Znachor (2023)

Geweldige film. Bijzonder verhaal. Prachtig tijdsbeeld.

Een pareltje

Psychologisch drama over een succesvolle dokter, die niet alleen zijn gezin maar ook zijn geheugen verliest. Vooral het tweede deel is een emotionele rollercoaster. Een gelaagde, sfeerrijke film met op de achtergrond het heterogene leven van christenen en joden op het Poolse platteland tijdens het interbellum. De regie, het acteerwerk en de settings maken deze film tot een pareltje. Bijzonder gevoelig en mooi.

Goede film hoor.

Een pareltje zoals eerder benoemd. Deze film is zo aangrijpend op en bijzonder goede manier!

Leszek Lichota speelt zijn rol uitzonderlijk goed.

Mooie film, die doet wat een film moet doen: een onderhoudend verhaal vertellen.

beetje langdradig allemaal, personages weten mij niet te boeien.
vooral het verhaal van de graaf en Marysia slaat nergens op, heeft ook helemaal niets te maken met de film

de film had goed geweest voor 90 minuten en ook totaal niet langer.

Best mooie film maar iets te zoet sprookje naar mijn mening.

Acteerwerk vond ik soms wat te karikaturaal en niet altijd even sterk. Prima voor de feestdagen

Bijzonder hoog gemiddelde voor een Netflix original. Ik ga 'm ook eens even zien, ben benieuwd.

Mooie film. Een bijna bijbels verhaal, de man die alles kwijt raakt en zichzelf terugvindt. Een boekverfilming, in 1982 werd het ook al verfilmd.

Mooi karakterhoofdrol van Leszek Lichota. En het debuut (?) van Maria Kowalska smaakt ook naar meer.

Er zitten wat elementen in van een nostalgische 'Libelle' film, maar de personages hebben nog wel hun ruwe randen en krijgen veel te verduren.

Een rauw verhaal over klassenstrijd en antisemitisme.

Het heeft wel wat weg van de vroege Lasse Hallström films. Gefilmd op prachtige locaties in de wijdse natuur. De oude auto's en de kleding maken het af.

Traag, maar mooi

Charmante film, maar helaas met een aantal ongeloofwaardige wendingen in het verhaal.

Een mooie film die inderdaad wel wat weg heeft van Lasse Hallström of bijvoorbeeld Under Solen (Film, 1998) met Rolf Lassgard. Een wat eenzelfde sfeer "a la campagne" welk je totaal meezuigt in het geheel. Drama en romantiek gaan hand in hand. Een beetje sentimenteel, maar (net) niet over het randje naar mijn gevoel.

Een sympathiek personage ook, onze dokter met geheugenverlies. Onbaatzuchtig en steeds bereid om iedereen te helpen. De film speelt zich af tijdens het interbellum en de geschillen tussen de adel en het gepeupel is ook een strijd die in onze contreien niet onbekend is, het zij misschien nog enkele decennia eerder.

De regie en het kader zorgen ervoor dat de film erg onderhoudend en aangrijpend is. Bij momenten misschien iets te zoet, maar er zijn genoeg andere elementen om je aan op te trekken.

Blij verrast met deze Poolse dramafilm op Netflix! Verhaal is mooi, acteerwerk prima en de setting ook, je wordt terugnomen naar pak em beet 100 jaar geleden. Laat je meevoeren en bekijk dit pareltje op NF!

4*

Ik twijfel een beetje tussen 3* en 3.5*. 'Znachor' (2023) heeft genoeg om van te houden als klassiek filmepos met schitterende sets van stedelijk Warschau en het Poolse platteland. Grootse emotie om verboden liefdes, hoogverraad en rangen- en standenverschillen. Tegelijkertijd bekruipt ook iets te vaak het gevoel dat 'Znachor' (2023) niet écht iets diepgaands te zeggen heeft over dit specifieke stuk Poolse geschiedenis, zoals over het opkruipende antisemitisme. Het eindigt zelfs een beetje flauw met melodramatische clichés om verschillende lijntjes bij elkaar te krijgen.

Het woord melodrama kwam bij mij dus ook op, en niet pas aan het einde van de film. Het had van mij iets rauwer gemogen en inderdaad meer de diepte in. Dit voelde toch een beetje gepoetst om het grote publiek aan te spreken.

En dit was de beste Netflix film van het afgelopen jaar? Kom op mensen.....een verhaaltje voor het slapen gaan, meer zat er toch niet in? Genre: sprookje. En met al dat ingevlogen drama had het de breedte van een oeaan, maar de diepgang van een surfplank. Want was er nu werkelijk ook maar één personage in wie we ons konden herkennen? Karikaturen waren het, stuk voor stuk en voor het eind heb ik slechts de term 'opgelegd pandoer' in de aanbieding.

Meneer Fisico, wilt u deze film dan ook alstublieft niet op dezelfde hoogte plaatsen als 'Under Solen'? De ontroerende eenvoud van dat verhaal en die hoofdpersoon is hier immers in geen velden of wegen te bespeuren? Bovendien heb ik ook meer op met Prediker dan met Job, maar dat is een kwestie van smaak.

Wat die meetlat betreft, ja!

Daar heb je wel een beetje gelijk in.

Dit is inderdaad een melodrama. Niet bedoeld als diskwalificatie, maar gewoon als genretypering. Znachor is overigens zeer effectief: vooral de rechtszaak en onthullingen aan het eind vond ik ontroerend. Laatst was er iemand bij Podium Klassiek die een heel betoog hield over de onterechte negatieve waardering voor 'kitsch', terwijl goede 'kitsch' eigenlijk best moeilijk is om te maken. Het gaat om het opwekken van emotie bij het publiek op het moment dat de maker dat wil, die daar dus met allerlei technieken naar toe werkt. Zulks kan je ook zeggen over Znachor. Met een tikje meer originaliteit in de personages of de stijl had ik hier makkelijk wat meer sterren aan kwijt gekund. Ook de digitale beeldvoering helpt niet mee, het oogt wat goedkoop en plat allemaal. Maar ik heb met deze film dus best een genoeglijke avond gehad.

Mooi, naar waargebeurd, verhaal. Toch een verschil als je naar een Europese of een Amerikaanse opgeblazen film kijkt, geef mij maar gewoon simpel “naar het leven”, dat zijn de films die het meeste raken.

Een heel erg klassiek aanvoelende film. Maar dan wel van de betere soort.

Mooi.

Blijkbaar heb ik wel teveel Scythe gespeeld want ik verwachte een Mech op de achtergrond te zien. Lol

Ik sluit me aan bij eRCee, mooie goede kitsch/melodrama. Maar mij beviel het iets beter. De tijdsfeer en cultuur van Polen in de jaren 30 was fijn om te zien en gaven de film daarom toch net wat extra's dan een hoop andere films.

Een 35-jarige topchirurg [Leszek Lichota] wordt in 1920 zwaar mishandeld achtergelaten op straat. Na een vergeefse zoektocht wordt hij dood verklaard. 15 jaar later duikt hij als zwerver met geheugenverlies op in een agrarische gemeenschap waar hij de oude boer Jan Oksza [Patryk Szwichtenberg] met succes behandelt aan de schouder. Uit dank bieden Jan en zijn echtgenote Zoska [Anna Szymanczy] hem onderdak en al gauw maakt de man, die zich Antoni Kosiba laat noemen, furore door de plaatselijke bevolking te helpen bij grote en kleine medische kwalen. Wat Antoni niet weet – maar wij wel – is dat de dochter des huize [Maria Kowalska] in feite zijn dochter is. Zij was te jong om haar vader te herinneren. Ouderwets romantisch drama in de beste zin van het woord. Gelukkig maken ze die nog steeds.

Uuuh heb je de film wel gezien? Je plot klopt van geen kant.

3,85*?? Serieus?

Het is allemaal.echt niet zo slecht maar dat uitgerekend zo'n typisch Hollywood- melodramaatje opeens zo'n hooggewaardeerde Poolse film moet zijn klinkt wel wat cru.

Aardige film, maar het liefdesverhaaltje vond ik iets te zoetsappig. En er zaten ook wat onwaarschijnlijkheden in, zoals dat de dokter uitgerekend zijn eigen dochter moest opereren. En de vrijwillige aangifte vond ik ook niet zo sterk. De vraag of de dokter aan het eind zijn geheugen terug kreeg bleef onbeantwoord.

Zeldzaam mooie film! Zeer goede acteurs, prachtig gefilmd, mooie locaties, heerlijke sfeer, mooie muziek.

Ik heb niet van tevoren gelezen waar het precies over gaat, heb het over me heen laten komen.

Een 2e verfilming van dit bekende boek uit 1937 van Tadeusz Dołęga-Mostowicz, dat naar mijn weten niet in het Nederlands is vertaald. Maar wat een sublieme Netflix film is dit geworden... Zorgvuldig werk van deze regisseur met zijn crew. De setting is overtuigend, het spel van de acteurs is voortreffelijk. Cameravoering is fraai. Muziek mooi ondersteunend. Deze film is voor mij in alle opzichten overtuigend. Het verhaal niet helemaal, maar dat doet aan de film niks af.

Natuurlijk kunnen inzake het verhaal de meningen en appreciaties sterk uiteenlopen, maar het kan niet ontkend dat dit schitterend in beeld is gebracht en met een stevige portie emotie, gewild of niet, in de ontknoping er bovenop.

Eigenaardig, maar de figuur van doctor Wilczur op de dool, deed me bijwijlen denken, alhoewel verschillend in de context, aan Jean Valjean uit "Les Misérables". Een man bovenal strevend naar het goede voor éénieder en bereid tot alles voor wat hij lief heeft.

Goede tijdstekening alleszins met het pijnlijke klassenonderscheid dik in de verf en niets aan te merken op de vertolkingen.