Lahn Mah (2024)

Vanaf 10 oktober in de bioscoop (Vedette)

Simplistisch plot, maar toch dermate overtuigend geacteerd door zowel oma als kleinzoon dat het erg genieten was.

Licht komische familiesoap, waarbij je kunt grinniken om oude en nieuwe tijden in Thailand, waarin alles vrij vet is aangezet, en die mij zeker niet tot tranens toe bewoog. Ik zat erbij en ik keek ernaar, naar een coherent scenario, naar uitstekende acteurs, maar ook naar een saai, voorspelbaar verhaal.

Aziatisch sentiment, dus schattig. Beetje oppervlakkig wel, maar alsnog lief.

M [Putthipong Assaratanakul] is gestopt met school om gamecaster te worden, maar heeft weinig succes. Zijn moeder [Sarirat Thomas] vertelt hem dat zijn welgestelde grootmoeder [Usha Seamkhum] nog maar een jaar te leven heeft en dat zij en haar broers Kian [Sanya Kunakorn] en Soei [Pongsatorn Jongwilas] hebben besloten haar dat niet vertellen, doet M een poging om een wit voetje te halen door zijn oma regelmatig te bezoeken. Maar die heeft snel door dat er iets niet in de haak is. De internationale titel suggereert onterecht dat het gaat om een zwarte komedie. In feite is dit een familiedrama waarin oma en kleinzoon geleidelijk naar elkaar toegroeien en waarin Boonnitipat en de twee hoofdrolspelers knap voorkomen dat het (ondanks de stemmige pianomotiefjes) vervalt in goedkoop sentiment.

Een beetje melodramatisch, maar uiteindelijk wel erg aandoenlijk en lief. Dat is het gevoel dat uiteindelijk bij How to Make Millions Before Grandma Dies overheerst. De film schetst een mooi beeld van een familie(dynamiek), en doet vooral beseffen hoe universeel en cultuur-overstijgend bepaalde familiale waardes, gevoelens en verhoudingen zijn. Het is evengoed een portret van een stad, een land, een samenleving, en daarin komt dan wel mooi de uniciteit van het Thaïse naar voren. Het is een mooi geschoten film met sfeervolle beelden en fraaie locaties. Daarnaast zijn het dan vooral de acteerprestaties die in het oog springen. Niemand valt echt uit de boot, maar de prestaties die het meeste naar de keel grepen zijn wel die van het 'hoofdduo', grootmoeder en kleinzoon. De band tussen hen twee verloopt vrij prototypisch en zoals je het zou verwachten, wat het in het begin een beetje clichématig maakt, maar tegen wil en dank was ik op het einde toch vrij geëmotioneerd. Er wordt nergens echt iets nieuws gedaan, maar het wérkt wel. Desondanks vond ik dat de film wel een tikje te lang duurde, zeker de eerste helft. Iets teveel zijsprongetjes hier en daar, ook al leer je de karakters zo iets beter kennen. Maar het laatste stuk, en zeker de laatste twintig minuten, lieten dan uiteindelijk toch nog een aardige indruk achter, ook al weet je hoe de film gaat eindigen. Met op kop de 'flashback'-scène waarin een kleine M hand in hand met zijn oma wandelt, op weg naar de bank. Ontroerend.

De film heeft verder ook zeker wel heel wat te zeggen, vooral over hoe jongere generaties met hun (groot)ouders omgaan, maar ik denk wel dat de film uiteindelijk staat of valt met of het een emotionele snaar raakt, ja of nee. Bij mij was dat het geval, maar ergens snap ik ook wel als dat bij sommige anderen niet zo zou zijn. Het zal zeker niet voor iedereen zijn. Maar kom, mooi en zoetsappig mag af en toe ook wel eens. 3.5*.

Waar geld geroken wordt, daar worden soms vreemde dingen gedaan om dat te bemachtigen. Frappant hoe velen zich hierdoor zonder scrupules door laten leiden. In dat opzicht weinig tot geen sympathieke personages. Al vond ik de dochter de enige die echt oprecht bekommerd is met haar moeder. Haar moeder, die verre van zelf de gemakkelijkste is en soms erg bits uit de hoek komt, ook naar haar dochter toe. Maar het mes snijdt wellicht aan twee kanten.

Vrij zoet en melodramatisch bij momenten. En het acteerwerk vond ik alles behalve overtuigend, behalve het omaatje misschien. Toch zat ik in de flow van de film, genoot ik van de kleine elementen van de omgeving en de cultuur: de rituelen aan de begraafplaats, de tempel met de wensen, de markt met de rijstpap, ...

Beetje voorspelbaar en cliché en onze kleinzoon valt daar even op het eind uit zijn rol. Maar zoals je verwacht van de film krijgt het allemaal toch een happy end. Toch elementen waarvan ik gruwel in een drama, maar gezien de flow krijgt dit toch het voordeel van de twijfel.

Mooi gefilmd hoor, maar schaamteloze tranentrekker.

Aardige film over een jongeman die hoopt op een erfenis van zijn zieke grootmoeder. Een film over geld en familie en dat die twee niet altijd goed samen gaan. Het verloop van de relatie die ontstaat tussen de oma en haar kleinzoon is wat voorspelbaar, maar bevat een aantal mooie momenten. Het wordt wel wat melodramatisch allemaal.