La Cocina (2024)

Vanaf 5 december 2024 in de bioscoop (Cherry Pickers Filmdistributie)

Alle negatieve vooroordelen over arthousefilms worden bevestigd in dit pretentieuze, praatzieke drama dat zich afspeelt in een restaurant in Times Square. Spil is Pedro [Raúl Briones], een immigrant die werkt als kok in de hoop dat zijn baas [Oded Fehr] hem zal helpen aan een verblijfsvergunning. Tijdens zijn werk krijgt hij bezoek van Estela [Anna Diaz], de dochter van een vriendin van Pedro’s moeder, die hem vraagt om een baan en als zijn assistent wordt aangesteld. Pedro’s heeft een affaire met serveerster Julia [Rooney Mara] die zwanger is van zijn kind en de keuken is in rep en roer na de verdwijning van $ 830 dollar. De keuken is een smeltkroes van culturen en er gebeurt van alles, maar van een verhaal is geen sprake. Wel zijn er trage, filosofische monologen over maatschappelijke problemen en er is een knap geregisseerd ononderbroken shot er meerdere eer en glorie van Ruizpalacios en camerapersoon Juan Pablo Ramírez. Het is net of je tijdens een voetbalwedstrijd 5 minuten lang zit te kijken naar twee spelers die ongehinderd in eigen helft een balletje hoog houden. Leuk gedaan, maar het heeft geen enkele zin. Gefilmd in pretentieverhogend zwart-wit.

Ik sluit me van harte aan bij de bovenbuurman; echt in alles een vreselijke film vol onsympathieke karakters die zich dan weer vloekend dan weer hulpeloos mijmerend een weg door het leven en de keuken moeten zien te banen. Ze zijn ondertussen allen zo abject dat de gemiddelde kijker zou wensen dat dit etentje snel voorbij mag zijn, maar neen: twee-en-een-half (!) uur heeft Ruizpalacios voor dit inderdaad hyperpretentieuze copieuze maaltje uitgetrokken, waarbij camerawerk en editing zoveel trucjes bevatten dat we hier wel bijna te maken moeten hebben met een (mislukt) afstudeerproject. To be avoided.

Ik zal wel nooit begrijpen waarom mensen naar een film gaan die ze eigenlijk van tevoren al vreselijk vinden.

Maar goed ik, ooit in mijn studententijd kok geweest, heb samen met mijn zoon, nu kok, wel genoten van de film. Natuurlijk wordt het extreem uitgebeeld, maar veel horecadingen waren toch echt herkenbaar. Verder laat de film scherp de wereld van de arbeidsmigranten zien. Punt van kritiek is dan wel dat het verhaal niet heel verrassend is.

Theatraal, maar het is niet voor niets een verfilming van een toneelstuk. De keuken in het populaire restaurant "The Grill" wordt grotendeels gerund door immigranten zonder verblijfsstatus, en daarmee in een kwetsbare positie zitten. Goede obervaties over de donkere kant van het kapitalisme. De film duurt wel wat te lang en is bij vlagen doodvermoeiend.