Here (2024)

Klinkt in elk geval als een origineel uitgangspunt.

Vanaf 28 november 2024 in de bioscoop (The Searchers)

Dit zou ook zomaar SF kunnen zijn, toch?

Wordt voor zover ik kan nagaan niet als SF gezien.

Nee oke dat had ik ook al door, maar ik bedoel omdat ze het over 2033 hebben, snap je

"'Here' is het verhaal van een hoek in een kamer te New England. In de loop van honderdduizenden jaren - van ver voor Christus tot in het jaar 2033 - worden de bewoners, en de gebeurtenissen die in die ruimte hebben plaatsgevonden, getoond."

Snap er niks van. Dat is dus een hoek in een kamer die al honderdduizenden jaren bestaat?

Ga je grootje in het ootje nemen.

Forrest & Jenny together again

Lijkt wel een rare AI vertaling ofzo. Niets verbaast me hier meer na de overname.

Tekst van The Searchers:

"‘Here’ is gebaseerd op de gelijknamige graphic novel van Richard McGuire en speelt zich af op één plek in New England, in de Verenigde Staten. De film vertelt de geschiedenis van deze locatie: van de prehistorische wildernis tot het thuis die het vormde voor de verschillende generaties die er door de jaren heen woonden. Dit resulteert in een adembenemende visuele odyssee getekend door herinneringen aan liefde, verlies en hoop."

En toch kijk ik hier best wel naar uit, want ik blijf hopen dat Robert Zemeckis zijn niveau van weleer weer evenaart.

Vanavond bij een Moviepass exclusive première mogen zien. Het concept past bij Robert Zemeckis, erg 90s gevoel krijg je erbij. Silverstri's score draagt hier ook erg aan bij. Echter, hoewel het concept erg mooi is en passend voor de tijd, een ode aan het hier en nu, is de uitwerking wat vol en hierdoor verliest het de focus om de zoveel tijd. Het eenpuntsperspectief van de kamer is daarbij een keuze die niet specifiek had gehoeven en het algemene resultaat wat in de weg zit. Een mooie film met een wat ongemakkelijke uitwerking, maar dat geeft het ook weer een soort charme.

Ik moest ook gelijk aan Forest & Jenny denken, mooie emotionele film

Net terug uit de bios en wat had ik uitgekeken naar deze nieuwe film met Tom Hanks na het schitterende "a man called Otto" Tom Hanks is al 30 jaar mijn favoriete acteur, op de 1 of andere manier maakt hij in bijna al zijn films iets in mij los. En ook nu weer wist hij me te raken met zijn goede acteerprestaties samen met zijn eeuwige grote liefde uit Forrest Gump want dat maakt het toch net iets leuker om naar te kijken met dat feitje in je achterhoofd. Nu over de film zelf, verwacht geen standaard film met een verhaallijn die van begin tot het eind van de film loopt. Je ziet de gehele film losse fragmenten van 1 plek op de wereld uit verschillende jaren vanaf de dinosaurussen tot aan de coronacrisis. En het verhaal van Richard en Margeret (Tom Hanks en Robin Wright) is er 1 van de vele. Dat maakt het soms heel lastig kijken want het zijn ongeveer 6 verhaallijnen door elkaar heen waar je steeds maar kleine fragmenten van ziet. Uiteindelijk gaat de meeste tijd wel naar het verhaal van de 2 hoofdrolspelers maar de gehele film blijft het springen in de tijd vooruit en achteruit en dat maakt het soms wat verwarrend. Persoonlijk denk ik dat de film ook tot zijn recht had gekomen als ze alleen het verhaal hadden laten zien van Richard en Margeret want de andere korte stukjes van de andere verhalen leiden eigenlijk meer af dan dat ze iets toevoegde vond ik. Het is een aparte film en ik denk dat veel mensen dit niet gaan waarderen in de bios.. ik zat maar net 5 mensen in de zaal waarvan er 2 (die alleen waren) op de helft weg liepen. Ergens kon ik me dat wel voorstellen maar mij kon het acteerwerk van Tom mij in de stoel houden en achteraf heb ik daar geen spijt van gehad want aan het eind moest ik ook nu weer een traantje weg pinken. Al met al een bijzondere film, echt heel wat anders maar schitterend om Tom weer te zien in zijn jonge jaren (echt geweldig gedaan) en voor mij persoonlijk vind ik het een leuke film met een leuke tijdsverloop door de jaren heen zoals de jaren 80 en 90.

Misschien moet je de film ff gaan kijken, dan snap je het verhaal.

Morgen nog maar een keertje kijken om de karakters uit te diepen.

Je moet niet ergens over oordelen als je de film niet gezien hebt

Ik beoordeel de plotomschrijving. Een plotomschrijving moet me de film aantrekkelijk maken. Deze maakt me alleen chagrijnig.

het is niet de bedoeling dat je plotomschrijvingen beoordeeld, je beoordeelt hier films die je gezien hebt daar hebben mensen wat aan. Wat jij doet heeft niemand wat aan en daar worden veel meer mensen chagrijnig van

Denk dat graafmachine wel weet hoe t hier werkt. Hij gaat al een tijdje mee. Vast ook niet de bedoeling dat ik dit plaats want je hebt er ook niks aan Het lijkt mij juist niet de bedoeling om hier alleen maar films te beoordelen die je gezien hebt. Als er al wel een bedoeling is ‍♂️ Er is genoeg ruimte voor andere dingen. Discussies bijvoorbeeld ..

Here opent met een serie erg lelijke en enorm artificieel overkomende beelden, en daarna komt het niet meer goed. Wellicht dat het concept als graphic novel werkt, en wellicht dat dat ook verfilmd had kunnen worden - er is wel eens iets van dien aard geprobeerd, en met enig succes, al wil de titel me zo even niet te binnen schieten.

Maar deze poging is gewoon echt mislukt, en niet een beetje mislukt, dit is een miskleun van epische proporties. Om maar te beginnen, het verhaal komt niet over. Geen moment dat ik ook maar enige binding of interesse in een van de rollen voelde. Wellicht niet vreemd als het enige karakter eigenlijk het huis, de plaats is - de bewoners zijn inwisselbaar en tijdelijk - en boven alles irrelevant.

Dan de echt enorme miskleun om een grotendeels synthetische Hanks, Bettany en Wright te laten opdraven. De overtreffende trap van ongeloofwaardigheid - als alles wat je ziet zo overduidelijk fake is, waarom kijk je er dan nog naar. Als de makers kennelijk niet van plan zijn om er iets echts van te maken, waarom kijk je er dan nog naar. Er is een grens aan de hoeveelheid nep die ik van een film trek, en deze film gaat daar met een factor naderend aan oneindig overheen.

Nog wat weerzinwekkende motiefjes als de traditionele begrafenis en de archeologische vondsten - echt wtf heeft dat nu weer voor doel in dit goedkope en gemakzuchtige plotje. Zoals wel eens vaker gebeurt moet ik onherstelbaar denken aan die prof die ik vroeger had, met zijn standaard rant. Als je niet de moeite wil doen om je best te doen, als je geen talent hebt en niet bereid hebt om ervoor te werken, waarom donder je dan niet op, waarom ga je niet bij de buren langs om een monsterboekje te halen voor de grote vaart. Dan zie je nog iets van de wereld, en misschien leer je daar dan wel wat van.

Die les hadden de volledige crew, cast en het productieteam van deze film moeten krijgen. Helaas. we zijn overgeleverd aan de marktwerking, en er zullen wel weer genoeg clueless punters naar dit stuk draf gaan om er nog een vervolg op te produceren ook. Man man man wat een triestigheid. Alsjeblieft, laat Bettany rusten zoals hij dat verdiend heeft. Alsjeblieft, laat ons Hanks herinneren van de rollen waar hij goed in was, lang geleden. En alsjeblieft, laat ons Wright zien als een volwassen vrouw die haar rimpels met trots draagt omdat ze die verdiend heeft. En laat er alsjeblieft nooit meer zo'n prutfilm als deze komen.

...mooie film die er prachtig uit ziet met korte verhaallijntjes op verschillende momenten in de tijd in hetzelfde huis met verschillende families. Robin Wright blijft er geweldig uitzien en een fantastische actrice om naar te kijken en Tom Hanks idem dito, alleen daarom al is deze film voor mij de moeite waard....mooie film voor ons in deze tijd...

Visueel interessant, deze gefixeerde blik op een huiskamer in New England door de jaren/ eeuwen heen, maar inhoudelijk helaas lang niet altijd even boeiend. Paul Bettany en Tom Hanks zetten sterke rollen neer en hun plotlijnen zorgen voor de beste momenten. De rest komt er nogal bekaaid en vooral afgeraffeld af. De digitale verjonging van bepaalde personages is weer eens hit and miss; sporadisch ziet het er overtuigend uit, op andere momenten... niet.

Mooie beschouwende film over vergankelijkheid die vanuit een huis de geschiedenis van een bepaalde plek bekijkt vanaf de inslag van de meteoriet die de dinosaurussen deed uitsterven, via de indianen naar het heden. Het huis werd begin 20ste eeuw gebouwd en er woonden 5 families in waarbij vooral de familiegeschiedenis van de familie Young meer in detail wordt gevolgd. Als je van actiefilms houdt en films met veel spanning dan is dit niet jouw film. Maar deze film verdient meer dan de score die hij nu heeft gekregen.

Ik werd wel blij van deze film. Ook al is de film af en toe niet bepaald subtiel, toch wist dit ding me wel te raken. De observerende camera werkt daarbij erg goed. Sowieso dat de camera op één plek blijft staan is een juiste keuze omdat zo veel meer de nadruk valt op hetgeen verandert in beeld omdat dat beeld constant hetzelfde is. Het is op die manier genieten op meerdere manieren. Van de aankleding van de huizen waarin je 125 jaar aan interieurs ziet langskomen tot het leven en wel en wee van mensen die ergens wonen. En ook daar herinneringen maken. Je huis is iets belangrijks en dat gevoel weet de prent uitstekend te brengen. Door met die rasters te spelen is er en een leuke verwijzing naar de stripvorm en is dit een leuke manier om met de verschillende tijden te spelen.

De AI werkt redelijk. Ik vond Hanks overtuigend eruit zien, Wright in principe ook behalve het laatste shot als de camera dan eindelijk beweegt en dicht op haar huid komt, dat zag er niet uit. Veel te glad. Ook de beginscène met de meteoriet was lelijk en echt een valse noot. 4,0*.

Robert Zemeckis verdient lof voor zijn bereidheid om te experimenteren met de filmkunst, ook al is het resultaat in dit geval niet geheel geslaagd. De titel verwijst naar een specifieke locatie plaats op het Amerikaanse continent en is bijna helemaal gefilmd met een statische camera die de gebeurtenissen op deze plaats vastlegt over een periode van miljoenen jaren. Het gros van de film speelt zich af in het huis daar aan het begin van de 20e eeuw is gebouwd en toont zowel dramatische als terloopse momenten uit het leven van de bewoners. Onder hen zijn Al [Paul Bettany] en Rose [Kelly Reilly] die het huis betrokken na de Tweede Wereldoorlog en drie kinderen krijgen. De oudste daarvan is Richard [Tom Hanks] die daar het grootste deel van zijn leven zal doorbrengen met zijn grote liefde Margaret [Robin Wright]. Vooral de verjongde versie van Hanks ziet er nep uit en roept de vraag op waarom Zemeckis niet koos voor jonge acteurs, maar het grootste probleem is het constante heen en weer gespring door de tijd waardoor er geen dramatische opbouw is. Maar Jesse Goldsmiths montage is creatief, bij vlagen effectief en zorgt er mede voor dat dit nooit gaat vervelen.

Heel merkwaardige film zeg. Nogal oubollig. Je ruikt er een beetje spruitjeslucht bij.

Toch weet de film wel te boeien als degelijke Readers Digest episode van het Amerikaanse gezinsleven.

Het jonger maken van acteurs met digitale effecten daar ben ik geen fan van. Je blijft toch altijd het gevoel houden dat het nep is.

Weinig aansprekende rol van Robin Wright. En wat een vervelend type is die vader.

De camera op een vast punt zetten is tegelijk wel geslaagd experiment, maar ook een beetje een gimmick. Alleen op het eind zie je wat meer van de omgeving. Dat had ook wel gemogen gedurende de film.

Beetje een half mislukt probeersel van Zemeckis, met name in de uitvoering stapelen de foute keuzes zich in rap tempo op. Het grootste probleem is wel dat er om wat voor reden dan ook gekozen is om de plek in een stuk of 6 periodes te laten zien; onnodig en storend. Het verhaal van Bettany, Hanks en Wright is namelijk best aardig genoeg om naar blijven te kijken, maar als het om de minuut zo'n beetje wordt afgekapt om iets compleet anders te tonen haalt het je danig uit het verhaal. Ook de manier waarop, met die trage kadertjes, is een onzalige ingeving geweest. Jammer maar helaas, niet veel aan.

Op zich wel een interessant gegeven om via een vaste camera doorheen de jaren en eeuwen steeds dezelfde locatie (en POV) in een film te gieten. Sommige scènes waren hierbij compleet overbodig. Dat je start met het ontstaan van de aarde, de dino's en ijstijd, dat kan ik nog volgen. Maar tussendoor doorheen de film wat indianen (of wat waren het) te lozen, dat haalde me toch uit de flow van de film.

Hier en daar nog wat vreemd montagewerk, maar al bij al komt het hoofdthema en de levensloop van Richard (en later Margaret) toch goed naar voren. Die introducerende kaders waren 'speciaal', maar die levensloop was redelijk interessant. Geen fan van die AI. Wat gaat dat geven voor de toekomst van de filmindustrie?

Akkoord dat Zemeckis iets meer aandacht mocht hebben voor de buurt, want die leek me heel aardig bij de slotscène. Nu hield hij het bij de living vanuit hetzelfde standpunt, alsof het een toneelstuk betrof. Moeilijk te beoordelen, maar toch het voordeel van de twijfel omwille van de gedurfde aanpak.

Mooie ontroerende ondergewaardeerde film, vooral het gevoel van liefde en leed op eenzelfde plek in een huis en de tijd die voorbijkruipt raakte mij wel.

Prachtige soundtrack. Met één camera hoek het ultieme ‘fly on the wall’ gevoel. Vond wat van de ‘periodes’ wat onnodig, had liever bijvoorbeeld een extra generatie van de familie gezien. 4 sterren

Saai, saaier, saaist.

Dit is waarschijnlijk de minste interessante film ooit gemaakt door Robert Zemeckis.

Het opzet is wel vrij origineel, de evolutie van een stukje aarde dat toevallig in Amerika ligt.

Maar de uitwerking laat zwaar te wensen over.

Het word allemaal vrij oppervlakkig en verwarrend gebracht en nergens is er enige spontaniteit te merken.

Hanks en Wright spelen duidelijk om automatische piloot en het A.I. gedeelte doet al helemaal afbreuk aan de geloofwaardigheid.

Desondanks ik de moeite heb genomen om dit vehikel helemaal uit te kijken heeft het mij nergens echt geboeid. Tom Hanks is duidelijk niet meer kieskeurig in het selecteren van rollen, zoveel is zeker.

Gauw vergeten die handel.

Goeie film over wat er allemaal op één plek op aarde gebeurd. Een statische camera voor de gehele film waarbij de enige beweging de tijd is (typisch iets voor Robert Zemeckis). Dit levert niet direct een hele goeie film op, maar wel een unieke. De verschillende verhaallijntjes zijn vrij simpel, maar wel een paar mooie momenten vanwege sommige montages door de tijd heen.