The Zone of Interest (2023)

Breendonk is geen voetnoot tijdens (en na) WO 2 in België, integendeel zelfs. Het kamp is in principe evenveel gekend als voor een Nederlander Westerbork, Vught of Amersfoort. Maar ik verwacht ook niet dat mijn noorderburen dit zomaar kennen. Mij moet je ook niets vragen over Suriname of Indonesië. Ieder zijn geschiedenis. Ik verwachtte dit echter wel van mijn collega's, als Vlaming en al zeker als het slechts 30km verderop gelegen is.

Nu, Breendonk was een Auffanglager, een kamp voor veelal politieke gevangenen en verzetslui, vooraleer men werd getransporteerd naar Duitsland en verder.

De Dossinkazerne in Mechelen daarentegen was hét doorgangskamp voor Joden, zigeuners en Roma's in België.

Mooi stukje geschiedenis dat ik niet ken, niet iedereen is Belg, zeg maar. Bedankt.

Interessante info, thanks. Ik was er niet bekend mee. Nou speelt ook wel mee dat ik de vernietigingskampen interessanter vond dan de transportkampen, ook al is daar ook veel narigheid gebeurd uiteraard.

Noem mij naïeve; als het onderwerp subtiel wordt aangesneden werkt het veel meer onderhuids. En je spreekt jezelf tegen als je het tonen van de berg met schoenen overbodige kitsch noemt.

Ik spreek mezelf niet tegen, en hoe deze film op jou werkt is niet aan mij. Ik vind het prachtig als deze film geweldig werkt op mensen, ik heb niks tegen deze film, maar ik kan alleen maar weergeven, in krakke taal, hoe deze film op mij werkte.

Je stelt dat als er dan toch iets moet werken, dan een keiharde documentaire. Nu doen de filmmakers dit blijkbaar op het eind door de holocaust in je gezicht te slaan met een berg met schoenen. En dat bestempel je dan als overbodige kitsch. Dat is toch in tegenspraak met je stelling?

Ja, die berg schoenen sloeg me niet echt in het gezicht. Mag dat een mening zijn?

Dat mag alleen het is wel in tegenspraak met je latere stelling over wat wel of niet beter zou werken voor de naïeveling onder ons.

Nee, jij noemde gebruiker Stephan naïeve en ik ben zo vrij geweest om mij daar ook onder te scharen. Mijn mening is dat een kunstzinnige film als deze (ook al heb ik hem nog niet gezien, niet iedereen woont in Nederland of België om het zomaar te zeggen) wel werkt voor de naïevelingen onder ons en het beeld van een berg met schoenen hoe afgezaagd of kitscherig het ook voor jou mag zijn nog altijd een noodzakelijke klap in het gezicht is. Daar wilde ik even kwijt op dit forum. Mag dat?

Een discussie voeren over de impact van een film op de kijker lijkt mij de essentie een filmforum.

Afgelopen oktober marcheerde er nog een Noorse studente door de straten van Warschau onder het mom van een protestmars met een bordje met de tekst 'Keep the world clean' en een plaatje van een Davidster in een prullenbak. Dat je dit soort activisten niet bereikt met deze film begrijpt iedereen maar er zijn nog een hoop naïve meelopers die je misschien wel tot nadenken kan zetten. Zo'n berg met schoenen werkt bij mij nog altijd.

Gaat dit over dat huis wat ze in een glazen kooi constructie hebben gezet, om het te behouden?.

Nee, dat was het huis van Gemmeker in kamp Westerbork en dat weet u volgens mij best.

Ja nu wel..

Ik kan niet alles bij houden..

Jij voert geen discussie, jij voert een kruistocht. Van mij mag je, maar accepteer dan ook veldslagen.

Tot uw grafelijke orders 🫡 Ik zal je een compliment geven. Ik denk dat de banaliteit van het kwaad op jou geen grip zal hebben omdat het vermogen om zelfstandig te oordelen bij jou niet is uitgeschakeld. Je bent geen naïeve meeloper zoals velen.

Geen idee wat ik hier mee moet, maar het klinkt inderdaad als een compliment. Dan zeg ik maar: dankjewel.

Een interessant uitgangspunt, maar de uitwerking is wat pover. Eigenlijk leunt de film op één premisse, maar op zichzelf is de film niet zo spannend. Af en toe wat artsy filters ertussendoor maakt het niet opeens een goede film.

In een eerder bericht zei iemand al: "geen diepgang, geen ontwikkeling". Dat somt het wel aardig op.

Ik vind dat Glazer hier heel vaardig op dunne lijntjes balanceert. Maak maar eens een film over een concentratiekamp zonder te sterk te focussen op de uitgemolken (nooit genoeg natuurlijk) gruwelijkheden. Maar je kunt ook niet de menselijke kant van de nazi's al te veel gaan relativeren met gevaar dat het tot goedpraten verheven wordt door het publiek.

Dus komt Glazer tot de bijna documentatieve stijl die we zien. Droog. Kil bijna. Alleen is het doorspekt met kleine, of grotere, situaties of zelfs kleine opmerkingen die een sterk contrastrerende werking hebben. Het zit er zo alledaags, zelfs nonchalant in, dat er een knoop in de onderbuik is die je er op gewaarmaakt. Tegelijk laat Glazer het beoordelen volledig aan de kijker; de aanwijzingen voelen nauwelijks geforceerd, tenzij het de bedoeling is, dan verhult hij het ook niet maar overdramatiseert ook zeker niet; droog tonen is voldoende.

Je wordt als kijker euh uitgenodigd niet, gedwongen ook niet...vaardig gestuurd naar het zelf nadenken. Naar contempleren in deze tijd van polarisatie, over onze beeld op goed en kwaad in het algemeen, en actueel in onze houding tov het heden en verleden van Joden. Om dat zonder wijzend vingertje te doen, leunend op ons historisch besef, nauwelijks een oordeel voorspiegelend, op zo'n subtiele manier, vond ik ronduit indrukwekkend.

Narratief vond ik dat het...nou nee, eigenlijk vond ik dat niet; dat de/een zekere bewustwording (als het dat was, bewust of onbewust of gewoon een buikklacht? ook dat wordt in het midden gehouden) van Höss duidelijker verloop had mogen kennen... Eigenlijk was het wel precies goed.

En zo praat ik mezelf geloof ik naar een 5* ipv 4.5*. Een film hoeft niet in de ballen te slaan en gruwelen te tonen, een film als dit mag vragen oproepen, tot contemplatie nopen, ontregelen. Dat doet Glazer hier erg sterk, middels een stiekem sterk script, ijzingwekkend sounddesign, indrukwekkend production design en visueel strak. Allemaal van hoog niveau.

De tuinscène plus ver/afloop vond ik ronduit hogere kunst, ijzingwekkend.

Ja, meesterwerk, op vele fronten.

Voor mij geen goede film. Er zat allereerst eigenlijk nauwelijks een verhaal in de film. Maar het belangrijkste is dat de film me niet echt raakte. Het leed was voor mij te veel op de achtergrond, te weinig persoonlijk en te abstract daarvoor. Dat Nazi's er ook nog een gezinsleven op nahielden waarin ze soms wel heel erg aardig en lief zijn voor elkaar was me al wel bekend. Dat schokte me ook niet echt. Genoeg over gelezen. Er zit ook iets in wat me ongeloofwaardig overkomt. Ik kan me niet goed voorstellen dat als je al die nare geluiden van achter die muur steeds hoort dat je daar helemaal niet door wordt gestoord. Maar dat kan aan mij liggen.

Vond hem goed gemaakt en indrukwekkend op een vreemde manier. Soundtrack ook bizar.

Goed verwoord, zo voel ik het ook...iets te vpro-achtig voor me

Erg sterk Nazi-portret dat ontzettend onder de huid gaat zitten. De sound-design verdient een Oscar. Had bij mij in de bioscoop (Kinepolis, Jaarbeurs Utrecht) nog wel een tandje harder gemogen. En zonde dat ze een 10 minuten durende pauze tussen de film hadden gestopt.

Toch erg indrukwekkend.

dikke 4*/4,5*

Er wordt hier volgens mij met geen woord gerept over de afstand tussen Birkenau (het kamp waar de joden rechtstreeks aankwamen, werden vergast en gecremeerd.) en het werkkamp Auschwitz. Ik kreeg sterk de indruk in deze film dat het vergassen en verbranden van de lichamen (rook uit de nabije schoorstenen) allemaal Auschwitz gebeurde. Afstand tussen de 2 kampen is namelijk 3 kilometer.

Er waren wel degelijk crematoria in kamp Auschwitz maar die waren tegen het einde van de endlösung volstrekt niet toereikend. Vandaar ook de scène over de te bouwen ringvormige ovens die de capaciteit naar 12.000 joden per dag kon brengen. De rillingen liepen over mijn rug, hoe koeltjes daar over werd gesproken. De audio bij de aftiteling was een verkrachting van mijn gehoor orgaan Ik heb nog nooit een zaal zo snel leeg zien stromen.

Het is natuurlijk ontzettend jammer dat de meeste kijkers vooraf al bekend zijn met het concept van de die. Die zou waarschijnlijk veel meer impact hebben als de situatie je langzaam begint te dagen. Helaas ging dat dus ook voor mij op.

Het is natuurlijk wel een fantastisch concept, om het alledaagse pal naast het verschrikkelijke te plaatsen en het gebrek van invloed daarvan te tonen.

Maar dat is tevens de valkuil van de film. Het alledaagse is namelijk niet zo interessant om naar te kijken. Dat had helaas tot gevolg dat de film gedurende de speelduur ook langzaam uit mijn eigen ‘Zone of interrest’ te verdwijnen. En dat is doodzonde voor een film met zo’n sterk concept.

Zou ook niet direct weten hoe je het verhaal beter had kunnen vertellen. Het had vast beter gewerkt als ik door de film overvallen was.

Toch 4* want het blijft natuurlijk wel een ijzersterke film.

Goed punt. Ik denk dat het enorm sterk zou zijn als de trailer niks verraden had en je alleen een Duitse commandant had gevolgd, waarna je uiteindelijk merkt dat hij Auschwitz runt.

Doet me denken aan de film Remember Me (Film, 2010), waarbij je lang denkt een romantisch drama te kijken dat eindigt op een historische dag. Zag ik zo niet aankomen. Was toen een wat rare actie maar ik heb de film daardoor wel onthouden.

Ik ga hier vanavond naar toe. Ben benieuwd! Op zich is het inderdaad jammer dat ik precies weet wat ik kan verwachten. Maar er zijn genoeg films die niet hoeven te verrassen om toch indruk te maken, en hopelijk is The Zone of Interest ook zo'n film.

Tijd geleden dat ik na afloop van een film gewoon vijf minuten wezenloos voor mij uit heb zitten staren. En dat het na afloop zo stil was in een (toch nog halfvolle) bioscoopzaal. The Zone of Interest is zeker niet perfect en soms zelfs wat pretentieus, maar de zeggingskracht van het verhaal en de ijzingwekkende, achteloze en emotieloze benadering van de personages tov het concentratiekamp snijdt diep door de ziel.

De manier waarop Hedwig gewoon achteloos even tegen een bediende zegt dat haar man haar kan vergassen als ze haar werk niet goed doet. De manier waarop moeder en dochter door de tuin lopen en over planten en bloemen praten terwijl op de achtergrond de rookpluimen van de ovens te zien zijn. De manier waarop de mannen praten over het verbeteren van de ovens en de in/afvoer van de lichamen. Het einde met de echte beelden van Auschwitz (hoe het er nu uitziet) en de schoonmakers etc. Het is ijzingwekkend om te zien.

Ps. Begreep iemand dat subplotje rond het meisje/vrouw met de beelden die zijn geschoten door een nachtkijker (zo lijkt het in ieder geval). Ze legde wat dingen in de grond, maar ze pakte ook wat.

Overigens een bericht aan Kinepolis (niet dat ze meekijken). Kap nou eens met pauzes van 10 minuten bij een film van 106 minuten. Belachelijk!