The Damned (2024)

De trailer ziet er heel goed uit. Ik hoop dat de film ook net zo goed zal zijn.

Aan het begin van de film stelt een vrouwelijke stem, dat IJsland "een plek van kansen is … als je de kou kon verdragen … en de lange nachten … en de honger." Want ja het leven in een 19e-eeuws IJslandse visserspost valt niet mee! Weduwe Eva (Odessa Young) kreeg door de dood van haar man de verantwoordelijkheid over deze post. Normaal gesproken al zwaar maar een meedogenloze, koude winter zorgt ook nog voor voedseltekort. Daarom wordt er bij het zien van een schipbreuk geen hulp gestuurd. Een morele dilemma.

In een conventionelere horrorfilm zouden de zielen van het gezonken schip, de bewoners van de gemeenschap als ondoden of geesten komen teisteren. Maar regisseur Thordur Palsson serveert iets veel intrigerender, hij laat je gissen of er iets bovennatuurlijks aan de hand is of is het dat iedereen lijdt aan schuldgevoel, bijgeloof en paranoia (die aan Carpenter deed denken maar hier ook zeker werkte) Het laat je gissen of de schaduwen in de hoeken wraakzuchtige geesten zijn of gewoon verbeelding.

Er beginnen dus vreemde dingen te gebeuren en ze beginnen dingen te zien. Wat uiteindelijk ieders hoofd begint te vullen met bijgeloof over een draugr (wie wel eens Skyrim heeft gespeeld kent ze als grafbewakers) Het zijn rusteloze doden uit de Scandinavische folklore. Volgens de volksverhalen zijn het mensen die op zee zijn verdronken en die niet in christelijke grond zijn begraven en die hierdoor terug kwamen. Dit wezen voegt in de film een angstaanjagende laag toe met af-en-toe ook een jump scare.

IJsland is natuurlijk bij uitstek een eiland wat zich leent voor prachtige cinematografie; Er is sneeuw en ijs in verschillende tinten grijs en blauw. Het winterlandschap somber en kaal, en het de enige warmte komt van het licht van eenvoudige lantaarns, haardvuur en kaarsen. Terwijl het zich binnenshuis claustrofobische verstikkend aanvoelt.

Odessa Youngs vertolking van de weduwe Eva, die wanhopig probeert de boel bij elkaar te houden draagt ​​de film Verder leveren Rory McCann (Game of Thrones) als stuurman Ragnar en Joe Cole (Gangs of London) als Daniel solide bijdrage om de film boven de standaard uit te tillen. De kracht van deze film ligt dan ook in een grimmige atmosfeer. De film neemt wel zijn tijd, richt zich meer op het leven in deze gemeenschap maar dat maakt het juist een effectief huiveringwekkende psychologische Folk-horrorfilm

Weer zo'n horrorfilm in een historische setting. Daar heb ik best een zwak voor. Helaas zijn de setting en sfeer wel het enige wat de film voor zich heeft spreken. De film is vaak erg traag, en dat kan prettig zijn, maar de personages zijn gewoon veel te weinig uitgewerkt. Ik vind dat wel tamelijk lui als je maar een handjevol personages in zo'n claustrofobische setting hebt. Daardoor komt de paranoia ook wat te snel en zonder dat je er wat bij voelt.

Hoewel die Draugr er nog wel griezelig uitziet wil de film ook nooit echt eng of spannend worden. Na die scène met de palingen volgen er weinig hoogtepunten meer. De film is ook veel te afhankelijk van plotselinge harde geluiden etc. om je aan het schrikken te brengen, en de dubbelzinnigheid rondom de echtheid van de gebeurtenissen weet ook niet te overtuigen. Het wrang bedoelde einde ook al niet. Naar zoiets moet je zorgvuldig toewerken.