Emilia Pérez (2024)

lang pee

Nu gooi je toch alles op een hoopje. Mijn mening die ik nota bene in september schreef, misbruiken met erg bedenkelijke en foute uitspraken van de actrice die vandaag de pers hebben gehaald? Mijn mening in september sloeg op transgenders in het algemeen en het feit dat bepaalde lui dit wederom gratuit zouden veroordelen als woke en meer van die onzin. Ik hoopte daarom dat die andersdenkenden de film gewoon zouden negeren zodat de film zijn waarde en plaats behield als film en niet omdat er een transgender in meedoet. Daar ging het mij om.

Beste, je hebt honderd procent gelijk. Ik had beter naar de datum moeten kijken, en beter moeten lezen. Er was toen natuurlijk nog geen sprake van bepaalde uitspraken.

En dat er mensen zijn die direct van woke spreken bij een transgender of homokoppel zijn we al gewoon natuurlijk.

Ondanks het hoge 'musical' gehalte, verrassend goede en vermakelijke film, met dito cast.

Ook heerlijke soundtrack.

8/10.

Simplistisch, prekerig, melodramatisch, oppervlakkig, pretentieus, je kan een hoop zeggen over Emilia Perez. Toch kan ik na een stroef begin niet zeggen dat ik niet vermaakt bent. De mix van genres werkt beter dan je zou denken en de film heeft zondermeer veel stijl. Na de sprong in de tijd heb ik geboeid lopen kijken. Een wat vreemd en rommelig verhaal voelt wat minder rommelig dankzij fantastisch spel van Gascon. Zonder haar zou de film niet gewerkt hebben denk ik. Saldana vond ik weer helemaal niet bijzonder, ook al is het duidelijk dat ze wel kan zingen en dansen.

De muzikale onderbrekingen zijn trouwens van sterk wisselend niveau. Aanvankelijk zijn ze vooral tenenkrommend en te veelvuldig aanwezig. Echte dieptepunten zijn La Vaginoplastia en het latere Papa. El Mal en Para vond ik dan wel weer behoorlijk geslaagd. Jammer alleen dat de echte emoties ontbreken. Zowel Gascon als Saldana spelen meer symbolen dan echte personages, en dat is nou net het hele probleem van de film: Audiard wekt de schijn een boodschap uit te willen dragen, maar eigenlijk zegt hij niet zoveel en komt het allemaal vrij onoprecht, ongeloofwaardig en zelfs behoorlijk lomp over.

Verder ben ik ook slechts een westerling die geen verstand heeft van de gang van zaken in Latijns-Amerika, doch heeft de film behoorlijk wat Mexicanen diep beledigd. De regisseur vond nader onderzoek niet nodig en baseerde zich volledig op wat hij dacht te weten. Dat vind ik ook vrij kwalijk te noemen.

Puur als film vond ik Emilia Pérez best een beleving. Maar niet voor herhaling vatbaar. Dat zou zich moeten reflecteren in het cijfer, maar ik vind het laf om dat nu nog te gaan aanpassen.

Meer interessant dan écht (erg) goed. Origineel en verrassend is het zeker (en zeker wat waard). Maar uiteindelijk is het lastig om sympathie op te wekken voor Emilia aangezien ze natuurlijk gewoon een hypocriete massamoordenaar blijft. Daardoor valt een groot deel van de tweede akte voor mij in het water, aangezien dat wel de bedoeling was. Maar goed, Audiard doet wel echt wat met het actuele gegeven van (het graag willen) wisselen van geslacht en koppelt het niet alleen aan de corruptie en schandalige moorddadigheid in Mexico, maar maakt er ook nog een kleurrijke musical van. Ambities kun je hem niet ontzeggen. Daardoor toch wel bovengemiddeld.

Emilia Perez is dus in elk geval een originele film met lef. Kunnen weer mooi complete volksstammen massaal over vallen (waarvan de meeste de film niet eens gezien hebben), getuige ook het inmiddels gekelderde IMDb gemiddelde. Ook de hele rel omtrent de Oscarnominatie voor beste actrice is te bespottelijk voor woorden; de cancelcultuur is veel conservatievelingen een doorn in het oog, behalve natuurlijk als ze het zelf kunnen loslaten op een transpersoon. Een koekje van eigen deeg op alles dat woke is. Van je vrouwelijke collega’s waar je geen eens meer sexuele toespelingen naar mag maken (grapje moet kunnen toch!), tot een donkere dame die een zeemeermin speelt. En gooi zwarte piet, Extinction Rebellion, Coronavaccinaties en Emilia er ook maar bij.

Netflix Breaks Silence on 'Emilia Perez' Controversy - hollywoodreporter.com

Film Emilia Pérez wint César ondanks kritiek op hoofdrolspeelster - Nos.nl

Terecht! Politieke neningen van acteurs hebben niks te maken met de kwaliteit van hun werk.

Had wat mij betreft nooit genomineerd moeten worden voor 13 Oscars. Niet een ervan was verdient.

Emilia Perez is vooral een pijnlijk oppervlakkig soapy verhaal gegoten in de vorm van een musical en dan gefilmd in een realistisch aanvoelend decor, hoewel de film geheel in een studio was. Dat bijt elkaar echt. Met de toon van het verhaal was je weggekomen als je het decor veel kunstmatiger had gemaakt. Bijvoorbeeld duidelijk in een studio met huizen waarvan je ziet dat ze niet echt zijn en kleuren die meer naar technicolor zouden neigen. En de boel situeren in een niet nader genoemd of fictief land.

Het niveau van de liedjes varieert van niet onaardig tot echt pijnlijk slecht. Met als absoluut dieptepunt La Vaginoplastia een nummer dat over decennia nog uitgelachen zal worden. Het transgender deel van het verhaal is veelal dramatisch dom. Oppervlakkig, plat en op veel punten behoorlijk onrealistisch. Soms ook echt behoorlijk fout zoals het feit dat de actrice een mannelijke stem opzet als ze erg boos is, alsof ze dan weer in haar natuurlijke zelf zit.

De twee oscars die gewonnen zijn, zijn twee dingen die nog wel te doen zijn. El Mal is een van de betere liedjes en Zoë Saldana is voor het grootste deel best te doen en is in elk geval beter dan de rest van de cast. Toch waren voor beiden ook letterlijk tientallen betere keuzes dit seizoen.

Ik moet nog best veel Audiard zien, maar ik begin na de kleine teleurstelling Dheepan en de grote teleurstelling Emilia Perez wel te vrezen dat hij me niet echt ligt. Is Une Prophete misschien de uitschieter naar boven?

Ik was ergens nog wel gefascineerd en dat houdt me van nog lager af. En je kunt Audiard een beetje lef niet ontzeggen. Maar goed was deze film helemaal niet..