Sebastian (2024)

Vanaf 12 september 2024 in de bioscoop (September Film Distribution)

Opgepast: Dit is geen film om gezellig samen met je ouders te bekijken. Doe je dit wel, zal het een nogal gênante bedoening worden.

Sebastian gaat namelijk om seks. Seks in de positieve en negatieve manier. Zoals regisseur Mikko Makela verduidelijkte tijdens de Q&A wordt er vaak gediscussieerd of het wel nodig is om een grote hoeveelheid naakt in een film te steken. Dit is bij deze film zeker en vast het geval. Omdat het stigma rond seks en alle vroomheid verdwijnt, wordt een grondig portret van een jongeman die sekswerk doet uit research voor zijn boek.

Op vlak van verhaal biedt de film weinig verrassingen, met veel gebeurtenissen die zich laten raden. Het helpt ook niet mee dat ik eerder dit jaar een boek heb gelezen over ditzelfde onderwerp, met ongeveer dezelfde verhaalontwikkelingen. Het script kon ook wel iets beter uitgewerkt worden want ik had vaak het gevoel dat er wat scènes misten. Misschien werden deze eruit geknipt om een bondigere speelduur te behouden. Het personage van Hiftu Quasem werd bijvoorbeeld gigantisch onderbenut. Het was alsof ze bestond puur om gemakkelijke oplossingen voor het hoofdpersonage te voorzien.

De film schittert vooral in de kleine momenten, vele daarvan zijn met de fenomenale Jonathan Hyde. De dynamiek tussen Hyde en Ruaridh Mollica is om van te smullen. Ook zit je vaak mee in dubio over de moraliteit en grenzen van Max zijn 18+-perikelen. De uitbundige seksscènes waren aanvankelijk wat schrikken maar het paste perfect in de context van de film. Ook helpt het waarschijnlijk dat een aantal scènes - de goeie en slechte - nogal herkenbaar waren voor mij in het homo-milieu (ik zal maar niet zeggen over welke ik het heb).

Ik klink misschien overwegend negatief maar ik heb oprecht genoten van deze film. De 121 minuten vliegen voorbij en het is erg belangrijk dat dit soort films de mainstream media halen.

Het enige wat ik als bevreemdend heb ervaren was dat tijdens de stomende seksscènes een vrouw in mijn linkeroor luidruchtig van haar popcorn aan het vreten was. Popcorn en groepsseks gaan naar mijn mening niet samen.

4*

Sebastian - Fast Forward review

EDIT: vanaf 3 juli 2025 in de bioscoop

Aardige film tussen alle gaythema films. Wederom is dit weer een vrij depri film. Maken homoseksuele mannen/jongens nooit eens iets leuks mee en maak daar eens een film over?

In mijn leven is vooral veel vreugde, rust, lieve partner al 20 jaar dezelfde, natuur, humor, positieve ontwikkelingen, zwemmen, hardlopen, fietsen, wandelen, lekker eten. Daar omheen kun je toch ook eens een film schrijven?

Of zijn de gays van tegenwoordig alleen maar uit op seks, drugs, alcohol, drama, verdriet, pijn, etc. Lekker leven heb je dan.

Sorry ik dwaal even af.

De film heeft zijn goede momenten. De jongen speelt knap en gedurfd. Zeker ook complimenten voor de oude snoepers in de film, wat gênant lijkt me dat, als je met je familie/vrienden deze film als acteur terug gaat kijken.

De 25-jarige Max [Ruaridh Mollica] is een journalist met een literaire achtergrond. Hij doet onderzoek onder queer sekswerkers voor een artikel en krijgt de mogelijkheid om idool Bret Easton Ellis (de auteur van o.a. ‘American Psycho’) te interviewen. Wat zijn hoofdredacteur [Lara Rossi] niet weet is dat Max onder het pseudoniem Sebastian een dubbelleven leidt als sekswerker en zijn persoonlijke ervaringen verwerkt in een manuscript. Dat dubbelleven dwingt Max om zijn eigen identiteit te herzien. Bovendien wordt het steeds moeilijker om dat dubbelleven geheim te houden. Niet alleen op de redactie, maar ook voor zijn cliënten. Mäkelä opent met een seksscène en daar zijn er onnodig veel van. Veel interessanter zijn de contacten na afloop, vooral het contrast tussen de zakelijke Daniel [Ingvar Sigurdsson] en muziekprofessor Nicholas [Jonathan Hyde] die juist meer verlangt naar genegenheid en tederheid.

Erg fijne film. Met een hoofdrolspeler (Ruaridh Mollica) die ik een revelatie vond. Om te beginnen erg goed geacteerde (ja echt) seksuele en sensuele scenes die meteen heel veel vertellen (en dat zijn er veel maar zeker niet te veel. En een boeiend verhaal. Ik las ergens dat mensen zich afvroegen waarom hij hij een pseudoniem aanhing want hij schrijft toch fictie, maar de kern van de film ligt volgens mij net anders. Max verlangt zo naar het leven van zijn hoofdpersoon dat hij het gaat leiden en tegelijk is er de behoefte aan waarachtigheid. Die zich ook uit in de relatie met Nicholas. Boeiende fijne film over kunst, identiteit, waarachtigheid en seksualiteit,