The Bikeriders (2023)

Pff, wat een zit. Enorm trage film, vlakke personages en geen plot. Juist als de club op een bizarre manier wordt overgenomen door een nieuwe generatie door het doodschieten van de leider wordt het verhaal even snel afgeraffeld. Teleurstellend.

Redelijke film maar had er toch meer van verwacht.

En het einde had ik ook anders verwacht:
Dien leider werd op een laffe manier vermoord & iedereen slikte dat maar & ik had verwacht dat den andere den Benny wraak zou nemen, maar blijkbaar niet dan?? Zo zie je maar hoever vriendschap soms reikt

Ik vond dit wel een lekkere film hoor. Anders dan ik verwacht had, maar naarmate hij vorderde beviel het me steeds meer. Heerlijk rock 'n roll sfeertje, met aanvankelijk wat luchtiger, en later steeds ernstiger. Algehele sfeer ging over de teloorgang van de mooie jaren van de motorclubs. Iets wat eigenlijk ook doorschemert in één van mijn lievelingsfilms, Rumble Fish, al is dat een andere film en een andere stijl en een ander verhaal.

Toch heeft die eenzelfde soort melancholie, een verlangen naar de jaren zestig toen er nog rebellen waren, in plaats van criminelen.

Af en toe deed Tom Hardy me overigens wel aan een personage van Steve Buscemi denken.

Maar al met al een geslaagde film. Inderdaad niet de actiefilm die je misschien verwacht, maar voor mij wellicht nog iets beters dan dat.

Al sinds en vanwege de kolonisatie van Amerika door Europeanen is Amerika het land van de vrijheid en onbegrensde mogelijkheden waarbij vanwege het protestantisme van de pioniers het individualisme vanzelfsprekend is met een afkeer van autoriteit omdat iedereen het recht heeft zijn eigen levensstijl te kiezen, resulterend in onder meer een wildgroei van ‘cults’ (iedereen z’n eigen kerk) en het recht om wapens te dragen want de Amerikaan mag zichzelf en z’n gezin zelfs tegen een tirannieke overheid beschermen. Tegelijk wisten de oude Grieken al dat oorlogshelden niet geschikt zijn voor het leven in de maatschappij – oorlogsveteranen kunnen vaak hun draai in de burgerlijke samenleving niet meer vinden – en ook jongeren zijn vaak opstandig en antimaatschappelijk waarbij de Amerikanen regelmatig elders oorlog voeren voor hun mondiale Pax Americana en de Amerikaanse cultuur die van de jeugd is waarvan ook hun pop- en filmcultuur getuigt. Antimaatschappelijke bewegingen van jongeren die de vrijheid zoeken door er op motoren op uit te trekken – van de beatniks tot de motorcycle gangs – lijken me daarom een typisch en belangrijk Amerikaans fenomeen.

Een film over de oudste outlaw motorcycle gang van Amerika en hun cultuur – de film is gebaseerd op het tussen 1967 en 1973 door fotojournalist Lyon gedocumenteerde verhaal van de Outlaw Motorcycle Gang waarvan de voorloper al in 1935 werd opgericht – is dan ook historisch interessant, al begrijp ik nooit zo goed waarom je niet een documentaire op grond van authentiek materiaal en betrokken personen maakt: ook bij deze film wekt het neppe van alles – de acteurs die zich weinig geloofwaardig stoer gedragen, de vrouw die niet heel geloofwaardig een accent gebruikt, etc – wat bevreemdend en afleidend (meteen toen de film was begonnen verwachtte ik bijna dat de bikers zouden gaan zingen en dansen zoals in West Side Story), maar het biedt natuurlijk wel de mogelijkheid wat extra drama toe te voegen waartoe vooral de relatie tussen Benny en Kathy wordt gebruikt. Veel informatie of achtergronden van de club geeft de film niet: het belangrijkste lijkt de opmerking te zijn dat de leden van zo’n club mannen zijn die nergens bij horen en ze in de club in ieder geval samen nergens bij horen en natuurlijk zelf een gemeenschap vormen waar ze bij horen. Kathy merkt op dat het vreemd is dat het mannen zijn die niet van regels houden maar dat ze in de club juist heel veel regels opstellen: een socioloog zou kunnen zeggen dat het ‘kwetsbare’ jongens zijn met een risico tot criminaliteit die juist discipline nodig hebben en het is zeker zo dat zo’n club een soort alternatief vormt voor het leger (veel bikers hebben eerder gediend in het leger) en ook min of meer is opgezet als een leger met strikte hiërarchie en gehoorzaamheid maar met ook dezelfde kameraadschap die dieper gaat dan menig huwelijk (dat het thema van de film is). Een existentialist zou kunnen zeggen dat het grote kinderen zijn die geen verantwoordelijkheid willen nemen voor hun vrijheid en daarom een autoriteit willen gehoorzamen of zijn; een Nietzscheaan zou kunnen zeggen dat ze als Übermenschen de regels van de maatschappij breken om volgens hun eigen regels te leven.

Maar uiteindelijk is het gewoon schorem – of ‘rebels without a cause’ – dat van knokken en bier drinken houdt met een primitief apencultuur waar het recht van de sterkste geldt en iedereen die zich sterk genoeg voelt deze alfaman als leider kan uitdagen in een duel. Volgens sommige biologen heeft de mens zichzelf gedomesticeerd doordat zwakke mannen samenspanden tegen de alfaman en deze vermoordden maar de motorcycle gang doet het omgekeerde: het ontdekt dat één lid vogelvrij is maar dat ze samen een formidabel vreeswekkende macht vormen tegen de beschaving. De film lijkt dit oorspronkelijke concept van de motorcycle gang – de opwinding van het ruige en het onverschrokkene, kortom het gevaarlijke leven in contrast met het burgerlijke leven, waarvan ook het motorrijden zelf een voorbeeld is – wat te willen verheerlijken of te romantiseren en bovenal nostalgisch te benaderen: de film stopt bewust op het moment dat de ‘jongeren’ – veelal potrokende Vietnamveteranen – de club overnemen en zich gaan bezig houden met georganiseerde misdaad. De lol is eraf als de nobele wilde een doorgewinterde crimineel is geworden. Voor de kijker geeft de film ook aldoor vermaak: het verhaal van de bikers met volop avonturen van de jongens en het relatiedrama tussen de onverschrokken held Benny en burgermeisje Kathy tot gevolg blijft boeien (uiiteindelijk is het wat dat betreft echt een soort West Side Story), al miste ik wat diepgang.

Sfeervol in beeld gebracht en voorzien van een prima cast, maar inhoudelijk biedt deze film over de in de jaren '60 opgerichte motorclub The Vandals weinig verrassingen. Austin Butler en Tom Hardy zijn charismatisch genoeg om de film moeiteloos te kunnen dragen, maar de rol van Jodie Comer zit tegen het irritante aan, vooral door dat overdreven stemmetje.

Ik vond de film minder en minder worden. In het begin trekt de film nog wel een beetje op het tijdsbeeld (al valt dat ook wel mee) en het familiaire sfeertje maar uiteindelijk is dit gewoon een zoveelste rise and fall-verhaal eigenlijk en de film weet niets bijzonders te brengen. Visueel ook wat saai. Hardy zet ook een raar stemmetje op maar heeft nog wel iets dat hem in de aandacht zet, zeker naast Butler die de eigenlijke hoofdrol heeft maar volstrekt kleurloos is. Elke diepgang die bij hem wordt gezocht, zeker in de tweede helft van de film, overtuigt geen moment en zorgt constant voor saaie momenten van lange scènes waar veel wordt gepraat maar weinig gezegd. De enige die echt spettert is de energieke Comer. De openingsscène lijkt me een soort van ode aan Goodfellas (met het freeze frame en een voice-over die instart) maar het tempo en de spankracht van die film wordt nergens ook maar enigszins gehaald. 2,0*.

Trage film, had hier wel wat meer van verwacht.

Heel mooi uitgewerkt, waargebeurd verhaal waarbij het tempo past bij de leefstijl van de club en bikers

Spoilertags geplaatst een een dringend verzoek aan sommige mensen om een bericht met spoilers NIET te gaan quoten, maar een alert in te dienen.

Ik "quote-de" de spoiler wel met spoilertags

Lekker goed wegkijkend motor club verhaal. De begin tijd van het ontstaan van de motor clubs gebracht als een soort van documentaire verpakt in een speelfilm.

Zonder nergens spectaculair te worden weet "The Bikeriders" van begin tot eind te boeien.

Maar verwacht geen snoeiharde "Sons of Anarchy" actie knaller.

Er zijn bijrollen van o.a Michael Shannon( Boardwalk Empire) en Norman Reedus ( The Walking Dead)

Laatstgenoemde past als gegoten in dit soort films.

3.5*

Stelde behoorlijk teleur. Slecht script, veel drank, roken en rondhangen en niets doen. Connectie met de kijker ontbrak voor mij. Tom Hardy overtuigde mij niet, te geforceerd. Ik heb hem niet helemaal uigekeken.

"I've been thinking, I can run this club forever. I've built this from nothing. This is our family. You and me kid.”

Degene die mij een beetje volgt weet dat ik behoorlijk fan ben van de serie ‘Sons of Anarchy’, die ik overigens begin dit jaar weer helemaal heb gezien. Toen ik zag dat deze film was aangekondigd was ik best benieuwd naar het gene wat ons te wachten stond, en toen ik ook nog eens zag dat Hardy hier een rol in heeft kon mijn geluk eigenlijk niet meer kapot. Dan ben ik zeker over te halen om de film te kijken, aangezien dat ook één van mijn favoriete acteurs is. Dan zijn dat eigenlijk allemaal wel de benodigde ingrediënten om een best leuke film neer te zetten, althans bij mij heb je dan al gauw een voorsprong omdat ik altijd wel gefascineerd ben met motorclubs.

Echter misschien wekte dat toch wel een iets te hoog verwachtingspatroon op, want de film heeft zeker niet mijn verwachtingen waargemaakt. Wel heb ik een waanzinnig leuke avond gehad met het kijken van deze film, het klinkt nogal overdreven maar, dit zijn wel precies de films waar ik wel erg goed op ga. Een beetje mid-tempo misdaadfilm is zeker iets waar je mij voor wakker kan maken. Al had ik misschien in deze film toch wel echt wat meer actie verwacht, en dat is gewoon iets wat je amper kreeg. De film moet duidelijk de broederschap dragen maar ook hier en daar wat harde tijden die men destijds gekend heeft.

De film liet duidelijk ook zien wat voor een macht deze groepen hadden terug in de jaren zestig, daar waar iedereen ook echt bang was voor deze gasten die eigenlijk helemaal niet door hadden hoeveel macht ze daadwerkelijk hadden. Althans op het begin, want dermate de film door raast zie je ook echt wel het verschil in handelen, en komt vooral het haantjesgedrag meer naar voren.

Het verhaal is best interessant, hoewel het niet altijd even interessant was om te volgen vond ik het wel weer interessant hoe deze gasten hun weg banen in de vrij wrede wereld, en uiteraard het enorme meeloopgedrag wat men met zich meedroegen. De actie is met mate vrij hard, vooral wanneer Benny dus ruzie had in die bar, en dat ging er vrij heftig aan toe daarna komen er ook nog wat hardere scenes en daar moet de film het wel echt van hebben. Helaas dus dat het best weinig is, en daardoor voelt de film soms wat trager aan. Ik vond het wel na verloop van tijd wat minder worden, het begin is heel sterk maar, de film kan dit gevoel niet echt vasthouden, voelde soms wat herhaald en dat vond ik toch minder.

Hardy speelt echt voortreffelijk. Had overigens ook niet anders van hem verwacht. Zijn verschillende accenten vond ik dus wel echt heel tof hoe hij dat voor elkaar krijgt. Aangezien hij dus hier weer totaal anders klinkt dan in andere films waarin hij speelt. Het is echt een waanzinnige en veelzijdige acteur, en eigenlijk elke film kom ik er gewoon weer achter waarom ik hem graag in films zie spelen. De rest van de cast deed het ook heel goed. Van Austin Butler hoop ik nog veel te zien in de toekomst, begin dertig dus die kan nog wel met aardig wat mooie werkjes leveren, ik denk ook wel dat hij zoiets kan.

Gewoon leuk tussendoortje, eigenlijk ook niet heel veel meer dan dat hoor.

Regisseur Jeff Nichols liet zich inspireren door het fotoboek van Danny Lyon uit 1968 over The Chicago Outlaws Motorcycle Club. Nichols maakte bij het schrijven gebruik van interviewmateriaal van Lyon en hanteert het interview als terugkerend anker in zijn film. De interviews met Kathy, het pittige liefje van clublid Benny vormen de rode draad. Haar woorden leiden steeds een nieuw kapittel in het verhaal in. Nichols richt zich behalve op Kathy op een paar leden van de club, waaronder de stoïcijnse Benny en de macho gezinsman Johnny die beiden behoorlijk authentiek overkomen. Na het bekijken van de film komen nog wat plaatjes uit het fotoboek voorbij met daarop de echte leden van de club. Grote verschillen vielen me niet op.

Kathy wordt gespeeld door Jodie Comer. Uitstekende rol. Ze zet een energieke, goedgebekte en humorvolle vrouw neer. De verhalen die ze fotograaf Lyon vertelt zijn doorspekt met gevatheid en scherpte. In flashbacks ontvouwt zich vervolgens het filmplot over de motorclub die in de film de naam The Vandals heeft gekregen. Austin Butler speelt Benny. Hij is een personage dat prominent aanwezig is terwijl hij vaak slechts zwijgzaam en op de achtergrond is te zien. Goeie rol van Butler. Dat geldt ook voor Tom Hardy die Johnny de leider en oprichter van The Vandals speelt. Johnny is een coole gast die voor orde zorgt en daarvoor zijn autoriteit indien nodig met de vuist of met het mes demonstreert. In de bijrollen onder andere Damon Herriman en Michael Shannon. Prima cast dus.

De film overspant grofweg de periode half jaren 60 tot begin jaren 70. Het geheel wordt begeleid door muziek die steeds is aangepast aan de tijd. Blues, Rock’n roll en later in de film ook popmuziek. De muziek versterkt de nostalgische sfeer die onmiskenbaar over de film hangt. Een film die vertelt van een groep outsiders met motoren die een hechte gemeenschap vormt waarin het begrip vrijheid centraal staat. The Bikeriders schetst een humorvol, maar soms ook hard en gewelddadig portret van een Amerikaanse subcultuur. Prima film.

Behoorlijke film over de oprichting van een motorbende in de jaren 60 in Amerika, een tijd dat nog veel kon en veel met geweld op werd gelost. Wat dat betreft is het geen hele originele film geworden, maar het steekt wel aardig in elkaar met een goede Butler in de hoofdrol. Verder zijn er mooie beelden en voldoende interessante momenten dat het niet verveelt, al had de film misschien hoger bij me gescoord als het was ingekort.

3*

Niet spannend, vooral verhalend.

Mooie film, maar ook een hoop gemiste potentie. Waar er aan sfeer geen gebrek is miste ik toch een beetje uitwerking van de belangrijkste personages en relaties. Het script zet nogal in op Benny, Johnny en Kathy zonder dat er genoeg met ze gedaan wordt. Daarbij helpt het niet dat Butler weliswaar weer enorm charismatisch is, maar als acteur bepaald geen Brando of Dean. Eigenlijk zie je alleen bij Hardy zijn rol hints van een meer complex personage. Comer haar personage vond ik overigens nog het leukste.

Hoewel er nog best veel mooie scènes zijn weet er niet een echt heel erg bovenuit te steken. Ik kan me goed voorstellen dat ik over een paar jaar alweer een hoop vergeten ben over deze film. Echt zonde, want vooral het begin was veelbelovend en deed wat aan Goodfellas denken. Daar komt deze film alleen bij lange na niet in de buurt. Het melancholische einde vond ik wel echt heel mooi. De film is duidelijk met een hoop gevoel gemaakt.

Matige drama waar veel meer in had kunnen zitten. Het verhaal is best aardig maar blijft erg oppervlakkig en het voelt continue aan als of je iets mist. Het kabbelt maar voort tegen verveling aan. Ook de ontwikkeling van de motorbendewereld, het steeds duisterder en crimineler worden, komt niet goed uit de verf. Het continue terugkerende interview met Corner werkt eerder storend dan dat het wat toevoegt. De film scoort nog net een voldoende dankzij het sterke acteerwerk van Hardy en Butler. Visueel zit de film goed in elkaar. 2.5/3.0

Leuke onderhoudende film over de opkomst van het motorrijden in de jaren 60 in de VS. Er werd wat argwanend naar gekeken, maar stiekem wou iedereen erbij horen. Het sprak tot de verbeelding en het was een symbool van vrijheid. Centraal staat ook de kameraadschap en het verwerven van een eigen identiteit en status.

Erg veel gebeurt er inderdaad niet. Toch blijft het voldoende boeiend om te volgen. Het is geen documentaire, maar met het centrale interview en de flashbacks heeft het wel een prima script.

Best wel een erg sfeervolle film met prima acteerwerk. Harde alsnalfamnnetje die zijn bende bijeen tracht te houden en dat is niet zo eenvoudig. Je moet opletten dat je geen slachtoffer wordt van je eigen succes waardoor de kernwaarden verloren gaan door de schaalvergroting en nieuwe generaties die een andere kijk hebben op de motorcultuur.

Bespreking uit The Bikeriders - ikruikversemosterd:

"De eerste trailer van The Bikeriders belooft een thriller over een groep naar (wapen)olie ruikende alfamannetjes op ronkende motoren. Macho’s die zoeken naar aansluiting en elkaar bevechten om het leiderschap. Een stevige mannenfilm vol razend testosteron. Ik heb het idee dat de producers dit ook zo zagen en heel goed wisten dat het plaatje niet helemaal klopte.

Dus, zo stel ik mij voor, werd besloten een nieuwe trailer te monteren. Eentje die net wat meer recht doet aan waar The Bikeriders echt over gaat. We krijgen nog steeds Tom Hardy die als Johnny met ijzeren vuist de motorclub leidt. Maar hij moet ook Jodie Comer naast zich dulden, die als Kathy luchtjes het verhaal aaneen babbelt.

Prima. De benadering van botsende persoonlijkheden kan evengoed tot iets moois leiden. Het is alleen zo spijtig dat Kathy, in tegenstelling tot Johnny, nauwelijks de moeite van het onthouden waard is. Licht als een veertje en direct vergeten na de aftiteling. Comer krijgt nauwelijks de kans om echt te stralen. Of de film te dragen.

Pas als de motorclubleden lansgkomen wordt er flink met peper gestrooid. Dan wordt The Bikeriders wakker geschud. Hardy en Austin Butler leiden met gemak het verhaal, de karakteristieke koppen van Norman Reedus, Michael Shannon en Boyd Holbrook zorgen voor onderhuidse spanningen. Net als het nieuwe bloed dat zich in de club laat pompen.

Op zich, slecht zou ik The Bikeriders niet willen noemen. Aan het einde van de rit is het degelijk, solide vakwerk. Een ruime voldoende. Wat de eerste trailer toezegt had veel hoger kunnen scoren."

Uitstekende film over een vrouw die trouwt met een lid van een motorclub. Niet echt een verhaal, maar wel een beetje een rise-and-fall opzet. Het hele club gebeuren wordt goed neergezet. Een prima aankleding en een mooi tijdsbeeld, maar vooral een sterke cast. Een nipte 4.0 sterren.

Ik vind de film echt de max, dit is naar een waar verhaal en niet op helden gebaseerd zoals in de meeste klote films. Net zoals in het echte leven gebeuren ook onverwachte gebeurtenissen. Het einde van de film is zoals het moet. Topfilm !!

Alweer zo'n film waarbij je je kunt afvragen of dit als documentaire niet beter was geweest. Een portret van de biker cultuur eind jaren 60 met haar ongeschreven omgangsregels, maar waarin respect en kameraadschap belangrijke principes waren tussen de verschillende bendes onderling. Ondanks ze ook regelmatig op de vuist gingen sloten de geschillen gelukkig af met een handshake en een biertje aan de toog.

De film schetst ook de evolutie naar de slechte naam die de bikers kregen, toen jongeren de fakkel overnamen en hun bikerstatus gebruikten om geweld te plegen. Tom Hardy speelt altijd wel sterk, hier als leider van de Vandals. Austin Butler als de charismatische rechterhand en gewezen opvolger komt wat minder goed uit de verf. Hoewel een hoofdpersonage, vond ik hem meer uitgetekend als een nevenfiguur die af en toe wat vervaagt op de achtergrond. Comer is de "narrator" maar vond ik in die rol slecht gekozen als meeloopster door haar huwelijk met Bennie. Kijkt vlot weg maar ik zie liever films als Stone Cold of Harley Davidson & the Marlboro Man. Laat ze elkaars smoel maar verbouwen wat mij betreft.

Voor zij die denken een actiefilm te verwachten, wel dan zal ik moeten bijsturen. Is een soort van biografisch drama verfilmd vanuit het oogpunt van een vrouw en opgenomen als een soort van interview / documentaire. Is zekerlijk geen memorabele roadmovie.

Is wel een speelfilm die het reilen en zeilen verfilmd van een motorbende van onschuldige opstart tot evolutie naar een criminele bende. Hierbij wordt het respect, toewijding en onderling kameraadschap in zo’n club mooi in beeld gebracht.

Hoewel bepaalde zaken in de film vrij grof en ruw zijn blijft de film door zijn ‘drama’ insteek ipv ‘actie’ toch vrij braaf en tam overkomen, waar ik mij kan inbeelden dat het er in realiteit in dergelijke milieu’s niet altijd zo aan toe gaat.

Tom Hardy en Austin Butler spelen wel zeer charismatische en geloofwaardige rollen.

Leuke film met een origineel onderwerp, maar zeker geen topper. Cast voor de film wel goed gekozen.

3,5*

Aan de poster ligt het niet, want die is best gaaf, maar het is om in termen te spreken een beetje bout noch moer. En daarover gesproken we zien de motorclubleden amper rijden en we zien ze al helemaal nooit sleutelen. Opvallend! The bikeriders begint aardig, een beetje noir style maar ontvlamd echter nooit. Eigenlijk gaat het vlammetje steeds meer uit. Dan wordt het verhaal ook nog een beetje uitgekauwd door Kathy Cross en kabbelt het verhaal zich een beetje voort. Het lijkt wel of er geen zweetdruppels mogen vallen. De grimeurs hebben weinig te doen gehad in deze film. Ook de personages zijn redelijk vlak en saai. Nee het was het allemaal net niet. Wel uitgekeken maar dat was het dan wel. Teleurstellende motorbike film.

Film 2,5

Beeld (4K) 4,5

Geluid 4,5

De bike van een bikerider is altijd tiptop in orde Misschien ben je met de verkeerde verwachtingen de film ingegaan want gaat vooral in op de hele cultuur, levensstijl en erecodes errond.

Hoewel The Bikeriders geen slechte film is, viel de film toch wel heel erg tegen. De film is behoorlijk traag en dat hoeft geen nadeel te zijn, als het maar ergens naartoe opbouwt en dat gebeurt nou dus eigenlijk helemaal niet.

Het verhaal springt een beetje van de hak op de tak, personages (allemaal zo dun als bordkarton) verdwijnen of sterven spontaan, zonder dat er te veel aandacht aan wordt gegeven.

De film moet het eigenlijk alleen van de sfeer hebben. Sommigen rijden op vreselijk mooie motoren, maar ondanks de titel wordt er opvallend weinig motor gereden!

De moeite om eens gezien te hebben, maar niet her-kijk waardig.

Om de één of andere reden doet de setting en toon van The Bikeriders me denken aan het woord "smoelwerk". Dat gezegd zijnde, The Bikeriders heeft geen smoelwerk. Een cringe manifestatie van een rise n fall verhaaltje. Ik trok die vertelstructuur ook maar half, en dat karakter van die vrouw nog niet voor een kwart.

Vrij lage score hier. Ik was grote fan van Sons Of Anarchy en dit is qua thema uiteraard vrij gelijkaardig maar dan logischerwijze met minder diepgang. Wel enkele interessante personages en beklijvend om de rise en (begin van) the fall van een motorbende te zien. Het middenstuk heeft voor mij wat teweinig om het lijf, maar dat wordt dan weer gecompenseerd door een sterk eind. Nipte 4 sterren