A Real Pain (2024)

Aangekocht door Walt Disney Studios Motion Pictures. Releasedatum TBA.

EDIT: vanaf 9 januari 2025 in de bioscoop

Erg genoten, goede balans van drama en komedie. Beide perfect voor hun rol.

Op de valreep nog een van de beste (de beste?) films die ik dit jaar heb gezien.

Ik keek hier vooral naar uit door Kieran Culkin. Hoewel ik de serie Succession niet afgekeken heb was ik wel altijd fan van zijn personage en manier van acteren en ook hier weer heeft hij dat charisma en die charme die van het scherm afspatten, ook als hij niets doet.

Het personage van Jesse Eisenberg is een leuk contrast. Hoewel het verschil tussen de twee misschien wat dik aangezet is werkt het wel goed. De situaties en de dialogen komen heel naturel over en zijn echt vermakelijk en interessant om te volgen, en regelmatig ongemakkelijk, pijnlijk en herkenbaar.

Ik herkende wel wat in de frustratie van David naar iemand die zich zo extravert (en regelmatig natuurlijk onuitstaanbaar) gedraagt maar toch iedereen op zijn hand krijgt, terwijl jij als brave borst maar wat sociaal onhandig stuntelt en het moet doen met een snelle ‘goodbye David’ van de gids. You want to kill him, and to be him.

Uiteindelijk is Benji natuurlijk een erg tragisch personage onder al zijn bravoure waardoor dat juist extra interessant is. Op het eind krijg je het idee dat hij waarschijnlijk dakloos is, omdat hij weer op de luchthaven wil blijven rondhangen, best hartverscheurend.

Ook voor de rest is dit een film die op alle vlakken wel tot me spreekt; de muziek van Chopin, dat het zich afspeelt rondom een stad en een reis, de naturelle manier van acteren en focus op de dialogen, en de psychologie van de personages. Wil deze zeker nog vaker zien.

4,5*

A Real Pain is een fraai filmpje met een degelijk verhaal wat ook goed uitgewerkt werd. Het is komisch maar ook emotioneel. Hierin zit een goede balans. Kieran Culkin is hier wel de ster waar ik erg van genoten heb. Jesse Eisenberg is een goede tegenhanger maar blijft toch bij elke rol die hij zelf op zich neemt teveel in zijn eigen cirkeltjes draaien. Ik vind daar weinig diepgang in zitten. Niettemin echt wel een aanrader deze film.

A Real Pain is een mooie film; vooral door de aanwezigheid van Kieran Culkin, die het spelen van getroubleerde personages met charisma tot een kunst heeft verheven. Jesse Eisenberg, die de film schreef en regisseerde (zijn passieproject blijkbaar), is ook uitstekend als de ingetogen tegenhanger.

De film had wat raakvlakken met bijvoorbeeld Sideways, al zijn er genoeg van dit soort films waarin de vriendschap of relatie tussen 2 reisgenoten (vaak tegenpolen die op elkaar aangewezen zijn) getest wordt. Qua opzet is de film dan ook niet heel erg origineel, maar tegen de achtergrond van een Pools-joodse heritage tour in Polen (met o.a. een bezoek aan gedenkplekken, en in het bijzonder kamp Majdanek) is het dan wel weer redelijk uniek.

De sociale dynamiek tussen Benji (Culkin) en David (Eisenberg) is vermakelijk en schuurt soms lekker, al vond ik het qua drama aan de milde kant blijven. Behalve een emotioneel moment op het dak van een hotel waarin David aan Benji vertelt hoe hij over hem denkt komt het nergens tot een échte uitbarsting en heeft het einde niet de impact waar ik toch een beetje op hoopte. Er had wel wat meer in gezeten.
Daar staat tegenover dat Kieran en Jesse samen uitstekend acteren en i.c.m. de cinematografie en muziek is het toch een mooie kijkervaring.

4*

Echt een mooie film, aanrader!

Voornamelijk een goede film door Kieran Culkin. Ik hoop dat Jesse Eisenberg in het echt ook autistisch is want hierin speelt hij wederom een autist. Hij regisseert deze film zelf dus hij wil misschien heel zijn leven hetzelfde typetje spelen. Het acteerwerk is erg goed waarbij je heel erg gelooft dat de personages echt zijn en daarin zit heel veel herkenning. Ik herken deze personages, die bestaan in het echte leven en dat maakt de film sterk. Echt grappig kan ik de film niet noemen.

Wel een kleine fijn soort road movie over twee neven die naar Polen trekken ter nadachtenis van wijlen hun oma. Weinig spectaculair allemaal, maar wel warm en rustig voortkabbelend. Het zijn dan ook de kleine dingen des levens die opvallen net als het prima acteerwerk en wisselwerking tussen Culkin en Eisenberg. Culkin is de luidruchtige van de twee met zijn aanwezige gedrag, soms totaal sociaal onaangepast gedrag, maar hij voegt wel iets extra toe.

Ik genoot er wel van. Beetje drama met een beetje humor zonder in overdrive te gaan. Mooi gebalanceerd geheel alvast.

De nerveuze David [Jesse Eisenberg] gaat met zijn impulsieve neef Benji [Kieran Culkin] op groepsreis naar Polen, het land waar hun pas overleden grootmoeder opgroeide. David houdt het liefst zich op de achtergrond, maar Benji volgt zijn gevoel en zegt altijd wat hij denkt. Dat levert vanzelfsprekend ongemakkelijke momenten op, maar Eisenbergs voortreffelijke scenario verrast met de reacties op die momenten en onthult geleidelijk wat David en Benji voor elkaar betekenen. Groepsleider James [Will Sharpe] en de overige groepsleden zijn goed uitgewerkt en Culkin schittert in dit intelligente, vermakelijke en uiteindelijk ook ontroerende drama over de worsteling met de balans tussen gevoel en verstand. Een echte traktatie.

Wat een prachtig, menselijk drama met geweldig spel van zowel Culkin als Eisenberg. Al doet die laatste wel grotendeels wat we van hem gewend zijn, maar dat maakt deze rol niet minder goed. Zonder enige moeite leef je vanaf minuut één mee met de twee mentaal instabiele neven. Alle irritaties, grapjes, ongemakkelijkheden en innerlijke worstelingen zijn overtuigend. Ook trouwens, omdat alle bijrollen gewoon heel dik in orde zijn.

A Real Pain komt erg oprecht over en hoewel de emotie eraf spat, maakt de film zich nergens schuldig aan overdreven sentiment. De zorgvuldig gepositioneerde piano-gedreven soundtrack is wellicht een tikje gedurfd, maar geeft absoluut een meerwaarde.

Ik wist dat Jesse Eisenberg één van de hoofdrollen vertolkte, maar niet dat hij de film ook had geschreven en geregisseerd. Dat merkte ik pas op bij de aftiteling. Zijn eerste "eigen" film heb ik niet gezien, en gooide ook niet zulke hoge ogen. Maar als dit zijn niveau is als filmmaker, hoop ik dat hij nog een productieve toekomst tegemoet gaat.

Wat mij betreft slaat wwelover de spijker op de kop. Dat is voor mij precies het element waarin A Real Pain uitblinkt. Ken je het reisdoel van de neven, dan zou je aanvankelijk niet denken dat een komische inslag respectvol zou zijn. Of zo ja, dat die op emotioneel vlak ontzettend goed kan werken. Maar dat doet ie wel degelijk.

Een ontroerende rollercoaster van een film met een meesterlijke invulling van de twee polariserende protagonisten. Hulde!

Mijn uitgebreide mening is hier te lezen.

Twee Joodse neven gaan op groepsreis naar Polen ter nagedachtenis van hun overleden oma. Ze gaan beide verschillend met het verleden om: de een is ‘normaal’ dus heeft geleerd zich te harden en een leven op te bouwen (zoals de meeste Joden na de Holocaust), maar is daardoor ook wat neurotisch, en de ander lijkt altijd kind gebleven, heeft geen leven opgebouwd en is een gevoelsmens (zit dus ‘dichter’ bij de pijn van het verleden) die altijd zegt wat ie denkt. Dat geeft natuurlijk onderling wrijving en vanwege het gedrag van de extraverte en labiele persoon altijd wel gekke situaties waarmee de road movie een beetje drama en een beetje humor combineert (terwijl de reis hun vriendschap natuurlijk verdiept). Het is daarmee geen vervelende film maar bijzonder vind ik ‘m ook niet.

Road movies doen het bij mij meestal goed, hebben vaak wel iets rauws. Dat gaat niet op voor AReal Pain, een georganiseerde reis met Amerikanen is niet echt mijn type road trip.

Desalniettemin best een leuke film, voornamelijk dankzij Culkins personage. Had me er wat meer van voorgesteld, terugkerende zin in deze pathe unlimited periode heb ik het gevoel. Best leuk, maar niet memorabel of fantastisch.

Grote ster van deze film is Kieran Culkin, als ongeleid projectiel. Wat een geweldige rol.

Opvallend ingetogen rol van Jesse Eisenberg, maar daardoor kan Culkin juist excelleren.

Knap hoe een zwaar thema op een humane manier behandeld wordt, en met een kwinkslag.

Een must dat de film zich in Polen afspeelt en de beelden van het concentratiekamp zijn indrukwekkend.

Over een groepsrondreis die twee joodse neven ondernemen en die langs het joodse verleden van Polen leidt. A Real Pain bemoeit zich niet alleen met de verwerking van allerhande historische verschrikkingen, maar houdt zich veel meer bezig met hedendaagse perikelen. Dat gebeurt met drama. Dat gebeurt met humor.

De spil van het verhaal wordt gevormd door de twee neven die hun roots in Polen hebben liggen maar daar zelf nooit hebben gewoond. Twee uitgesproken karakters die niet erg op elkaar lijken maar het goed met elkaar kunnen vinden. David (Jesse Eisenberg) is een neurotische en introverte jongeman met een gezin en een goedbetaalde baan. Hij is gesetteld en tevreden. Zijn neef Benjamin (Kieran Culkin) is zonder gezin en zonder baan. Hij is juist erg extravert en gemakkelijk in staat de mensen om zijn vinger te winden. Even gemakkelijk geeft hij op een ongenuanceerde manier blijk van zijn innerlijke ontevredenheid en schrikt hij mensen af.

Hun gedeelde afstamming is het fundament waarop het verhaal is gebaseerd in een film die is geregisseerd en geschreven door Jesse Eisenberg. Eisenberg doet het in een rustig tempo. Heel bedaard en tamelijk subtiel legt de film een pijn bloot die zich diep in de zielen van beide neven heeft genesteld. Schrijver Eisenberg laat het innerlijke leed niet slechts in subtiele aanwijzingen zien. De innerlijke spanning ontlaadt zich af en toe door toedoen van Benjamin behoorlijk heftig.

Muziek van Chopin begeleidt het geheel. Soms iets te nadrukkelijk naar mijn smaak waardoor sommige scènes een wat opgelegd sentimenteel smaakje krijgen. Over het algemeen weet Eisenberg de tragiek echter heel gepast weer te geven. De bedrukte gezichten bij het bezoek aan het concentratiekamp Majdanek en de voorzichtige toenadering tussen beide neven na een onenigheid zijn daar mooie voorbeelden van. Het klinkt misschien allemaal serieus en zwaar maar dat valt erg mee. Het fijnzinnige gevoel voor humor dat overal in de film opduikt, werkt verlichtend.

Ook de personages zijn over het algemeen niet al te zwaar op de hand. Culkin doet het goed als Benjamin. Zijn personage fluctueert tussen innemend en afstotend. Culkin weet zowel de warme als de kille kant van zijn personage goed vorm te geven. Eisenberg is een uitstekende aanvulling met zijn personage dat zelf worstelingen heeft en met neurotische ingetogenheid steeds de uitgelaten drift van Benjamin voor zichzelf en voor anderen probeert te verontschuldigen.

A Real Pain is een gevoelige tragikomische film die verhaalt van de omgang met emotionele littekens en emotionele diepten en uiteindelijk concludeert dat het niet het lijden op zich is dat het onderscheid tussen mensen maakt, maar dat het onderscheid wordt gemaakt door de manier waarop het leed wordt gedragen. Die conclusie zou overigens zomaar kunnen slaan op de film Treasure (2024), die ik kort geleden heb bekeken. Ook een film over een rondreis door Polen met een tragikomische ondertoon en zeker het bekijken waard als A Real Pain je is bevallen.

Behalve mooie plaatjes over de toeristische zaken in Polen heeft deze film weinig om het lijf.

Twee neven gaan het spoor van hun overleden oma achterna en werken hun frustraties uit op elkaar en op de andere mensen van de groep.

Heel matige film die al snel op de zenuwen begint te werken door de overacting van Kieran Culkin en de ondermaatste reactie hierop van Jesse Eisenberg.

Maar...wel goed om een citytrip Polen uit te stippelen.

Vond het eigenlijk niet zo bijzonder

had meer het gevoel van makkelijk scoren met dit onderwerp

Alleen de laatste 10 seconden vond ik sterk

2,5*

Wat een irritante vent die Kieran Culkin in deze film. Iedereen noemt hem warm en vol charisma, zowel in de film zelf als hier in de comments. Ergens richting het einde zegt Eisenberg dat hij heel graag hem wil zijn. En ik denk vooral: waarom? Ik zat me echt dood te ergeren aan hem. Eisenberg is toch prima en veel fijner als persoon? Eisenberg blijkt thuis te komen in een warm gezin en lijkt ook liefde te kunnen geven aan kind en vrouw. Dat wil je toch veel liever? Dat alles ligt vooral aan het acteren van Culkin waarin hij het net er te veel op legt. Dat is jammer want ik denk dat het script op dat vlak beter is. Hoewel het script dan weer niet uitblinkt in originaliteit.

Regie is verder prima. Oerdegelijk (alleen al dat eerste en laatste shot waarin men terugkeert naar dat eerste shot) maar goed gedaan met een uitstekende pacing, fijne muziek van de Pool Chopin en vaak weet de film goed de toon te raken. Jammer alleen van Culkin. Alleen op het allerlaatst is hij een paar seconden uitstekend. In dat laatste shot is het verdriet achter zijn ogen te zien. Dan ineens is hij wel ingetogen en dat werkt heel goed. 2,5*.

Redelijk sympathieke film met een aardig uitgangspunt. De tegenpolen van de beide mannen waren mijns inziens soms iets te dik aangezet en de humor werkte voor mij ook niet altijd.

Sterk drama met een vleugje humor. Het verhaal is uit het leven gegrepen en wordt sterk uitgewerkt door Eisenberg. De karakters worden mooi in beeld gebracht .Dat het tegenpolen zijn is duidelijk wat een aantal leuke scenes teweeg brengt. Aan het eind van de film weten de twee hoofdrolspelers elkaar licht te vinden, maar Eisenberg draaft daarin niet te ver door en houdt het allemaal realistisch. Dat maakt de film erg sterk. Ook met de humor wordt niet overdreven, wat het geheel mooi in balans houdt. Culkin zet een sterke rol neer. Prima film. 4.0/4.5

Aangenaam komisch drama over de neven David (Jesse Eisenberg) en Benji (Kieran Culkin), die ter gedachtenis aan hun oma, een overlevende van de Holocaust, een trip door Polen maken. Eisenberg regisseert hier ook en doet dat helemaal niet onaardig, met veel gevoel voor sfeer en timing. De sterke, veelzijdige rol van Culkin is echter wat de film uiteindelijk echt memorabel maakt.

Vervelende ongeloofwaardige kitscherige kletsfilm.

Een Oscarnominatie voor Kieran Culkin.

Aanrader. Alleen al de beelden en scenes van / in het vernietigingskamp Majdanek zijn indrukwekkend.

Mooie gevoelige film, Kieran speelt fantastisch. Dat einde, hartverscheurend.

Road movie met een glimlach en een traan. Kieran Culkin steelt als ‘real pain in the ass’ absoluut de show, maar Jesse Eisenberg is als introverte burgerlul een uitstekende tegenpool. De momenten van hilariteit en ontroering zijn echter te schaars om een onuitwisbare indruk achter te laten. Best aardig tussendoortje, maar ik vrees dat ik deze film alweer pijnlijk snel vergeten ben.

3,0 * Tegenpolen in Polen

Ik heb altijd wel echt een zwak voor dit soort drama-komedies, vooral als het zulke ingetogen en oprechte indiefilms als deze film zijn. Echt een super strak script ook, met werkelijk geen scène teveel. Het is niet makkelijk om zo'n simpele film een eigen gezicht te geven, of om drama en humor samen te laten gaan in een film die zulke loodzware onderwerpen behandelt. Het lijkt Eisenberg hier heel makkelijk af te gaan. Als acteur heb ik hem hoog zitten, maar als je zo'n film kan maken heeft hij misschien nog wel meer talent als filmmaker.

De personages en dialogen zijn ook erg leuk en levendig hier. Veelzeggend is dat het oprecht jammer voelt zodra David en Benji de tourgroep verlaten. Eisenberg en Culkin vormen een mooi duo als twee heel verschillende personages. Met name Culkin is zeer indrukwekkend in een rol die zo mooi rauw en charismatisch is. Het ene moment pakt hij je helemaal in, het andere is hij hartverscheurend. Ik zou hem die Oscar echt gunnen.

Culkin steelt de show in deze film. Hij haalt feitelijk haast meer uit zijn rol dan er in zit en hoewel je er vraagtekens bij kunt plaatsen of dit een bijrol is, snap ik zijn oscarnominatiie wel.

Helaas is Culkin veruit het beste aan de film, want op andere vlakken laat de film wel wat liggen.. Eisenberg zelf (nota bene ook regisseur en schrijver) is een stuk minder goed dan Culkin en slaagt er niet in zijn rol met diepte te spelen. De bijfiguren zijn wat karikaturaal en worden nooit meer dan props. Het script heeft een aantal matige momenten waarin de achtergrond van wat we zien expliciet wordt uitgelegd, vooral in de scene in het restaurant waarin Eisenberg aan de medereizigers (en uiteindelijk dus ook aan de kijker) uitlegt dat Culkiin een zelfmoordpoging deed een paar maanden eerder. Slechte scene die geforceerd voelt. En misschien wel de ergste zonde: Die hemeltergend beroerd gebruikte soundtrack vol met totaal niet passend pianogepingel van Chopin.

Het is goed dat de film Culkin heeft.