Julie Zwijgt (2024)

Belgische Oscarinzending voor 2025

Vanaf 6 februari 2025 in de bioscoop (Paradiso Entertainment)

18 oktober Belgische release

Vanavond persvoorstelling op het FFG 2024

Sterk feature film debuut van Leonardo Van Dijl dat een stevig thema op een heel aparte manier aanpakt. Het kabbelend tempo zorgt voor een bevreemdende ervaring. Er wordt heel veel geïnsinueerd in plaats van getoond. Hierdoor wordt sensationalisme vermeden en wordt er vooral gekeken naar het hoofdpersonage. Een zeer overtuigende acteerprestatie van first-timer Tessa Van den Broeck. De film houdt je ook erg alert met enkele abrupte, luide overgangen en een schaarse doch spookachtige score.

Onze Belgische inzending van de Oscars zal waarschijnlijk iets te hard vervagen in een wereld waarin films met dergelijke onderwerpen worden aangesneden. Hiervoor wordt er te weinig nieuws aangeboden. Toch vind ik de aanpak erg sterk en is dit een solide toevoeging aan ons Belgische filmlandschap.

3,5*

ibendb

De film krijgt een AL label. Dat verbaast me op basis van wat ik vermoed dat het onderwerp zal zijn. Klopt dat wel?

Het AL-label werd inderdaad vooraf in beeld gebracht wat me ook verbaasde. In principe klopt het wel aangezien er letterlijk niks 'uitdagends' te zien is in de film. Alles wordt geïnsinueerd. Maar of de kleine dit zullen snappen of überhaupt boodschap aan hebben is vraag ik me toch wel af.

Ik kan me vinden in wat ibendb zegt. Ik begrijp het AL label omdat de film op de beoordelingscriteria de 'test' doorstaat, maar de film is onderhuids gelaagd waarbij pakweg -14 jarigen onvoldoende de context van het verhaal zouden begrijpen. Ik liet last minute mijn 12-jarige dochter dan ook thuis.

Knap debuut als langspeelfilm van de jonge cineast Van Dijl. Minder zwaarmoedig dan pakweg Close, Het smelt of Girl al hangt er de hele film lang een onbehaaglijke sfeer van grensoverschrijdend gedrag. Het is ook die gedachte die je vóóraf meeneemt als je de film instapt, mede door de suggestieve filmtitel en de synopsis.

Toch blijft de film onderhoudend en beklemmend. De aanpak is anders dan in andere films. Mede door de bijzonder mature en sterke prestatie van Tessa Van den Broeck voelt de film erg authentiek aan. Sommigen zullen de film afdoen als saai en nietszeggend, ik had een ander gevoel. Toch wel veel aandacht voor het tennis. Een gedegen film om naar de Oscars te sturen, het zou me verrassen mocht deze de shortlist halen, zonder afbreuk te doen aan de film.

k vond Julie zwijgt een sterke, mature, evenwichtige, subtiele, genuanceerde, maar tegelijk ook erg persoonlijke en rijke film, eigenlijk sterker (en persoonlijker!) dan Close en Girl... Tessa Van den Broeck zet een topprestatie neer als Julie, maar ook de vele kleine rollen zijn allemaal raak. Ook de regie, beeld en muziek vond ik heel sterk.

Het verhaal van een jonge tennisster die niet wil of durft spreken als haar coach in opspraak komt. Omdat het niet evident is om iets te zeggen. En ze worstelt er zelf ook mee. Maar het blijft lang onduidelijk wat er in haar hoofd speelt. Weet ze wel iets? Is ze er nauw bij betrokken? Is er echt iets gebeurd of niet? Ze gooit zich helemaal op haar tennis. Om door te gaan of om een soort ontkenningsfase? Je ziet haar wel worstelen met haar gedachten en de druk dat het op haar heeft, met wat ze ook mag weten of meegemaakt zou hebben...

Julie Zwijgt is als film een klein pareltje, ook al lijkt het niet zo snel te overtuigen. Het is vooral een verhaal dat een plek verdient en daarom alleen al mag deze wat meer bekend worden. Maar langs de andere kant blijft het nadien toch langer hangen dan ik had gedacht. Tessa Van den Broeck is op de eerste plaats een goeie tennisspeelster en wat minder actrice, maar ze doet het best wel goed. Zeker richting het einde van de film wordt dat beter.

De Academy of Motion Picture Arts and Sciences heeft de shortlist bekendgemaakt voor de Oscars die er in januari aankomen. Die shortlist is de voorloper van de nominaties, en daarin valt te noteren dat de Belgische inzending ‘Julie zwijgt’ de shortlist niet heeft gehaald.

De titel verklapt helaas de hele film. En eigenlijk gebeurd er maar bitter weinig. Je kijkt van begin tot eind naar dezelfde situatie. Dat maakt het niet heel onderhoudend. Maar hoofdrolspeelster verdient naar mijn mening wel een compliment!

lees volledig

Of jonge kijkers snappen waar het over gaat doet niet ter zake. De Kijkwijzer weegt enkel af of het bekijken van de film schadelijk kan zijn voor die jonge kijkers. Zonder expliciete beelden is er geen reden tot zorg, ook al zou je best kunnen bepleiten dat het psychologisch net zo impactvol kan zijn wanneer iets wordt geïmpliceerd in plaats van getoond.

Indrukwekkende film, vooral door de inbreng van Van den Broeck. Erg sterk wordt in beeld gebracht hoe ze worstelt met het in balans houden van topsport, school, vriendschappen en loyaliteit naar haar voormalige trainer toe.

Julie [Tessa van den Broeck] maakt dankzij de begeleiding van tenniscoach Jeremy [Laurent Caron] een goede kans om door te breken bij de jeugd. Nadat clubgenoot Aline [Tamara Tricot] een einde aan haar leven heeft gemaakt, trekt Jeremy zich “in overleg met de club” terug als trainer. Iedereen weet dat Jeremy iets heeft gedaan wat niet door de beugel kan, maar Julie zwijgt. Het overgrote deel van dit psychologisch drama bestaat uit beelden van Julie op de tennisbaan, afgewisseld met mensen die haar constant vragen: “Ça va?”. De ontknoping staat aan het begin al vast en het is een raadsel waarom Van Dijl meer dan 15 minuten nodig meende te hebben om daar naartoe te werken. Pierre Gervais is goed als de geduldige vervanger van Jeremy. Van den Broeck kan beter tennissen dan acteren.

Aardig drama. Het verhaal is realistisch en raakt een actueel thema aan. De uitwerking is redelijk. Men focust zich op het dilemma van de ambitieuze hoofdrolspeelster dat gaandeweg de film kantelt. Dat wordt fraai in beeld gebracht, hoewel er weinig gebeurt. Het eerste deel leunt daardoor soms wat tegen het saaie aan. De tweede helft is beter en boeiender en tilt de film boven de voldoende. Het acteerwerk van met name Van den Broeck is matig. Tennissen kan ze beduidend beter. 3.5

Bijzonder debuut waarin het Engelenkoor de film tot transcendentale proporties brengt.

Dit was een lange zit. Er gebeurt letterlijk niets.