou dan heb je mij helemaal. Speelde Craig eerst nog de verlopen junk. Nu trekt het duo de jungle in op zoek naar de hallucinante plant yagé, tegenwoordig beter bekend als ayahuasca. En in die slotakte vliegt Queer glorieus surreëel uit de bocht. ~ Fantastisch!

William Lee [Daniel Craig] is een heroïneverslaafde die rondhangt in de gayscene van Mexico City in de jaren 50 wanneer hij geobsedeerd raakt door de veel jongere Eugene [Drew Starkey]. Het eerste uur probeert hij eerst te ontdekken of Eugene queer is, daarna of hij wel “echt” queer is. In het tweede deel zoeken William en Eugene in de jungle naar Dr. Cotter [Lesley Manville] die hen mogelijk kan helpen aan yagé, een middel dat ze telepathisch vermogen geeft. Het eindigt met een volkomen zinloze rip-off van de finale van 2001: A Space Odyssey waar je eindelijk over na kunt praten, maar waarom zou je? Guidagnino (Challengers) probeert het gebrek aan plot te compenseren door de aandacht op zichzelf te vestigen, onder anderen door Sinéad O’Connor, Nirvana, New Order en Prince aan de soundtrack toe te voegen. Zo hoopt hij dat je het bizarre tweede deel gaat beschouwen als een artistiekerige uitspatting van een getalenteerd beeldend kunstenaar. Daar trappen wij niet in, meneer Van Stoffelen! Zonder het sterke acteerwerk van Craig, Starkey en Jason Schwartzman (als bareigenaar Joe) was dit niet om aan te zien geweest.

En Yagé is niet hetzelfde als Ayahuasca. Heeft te maken met de bereidingswijze.

Bespreking van Queer - ikruikversemosterd:

"Lesley Manville in Queer?

Ja.

De actrice met het klassieke voorkomen in de frivole adaptie van William Burroughs’ novelle?

Zeker weten.

Als doorgesnoven “jungle-dokter” Cotter? Vuil gezicht, rot gebit, lurkend aan een pijp, snoepend van jungledrugs, jonge minnaar binnen handbereik, goed met geweren? Een figuur van wie je weet dat ie veel te lang in de jungle leeft?

Oh ja. Absoluut.

Ik ken Manville dus alleen als de gesoigneerde Mary uit Another Year. Een muizig type dat haar neus zou ophalen voor de zonderlinge Cotter.

Manvilles rol is niet eens zo heel groot. En Queer heeft nog genoeg ander moois om van te genieten. Daniel Craig speelt voor het eerst in lange tijd weer eens iemand anders dan James Bond, Drew Starkey is geweldig als de onpeilbare Eugene Allerton en de felle kleuren en stemmige muziek geven het extravagante drama een bitterzoete smaak. Lachen om alcoholisten is niet grappig, Queer komt ermee weg.

Toch is het Manville die de meeste indruk maakt. Nooit gedacht dat ze zo’n smerig figuur kon spelen. Totaal anders dan de propere Mary.

Ik verwacht de rol van Cotter eerder van Tilda Swinton. Cate Blanchett. Heel misschien Meryl Streep.

Maar nee. Het is Manville.

Een geweldige verrassing."

Daniel Craig is sterk in Queer een verfilming van een novelle van William S Burroughs. Niet de typische Queer film die heerlijk psychedelisch wordt naar het einde toe. De film zal zeker niet voor iedereen weggelegd zijn

Vanaf morgen in de Belgische bioscopen

Queer - Fast Forward review

Queer is een film die het publiek sowieso zal verdelen. Het is niet alles wat er geadverteerd werd en tegelijkertijd is het zoveel meer. De zware symbologie en metaforen zijn droomachtig en slaan op het eerste gezicht nergens op. Toen ik dieper in de betekenis van dit alles dook en elk aspect met mijn man besprak, ontdekte ik dat er zoveel meer is dan je op het eerste gezicht zou denken.

Dit is absoluut een van Guadagnino's meest experimentele films met een standaard, rechttoe rechtaan eerste helft en een tweede helft die een compleet andere kant op gaat. De relatie tussen Craig en Starkey is zorgvuldig opgebouwd. Ik zal niet in detail treden, maar die ene stomende scène legde het hele publiek eindelijk het zwijgen op. Het is bloedheet, maar ook perfect geënsceneerd en gefilmd op een manier zoals alleen hij dat kan. De begeleidende score zwelt aan tot de climax en zorgt voor een scène die topcinema is.

Guadagnino heeft zijn eigen visie op Mexico City in de jaren 1950 gecreëerd, die surrealistisch en soms zelfs cartoonesk aanvoelt. Ik had echter een probleem met het occasionele gebruik van moderne muziek in deze setting. Het voelde als nagels op een esthetisch krijtbord.

Zoals ik al zei, wijkt de tweede helft af van de traditionele opzet en waagt zich in trance-achtige scènes en vage symboliek. Het was even wennen, maar ik kon het vakkundige filmmaken echt waarderen.

4*

Matige film over een Amerikaanse man die in een Mexicaanse bar een jongeman ontmoet. Een nogal moeizame en trage film die niet geheel aan mij besteed was. Wel een mooie setting en sommige scenes zijn zeker ook mooi. Ook een goeie rol van Daniel Craig, maar de dialogen en het geheel wist me gewoon niet te boeien.