Ljósbrot (2024)

Scenarisch heeft het niet veel om het lijf maar Elín Hall speelt sterk en het verhaal wordt goed in beelden verteld. En prachtig eindshot.

Vanaf 12 februari 2025 in de bioscoop (Cherry Pickers Filmdistributie)

Aardig gegeven en mooie soundtrack, maar het ontaardt soms wel in heeeeel lange scènes en eindeloze shots.

Tijdens een autorit naar Reykjavik komt Diddi [Baldur Einarsson] als gevolg van een explosie in een autotunnel. Zijn vriendin Una [Elin Hall] worstelt met haar emoties omdat ze net een keerpunt in haar leven had bereikt dat haar relatie met Diddi op de proef zou stellen. Bedachtzaam verteld psychologisch drama weet met moeite de 80 minuten te halen, maar dankzij het sterke ensemblespel geeft dit een mooi beeld van het belang van vrienden en van gezamenlijk rouwen, vooral voor iemand die zo worstelt met haar emoties als Una.

When The Light Breaks - Fast Forward review

Mooie schets van eenzaamheid en rouwverwerking. Veel verhaal zit er niet in, maar dat hoeft ook helemaal niet. De emotie zit er dubbelendwars in, en dan ook nog met fraaie beelden en af en toe mooi geluid.

Voor iemand met iets meer inzicht in de IJslandse cultuur: wat is dat met die lui die in 'carnavalskostuum' her en der te zien zijn?

Ik vermoed dit: https://www.icelandreview.com/news/culture/what-is-icelands-high-school-graduation-culture-like/ en https://www.icelandreview.com/news/costumed-teens-run-wild-in-reykjavik/

Voor diegenen die wat willen zeggen over de film, let even op de spoilers. Normaal zou ik zoiets niet zo snel verzoeken al van tevoren maar de plot is expres vaag gebleven en het is het beste om vrij blanco en onwetend de film in te gaan en zaken die normaal niet zo snel als spoiler gelden zijn dat nu al vrij rap. Dus verwijzingen naar de tunnel en het ongeluk, de dood van die persoon uit de eerste scène en zaken als rouwverwerking, waar de film over gaat, zijn m.i. al behoorlijke spoilers die de ervaring kunnen verpesten. Ik ben zelf blij de film volledig zonder voorkennis in te zijn gegaan.

Mooie film wel en vooral een interessante invalshoek door iemand te laten rouwen die dat deels stiekem moet doen (omdat zij slechts de minnares was op dat moment). Mooie muziek, visueel fijn (van de zonsondergang tot het moment van vliegen bij de kerk) en heel behoorlijk geacteerd. Ook leuke scènes tussen vader en dochter die zo uit het leven zijn gegrepen.

Ik heb veel goeds te zeggen en weinig hierop aan te merken alleen wist de film me niet echt omver te blazen. De 82 minuten zijn ook precies genoeg (stiekem net een paar te veel en een enkele scène sleept ook wat) en dat zegt voor mij ook wel iets over de film. Goed gemaakt maar geen film die me echt meesleepte en had mogen duren en duren. 3,5*.