Woman of the Hour (2023)

Aardig serial killer filmpje die lekker weg kijkt.

De vraag is enkel of dat de bedoeling wel is geweest met dit thema als uitgangspunt.

Nadeel is dat deze " The Woman of the Hour" nogal braaf er uitziet.

Zeker met de dating show. Daardoor is de film een meer knullig, bijna komedie achtig.

En die verwachting heb je niet over een film met een sinistere killer.

Als bij de huiveringwekkende moordscenes de camera wegdraait blijft er helemaal niet veel over van dit moordlustige verhaal.

2.5*/3*

De echte beelden van seriemoordenaar Rodney Alcala en beginnende actrice Sheryl Bradshaw bij The Dating Game. Lijkt compleet anders te zijn gelopen dan in de verfilming: https://youtu.be/P4l3oBCkCq8?si=PAYRqxrnJCFD380q

Alleraardigst regiedebuut van Anna Kendrick. Ik vind 't een aardige invalshoek om via dat ene saillante detail (een seriemoordenaar in een datingshow) misogynie aan te kaarten. De oppervlakkige televisiewereld als uitvergroting voor het moeten onderdrukken van wie of wat je werkelijk bent. Voor de beginnende actrice Sheryl Bradshaw (Anna Kendrick) vormt de mediabekendheid een miskenning van haar talenten en individualiteit. Het spelletje brengt haar zelfs in levensgevaar. En dat terwijl dezelfde bekendheid voor seriemoordenaar Rodney Alcala (Daniel Zovatto) de zoveelste manier is om vrouwen aan zich te binden. Het is jammer dat 'Woman of the Hour' (2023) zowel te schatplichtig blijft aan de realiteit als dat het teveel ervan afwijkt. Zo voelt het onbevredigend dat de sluimerende spanningen tussen Bradshaw/Alcala zomaar eindigen en de confrontatie terechtkomt bij een heel ander personage.

Misschien niet zo´n spectaculaire benadering van een weinig intrigerende seriemoordenaar, toch vond ik het een onderhoudende film. Mede door de vibe uit de 70s die werd neergezet. In het begin had ik wel wat moeite met de tijdsprongen, al was dat na een tijdje wel beter.

Niet dat ik speciaal films opzoek van Anna Kendrick, maar zo te zien kan ik best appreciëren. Leuk wel die Blind date show, de glitter en de glamour. Geen wereldschokkende film, gewoon degelijk.

De seriemoordenaar is creepy in die zin dat hij zoals vaak net wel sociaal aangepast is, een gentlemen als wolf in schapenvacht. Mocht misschien hier en daar een tikkeltje scherper.

Bij Anna Kendrick heb ik altijd het idee dat ze in de rollen die ze speelt in feite voor zo’n 80% eigenlijk gewoon zichzelf is: een intelligente vrouw, die zichzelf met zelfspot en onschuldig venijn, als een uitgelaten en expressief persoon op de voorgrond durft te zetten, maar ook een kwetsbare kant heeft.

In haar regiedebuut is dat niet anders, sterker: in Woman of the Hour blijkt haar profiel de perfecte blauwprint voor de koorddans die een vrouw moet uitvoeren in een wereld geregeerd door mannen. Want ook al is bachelor number 3 een seriemoordenaar, ook hij is slechts een uitvloeisel van het seksisme, de misogynie en de toxische masculiniteit die de echte bad guys zijn hier.

Woman of the Hour is in feite één grote aanklacht en de slechterik kent vele verschijningsvormen. Soms is hij inderdaad bedreigend, manipulatief en zelfs levensgevaarlijk, maar net zo vaak is hij ‘slechts’ een blaaskaak, dismissive, neerbuigend, nalatig of op zijn minst onbehulpzaam. De mannen komen er niet fraai van af, maar Kendrick vergroot ze niet onnodig uit: haar mannelijke personages zijn herkenbaar en bovendien prima in staat zichzelf voor lul te zetten. Ze wilt ook niet te lang stilstaan bij het cringy ongemak dat dat soms oplevert, want ze weet: als vrouw moet je slim zijn, de regels kennen en meespelen, ook al heb je altijd je eigen (veiligheid als) agenda.

Wat dat betreft is de 70’s datingshow het perfecte decor voor die illustratie: waar je zelfs moet valsspelen om je eigen vragen te mogen stellen, teneinde de minst gevaarlijke optie eruit te pikken en waar vrouwen elkaar alleen tijdens make-up of tussen takes door bemoedigende woordjes kunnen toefluisteren. De vermenging met het serial-killer plotje verschaft de film weliswaar wat goed bruikbare spanning maar maakt het ook tot een fragmentarische vertelling, die de boodschap navenant verwatert. Toch, zonder het true crime gedeelte, zou dit al snel weggezet worden als een woke, feministische pamflet. Dus zelfs de vorm draagt uit dat je in een mannenwereld het jargon moet kennen om gehoord te worden. Toch een intelligente vrouw, die Kendrick. 3,5*

Welke mannenwereld ? in dit geval vrij vertaald betekend het gewoon kundig zijn in je werk , lijkt me een doodnormale vereiste .

Wat de mannenwereld in het algemeen betreft! , die bestaat niet .

Ik weet niet op hoeveel manieren ik je weinig inhoudelijke, kortzichtige reactie kan tegenspreken, maar dit is er eentje. Gefeliciteerd met je penis.

En al die manieren kan ik met gemak ontkrachten, want elke mannelijke leider in de westerse wereld dient als eerste de vrouwenzaak , dus deze statistiek bewijst niks , het bewijst alleen dat vrouwen geen betere leiders zijn en vaak het ook niet willen en of kunnen .

mijn mening is verre van kortzichtig , kijk eens in het straatbeeld, elke winkelstraat word gedomineerd door de vrouw als klant , het rechts systeem zeker in amerika , canada australie en engeland behandeld mannen veel strenger als vrouwen ( en dan bedoel ik voor dezelfde misdaad) , vrouwen worden enorm bevoordeeld in de divorce courts in vooral die landen , australie is wel zeer extreem hierin en ziet mannen al bij voorbaat als daders .

Dus als het al een mannenwereld is, dan zeker geen pro mannenwereld .

Aan je definitie van ‘bewijs’ te lezen heeft verdere discussie denk ik ook weinig zin. Bovendien leidt het waarschijnlijk ook af van de inhoudelijke bespreking van deze film (heb je ‘m eigenlijk gezien?). Hierin schetst Kendrick (vanuit haar perspectief als vrouw) een wereld waarin de (mening van de) vrouw wel degelijk een ondergeschoven positie heeft. En ik vind dat ze dat best geloofwaardig en genuanceerd doet. Ik wil je wereldbeeld verder niet aantasten maar als je een beetje mee kunt gaan in die beleving, is dat voor de vrouw best een treurige of frustrerende situatie te noemen.

Een film gebaseerd op ware gebeurtenissen, dus kan de regisseuse ook het verhaal niet echt spannend maken wanneer de feiten zo ook ongeveer gebeurd zijn. Toch weet regisseuse Anna Kendrick het verhaal voldoende boeiend te maken door een kijk te geven tussen de onderlinge relaties tussen de seriemoordenaar en de slachtoffers. Kendrick speelt zelf de hoofdrol en speelt een beginnende actrice die zich waagt aan een datingprogramma op tv waar ook de seriemoordenaar aan deelneemt. Eigenlijk is dit het hoofdverhaal dat gecombineerd wordt met flashbacks van de seriemoordenaar. Een spannende scène is de ongemakkelijke ontmoeting tussen beide op de parking na de opnames van het datingprogramma. De uiteindelijke confrontatie tussen beide zal er helaas niet komen gezien het feit dat de seriemoordenaar gepakt wordt bij een ander slachtoffer. Beetje jammer, maar begrijpelijk als het verhaal min of meer zo verlopen is. Nu word je als kijker wel wat op je honger naar spanning of horror een beetje ontnomen. 6/10

Aardige film over meerdere ontmoetingen met een seriemoordenaar. De verschillende verhaallijben raken elkaar niet. Dat maakt het een wat onsamenhangend geheel. Maar kijkt verder prima weg en heeft een fijne 70’s vibe.

3,5

De aanleiding voor de film is de handel en wandel van seriemoordenaar Rodney Alcala die in de jaren 60 en 70 actief was en vrouwen en meisjes verkrachtte en doodde. Alcala is ook bekend als The Dating Game Killer vanwege zijn deelname aan een datingshow op televisie waarin hij zich gevat presenteerde en door de vrouwelijke kandidaat werd uitverkoren. De episode neemt een belangrijke plek in de film in, maar heeft met de moorden als zodanig niets te maken. Zijn optreden in de show is interessant omdat het optreden hem als een gewoon persoon laat zien terwijl hij dat natuurlijk niet was. Hij was een zieke moordenaar die al had gemoord en dat nog ging doen. Het tonen van de twee gezichten is weliswaar interessant maar lijkt ook aan wat sensatiezucht te raken. Laat ik zeggen dat de beklemtoning van de datingshow de film vast geen windeieren zal leggen.

De film hanteert twee verhaallijnen die steeds worden afgewisseld. In de ene verhaallijn volgt de film de seriemoordenaar en zijn activiteiten. In de andere volgt de film Sheryl (Anna Kendrick) een onsuccesvolle actrice die zich naamsbekendheid wil bezorgen door deelname aan de datingshow. Beide lijnen hebben een zekere appeal, maar zijn niet erg spannend. Het gaat Anna Kendrick die de film regisseerde dan ook niet per se om de moordenaar en zijn moorden. De film focust veel meer op een ander thema. De film schetst aan de hand van de ervaringen van Sheryl, een tijdperk waarin vrouwonvriendelijk gedrag in alle lagen van de samenleving zichtbaar is. Vrouwen zijn niet meer dan objecten waarover mannen naar believen kunnen patriarcheren. Bezien in dit thematische licht zijn de brute moorden natuurlijk de meest extreme vorm van fout mannelijk gedrag.

De film windt er geen doekjes om. Het beeld van de man als dader en van de vrouw als slachtoffer is duidelijk. Ik had een beetje nuancering en relativering wel op prijs gesteld. Toch is het drama met thrillerelementen best het bekijken waard. Helemaal niet erg of verkeerd om geconfronteerd te worden met de vrouwelijke visie op de wereld in de jaren 70 en te constateren dat de vrouw fundamentele onevenwichtigheden in de samenleving bespeurde. Ik had er alleen niet zo’n behoefte aan. Ik had me voorbereid op iets anders. Op iets dat spannender is. Spijtig dat de film geen diepere karakterschets geeft van Sheryl en/of van Alcala. Met die verwachting ging ik de film in. Als die verwachting niet bewaarheid wordt, kan de geboden thematiek nog zo interessant zijn, maar overheerst toch de teleurstelling.

Na afloop van de film het authentieke stukje spelshow met Alcala nog bekeken. De film veroorlooft zich daar enige vrijheden, maar het stukje is absoluut interessante aanvullende footage om de film mee af te sluiten. Bovendien werd mijn zucht naar sensatie er redelijk door bevredigd. Ik geeft het toe.

Wist niet dat het om een echt bestaande moordenaar ging (en dat zelfs de datingshow echt gebeurd is) daar kwam ik pas op het einde achter. Weet niet of dat de film voor mij beter of impactvoller maakt, denk dat het niet zoveel uitmaakt.

Het is best een aardig filmpje, maar echt bijzonder ook weer niet. Het feit dat vrouwen altijd gevaar lopen door mannen ligt er enigszins dik bovenop maar is ook wel aardig uitgewerkt en soms spannend (de scène op de parkeerplaats is heel sterk) en boosmakend.

Aardig regiedebuut van Anna Kendrick, hoewel ik haar als actrice nooit zo goed trek.

Slechte pruik trouwens, van de moordenaar.

Kleine 3,5*

Jammer dat ook in deze op ware feiten gebaseerde film zoveel van de feiten werd afgeweken. Voor de rest best een onderhoudende film met een leuke debuterende Anna Knedrick en een creepy Daniel Zovatto. Oh ja, en een leuke jaren 70 setting ook!

Dijk van een film, dit regiedebuut van Kendrick. De non-lineaire vertelling, montage, regie. Echt heel erg goed. En voor iedereen die van mening is dat het te veel afwijkt van hoe 'het allemaal echt is gebeurd': kijk voortaan gewoon lekker 95 minuten uit het raam ofzo...

Regisseuse en hoofdrolspeelster Anna Kendrick gebruikt een bestaande gebeurtenis om haar langspeelfilmdebuut mee in te kleuren, waarin een moordenaar meedeed aan een uitgezonden datingshow. Een interessant gegeven dat helaas behoorlijk kaal en droog in beeld wordt gebracht, met een langzaam tempo en meer focus op de onderste (soms maatschappijkritische) lagen dan de basisgebeurtenissen. Helaas zijn dat niet de interessante aspecten van het verhaal, waardoor de relatief beperkte speelduur vaak de neiging heeft om te vervelen. Een aantal spannende momenten en doeltreffende aankleding ten spijt, alhoewel Kendrick en Daniel Zovatto overtuigende rollen spelen. Het gebeuren rondom Autumn Best krijgt bovendien te weinig aandacht om zich daarbij te kunnen meten, waardoor de eindbeoordeling erg in het midden blijft zitten.

Kendrick is natuurlijk een bekend gezicht als actrice. Maar ik wist niet dat ze ook als regisseuse gestart was.

En niet onverdienstelijk ook nog. Want haar debuut is niet verkeerd.

Het in grote lijnen waargebeurde "Woman of the hour" is een erg gefragmenteerde film. Toch wordt het nooit warrig. Al zijn sommige zijpaden betekenisvoller dan andere.

Er zijn af en toe wat spannende momenten, en Daniel Zovatto (die ik blijkbaar ooit in Ladybird voorbij heb zien komen maar eigenlijk helemaal niet ken), doet het prima als berekenende psycho. Alles heeft een goede 70's vibe en Kendrick weet haar punt te maken.

Ik denk dat hier toch veel meer uit te halen was. Manier van vertellen en de opbouw met de tussenstukjes beviel me niet echt. Sowieso is er dan geen spanning, maar krijg idee dat het daar ook niet om te doen was... En dan uiteindelijk op het einde krijgt de man ineens spijt of zo? Heel vreemd vond ik het, wat toch jammer is want het verhaal biedt genoeg opties om er een spannend thriller van te maken.

Kendrick heeft er eerder een semi-komische documentaire van gemaakt.

2,5*