Cure (1997)

Verfrissend is nu niet het woord dat ik hier zou gebruiken.

Blijft één van de meest overschatte hedendaagse Japanse filmmakers, die K Kurosawa. 't Ligt misschien aan z'n naam, maar ik vermoed dat het vooral te maken heeft met het feit dat hij een voorloper was van de huidige "wave".

Deze film heeft weinig te bieden behalve een relatief interessant plot. Daar moet je het dan ook mee doen, zo'n dikke 110 minuten lang. Acteerwerk is doorgaans matig (Koji Yakusho is eigenlijk nooit echt goed) en visueel is het een kerkhof, behalve enkele shots op het einde. Kurosawa is vooral bekwaam in het zo saai en zielloos mogelijk weergeven van z'n verhaaltjes. Bij deze film slaagt hij er weer wonderwel in.

Wel positief was de soundtrack van de film. Naast enkele omgevingsgeluiden die als drones worden gebruikt, is het lekkere grimmige ambient wat nog een aardig sfeertje weet neer te zetten. Niet goed en aanwezig genoeg om de gehele film van sfeer te voorzien, maar op enkele keymomenten helpt het wel.

Vond het uiteindelijk toch vooral saai, en hoewel het verhaaltje op zich boeiend genoeg was (je blijft je wel afvragen hoe het allemaal in elkaar past) kan het mij maar weinig boeien als het zo pover weergegeven wordt.

1.5*

Een film met veel boeiende (vaak sterk filosofische) thema's in een bovennatuurlijk thrillerjasje. Kurosawa is geen optimist en heeft volgens mij geen positief mensbeeld. Ik vond het gegeven dat de hypnose een soort van diepweggestopte gewelddadige wens of fascinatie aan de oppervlakte brengt, het dunne laagje beschaving wegneemt

Fascinerend gegeven en fascinerende film die toch niet helemaal bevredigend is, misschien is het wennen en misschien heb ik nog niet alles uit deze film gehaald. Ik wil 'm in elk geval vaker zien en het is ruimschoots interessant genoeg om (veel) meer van deze man te willen zien.

3.5*

Serial killer film gekruid met hypnose en zwarte magie. De mysterieuze man die aan geheugenverlies lijdt is aanvankelijk intrigerend en de sfeer weet wel eng uit de hoek te komen... en ook dat kon eigenlijk sterker. Eens je begint te snappen hoe het in elkaar zit, wordt het allemaal wat minder, zeker wanneer de impulsieve detective en zijn mentaal labiele vrouw erbij worden betrokken. De serial killer film van het begin lijkt in iets totaal anders te eindigen, en dat gaf me best een desoriënterend gevoel.

Derde die ik van deze regisseur zie en weer volledig anders dan de andere twee films die ik van hem zag. Lijkt me een filmmaker met veel ideeën. Hoewel iets ouder dan Pulse is Cure meer tijdloos- het zal met het thema te maken hebben. Het verhaal is intrigerend en mysterieus, en Kurosawa laat gelukkig veel over aan de kijker. Wat er nou precies gebeurt op het eind is onduidelijk, maar het heeft er alle schijn van dat Takabe (ongewild) het stokje heeft overgenomen van Mamiya. Dat Mamiya hem als geestverwant of zelfs opvolger zag leek me ook wel duidelijk, al worden dingen nooit expliciet benoemd. Yakusho is sterk in een dubbelzinnige rol van gestreste en ongelukkige agent en Masato Hagiwara speelt zijn bizarre personage met de juiste dosis apathie. Sfeervol geschoten beelden en de soms vervreemdende soundtrack (dat vrolijke melodietje in het begin) maken het dan helemaal af.

Briljante film, 1 grote puzzel en iedere scene krijg je een stukje toegeworpen. Steengoed geacteerd door de detective en de serie moordenaar, wat een goede kop zat daar op zeg.. Ook uiterst sfeervol en rustig gefilmd, heerlijk! Deze gaat in de toekomst nog eens aan om de puzzel compleet te maken..

Op zich wel een boeiende en intrigerende benadering van de film om met een mysterieus plot op de proppen te komen. De politie kan er kop noch staat aankrijgen wanneer een reeks moorden met dezelfde modus operandi de revue passeren, maar het telkens om een andere dader gaat. Sterker nog, de dader is nog aanwezig bij het lijk, maar herinnert zich niets meer.

De verklaring van dit alles via hypnose kon ik iets minder smaken en vond ik te simpel. Toch is de film sfeervol en intens. De hoofdpersonages komen goed uit de verf. Ik kon echter niet alles plaatsen en raakte vervolgens ook onvoldoende betrokken bij de film. Misschien moet ik deze ooit nog eens een tweede kans gunnen.

Jaren heeft het geduurd om deze Asiamania-artikel te verkrijgen om de collectie min of meer compleet te maken. Daarnaast is Kiyoshi Kurosawa een geweldige Japanse regisseur die opgaat in zijn creativiteit. De dvd was al jaren zwaar out of print, voor hoofdprijzen te koop op Bol.com en in 2015 leek ik bijna geluk te hebben toen ik de dvd tegenkwam in een dvd/game-dumpwinkel in Haarlem. Ik bedoel het doosje, want het schijfje kon de medewerker niet meer terugvinden omdat ze met allerlei vage codes werkten in plaats van dat de schijfjes gewoon op alfabet stonden. Ze vroegen nog om mijn telefoonnummer mochten ze het schijfje toch wel vinden... nooit meer iets gehoord. -.-

EN dan toch op Bol.com een schappelijke prijs voor 2 tientjes. En was het het waard?

De reacties zijn een beetje pover, maar ik kon me wel weer prima vermaken met deze bovennatuurlijk versie van Se7en. Het acteerwerk is goed, de sfeer is zonnig en rustig en de film kabbelt lekker zijn twee uurtjes voort. Ditmaal over gruwelijke moorden waar met een mes een X-teken op het lijf gegrift staat. De moordenaars herinneren zich niks, reageren arrogant, ontkennend of worden gek door een schuldgevoel.

Echter, ondanks de film goed werkt lijk je wel veel over het hoofd te zien en wil het vaak erg complex worden. Een duidelijke uitkomst ben ik ook niet echt tegengekomen, of ik heb iets gemist. Daarnaast raak je ook een beetje verstrikt in de vele hoofdverdachten. Je lijkt ze niet echt meer uit elkaar te kunnen houden.

Maar verder was dit wel als een lekker vanouds avondje vermaak met een Asiamania-titel. Daar waar ik er op mijn 15de, 16de, 17de leeftijd velen van heb gekend. Het is geen horror noch is het eng, maar een mooie mysterieuze experiment in de beginjaren van de boeiende loopbaan van van Kurosawa.

3,5*

Ik vind het zo jammer dat ik dit niet zo goed vond zoals anderen. Het is een erg aparte film met een unieke sfeer en modern uitgangspunt. Het is eens iets anders dan een geest in een videotape of een vervloekt huis. In plaats daarvan deed het me wat denken aan een Japanse Silence of the Lambs. Een gegronde film met zware thema's en een mooi uiterlijk. En ik zou me kunnen vergissen maar er werd gebruik gemaakt van intra-geluiden wat zorgt voor een opgefokt gevoel voor de kijker.

Verhaalgewijs stelt het vooral teleur. Te weinig substantie en teveel filler. Meer kan ik niet kwijt.

2,5*

Nog even een beetje griezelen/semi griezelen met deze Asiamania vondst die ik net zo vaak best goed zijn als tegenvallen. Daarom maar even proberen, maar helaas werd dit één voor het lijstje tegenvallers.

Hoewel de film eigenlijk typisch Aziatisch begint met een kolderiek muziekje dat ik meteen al mijn bedenkingen heb lijkt de basis niet verkeerd met een reeks bijzondere moorden waar een luchtje aanhangt. Het vervolgt zich met de rechercheur en psycholoog die de handen ineen slaan om te ontdekken wat er nu precies loos is. Ondertussen volgen we in een tweede verhaallijn de één of andere vreemde snuiter die altijd van te voren bij de 'soon to be killer' op bezoek is. Vervolgens is daarna te snel de aap uit de mouw wat er gebeurt en waarom de moorden plaatsvinden waarop het grote mysterie reeds uit de lucht is.

En ansich is dat best zonde omdat de film buiten het mysterie het daarna aan spanning en sfeerschepping ontbeert. Aardig is dan nog het bruggetje dat men met het verleden probeert te slaan, en de diepere betekenis rond de door Starbright Boy genoemde diepere fascinatie tot gewelddadig handelen, zijn er voorbij de helft van de film toch wel enkele momenten die aardige worden opgebouwd en is het de vraag of rechercheur Takabe ten slachtoffer gaat vallen en komen er verschillende mooie settings en Urbex locaties voorbij. Maar buiten dat ontbeert het Cure aan spanning, duurt het allemaal te lang en heeft het moeite te boeien. En zo schiet ook deze Asiamania te kort en komt deze Cure simpelweg onvoldoende uit de verf.