Santosh (2024)

Vanaf 12 september in de bioscoop (Imagine Filmdistributie Nederland)

De blik die het hoofdpersonage op haar land heeft lijkt meer een Westerse te zijn. Maar voor hetzelfde geval is zij iemand die niet tegen onrecht kan, een sentiment dat ook opgaat voor de Indiase bevolking. Die protesteren massaal tegen de lakse overheid, zowel in deze film als in het echt.

Echt naar om te zien dat de wet op papier zo'n mooi gegeven is, maar geen ene reet voorstelt in het echt. Hier verandering in brengen is onbegonnen werk, hoeveel hoop en motivatie je ook hebt. Lees mijn volledige recensie hier.

Na je wederom prima (volledige) recensie te hebben gelezen blijf ik alleen nog met de vraag zitten wat je precies bedoelt met de 'Westerse blik'. Mensen een rechtvaardig proces willen geven, en niet martelen? Hoewel dat in bepaalde landen minder gebruikelijk is dan in andere, denk ik dat het universeel is dat bij de politie mensen zitten die graag hun macht misbruiken en niet vies zijn van vooroordelen (waar de schuldvraag bij de rechter hoort te liggen en niet bij de politie) en geweld. De zogenaamde "Westerse blik op haar land" heb ik niet gezien. Ze had moeite met de gang van zaken, ik denk dat het meer haar menselijke blik was die we zien. Het is niet zo dat als iemand uit India empathie voelt, ineens een Westerse blik heeft, alsof het er daar allemaal zo fatsoenlijk aan toe gaat.

Edit: Je geeft het zelf ook al aan in je tweede zin. Dat was precies mijn punt.

Wat is (feitelijk) het verschil met de Westerse wereld? Zie Trump / Musk

Dankjewel, en interessante punten breng je te berde! Ik bedoelde meer te zeggen dat wij vanuit het Westen ons meer kunnen vereenzelvigen met haar blik op de situatie. Want de film is niet per se ongeloofwaardig, maar je zou denken dat de titelfiguur niet verbaasd op zou kijken van hoe corrupt en gemakzuchtig de politie in haar land is. Zeker niet omwille van het feit dat haar overleden echtgenoot zelf een agent was. Dat is wat ik bedoel met 'Westerse blik', het feit dat de corruptie haar verrast. Wij Westerlingen hebben over het algemeen geen idee hoe de politie daar handelt. Santosh evenmin, blijkbaar.

En inderdaad, ik snap dat wij hier in feite ook te maken hebben met een kastenstelsel, alleen lijkt de Indiase variant wat georganiseerder. Misschien is dat niet het juiste woord, maar beter weet ik het op dit moment niet uit te leggen.

Dat laatste is ook zeker de crux van de film. Maar toch neemt Santosh helemaal in het begin die arme man mee naar haar collega's, die zich geen ene aars aantrekken van zijn lot. Daar staat ze naar mijn herinnering totaal versteld van. Jouw theorie is alsnog heel plausibel en logisch, maar ik bedoelde dus te zeggen dat wij als kijker onze verbazing ten opzichte – en in ieder geval walging – van het systeem met de protagoniste delen.

Zeker, het is vooral de directe confrontatie dat haar shockeert. De oudere inspecteur Sharma was er imiddels al immuun voor geworden. De moord op een onschuldige "verdachte" zag ze als collateral damage, voor haar was het niet eens relevant of hij het nou wel of niet had gedaan. Gelukkig was Santosh nog niet zover heen en deed alsnog een poging gerechtigheid te halen bij de dader(s). Al snel bleek dat ook dat een hopeloze onderneming was, en was vertrekken het beste dat ze kon doen. In dat geval snap ik wat je bedoelde dat zij zeker een andere blik had dan de lui die er al een tijdje middenin zaten. Of dat nou per se een 'westerse blik' is laat ik alsnog in het midden.
Grappig, nu we er nog even over doorfilosoferen wordt de film nóg beter.

Ik zie te weinig films uit India en eigenlijk is dat jammer. Treed je buiten de paden van Bollywood, dan krijg je bijzonder boeiende films voorgeschoteld waarbij je als westerling in een heuse cultuurschok terecht komt. Die dorpen en steden zijn één grote mierennest van drukte en chaos. We ontmoeten een jonge weduwe die de job van haar man erft en bij de lokale politie aan de slag gaat.

Het is een vrij feministische film waarbij het patriarchaat om de hoek leunt. Ze wordt door mannen nauwelijks serieus gehouden en ook andere ongelijkheden zoals de kasten en corruptie loeren om de hoek. Santosh dient zich staande te houden en doet dat eigenlijk vrij goed. Het is ook een maatschappijkritische film waarbij de politie nauwelijks de misdaad bestrijdt. Frappant hoe over verkrachting gedacht wordt en het een vrijgeleide is voor menige mannen.

Wacht, da's niet waar, op z'n tijd zijn die best lekker. Maar de betere films moeten gewikt en gewogen worden en hebben perspectieven en schaduwen – en/of details – die je in eerste instantie makkelijk over het hoofd kunt zien. Santosh is er dus zo eentje, en ik dank je dat je me dat nog extra hebt laten inzien!