Small Things like These (2024)

Cillian Murphy & Matt Damon On Reteaming 'Small Things Like These' - deadline.com

Steracteur Cillian Murphy in exclusief interview met VRT NWS over Belgische regisseur Tim Mielants | VRT NWS: nieuws

Vanaf 21 november 2024 in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

SMALL THINGS LIKE THESE - Fast Forward review

Wat mij betreft kan deze film nu al uitgeroepen worden tot de kerstfilm van 2024.

Ontroerend en zacht, met kleine en grote tragedies door elkaar knap verweven. En met het goede dat overwint, zoals in elk verhaal van Charles Dickens.

Er daarom is het ook geen vijf sterren. Onze Bill is te goed voor deze wereld, net even teveel engel.

Toch heb ik een traantje gelaten. Mooi, mooi, mooi.

Bill Furlong [Cillian Murphy] werkt als kolenboer in een hechte, Ierse gemeenschap. Sinds kort heeft Bill [Cillian Murphy] regelmatig flashbacks naar een traumatische periode uit zijn jeugd. Zijn echtgenote Eileen [Eileen Walsh] merkt dat Bill ergens mee zit, maar Bill laat niets los. Al snel blijkt dat het te maken heeft met een opvang voor verstoten jonge vrouwen dat onder leiding staat van zuster Mary [Emily Watson]. Deprimerend sociaal drama had wel wat humor kunnen gebruiken en gaat bijna ten onder aan het trage tempo. Murphy hoeft weinig meer te doen dan melancholiek voor zich uit te kijken in dit onbevredigende drama dat op ware gebeurtenissen is gebaseerd.

Onbevredigend. Traag, ietwat eentonig. Het meest verrassende was het moment van de aftiteling. The Magdalene Sisters was een stuk indringender.

Van The Magdalene Sisters (Film, 2002) was ik destijds bijzonder onder de indruk. Ook Tim Mielants belicht het onderwerp met zijn nieuwe film, maar pakt het anders aan. De mensonterende gebruiken komen hier slechts sporadisch aan bod en worden gevoed door de al opgedane kennis en suggestieve gedachten van de kijker. De film focust zich dan ook op het leven buiten de nonneninstelling en niet wat er zich binnen afspeelt.

Daar wordt Bill Furlong gevolgd, een zwijgzame goedaardige, maar vooral ook weifelende en met zichzelf worstelende kolenboer. We bevinden ons in een grijs miezerig Ierse arbeidersstadje ergens in de jaren 80. Het weer is er even mistroostig als het stadje zelf. De gemeenschap wordt in de geest gecontroleerd door het geestelijke katholieke leven, al komt dat niet expliciet tot uiting in de film.

De film is langzaam en neemt zijn tijd om zijn shots te nemen. Ik vond het cinematografisch een sterke film met sfeerbeelden die me in de tijd en het decor zogen. Ik kon me vooral ook optrekken aan de sterke acterende cast met Cillian Murphy op kop. Ook Carey Mulligan maakte indruk als ijzige Moeder Overste, al was haar screentime redelijk beperkt. Ook Eileen Walsch deed het goed, ik had eerst de indruk dat het een fel vermagerde Olivia Colman was, niet dus.

Het einde is plots en toch lichtjes onbevredigend. Ik had nog wel meer willen weten over het vervolg. Sterke technische film van een vakman, maar inhoudelijk zullen er enkelen op hun honger blijven zitten, mezelf lichtjes incluis.

Small Things Like These overtuigde me niet helemaal, al zitten er wel veel goede elementen in die ik ook zeker kan appreciëren. De cinematografie is heel erg mooi en de tijd (jaren tachtig) en plaats (klein stadje in Ierland) komen heel authentiek naar voren. Een echte sfeerfilm met prachtige beelden, en dat kan je intussen wel aan Tim Mielants overlaten. Wel één van de interessantste Vlaamse regisseurs van het moment vind ik, ook vorig jaar een hele sterke film met Wil. Maar héél veel meer dan mooie beelden en een fantastisch ingetogen Cillian Murphy is het nu ook weer niet, en dan vond ik het uiteindelijk wel iets te karig. Het tempo is zéér traag en bijna meditatief, en dat zorgde ervoor dat ik moeilijk echt in de film geraakte. Het liet een film van anderhalf uur ook een stuk langer aanvoelen. Niet meteen een heel goed teken. Maar misschien is het eerder persoonlijk en vooral moment-gebonden; het is wel echt een film en een tempo waar je voor in de stemming moet zijn. Ik kan het namelijk op zich wel appreciëren dat veel subtiel en zelfs onuitgesproken blijft, en je als kijker heel wat zelf mag invullen. De flashbacks lijken eerst op een afstandje van de rest van het verhaal te staan, maar zijn uiteindelijk wel onlosmakelijk verbonden met het thema van de film. Ik vond ze niet heel boeiend, maar ik snap hun waarde achteraf gezien wel. En hoewel het einde me op mijn honger liet zitten, is het ergens ook wel mooi. Het is geen grootse film met grootse gebeurtenissen, maar een hele kleine film met een kleinschalig verhaal over kleine beslissingen, die een groot verschil kunnen maken. Mooie boodschap, en Mielants heeft duidelijk het verhaal verteld dat hij wilde vertellen, dus daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Maar maakt dat het een hele boeiende film? Voor mij niet helemaal.

Dubbel gevoel dus, met genoeg sterke punten en elementen, maar de film kon me uiteindelijk nooit echt helemaal onderdompelen, en dan is het een lange zit. 3*.

Grimmig, rauw, pijnlijk, ontroerend en zo kan ik nog wel meer superlatieven verzinnen die hier van toepassing zijn. Murphy's spel en de trage opbouw weten te hypnotiseren en mee te slepen.

Mijn volledige recensie lees je hier.

Goedkoop sentiment dat door de fraaie beelden toch net overeind blijft.

Bill Furlong is een kolenboer die een eenvoudig doch gelukkig gezinsleven heeft, en niet veel te klagen ook.
Op een dag ziet hij bij één van zijn klanten, een door nonnen bestierde wasserette, een meisje met beduidende angst en tegenzin naar binnen gestuurd worden. Dat zet hem te denken aan zijn eigen jeugd.
In flarden herinneringen kom je te weten dat de moeder van Bill een jonge vrouw was die ongehuwd een kind (Bill) kreeg, en gelukkig door een goede rijke vrouw financieel en sociaal ondersteund werd. Hij had ook een broer, Ned, maar dat bleek achteraf dus de vriend van zijn moeder (misschien wel zijn vader?) te zijn.
De jeugd van Bill was niet echt fijn, maar heel slecht ook niet, aldus de film.

Nou ja, Bill komt bij toeval erachter dat in het kolenhok van de wasserette een meisje (hetzelfde meisje als eerder te zien was, meen ik) opgesloten was, en hij laat het meisje weer naar binnen het gebouw in. De nonnen liegen hem wat voor, het meisje doet uit angst mee met de leugens, en Bill is niet gek, maar weet ook niet precies wat te doen. De sociale structuur in het dorpje/stadje wordt nogal beheerst door de nonnen. Hij wordt ter overvloede ook nog omgekocht met geld voor kerstmis, voor zijn vrouw.

Nou ja, steun aan zijn vrouw heeft hij ook niet. Die denkt vooral aan haar eigen heil en dat van haar dochters (niet onbegijpelijk), en hij staat er alleen voor.

Dan op een avond is hij het zat, en een voorgevoel brengt hem ertoe weer naar het kolenhok te gaan, en ja hoor, daar zit dat meisje weer. Bill neemt haar nu mee naar huis, voor Kerst. Dat was het.

Gelukkige kerst? Nou, denk het niet. Bill gaat in de problemen komen. Sociaal zal hij het lastig krijgen. Misschien gaat zijn kolenzaak wel failliet als de nonnen hun macht uitoefenen. Meisje gaat weer terug naar de wasserette en er verandert verder niets, behalve dat het huwelijk van Bill niet meer zo harmonisch zal zijn.

Maar het ergste vind ik wat daarna komt. Dat dit slappe verhaaltje is opgedragen aan de slachtoffers van de "Magdalena-nonnen" of zoiets. Valt genoeg over te zoeken op internet. Het lijkt haast een feelgood-verhaaltje dat op de werkelijke verschrikkingen parasiteert.

De film viel me erg tegen. Als je al iets van de film weet – en dat is bijna onvermijdelijk want de film is een hype – dan weet je dat de film gaat over misstanden in een door nonnen gerund tehuis voor gevallen vrouwen en dat Cillian Murphy een held speelt. Helaas is dat precies wat de film biedt en niets meer: de misstanden blijven vaag en Murphy redt één gestraft meisje (van wie we niet weten waarvoor ze werd gestaft). In feite begint daarmee het verhaal want de film maakt duidelijk dat Murphy daarmee zijn leven en dat van z’n dichters ruïneert, zodat je een heroïsch gevecht verwacht tussen Murphy en de nonnen, maar met het meenemen van het meisje eindigt abrupt het verhaal voordat het zelfs maar begonnen is. De film heeft wel enige sfeer maar de beoogde kerstsfeer en/of Dickenssfeer – de film verwijst uitdrukkelijk naar zowel kerst als Dickens – komen niet echt uit de verf.

Jammer. Best een tegenvallen. Acteerwerk op zich prima maar het verhaal is gewoon te eenvoudig. Sommige side-story's lijken er met de haren bij gesleept om er nog wat van te maken... helaas..

Fraaie kerstfilm. Mooi geschoten beelden. Fijn ook, dat de Katholieke Kerk een flinke tik krijgt.

Viel mij tegen. De film kent naar mijn idee 2 verhaallijnen: de persoonlijke depressie van de hoofdpersoon die op middelbare leeftijd zijn jeugd verwerkt en de verschrikkelijke behandeling van de jeugdige zwangere meisjes door de nonnen en hun katholieke kerk. Die eerste lijn wordt niet goed uitgewerkt en ik vind Cillian Murphy ook niet overtuigend acteren. De flashbacks worden ook erg voorspelbaar.

De tweede verhaallijn wordt beter uitgewerkt en het einde is ook sterk. Als de film zich had geconcentreerd op de katholieke misstanden en de verhouding van de hoofdpersoon daartoe, was het naar mijn idee een betere film geweest

Dit is zo'n film waar je echt voor moet zijn.

Ik verveelde me steendood haha.

Mooie ingetogen rol van Cillian Murphy, maar plot en thematiek komen helaas niet erg krachtig uit de verf. Het is allemaal net iets te ingetogen en subtiel uitgewerkt, waardoor de stootkracht van de film het soms laat afweten. Sfeervol in beeld gebracht en tot in de puntjes verzorgd qua tijdsbeeld en aankleding, dat wel. En je kunt je weer lekker opwinden over de wandaden van de kerk.

Een dikke vijf voor dit trage sociale drama. Er word natuurlijk naar The Magdalene Sisters verwezen, het andere prachtige drama over de schandalige praktijken van gefrustreerde nonnen. Zoals nog steeds gebeurt sluiten velen hun ogen voor bepaalde misbruiken, maar de kolenboer Furlong kan hier terecht niet mee leven.

Heb al ergens gelezen dat Murphy hier een Oscar voor verdiend, en ik kan ze alleen maar gelijk geven.

Van elke seconde heb ik genoten van deze prent, nog maar eens het bewijs dat er niet veel moet gebeuren in een film om er een kunststukje van te maken....

Ik had veel verwacht van deze film, maar viel me uiteindelijk toch tegen.

Te sloom, te traag en kabbelde maar verder, maar boeiend werd het gewoon niet echt.

Dan vond ik Philomena toch stukken en stukken beter en werd je echt meegezogen in het verhaal en dat miste ik in deze film.

Het is niet te vergeven laat staan ooit te vergeten wat er in o.a. de kloosters allemaal heeft plaats gevonden.

Niet zo goed als gehoopt, eigenlijk wel een tegenvaller. Een wel erg ingetogen, zeg maar rustig tam, drama over een toch heftig onderwerp. Mielants gokt er erg op dat de intense blikken van de veelgeprezen Murphy voldoende zijn om het traag verteld verhaal te dragen, en weet zelf met zijn warrige regie niet duidelijk te maken waar de zielenpijn van het hoofdpersonage nou precies vandaan komt. Het abrupte, onbevredigende einde is symptomatisch voor het gebrek aan inleving van de makers: je kreeg nergens het gevoel dat dit verhaal nou echt compleet verteld is. Murphy doet het nochthans redelijk in zijn ondankbare rol, Emily Watson duikt even op om het veronderstelde kwaad een mooi, passend gezicht te geven en ik zag zelfs de naam van Ben Affleck voorbijkomen tijdens de aftiteling maar niemand van deze grootheden kon dit naar een gedenkwaardig niveau tillen. Wie een hit in the face film wil zien over het onderwerp kan beter The Magdalene Sisters(2002) bekijken, een aantal klassen beter dan dit.

Small Things Like These is een mooi geschoten film met een rustig tempo om alles goed te absorberen. De impact van deze praktijken is groot en de worstelingen om er tegenin te gaan evenzo. Ik vond dat mooi in beeld gebracht. Soms zijn er weinig woorden nodig om iets krachtig te verbeelden daar is deze film een voorbeeld van. Was ondanks het trage tempo toch voorbij voordat ik het wist.

Qua acteerwerk stelt Cillian Murphy nooit teleur. Ook hier speelt hij ijzersterk en ingetogen. De film kabbelt voor de rest wat voort, en wanneer het echt interessant begint te worden, is deze plotseling afgelopen. Enerzijds zie ik dit als iets goeds; de tijd vloog voorbij, waardoor ik geboeid bleef tot het eind. Anderzijds had ik veel meer willen zien, waardoor het geen voldaan gevoel geeft.

Het jaren '80-sfeertje wat in de film gecreëerd wordt, werkt goed en wordt zeer overtuigend in beeld gebracht. De situatie met de opvang zoals deze geschetst wordt kruipt onder de huid. Het knaagt en het laat je elke keer de vraag stellen: wat had ik gedaan in zijn situatie? Je krijgt hier uiteindelijk wel een glimp van, maar is dit genoeg?

Wel heel erg traag dit. De film vraagt ook wel enige voorkennis over de Magdalene Laundries (wat ik wel had door de veel betere film The Magdalene Sisters uit 2002) en het katholieke Ierland van die tijd, want er wordt vanuit gegaan dat de kijker wel weet wat er precies aan de hand is.

Kan me niet voorstellen dat dit nu zo’n geweldige rol moet zijn geweest voor Cillian Murphy om te spelen, maar hij en de rest zullen dit wel een belangrijk onderwerp hebben gevonden om te laten zien.

Kan niet zeggen dat ik er erg van genoten heb of het super interessant vond. Daarvoor was het toch allemaal wat te klein, te traag en te weinig om het lijf hebbend. Ook wel typisch zo'n verhaal dat als boek aardig werkt maar als film minder. Zoals iemand op IMDB heel treffend zei over de rol van Murphy: 'there's only so far moody brooding can carry you'. In een boek krijg je dan toch wat meer mee van de gevoelens en gedachten van een personage.

2,25*

Redelijke film over een kolenhandelaar die ook zaken doet met de zusters van de katholieke kerk. Een ingetogen drama met een wel heel traag tempo waarbij ook zeker niet alles wordt uitgesproken. Een mooie rol van Cillian Murphy en de film ziet er ook mooi uit. Echter wist het me nergens echt te grijpen.