Hit Man (2023)

Venice Film Festival 2023: The most anticipated films ... theupcoming.co.uk

Nieuwe Linklater!

Trailer

Vanaf 7 juni te zien op Netflix.

EDIT: Netflix heeft de trailer voor deze film niet beschikbaar gemaakt voor Nederland. Dan krijgt de film hier vermoedelijk geen Netflix release maar een bioscooprelease.

Vanaf 23 mei 2024 in de bioscoop (WW Entertainment)

Je bedoelt helemaal geen Netflix release hier of op een later moment? Dat eerste zou wel vreemd zijn.

Dat gebeurt best vaak. Wij hebben in Nederland een pauper aanbod op Netflix. Betrekkelijk veel Netflix titels worden ons ontnomen doordat distributeurs ze hier wegkapen.

Andere recente Netflix titels die hier waarschijnlijk ook nooit op Netflix zullen komen:

May December (Film, 2023)

Run Rabbit Run (Film, 2023)

Ja, je hebt gelijk inderdaad. May December al weer bijna vergeten dat die film op Netflix zou komen. Wel vreemd. May December lijkt me geen kaskraker, dus ben benieuwd welke distribiteur hier geld in ziet.

Wel een vreemde strategie trouwens wat betreft Hit Man. Kan best wat geld opleveren, maar doordat hij wel op Netflix staat (in Amerika) is er ook heel snel een illegale kopie beschikbaar in hoge kwaliteit.

The Searchers

Dit is wat mij betreft bij uitstek een film om met een publiek op het grote doek te zien, dus prima dat Netflix hier word gepasseerd. In Toronto ging de zaal echt zeldzaam los.

Hier vrijwel blanco naar gaan kijken, wist dat over een hitman zou gaan, maar dat bleek toch volledig anders uit te pakken dan verwacht. Hoewel hier en daar een beetje voorspelbaar wel gewoon een hele leuke film. Zit wel wat humor in en dat is over het algemeen vrij subtiele humor. Voor een film over een hitman vloeit er erg weinig bloed, maar dat heeft deze film ook niet nodig.

Bijzonder vermakelijke film weer van Linklater die het gelukkig ontzettend luchtig houdt. Het wordt nergens echt hilarisch maar het script zit leuk in elkaar en de chemie tussen Powell en Arjona is erg sterk. Heb me er goed mee vermaakt.

Was zeker geene slechte film, paar leuke lach momenten. Aktie was het niet echt.

Het verhaal was goed, de acteurs waren goed.

Leuk filmpje.

20e Linklater voor mij, van hoog naar laag:

Waking Life

Dazed and Confused

Before Sunrise

Scanner Darkly

Boyhood

Before Sunset

Before Midnight

Slacker

Suburbia

Tape

Hit man

School of Rock

Fast Food Nation

Everybody Wants Some!

Where'd you go Bernadette

Apollo 10 1/2

Last Flag Flying

Newton Boys

Bad News Bears

Bernie

Geweldige regisseur met unieke films.

Gister in de bioscoop gezien, wat een absolute top film in zijn genre. Ik heb bij vlagen in jaren niet meer zo’n aanwezig publiek gehoord!

Dit is wat mij betreft één van, dan niet, de beste romcom die ik ooit gezien heb.

Een zeer origineel verhaal met tussendoor een goede dosis aan verfrissende kijk op cliche’s. Om maar een voorbeeld te noemen; een zeer realistische mening over het begrip ‘Hitman’ van de hoofdpersoon Gary Johnson.

De film zit vol met interessante characters, die zoals bekend worden gecreëerd door de hoofdpersoon zelf.

Dit zorgde voor dynamiek en luchtigheid gedurende de rit.

De film weet tegen het einde zelfs een paar keer verbazing op te wekken, iets wat je tijdens het begin niet zou verwachten van een film als deze. Dat heeft er voor gezorgd dat de film zich absoluut onderscheid van de rest.

Tenslotte is het acteerwerk van voornamelijk Glen Powell een van de beste performances die de laatste jaren zijn vertoond op het grote doek, zonder te overdrijven Oscarwaardig.

Geweldige film.

5 sterren

De film heeft een typisch postmodern thema – identiteit als ‘sociale constructie’ (hetgeen wat plat wordt uitgelegd als dat je kunt worden wie je wilt zijn) – en heeft een typisch postmoderne vorm doordat het verhaal aldoor ‘meta’ is: de film gaat over een saaie docent psychologie en filosofie die een gevaarlijk leven bepleit en via zijn bijbaantje als techneut voor de politie door onvoorzienbare omstandigheden (toeval of chaos is ook een postmodern thema) in de problemen komt en dus een gevaarlijk leven moet gaan leiden doordat hij rollen moet spelen die opeens serieus worden. De rollenspellen worden tamelijk complex doordat bv. de huurmoordenaar die hij speelt zelf weer moet spelen dat hij een saaie, onopvallende kerel is waarbij ook nog de postmoderne stelling wordt geponeerd dat huurmoordenaars helemaal niet bestaan maar dat doordat fictieschrijvers ze hebben verzonnen men erin is gaan geloven zodat de mythe echt is geworden (en het is zeker zo dat echte gangsters vaak de fictieve gangsters uit films zoals Scarface als voorbeeld naspelen) zodat werkelijkheid en fictie volledig door elkaar lopen. En zoals dat vaak gaat in het postmodernisme zou de film zelf zijn gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Overigens, ik had het gevoel dat er nog meer metalagen mogelijk waren als bv. z’n vriendin en collega onder een hoedje zouden spelen tegen hem maar zo complex wordt de film niet.

De film knipoogt misschien naar Superman in de dubbelrol van saaie docent en stoere undercover agent, maar knipoogt zeker en vet naar de film noir (waarschijnlijk met name Double Indemnity): het is een verleidelijke femme fatale – de liefde – die het vlekkeloze werk en daarna het ordelijke leven van de hoofdpersoon in de war gooit en hem ten val lijkt te brengen: zij brengt in hem het gevaarlijke, passievolle element naar boven – de held Ron als het onbewuste Id – dat botst met zijn rationele, bewuste conformering aan de normen van de maatschappij – de saaie Gary als superego – waarbij hij conform Freuds leer een ego moet ontwikkelen die tussen deze twee machten bemiddelt. Het middendeel met betrekking tot de romance voelt wat langdradig maar de ontwikkeling naar het einde waar de thriller naar een climax voert door middel van – zoals het hoort – veel onverwachte wendingen is heel fijn.

De film is aldus een postmoderne pastiche op met name de film noir met een knap verhaal, interessante thematiek en is zelfs af en toe grappig. De film is niet vlekkeloos (niet alles is ook geloofwaardig) maar wel erg leuk.

Dit is trouwens het artikel waar de film op is gebaseerd:

Hit Man – Texas Monthly - texasmonthly.com.

De film blijkt niet eens zo heel veel te hebben toegevoegd aan wat het artikel geeft. Wat verder opvalt is dat het artikel benadrukt dat de mensen die Gary benaderen om een huurmoord te plegen in feite hun ware ik tonen en Gary zien als hun eigen schaduw in Jungiaanse zin (de echte Gary leest graag Jung). Maar bovenal over de mythe van huurmoordenaars verheldert het dat criminelen en hooggeplaatsten die wel weten te vinden maar het grote misverstand bij 'brave' burgers is dat die ook toegankelijk voor hen zouden zijn:

Leuke wegkijker die toch ook prangende vragen weet te stellen aan de kijker. Linklater ziet zich vergezeld van een perfecte cast en weet het publiek geboeid te houden. Klik hier voor een uitgebreide recensie.

Prima onderhoudende film, maar dat romcom einde was wat mij betreft dikke poep. Teleurstellend.

Ik heb me kostelijk geamuseerd met deze nieuwste film van Linklater; van begin tot het einde super vermakelijk, maar meer dan dat heeft Hitman ook wel echt iets te zeggen. Over identiteit en de constructie daarvan en hoe we eigenlijk allemaal gewoon maar een rol spelen in het leven. Of beter gezegd; verschillende rollen naargelang de situatie waar we ons in bevinden. Uiteraard een beetje karikaturaal en absurdistisch-grappig voorgesteld in de film, door middel van de verschillende typetjes die Gary speelt, maar wel met een rake kern. In het middenstuk zit er misschien wat onnodig vet (de relatie had niet zo lang uitgesponnen hoeven te worden, hoewel de chemie tussen beide wel echt aanstekelijk is en fantastisch in elkaar steekt) en het einde is een beetje te, tja hoe moet ik het zeggen, donker en zoetsappig tegelijkertijd? Alsof Linklater niet helemaal wist voor welke richting hij moest kiezen en dan maar beide wegen heeft ingeslagen. Ik kon leven met het einde, zeker wel, maar het is niet zo sterk als de rest van de film.

Glenn Powell zet een fantastische acteerprestatie neer trouwens, wat een charismatische, grappige, absurde en toch ook pakkende rol. Hij zet alle verschillende kanten van Gary foutloos neer, van het sulletje in het begin, tot de coole casanova in de vorm van Ron, tot een berekende moordenaar op het einde. De chemie met Adria Arjona is ook heel aanstekelijk, zoals ik al zei. Ik heb Powell nog niet eerder zien acteren tot nu toe, maar ik ben instant fan. Fijne film ook om op het grote scherm gezien te hebben op zich, ben wel blij dat ik deze nog heb meegepikt vooraleer ie op Netflix verschijnt. Mooi en standvastig gefilmd, visueel een heerlijke vibe, sfeer was dik in orde.

Het is eigenlijk een echte 3.75*-film, maar ik ga toch nét in het nadeel van de film afronden. Dikke 3.5* in ieder geval.

Heerlijke film dit zeg. Zo worden ze niet dagelijks (meer) gemaakt. Op deze manier krijgt mijn vriendin mij wel vaker mee naar RomCom's!

Fijn script (hoeveel er nou wel of niet echt gebeurd is maakt mij niet zoveel uit), leuke chemie en een hele goede rol van Glen Powell. Het duurde heel even voor ik er echt goed in zat (kwam wellicht ook door de gehaaste start van de film), maar als je er dan eenmaal inzit is het gewoon een avond genieten!

4*

Vermakelijk!

De film moest even op gang komen maar daarna heb ik me prima vermaakt. Alleen het einde is wel een dikke tegenvaller.

Aardige film die wel erg lauw (en voor mijn gevoel qua toon ok wat raar begint - ik dacht echt dat er een grap werd gemaakt over die bijbaan bij de politie maar dat was serieus dus) begint maar langzaamaan wel beter wordt. Vooral eens Arjona ten tonele verschijnt, zij en Powell hebben ook echt wel chemie waarmee hun scènes samen een stuk beter en boeiender zijn dan het begin. Nog steeds erg braaf en veilig maar vermakelijk genoeg. Linklater lijkt ook niet helemaal de toon te kunnen kiezen en nu is de film vlees noch vis. Op momenten wel aardig maar nooit volledig dramatiek, nooit echt spannend, nooit echt geil of zelfs maar romantisch. In ieder geval blijft de film in zoverre verrassend dat je nooit echt weet welke kant de film uit zal gaan en dat geeft de film toch nog wel een voldoende richting het einde ook al verveelde ik me het eerste halfuur best wel. 3,0*.

Zeer vermakelijke film. Geen hoogvlieger, maar ik denk dat iedereen hier wel een leuke avond mee heeft. Het had van mij allemaal wel wat scherper gemogen, en vooral het begin en het einde zijn wat zoutloos. Dit had best een kruising kunnen worden tussen Kiss Kiss Bang Bang en Bonnie and Clyde (of Out of Sight met Clooney en Lopez), maar in plaats daarvan is dit meer een romcom met een misdaadplotje erin verweven.

Zoals mjk87 hierboven al zei, zodra Arjona in beeld komt wordt het een stuk beter. Je kan het over chemie hebben, maar ik zal het wat platter verwoorden. Arjona en Powell stralen seks uit, iets wat hier wel van pas komt. Het is jammer dat Madison zich nooit ontwikkeld tot een echte femme fatale, want Arjona heeft dat zeker in zich. Hoewel deze komische benadering ook zeker werkt. De scene op het laatst tussen Powell en Arjona en een telefoon is een hoogtepunt.

Het einde is wat vreemd. Jasper (Amelio) vond ik een grappig personage die over de scheef is gegaan blijkbaar, maar de toon van de film (en het personage) blijft toch wel luchtig. Maar blijkbaar heb ik de hele tijd gelachen om een corrupte racist en vrouwenhater, iets wat de film niet helemaal duidelijk heeft gemaakt in het begin (hij heeft seks met zijn cliënten, maar maakt hem dat een vrouwenhater?). Opeens moeten we gaan juichen om zijn dood, terwijl ik vlak daarvoor nog zat te lachen om zijn opmerkingen. De toon van de film verandert wel heel plotseling.

Maar goed, genoeg pluspunten voor een ruime voldoende.

Ik had hier niet veel mee en actie heb ik al helemaal niet gezien.

Gary Johnson [Glen Powell] is een kleurloze universiteitsdocent die in zijn vrije tijd zijn technische kennis inzet om politie te helpen om bewijs te verzamelen tegen mensen die een huurmoordenaar willen inhuren. Maar wanneer Jasper [Austin Amelio] om disciplinaire redenen voorlopig niet meer de rol van de huurmoordenaar mag spelen, krijgt Gary op het laatste moment opdracht om de rol van huurmoordenaar te spelen. Onder het pseudoniem Ron verzint hij een personage waarmee hij, in wisselende vermommingen, vele veroordelingen weet te bewerkstelligen. Maar wanneer hij de charmante, aantrekkelijke en ogenschijnlijk kwetsbare Madison [Adria Arjona] ontmoet, laat hij een steek vallen. Sterker nog: hij wordt verliefd en ontdekt hoe ingewikkeld het is om Gary en alter ego Ron van elkaar te onderscheiden. Powell is perfect in de hoofdrol in de ijzersterke eerste helft, waarin hij onder anderen American Psycho als inspiratie gebruikt voor zijn alter ego. Zodra de complicaties zich aandienen, haalt Linklater al het tempo eruit en vervalt het scenario in een grote hoeveelheid voorspelbare of weinig geloofwaardige wendingen. Persoonlijk vond ik de ontknoping ronduit smakeloos, ook al is dat gedeelte nadrukkelijk verzonnen. Ronduit frustrerend. Gebaseerd op een artikel uit 2001 van Skip Hollandsworth over de echte Gary Johnson.

Zeer vermakelijke film. Wist niet zo goed wat ik moest verwachten maar het viel mij reuze mee. Het onderwerp aan sich was al hilarisch maar de acteerprestaties waren geweldig. Powell speelde echt de rol(len) van zijn leven. Wat een geweldenaar is dat. Arjona verraste mijn ook en is daarnaast ook nog een mooie verschijning. De chemie met Powell spatte er vanaf. Ook Amelio was top. Het trage begin, het tussendoor dingen uitleggen en het ronduit tegenvallende einde maakt de film voor mij 3,5* waard.

Linklater doet het weer. Een schijnbaar doordeweekse luchtige (romcom) film naar een hoger niveau tillen met een doordacht script en frisse aanpak.

Heerlijk uitgangspunt om als undercover huurmoordenaar opdrachtgevers aan de galg te praten. Geen maffiose toestanden, maar het zijn gewone mensen zoals u en ik die de revue passeren.

De klemtoon ligt dus op de (subtiele) humor en de luchtigheid. Later komt daar de romance wat bij wanneer de bijzonder knappe Arjona in beeld verschijnt. Powell doet het overigens bijzonder goed, leuk ook met die gedaanteverwisseling en alter ego aanpak waarbij de saaie mislukte Gary transformeert naar de zelfzekere charismatische Ron. Mooie link ook met de job van Gary als leerkracht wanneer hij praat over hetzelfde thema.

Ik heb me dus zeker vermaakt. Geen oscar materiaal, maar gewoon een goede leuke film met een hoog amusementsgehalte.

John Milton schreef:

(quote)

Dat geloof ik, ik zie die ook altijd graag. Had ook leuke rolletjes in Good Omens en Emerald City. Jaja, zelfs die laatste heb ik meegekeken met Miss Milton.

Zeker. Ken haar nu natuurlijk vooral van Andor.

Leuke film en dat had ik niet verwacht na de nogal, naar mijn mening flauwe trailer. Zit leuk in elkaar. Daarnaast laat Glen zien dat ie best veelzijdig is met die verschillende typetjes.