Beyond, Ode to the Earth (2024)

Regiedebuut astronaut Kuipers krijgt grootste Nederlandse filmpremière ooit - Filmkrant

Vanaf 10 oktober 2024 in de bioscoop (M&N Film Distribution)

Geen Dolby Cinema? Geen IMAX?

Neem aan dat zoiets dan toch wel in 4K HDR is gefilmd.

André Kuipers, de enige nog levende Nederlandse ruimtevaarder, dook in de filmarchieven voor een compilatie van beelden die een beeld geven van een missie naar het Internationaal Space Station waarbij de nadruk ligt op het uitzicht op de aarde. Ingeleid door Kuipers zelf die geen commentaar en zo weinig mogelijk tekst bij de beelden gebruikt. De korte beschrijvingen zijn soms wel handig, want je ziet amper verschil tussen ‘besneeuwde bergtoppen’ en ‘reflecties van de zon in het water’. Mooie plaatjes, maar niets nieuws aan de zon, de maan of Venus. Sommige shots duren erg lang en de door Kuipers samengestelde soundtrack Vangelis-soundtrack is wel erg veel van hetzelfde. Eindigt met wat een sequentie die Kuipers beschrijft als “psychedelisch”, maar het toont vooral aan dat Kuipers nog nooit geestverruimende middelen heeft gebruikt. Ach ja, als iemand het braafste jongetje van de klas moet zijn …

Muzikaal een mooie collage van de toch best geweldige muziek van Vangelis. Visueel nogal standaard en niet anders dan andere beelden van Aarde uit de ruimte.

Waar kun je de Soundtracks in een oogopslag terug vinden de nummers die te horen zijn van Vangelis tijdens Beyond, Ode to the Earth ?

Hierbij:

https://open.spotify.com/playlist/5sYuAgOJVa4Cr10rpoAfYU?si=2O8dbDnBTYmHk_x9QKVL1Q&nd=1&dlsi=18cdbd64f57b4628

Het is best een mooie documentaire. Toch is het soms wat traag en saai. In een vliegtuig zie je soms dezelfde beelden. Natuurlijk is dit veel verder weg, maar toch. De muziek is erg mooi. ik ken wel het één en ander van Vangelis, zeker de onbekendere albums. Dus dat was mooi. De dance versie van Armin van Buuren is ook even een mooi momentje.

Verder had ik toch wat meer tekst willen zien. Bijvoorbeeld hoe hoog ze zitten, hoe hard ze vliegen, welk land we zien. Op een gegeven moment zie je Nederland heel duidelijk.

Het is zeker wel de moeite waard om dit eens een keer te kijken en we mogen trots zijn op Andre.

Ik snap deze man zijn enthousiasme, maar toen ik ooit bij een lezing van André Kuipers in het theater was duurde het zo lang dat ik opgelucht was toen (ik dacht dat) het was afgelopen, en geshockeerd toen hij zei dat het pauze was. Ik weet niet meer hoe lang het duurde, maar voor mijn gevoel minstens 3 uur.

Deze film duurt een uur een een kwartier, dat kan ik nog net hebben, dacht ik. Mooie beelden, Vangelis, mooie beelden, Vangelis, mooie beelden, Vangelis, hé wat is dat nou weer? Oh jammer alweer weg, mooie beelden van stadslichten vanuit de ruimte....welke steden zijn dit? Oh alweer weg...mooi, dat wolkendek. Een orkaan, indrukwekkend! Beelden van astronouten in het space station, wat doen ze? En weer mooie beelden van de aarde.

Een atmosferische maan-ondergang...wat is dat? De maan verdwijnt als een bal die in de zee verdwijnt. Hé? Hoe zit dat, André?

Onweer en bliksems! Hé, is dat Nederland op zijn zijkant? Ja, mooi hoor. Is het al afgelopen?

Oh nee. We worden geconfronteerd met techno-muziek van Armin van Buuren gecombineerd met wat irritante beelden die je 's avonds als je in bed ligt nog steeds ziet.

Rust.

En weer dat herkenbare synthesizer-gepingel van Vangelis. Wel mooie beelden. Afgelopen. Pfew..