Perfect Days (2023)

Deze film sleurt je mee van het begin tot het einde

Je wordt er zeer rustig van en gaat ook denken hoe mooi een simpel leven kan zijn..

3.5 ***

Magnetische magie.

Je kunt van alles zeggen over Wim Wenders, maar niet dat hij niet weet hoe je zaken in beeld brengt. De in keurig 4:3 geschoten beelden zijn betoverend. Geholpen door een schitterende soundtrack, zorgt het regelmatig voor mooie momenten. De magnetische cassette had altijd al iets magisch.

Het zijn niet de enige ogenblikken die de hoofdrolspeler analoog doorbrengt, naast de knipoog middels het beeldbuisformaat en de verplichte crt die voorbijkomt. Zijn leven loopt vergelijkbaar, geen digitale polonaise aan zijn lijf. En dus schiet hij ook zijn foto's nog op ambachtelijke wijze en leest hij graag zonder e-reader. Hij heeft gelijk.

Het boeit niet zoveel waarom hij als een monnik leeft en bepaalde bijrollen refereren aan een ander, wellicht meer jachtig soort leven. Het is vooral genieten van de sereniteit die hij uitstraalt en de achterliggende gedachte van mindfulness en meditatie. Eigenlijk weet menigeen al lang dat schoonmaken rust kan brengen.

Gelukkig zijn de toiletten nooit echt smerig, opdat niets de vrede kan verstoren. Des te opvallender zijn de zo nu en dan schmierende medespelers, zoals een clowneske collega of passanten die dronken zijn en het 'werkzaamheden' bordje omverlopen. Sommige toiletgangers doen het bijna in hun broek vanwege de hoge nood. Soms een tikkeltje overdreven.

Het is prima dat de filmmaker weinig ambitie heeft het mysterie omtrent de hoofdpersoon zijn verleden te ontrafelen. Hapklare brokken hoeven nu eenmaal niet te behoren tot de arthouse cinema, en zijn sowieso al voldoende aanwezig in de rest van het bioscooplandschap.

Toch lijkt er iets te ontbreken, en daar kan zelfs een emotionele uitbarsting van de doorgaans zo kalme protagonist niets aan veranderen. Zijn perfecte dagen lijken heel even tot een einde te komen. Maar al begeleiden de fantastische vocalen van Nina Simone zijn zichtbare overpeinzingen, ze doen de perfecte dagen niet verdwijnen. Misschien had de perfecte film iets minder rust en regelmaat nodig gehad. Misschien.

***

Met dank aan Remain In Light voor het recensie-exemplaar.

Ik weet niet wat ik van deze film vind. Of gaat vinden of zelfs zal vinden. Ik heb deze film gekeken vanwege de zeer hoge ratings op deze site. Dat is nu twee weken geleden. En nog weet ik niet wat ik ervan vind. De persoonlijke recensies van de filmliefhebbers hieronder sturen mij ook al niet. Ik begrijp de meeste meningen over deze film en in elke recensie kan ik wel iets vinden.

Ik vond de film heel saai. Maar waarom bleef ik kijken? En waarom dacht ik meermaals terug aan deze film? En waarom ben ik een beetje jaloers op Hirayama?

Nu een veilige drie sterren en zeker een keer herkijken deze bijzondere film.

Ik heb net twee uur zitten kijken naar een man die wc’s schoonmaakt. Ik heb m denk ik wel 30 wc’s zien schoonmaken.

Een fijne meditatieve film. Ik was ook weer even terug in Tokyo de drukste stad op aarde waar ook een serene rust heerst. Heerlijk die rust.

4*

Weer een meesterwerk van Wenders. Ik herkende in Hirayama veel karaktertrekken van Travis uit Paris, Texas. De loner die zoekende is naar zichzelf en op zijn manier hierin gelukkig is, maar gaandeweg rimpelingen komen in zijn gestructureerde bestaan. De film is al onderdeel van mijn collectie en zal ik zeker weer gaan bekijken.