Vingt Dieux (2024)

Vanaf 3 april 2025 in de bioscoop (Paradiso Entertainment)

Vanaf morgen in de Belgische bioscopen:

Vingt Dieux - Fast Forward review

Totone is de zoon van een melkboer en eigenlijk niet zo’n sympathieke belhamel, die nogal agressief en ook niet eerlijk is want hij steelt regelmatig. In het begin van de film komt zijn vader te overlijden wanneer hij na een feestje dronken in de auto stapt en tegen een boom rijdt. Totone heeft slechts kortstondig verdriet maar zal wel voor zijn zusje zorgen dat schattig is. Omdat hij zijn baan kwijtspeelt en geld nodig heeft wil hij een poging doen om de beste Comté kaas te maken waarvoor hij hoopt een prijs van 30000 EUR binnen te rijven. En daarvoor zijn voor hem alle middelen goed. Wat mij stoorde was de manier waarop hij zijn vriendin behandelde.

Al bij al vond ik dit maar een matige film omdat ik me niet kon verzoenen met het karakter van de protagonist. Deze coming-of-age film wil een verkenning zijn van de adolescentie: de twijfels en onzekerheden die daarbij horen, de ontwikkeling naar verantwoordelijkheid en het durven najagen van onze dromen. De vertolkingen zijn wel behoorlijk voor niet-professionele acteurs. En gelukkig legt het einde een pleister op de wonde van gekwetste gevoelens. Een hoogvlieger is het in mijn ogen echter niet.

Lees verder

Nadat zijn vader is verongelukt omdat hij stomdronken achter het stuur zat, is Totone [Clément Faveau] op zichzelf aangewezen om voor zijn zevenjarige zusje [Luna Garret] te zorgen. Aangezien hij alleen enige kennis heeft van de kaasmakerij besluit hij zich op dit ambacht te storten, maar (joe voelt ‘m al) daar heeft hij nog weinig kaas van gegeten. Dit schijnbaar komische drama volgt Totone tijdens zijn onbeholpen eerste stappen in de wereld van de kaasmakerij waarbij hij uit opportunisme ook aanpapt met Marie-Lise [Maïwene Barthelemy] die woont op een boerderij waar prijswinnende kazen worden gemaakt. Van persoonlijke ontwikkeling is al net zo weinig sprake als van chemie tussen Faveau en Barthelemy. Veel problematischer is het dat Courvoisier ons weinig aanleiding geeft om ook maar enige sympathie voor de hoofdpersoon te hebben. Het verhaal is onsamenhangend en de finale tijdens een stockcarrace lijkt uit een totaal andere film te komen. Enig pluspuntje is Garret die aandoenlijk is als het zusje en de uitgebreid aandacht voor het maken van kaas op ambachtelijke wijze. Als je daar van houdt tenminste.

Dacht dat die jongen 15 was ofzo