Jules (2023)

Goeie film waarin een ruimteschip landt in de achtertuin van een oudere man. Een niet alledaagse film over een buitenaards wezen. En dat zit het vooral in de luchtige en soms zelfs charmante toon. Mooie personages en ook leuk dat het buitenaards wezen geen cgi bevat. Mede door de korte speelduur kijkt deze gemakkelijk weg.

Als je 'Hersenschimmen' (1984) combineert met 'E.T. (1982). Het levert met 'Jules' (2023) een gek indiefilmpje op over de dementerende Milton (Ben Kingsley) en zijn wonderlijke belevenissen wanneer er opeens een buitenaards wezen neerstort in zijn achtertuin. Als niemand Milton wil geloven, besluit hij de bizarre situatie gewoon te accepteren zoals het is. Want waarom zou je anderen nog willen overtuigen als ze toch niet meer bereid zijn om te geloven in jouw werkelijkheid? Een beetje teder en vol droogkomische seniorenmomentjes wanneer de zichzelf te serieus nemende Milton probeert om anderen te overtuigen van zijn gelijk. Heerlijk typetje ook, gespeeld door een compleet onherkenbare Ben Kingsley. 'Jules' (2023) kleurt net iets te veilig binnen de lijntjes van soortgelijke SF-films, maar de bitterzoete slotconclusie laat gelukkig genoeg ruimte open voor eigen interpretatie.

(Overigens mag ik mezelf ook wat minder serieus nemen. Ik keek 'Jules' (2023) op een entertainmentsysteem van een vliegtuig en opeens werden de stemmen vervormd alsof mensen in een vissenkom zaten. Mijn eerste gedachte: 'Dit symboliseert de vervreemding van Milton die, sinds de vondst van de alien, erachter is gekomen dat hij zelf een buitenstaander is geworden in zijn vertrouwde omgeving. Zij begrijpen hen niet meer en hij begrijpt hen niet meer.' Op een gegeven moment gingen de vervormde stemmen enorm tegenstaan en begon ik me eraan te ergeren: 'Zou dit de hele film zo doorgaan!? Wat irritant!' Ik besloot een paar tikjes te geven tegen mijn headset en het geluid klonk weer normaal. Oh.)

Marc Turttetaub vertelt met Jules een verhaal dat ondanks de opwindende buitenaardse thematiek opvallend aards en ontspannen wordt verteld. De film begint als een tragikomische karakterstudie over een eenzame man. Een weduwnaar. Milton heet ie. Hij vertoont wat eigenaardig gedrag maar is verder onschuldig. Milton leeft al jaren alleen en wordt beschouwd als de eigenzinnige dorpsgek. Niemand neemt hem erg serieus. Het is natuurlijk Milton die een ruimteschip in zijn tuin aantreft. Niemand gelooft hem.

Ben Kingsley is Milton. Hij speelt hem goed. Rustig, beetje warrig, behoorlijk eigenwijs maar ook met een zekere charme die het personage sympathiek maakt. De relatie met zijn kinderen verloopt moeizaam. Het is daarom ontroerend om te zien hoe Milton zich met enig wantrouwen heel voorzichtig en onhandig begint te bekommeren om de buitenaardse gast. Humor en (milde) tragiek wisselen elkaar af. Behalve voor Kingsley zijn er rollen voor Harriet Sansom Harris en Jane Curtain. Twee oude rotten die twee alleraardigste rollen spelen en met de tragikomische invulling van hun karakters een mooie aanvulling zijn op het personage Milton.

De hartverwarmende film kabbelt zonder grote gebeurtenissen rustig voort en emotioneert bij tijd en wijle zonder het extreem sentimentele pad in te slaan. De ontroerende en grappige momenten worden niet uitbundig gevierd. Het blijft bescheiden en dat is prettig. Jules is een sympathieke film.

Wat een pareltje van een film. Simpel, grappig, aandoenlijk, leuk en mooi gedaan. Iedereen doet erg zijn best om zo 'normaal' en 'nuchter' mogelijk te zijn en te spelen. En dat maakt deze film zo mooi.

De karakters zijn hele gewone doorsnee mensen zonder poespas. Als er dan een alien in hun leven binnendringt, reageren ze ook nuchter en simpel. Erg goed gedaan.

Best spannend, naar het einde toe.

Dit is een uitstekende film die de intrinsieke goedheid van (de meeste) mensen laat zien. Oudere mensen met verloren partners en kinderen met te weinig tijd voor hun ouders, of met de verkeerde (overbezorgde) aandacht. Een film met een alien zonder het gejaagde over de top gedoe zoals DC/Marvel, en met subtiele humor ook nog. Sterk gespeelde karakters, ook van de alien die geen woord zegt de hele film. Het eind vond ik het sterkst, daar waar Ben op de bank zit zonder ogenschijnlijk contact met zijn kinderen, komt Jules hem opzoeken van een 'Galaxy far away'. Mooi contrast.

Een leuke, atypische en ingetogen film. Met een heerlijke rol voor ouwe rot Ben Kingsley, die de vrij simpele en nogal suffe bejaarde Milton heel fijn neerzet. Wat humor, wat mysterie en wat drama. Maar allemaal gematigd en subtiel.

Een erg charmant en eigenaardig filmpje, dat rustig voortkabbelt.

Erg leuke film. Een klein pareltje. Mooi ingetogen gespeeld. Het script is misschien wat dunnetjes want veel verwikkelingen zijn er niet toch wat er gebeurd gaat in een rap tempo door. Het enige minpuntje vond ik misschien wel het uiterlijk van het ruimte mannetje/vrouwtje/dingetje. Zag er een beetje klungelig uit. Maar de film kan het hebben. 4*